Η «Νύχτα της Κουκουβάγιας» του Γιώργου Διαλεγμένου ξανά στο θέατρο μετά από 20 χρόνια

Η Νύχτα της Κουκουβάγιας του Γιώργου Διαλεγμένου μετά από 20 χρόνια ξανά στο θέατρο Facebook Twitter
Θεοδώρα Τζήμου, Η Νύχτα της Κουκουβάγιας. Φωτο: Θωμάς Μπλέτσιας
0

Το σπουδαίο έργο «Η Νύχτα της Κουκουβάγιας» του Γιώργου Διαλεγμένου, ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες δραματουργούς, ανεβαίνει από τις 26 Μαρτίου στο θέατρο Κάμιρος, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αγαρτζίδη & Δέσποινας Αναστάσογλου, από την ομάδα Elephas tiliensis. Μια παράσταση-αλληγορία για τη ζωή και τον θάνατο, σκληρή και σαρκαστική, για την αναπόφευκτη στιγμή που κάθε άνθρωπος αντικρίζει το σκοτάδι του παρελθόντος του· για την κάθαρση που το σκοτάδι φέρνει στο παρόν του.

«Η "Νύχτα της Κουκουβάγιας" του Γιώργου Διαλεγμένου είναι ένα υπέροχο δείγμα θεατρικής γραφής, ένα από τα καλύτερα δείγματα της ελληνικής και παγκόσμιας δραματολογίας. Θα θέλαμε και δημοσίως να ευχαριστήσουμε τον κύριο Διαλεγμένο που μας εμπιστεύτηκε το έργο του, είναι μεγάλη μας τιμή.

20 χρόνια μετά την εμβληματική παράσταση του Λευτέρη Βογιατζή, ερχόμαστε να αφουγκραστούμε την παράδοση αυτών των σπουδαίων δημιουργών. Αν θα καταφέρουμε να αναμετρηθούμε με το ύψος των περιστάσεων, δεν το γνωρίζουμε. Είμαστε όμως ευγνώμονες για τους ανθρώπους που συνεργαζόμαστε και μοιραζόμαστε αυτήν την εμπειρία. Η καθεμία και ο καθένας έρχονται να εργαστούν με ό,τι καλύτερο έχουν.

Άλλες συνεργασίες είναι καινούριες, άλλες πιο πρόσφατες, αλλά μας κάνει να αναρωτιόμαστε πώς από τη ζοφερή πραγματικότητα που βιώσαμε και βιώνουμε μπορεί να προκύπτει αυτός ο ψυχικός πλούτος που διαθέτουν και προσφέρουν οι άνθρωποι. Από πού αντλείται αυτή η δύναμη;

Η παράσταση καλεί τους θεατές να αναλογιστούν τον εαυτό τους στην κρίσιμη στιγμή, στο κρίσιμο Τώρα, να ορίσουν τον τρόπο που στέκονται απέναντι στο διαφορετικό, στο «μη κανονικό», στη δική τους «Πελαγία», σε αυτό που παρεκκλίνει από τις καθημερινές συμβάσεις που αφαιρούν, μέρα τη μέρα, τη σάρκα και το αίμα της ζωής τους.

Η "Νύχτα της Κουκουβάγιας" ίσως να απαντάει εν μέρει σε αυτό το ερώτημα διά του αντιθέτου. Τι γίνεται όταν στραγγίζουμε τη ζωτική δύναμη προκειμένου να επιβιώσουμε και να κανονικοποιηθούμε; Η κουκουβάγια βλέπει στο σκοτάδι, όπως ο Διαλεγμένος είδε και κατέγραψε τα σκοτάδια των ημερών μας» λέει ο ένας εκ των σκηνοθετών της παράστασης Δημήτρης Αγαρτζίδης.

Στο έργο, ο Ίων εργάζεται στο τμήμα απολεσθέντων οστών ενός νεκροτομείου. Εκατοντάδες ονόματα και κόκαλα ανθρώπων που έχουμε πια ξεχάσει, σαν να μην υπήρξαν, περνούν καθημερινά μπροστά απ' τα μάτια του. Σήμερα είναι η δική του στιγμή.

