Ένας λόγος παραπάνω

«Κάτι τρομοκράτες θρύλοι εμείς οι ζωντανοί». «Ρίψασπις», Κική Δημουλά

Προ-λογικά;

Από χρόνια ήθελα να γράψω ένα κείμενο που να συνδέει Εγκληματολογία, Μαγεία και Λογοτεχνία (αυτή η διαρκής ενασχόλησή μου «προδίδεται» άλλωστε και από τη βιβλιογραφία που αρχίζει από τα μέσα της δεκαετίας του '90). Το ότι αποφάσισα δεκαπέντε χρόνια μετά να καταθέσω τις σκέψεις που ακολουθούν οφείλεται στο ότι ο ορθολογισμός δεν καλύπτει πλέον τις ανάγκες του σύγχρονου ανθρώπου και η εγκληματολογία δεν απαντάει στους φόβους των πολιτών. Τις ένθεν / κακείθεν ανασφάλειες αναπαράγει ή καθησυχάζει η λογοτεχνία που μπήκε σφήνα ανάμεσά τους και μετέτρεψε τους μύθους σε πρόσωπα και καταστάσεις της καθημερινότητας. Μέσα, λοιπόν, από λογοτεχνικά και δημοσιογραφικά κείμενα θα ξαναδούμε τα όρια της λογικής (εγκληματολογικής επιστήμης) και τις οριοθετήσεις των στερεότυπων του «Κακού».