Η θεία κι εγώ

Η θεία κι εγώ Facebook Twitter
0
Η μαύρη κωμωδία του Μόρις Πάνιτς «Η θεία κι εγώ» πρόκειται να παρουσιαστεί για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό. Ποιοι είναι οι λόγοι που επιλέξατε το συγκεκριμένο έργο;

Aυτό το έργο, ενώ κάνει σαφή αναφορά στη μοναξιά, αποτελεί έναν ύμνο στη συμφιλίωση, τη συντροφικότητα και την ανθρώπινη επικοινωνία γενικότερα. Βρήκα το έργο πολύ σύγχρονο κι ενστερνίζομαι απόλυτα αυτό που λέει ο Μόρις Πάνιτς πως «μόνο αν εκφράσουμε πάνω στη σκηνή πολλές, αντιφατικές ίσως, αλήθειες, το κοινό θα καταφέρει ν’ αναζητήσει τη δική του αλήθεια».

Oι ρόλοι της παράστασης ενσαρκώνονται από δυο καταξιωμένους ηθοποιούς, τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη και την Μπέτυ Βαλάση. Η τελευταία, μάλιστα, επιστρέφει στο σανίδι μετά από πολύ καιρό. Γιατί επιλέξατε τους συγκεκριμένους ηθοποιούς;

Ένα έργο στο οποίο παίζουν μόνο δύο ηθοποιοί είναι πολύ αυστηρών απαιτήσεων, όσον αφορά την υποκριτική. Οι δυο ρόλοι αναπαριστούν δυο τελείως διαφορετικούς κόσμους επί σκηνής. Παρακολουθεί κανείς μια μονομαχία, ένα ρινγκ, με όλα τ’ απρόβλεπτα και τα σημαντικά συστατικά ενός αγώνα. Νομίζω πως η συγκεκριμένη διανομή είναι ιδανική. Ευτύχησα να έχω δυο ηθοποιούς που καλύπτουν απόλυτα τις απαιτήσεις των ρόλων του έργου.

Αυτή η συνεχής εναλλαγή κωμικών και δραματικών στιγμών μέσα στην οποία εκτυλίσσεται η παράσταση πιστεύετε πως αποτυπώνεται και στην πραγματική ζωή;

Aνήκω στους σκηνοθέτες που δανείζονται συνεχώς από τη ζωή για να περάσουν στην τέχνη τους μηνύματα και συναισθήματα. Η παράσταση της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου αλλά και αυτή των Έξι μαθημάτων χορού σε έξι εβδομάδες ήταν οι δυο πρώτες μου προσπάθειες ν’ ακροβατήσω στη ζωή μεταξύ κωμωδίας και δράματος. Έτσι κι αλλιώς, η ματιά μου βλέπει διπλά. Παρατηρώ τον κόσμο, προσπαθώντας ν’ αντικρίζω και τις δυο όψεις.

Ένα από τα κύρια θέματα με τα οποία καταπιάνεται η παράσταση είναι η μοναξιά της ανθρώπινης ύπαρξης. Είναι αυτή η μάστιγα της εποχής μας; Και τι ρόλο παίζουν, τελικά, τα social media;

Θεωρώ ότι ζούμε σε μια εποχή υποκατάστατων, όπου η αυθεντική συγκίνηση και οτιδήποτε το αυθεντικό είναι προς διερεύνηση και δεν υπάρχει τίποτε το δεδομένο. Έτσι, λοιπόν, βρίσκω πως αυτή η καινούργια μορφή επικοινωνίας επιτείνει την ανθρώπινη απομόνωση. Γι’ αυτό πιστεύω πως έργα όπως το Η θεία κι εγώ, που φέρνουν τις ανθρώπινες σχέσεις στο προσκήνιο, έχουν σήμερα κάτι να πουν. Στο έργο, δυο εντελώς διαφορετικοί κι αταίριαστοι κόσμοι φτάνουν μέσα απ’ την καθημερινότητα και τη συμβίωση στο ποθητό αποτέλεσμα, στη συμφιλίωση και στο πέρασμα από το εγώ στο εμείς.

Σε ποια απ’ τα στοιχεία του έργου αποφασίσατε να δώσετε σκηνοθετικά περισσότερη έμφαση;

Προσπάθησα να προστατέψω την ποίηση που υπάρχει σ’ αυτούς τους καθημερινούς ανθρώπους και στα προβλήματά τους και θέλησα να είμαι συνεπής με το πνεύμα του Πάνιτς, γιατί, όπως δηλώνει και ο ίδιος: «Όλος ο κόσμος ακροβατεί μεταξύ της ελπίδας και της απόγνωσης».