Ένα επαγγελματικό τηλεφώνημα θα είναι η αφορμή για να περάσει κι αυτός στον Κάτω Κόσμο. Εκεί τον περιμένει η Πελαγία, πρώην ερωμένη του, η οποία αυτοκτόνησε εξαιτίας του. Η Πελαγία λατρεύει τις κουκουβάγιες. Ως άλλη Λόρα του «Γυάλινου Κόσμου» συλλέγει οτιδήποτε έχει σχέση με αυτές. Όταν έρχεται η ώρα της κατάβασης του πρώην εραστή της στον Κάτω Κόσμο, ακόμα και στο βαθύτερο σκοτάδι, το μυθικό νυχτοπούλι θα δει τα πάντα. Τώρα ο Ίων πρέπει να αντιμετωπίσει το παρελθόν του.

«Η "Νύχτα της Κουκουβάγιας" είναι ένας αρκετά φοβιστικός κι εξίσου διασκεδαστικός εφιάλτης, που ξετυλίγεται όσο διαρκεί ο επιθανάτιος ρόγχος ενός ηλικιωμένου, καθώς επισκέπτεται ξανά πρόσωπα και γεγονότα της ζωής του που του γεννάνε ντροπή και τύψεις. Είναι ένας ρευστός, άχρονος κόσμος γεμάτος ζώα, έντομα και, κυρίως, πουλιά, μια περίεργη, σχεδόν παγανιστική τελετή περάσματος στον "άλλο" κόσμο, που σε καλεί να αντιμετωπίσεις τον τρόμο του θανάτου και να αναλογιστείς τις τελευταίες στιγμές των ανθρώπων που έχεις αποχαιρετίσει.

Η νύχτα της Κουκουβάγιας του Γιώργου Διαλεγμένου μετά από 20 χρόνια ξανά στο θέατρο Facebook Twitter
Μαρία Γκιώνη, Η Νύχτα της Κουκουβάγιας. Φωτο: Θωμάς Μπλέτσιας

Είναι, ακόμα, μια απολαυστική νοσταλγική περιήγηση στην Αθήνα και τον Πειραιά των μέσων του 20ού αιώνα: με αξιοσημείωτης ακρίβειας πραγματολογικές λεπτομέρειες σκιαγραφούνται η ατμόσφαιρα, τα πρόσωπα αλλά και το πολιτικό κλίμα της εποχής.

Τέλος, είναι ένας κόσμος γραμμένος σε μια "λαχταριστή" γλώσσα, το γνωστό ιδίωμα του συγγραφέα, ένα σπάνιο μείγμα νατουραλιστικής γραφής και εξπρεσιονιστικού παραληρήματος.

Στον κόσμο του Διαλεγμένου, τα πρόσωπα είναι ο τρόπος που μιλάνε, κι αυτό δεν σημαίνει μόνο τις λέξεις και τις φράσεις που αρθρώνουν, αλλά και τις φράσεις που αφήνουν μετέωρες, όπως και τις λέξεις που μένουν μόνο στο μυαλό τους χωρίς να γίνουν τελικά ήχος» λέει ο Έκτορας Λυγίζος, που πρωταγωνιστεί στην παράσταση.

Όσο ο θάνατος κυριαρχεί στη σκέψη των ανθρώπων, συνειδητά και ασυνείδητα, έρωτες, γάμοι, γλέντια, φαγοπότια, μνήμες, μουσικές, οικεία πρόσωπα, όλος ο κόσμος των ζωντανών τους φέρνει αντιμέτωπους με τους συμβιβασμούς που έκαναν προκειμένου να επιβιώσουν. Άξιζε η ζωή που ζήσαμε;

Η Νύχτα της Κουκουβάγιας του Γιώργου Διαλεγμένου μετά από 20 χρόνια ξανά στο θέατρο Facebook Twitter
Έκτορας Λυγίζος, Η Νύχτα της Κουκουβάγιας. Φωτο: Θωμάς Μπλέτσιας

Η «Νύχτα της Κουκουβάγιας» των Elephas tiliensis εστιάζει στην παύση μέσα στον χρόνο, στη στιγμή που ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με τις επιλογές και τις ενοχές του, στη στιγμή που αναστοχάζεται για να επουλώσει το τραύμα του παρελθόντος, διεκδικώντας ένα ζωντανό παρόν.

