Από τις πιο πετυχημένες παραστάσεις του περυσινού προγράμματος του Φεστιβάλ Αθηνών, «Η σφαγή των Παρισίων» της Ορχήστρας των Μικρών Πραγμάτων κέρδισε το κοινό χάρη στη σφιχτή δραματουργία και τον καταιγιστικό ρυθμό της στην υπηρεσία ενός δύσκολου όσο και επίκαιρου έργου – από τα πιο αινιγματικά και παρεξηγημένα του Μάρλοου. Μετά τον Άμλετ, η ομάδα συνεχίζει να ερευνά τη σκηνική «στιγμή» του ελισαβετιανού θεάτρου, επιλέγοντας ένα έργο που ξεφεύγει από όλους τους κανόνες δραματουργίας της εποχής.
«Η σφαγή των Παρισίων» του Κρίστοφερ Μάρλοου εστιάζει σε μια από τις πιο αιματηρές σελίδες της ιστορίας, το 1572, ανήμερα της γιορτής του αγίου Βαρθολομαίου, όταν Γάλλοι Καθολικοί σφαγιάζουν γύρω στους 3.000 Ουγενότους (Γάλλους Προτεστάντες). Μια τέτοια νύχτα κάθε άνθρωπος μπορεί να έχει μόνο έναν ρόλο: του σφαγιαστή ή του σφαγιαζόμενου. Μέσα από τη γρήγορη, σχεδόν κινηματογραφική πλοκή του έργου, οι δημιουργοί της παράστασης αναδεικνύουν την ποίηση που κρύβεται πίσω από τη δράση και εστιάζουν στον αέναο κύκλο της βίας, με εργαλεία τη χορικότητα, την κίνηση και τη μουσική.
σχόλια