Έχετε δηλώσει σε συνέντευξή σας πως καλός σκηνοθέτης είναι ο διαθέσιμος σκηνοθέτης. Αρκεί αυτό;

Ναι. Πιστεύω πως ο σκηνοθέτης πρέπει να είναι διαθέσιμος όχι μόνο απέναντι στους ηθοποιούς αλλά κι απέναντι στα κείμενα με τα οποία καταπιάνεται. Αυτό σημαίνει ότι προσπαθεί να σπάσει τα όρια και τη «μανιέρα» του. Τη στιγμή που οδηγώ, προσπαθώ ταυτόχρονα και να οδηγούμαι. Φυσικά, όπως λέει ο Πάμπλο Πικάσο, «σε κάθε έργο υπάρχει η προσωπικότητα του ζωγράφου, αλλά και σε κάθε θεατρικό έργο υπάρχει η προσωπικότητα του σκηνοθέτη».

Στόχος είναι τα έργα κι οι άνθρωποι να φωτίζουν διαφορετικές πλευρές του εαυτού μου και να με οδηγούν σε διαδικασίες ελεύθερης δημιουργίας κι αρμονικής ομαδικότητας.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν

Θέατρο / Πού οφείλεται τόση δίψα για το θέατρο;

Το θέατρο εξακολουθεί να προκαλεί debates και ζωηρές συζητήσεις, παρά τις κρίσεις και τις οικονομικές περικοπές που έχει υποστεί, και φέτος ανεβαίνουν στην Αθήνα παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ανδρέας Κωνσταντίνου

Θέατρο / Ανδρέας Κωνσταντίνου: «Δεν μ' ενδιαφέρει τι υποστηρίζεις στο facebook, αλλά το πώς μιλάς σε έναν σερβιτόρο»

Ο ηθοποιός που έχει υποδυθεί τους πιο ετερόκλητους ήρωες και θα πρωταγωνιστήσει στην τηλεοπτική μεταφορά της «Μεγάλης Χίμαιρας» αισθάνεται ότι επιλέγει την τηλεόραση για να ικανοποιήσει την επιθυμία του για κάτι πιο «χειροποίητο» στο θέατρο.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Ο Στρίντμπεργκ και η «Ορέστεια» προσγειώνονται στον κόσμο της Λένας Κιτσοπούλου

Θέατρο / Η Μαντώ, ο Αισχύλος και ο Στρίντμπεργκ προσγειώνονται στον κόσμο της Κιτσοπούλου

Στην πρόβα του νέου της έργου όλοι αναποδογυρίζουν, συντρίβονται, μοντάρονται, αλλάζουν μορφές και λένε λόγια άλλων και τραγούδια της καψούρας. Ποιος θα επικρατήσει στο τέλος;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Οι Αθηναίοι / «Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Η ηθοποιός Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου θυμάται τα χρόνια του Θεάτρου Τέχνης, το πείραμα και τις επιτυχίες του Χυτηρίου, περιγράφει τι σημαίνει γι' αυτή το θεατρικό σανίδι και συλλογίζεται πάνω στο πέρασμα του χρόνου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Θωμάς Μοσχόπουλος

Θέατρο / «Άρχισα να βρίσκω αληθινή χαρά σε πράγματα για τα οποία πριν γκρίνιαζα»

Έπειτα από μια δύσκολη περίοδο, ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει τον δικό του «Γκοντό». Έχει επιλέξει μόνο νέους ηθοποιούς για το έργο, θέλει να διερευνήσει την επίδρασή του στους εφήβους, πραγματοποιώντας ανοιχτές πρόβες. Στο μεταξύ, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με την Αργυρώ Μποζώνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Θέατρο / Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Ένα συναρπαστικό υβρίδιο θεάτρου, συναυλίας, πολιτικοκοινωνικού μανιφέστου και rave party, βασισμένο στο έργο του επικηρυγμένου στη Ρωσία δραματουργού Ιβάν Βιριπάγιεφ, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή και αποπειράται να δώσει απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

The Review / Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου Γιώργος Βουδικλάρης μιλούν για την παράσταση «Ο Χορός των εραστών» της Στέγης, τα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει το κείμενο του Τιάγκο Ροντρίγκες και τη χαρά τού να ανακαλύπτεις το next best thing στην τέχνη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το «Κυανιούχο Κάλιο» είναι μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων 

Θέατρο / «Κυανιούχο Κάλιο»: Μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Όχι μόνο σε ανελεύθερα ή σκοταδιστικά καθεστώτα, αλλά και στον δημοκρατικό κόσμο, η συζήτηση για το δικαίωμα της γυναίκας σε ασφαλή και αξιοπρεπή ιατρική διακοπή κύησης παραμένει τρομακτικά επίκαιρη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

Θέατρο / Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

«Εκείνο που με σπρώχνει να δημιουργώ θεατρικούς χαρακτήρες είναι ο έρωτας», έλεγε ο Ουίλιαμς, που πίστευε ότι ο πόθος «είναι κάτι που κατακλύζει πολύ μεγαλύτερο χώρο από αυτόν που μπορεί να καλύψει ένας άνθρωπος». Σε αυτόν τον πόθο έχει συνοψίσει τη φυγή και την ποίηση, τον χρόνο, τη ζωή και τον θάνατο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