«Νομίζω ότι αυτό που πραγματικά με ιντριγκάρει στο έργο του Διαλεγμένου, στη "Νύχτα της Κουκουβάγιας", είναι αυτός ο τόπος στον οποίο βρίσκεται ο ήρωάς του, ο Ίωνας, ο τόπος που δεν έχει χρόνο. Εκεί που το πριν, το μετά και το τώρα είναι ένα, εκεί που ο ήρωας συναντιέται και συναντάει ολόκληρη την ύπαρξή του. Αυτός ο χώρος, μπορώ να πω, γιατί μόνο να τον φανταστώ μπορώ, έχει μεγάλο ενδιαφέρον για έναν ηθοποιό, το να προσπαθεί δηλαδή να βρεθεί σε αυτήν τη συνθήκη ή να φανταστεί αυτήν τη συνθήκη» λέει η Θεοδώρα Τζήμου που πρωταγωνιστεί στην παράσταση.

Η παράσταση του Δημήτρη Αγαρτζίδη και της Δέσποινας Αναστάσογλου καλεί τους θεατές να αναλογιστούν τον εαυτό τους στην κρίσιμη στιγμή, στο κρίσιμο Τώρα, να ορίσουν τον τρόπο που στέκονται απέναντι στο διαφορετικό, στο «μη κανονικό», στη δική τους «Πελαγία», σε αυτό που παρεκκλίνει από τις καθημερινές συμβάσεις που αφαιρούν, μέρα τη μέρα, τη σάρκα και το αίμα της ζωής τους. Μιας ζωής στην οποία συχνά καταλήγουμε απόντες, ως άλλοι Ίωνες. Ο θάνατος εδώ δεν είναι το τέλος, όπως, κατά τον συγγραφέα, η τελική τελεία δεν δηλώνει και το οριστικό κλείσιμο του έργου.

Η Νύχτα της Κουκουβάγιας του Γιώργου Διαλεγμένου μετά από 20 χρόνια ξανά στο θέατρο Facebook Twitter
Παρασκευή Δουρουκλάκη, Η Νύχτα της Κουκουβάγιας. Φωτο: Θωμάς Μπλέτσιας

«Ήταν μεγάλη απόφαση να ασχοληθούμε με τη "Νύχτα της Κουκουβάγιας" του Γιώργου Διαλεγμένου. Κυρίως επειδή η φήμη που τον συνοδεύει είναι έντονη, όπως και το ανέβασμα του Λευτέρη Βογιατζή, που ήταν και η τελευταία φορά που ανέβηκε το έργο στη σκηνή.

Αφού τα πράγματα δρομολογήθηκαν και πήραμε την άδεια του συγγραφέα, ήρθε η στιγμή να τον συναντήσουμε. Και στην πόρτα στεκόταν ένας κύριος με παιδικό βλέμμα, που ήθελε να διασφαλίσει την ακεραιότητα του έργου του, με ευγένεια και σαφήνεια.

Αυτές οι ποιότητες κυριαρχούν σε όλα τα έργα του Διαλεγμένου αλλά ιδιαιτέρως στη "Νύχτα της Κουκουβάγιας", όπως και στο "Βella Venezia". O συγγραφέας υπάρχει σε όλο το έργο με την ψυχή του. Με αυτή την έννοια είναι ένα έργο ψυχής, που μιλάει για την ψυχή. Για την ψυχή ενός ηλικιωμένου, τη στιγμή που παλεύει με τον θάνατο.

Ο θάνατός του συμβαίνει την εποχή των Αποκριών. Κωμικός και μαζί βαθιά τραγικός. Ο Διαλεγμένος αγκαλιάζει με φροντίδα την κάθοδο του ήρωά του στον κάτω κόσμο, όπως γίνεται στην Día de los Muertos. Με ένα εκπληκτικό μοντάζ συνθέτει το παρόν του θανάτου με το παρελθόν και το μέλλον, φτιάχνοντας μια άλλη διάσταση του χώρου και του χρόνου. Πρόκειται για μια συγγραφική τέταρτη διάσταση. Είμαστε ευτυχείς που πλέουμε εντός της» καταλήγει η συν-σκηνοθέτιδα του έργου Δήμητρα Αναστάσογλου.

Η Νύχτα της Κουκουβάγιας του Γιώργου Διαλεγμένου μετά από 20 χρόνια ξανά στο θέατρο Facebook Twitter
Δημήτρης Αγαρτζίδης, Η Νύχτα της Κουκουβάγιας. Φωτο: Θωμάς Μπλέτσιας

«Η Νύχτα της Κουκουβάγιας» του Γιώργου Διαλεγμένου

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Αγαρτζίδης, Δέσποινα Αναστάσογλου

Εικαστική εγκατάσταση, κοστούμια: Λυδία Ανδριώτη

Μουσική: Κωστής Ζουλιάτης

Φωτισμοί: Ναυσικά Χριστοδουλάκου

Παίζουν: Δημήτρης Αγαρτζίδης, Δέσποινα Αναστάσογλου, Μαρία Γκιώνη, Παρασκευή Δουρουκλάκη, Έκτορας Λυγίζος, Θεοδώρα Τζήμου

Μουσικός επί σκηνής: Κωστής Ζουλιάτης

Κάμιρος

Ιθάκης 32, Κυψέλη, 2117251384, 6989945228

26/3-19/4

Κάθε Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα και Τρίτη, 21:00

*Η παράσταση περιέχει γυμνό και είναι κατάλληλη για θεατές άνω των 15 ετών.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ηλέκτρα Ελληνικιώτη

Θέατρο / Η «Κάμιρος» της Ηλέκτρας Ελληνικιώτη δεν είναι ένας ακόμη θεατρικός χώρος στην Κυψέλη

Η σκηνοθέτις πήρε το ρίσκο της δημιουργίας, μέσα στην καραντίνα, ενός νέου τόπου με επίκεντρο τη θεατρική τέχνη και αφορμή τη «Γραμμή του ορίζοντος» του Χρήστου Βακαλόπουλου, και μας τον παρουσιάζει, τοποθετώντας τον στον χάρτη της σημερινής καλλιτεχνικής πραγματικότητας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Θέμελης Γλυνάτσης: Ας ξεκινήσουμε με το να είμαστε πολύ πιο τολμηροί με τους ρόλους που δίνουμε στους νέους καλλιτέχνες, κι ας μην είναι τέλειοι

Θέατρο / Μια όπερα με πρωταγωνιστές παιδιά για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μεταξύ χειροποίητων σκηνικών και σκέψεων γύρω από τη θρησκεία και την εξουσία, «Ο Κατακλυσμός του Νώε» δεν είναι άλλη μια παιδική παράσταση, αλλά ανοίγει χώρο σε κάτι μεγαλύτερο: στη δυνατότητα τα παιδιά να γίνουν οι αυριανοί δημιουργοί, όχι απλώς οι θεατές.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ηow to resuscitate a dinosaur/ Έι, Romeo, πώς δίνεις το φιλί της ζωής σε έναν δεινόσαυρο;

Guest Editors / «Ο Καστελούτσι σκηνοθετεί μια υπόσχεση· και κάνει τέχνη εκκλησιαστική»

«Πέρασαν μέρες από την πρώτη μου επαφή με τη Βερενίκη. Μάντρωσα ένα κοπάδι σκέψεις» – ο Κυριάκος Χαρίτος γράφει για μια από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις της σεζόν, που ανέβηκε στη Στέγη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Lifo Videos / «Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Η ηθοποιός Παρασκευή Δουρουκλάκη μιλά για την εμπειρία της με τον Πέτερ Στάιν, τις προσωπικές της μάχες με το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και για το θέατρο ως διέξοδο από αυτές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Θέατρο / Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Από τον ρόλο της Μάσα στην πραγματική ζωή, από το Ηράκλειο όπου μεγάλωσε μέχρι τη ζωή με τους ανθρώπους του θεάτρου, από τον φόβο στην ελευθερία, η ζωή της Μαρίας Σκουλά είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που όμως την οδήγησε σε κάτι δυνατό και φωτεινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Θέατρο / Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Μέσα από την εναλλαγή αφηγήσεων, εμπειριών, αναπαραστάσεων, χορού, βίντεο και ήχου, η παράσταση του Γιώργου Βαλαή αναδεικνύει τις διαφορές αλλά και τις συνδέσεις που υπάρχουν μεταξύ των δυο διαφορετικών γενεών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