Η «Ζιζέλ» στο σήμερα: O αφηγητής Larry Gus εξηγεί τι θα δούμε στην παράσταση του Κώστα Τσιούκα

Η «Ζιζέλ» στο σήμερα: O αφηγητής Larry Gus εξηγεί τι θα δούμε στην παράσταση του Κώστα Τσιούκα Facebook Twitter
Ο Κώστας Τσιούκας επιχειρεί μια ενδοσκοπική ματιά σ' αυτή την κλασική ιστορία με το κεντροευρωπαϊκό μεσαιωνικό άρωμα, δίνοντάς της μια χροιά πιο σύγχρονη, προσωπική, νοτιοευρωπαϊκή. Φωτο: Γκέλυ Καλαμπάκα
0

«Για χρόνια πίστευα ότι η δημιουργικότητα, αυτό που ορίζει τον σκληρό πυρήνα της δημιουργικής έκφρασης, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας διαρκής αγώνας ενάντια στις συμπτώσεις, μια αληθινή αποστροφή για όλες τις στοχαστικές διαδικασίες, και κυρίως μια αγκύλωση προς τα μέσα σε σχέση με τη συναναστροφή με άλλους ανθρώπους, μια αιώνια πηγή ερωτηματικών» λέει ο Larry Gus που συμμετέχει ως ο αφηγητής στη Ζιζέλ, ένα από τα αγαπητά και δημοφιλή ρομαντικά μπαλέτα που ανεβαίνει στον χώρο της Πειραιώς 260, στις 5 και 6 Ιουνίου, και αφηγείται μια ακαταμάχητη ερωτική ιστορία με λυτρωτικό, αν και τραγικό τέλος.

«Εδώ και μερικές εβδομάδες σχεδόν συμβαίνει το ανάποδο, σαν ο μόνος τρόπος για να ξεκλειδώσει όλο αυτό να είναι το ίδιο το σύνολο όλων των άλλων ανθρώπων και το κλειδί να μην το κρατάει ένας και να το μοιράζει στους άλλους αλλά να είναι μια κατανεμημένη υποδομή που χρειάζεται όλους συγχρόνως για να λειτουργήσει. Είναι πολύ παράξενο και αρχικά ξεκίνησα να γράφω για τις πρόβες της Ζιζέλ του Κώστα Τσιούκα, προσπαθώντας απλώς να είμαι εξαντλητικός (πόσοι άνθρωποι είναι εκεί κάθε μέρα, πόσοι χορεύουν, πόσοι τραγουδάνε, πόσοι βοηθάνε, με ποια σειρά βάζουν τα πόδια τους το ένα δίπλα στο άλλο, προς τα πού στρέφουν το κεφάλι όταν κάνουν μικρούς κύκλους, πόσοι φοράνε παπούτσια και πόσοι όχι, με ποιες κινήσεις αφήνουν τα χέρια τους ελεύθερα, ποια στιγμή ο Άλμπρεχτ κοιτάει αληθινά τα στοιχειά Ουίλις, ποιοι τινάζουν τη μέση τους σε συγκεκριμένες στιγμές, ποιοι πίνουν νερό από τη βρύση).

Με επιρροές από την goth κουλτούρα, τη νεορομαντική μουσική, τους κλασικoύς ζωγράφους και μια παραληρηματική ποπ αισθητική, ο Τσιούκας φέρνει τη ρομαντική αυτή ιστορία στο σήμερα.

Συγχρόνως, προσπαθούσα να τα βάλω όλα σε μια σειρά, πιστεύοντας ότι ίσως κρύβεται ένα πολύ συγκεκριμένο pattern μέσα σε όλες αυτές τις επιλογές, αλλά, όσο έγραφα, τόσο καταλάβαινα ότι δεν υπάρχει γραμμικότητα κι αυτό δεν έχει να κάνει με μια υποτιθέμενη σειρά επιλογών, γιατί είναι η μόνη φορά που οι επιλογές αυτές τελικά δεν ανήκουν σε κανέναν, και κυρίως όχι σ' εμένα – σίγουρα όχι σ' εμένα. Και συνειδητοποιώ κάθε επόμενη μέρα ότι είμαι ένα αληθινό δοχείο που κάθεται σε μια γωνία και απλώς περιμένω να εκτελέσω με σαφήνεια ορισμένες οδηγίες.

Η «Ζιζέλ» στο σήμερα: O αφηγητής Larry Gus εξηγεί τι θα δούμε στην παράσταση του Κώστα Τσιούκα Facebook Twitter
Ο Κώστας Τσιούκας προτείνει μια νέα κινησιολογική προσέγγιση και μια ατμόσφαιρα όπου βασικά στοιχεία θα είναι ο φωτισμός και ένα corps de ballet που θα αποτελείται από ομάδα χορευτών και ηθοποιών. Φωτο: Γκέλυ Καλαμπάκα


Δεν μπορώ να καταλάβω, στ' αλήθεια, αν είμαι απλώς ένα μέλος αυτού του συνόλου άπειρων επιλογών ή αν είμαι και εγώ ο ίδιος το σύνολο, γιατί μάλλον θα ήθελα να ισχύει ότι κάθε υποσύνολο με άπειρα μέλη είναι και το ίδιο ένα άπειρο σύνολο, οπότε το μόνο που μπορώ να κάνω τελικά είναι απλώς να κοιτάω τα πόδια όλων αυτών που συμμετέχουν στην παράσταση και να τους ξανακοιτάω να χορεύουν ή να τραγουδάνε ή να κάθονται ακίνητοι, και κάθε φορά να νιώθω ότι τα χέρια τους και τα δάχτυλά τους είναι απλώς κλαδιά σε γιγαντιαία δέντρα ατελείωτων επιλογών.

Και παρ' ότι ξέρω ανέκαθεν ότι αυτά τα δέντρα είναι πάντα δικά μου, μόνο δικά μου, αυτήν τη φορά, όταν τους κοιτάω όλους μαζί, ανακουφίζομαι στη σκέψη ότι ο έλεγχος σχεδόν έχει σταματήσει να έχει αληθινή υπόσταση. Και υπάρχουν μόνο άπειρες δυνάμεις προς άπειρες κατευθύνσεις κι εγώ δεν χρειάζεται να κάνω κάτι, παρά μόνο να καταλάβω και να εκτελέσω τις οδηγίες αυτές, που τελικά δεν προέρχονται μέσα από το δέντρο αλλά από τις νοητές προεκτάσεις όλων αυτών των κλαδιών, σαν όλες οι λύσεις για όλα τα προβλήματα να έχουν υπάρξει ήδη, απλώς κανένας μας δεν γνωρίζει πότε θα τις βρει μπροστά του».


Ο Κώστας Τσιούκας, εικονοκλάστης δημιουργός με πολύ ιδιαίτερη προσωπική γραφή, επιχειρεί μια ενδοσκοπική ματιά σ' αυτή την κλασική ιστορία με το κεντροευρωπαϊκό μεσαιωνικό άρωμα, δίνοντάς της μια χροιά πιο σύγχρονη, προσωπική, νοτιοευρωπαϊκή. Μένει πιστός στη δομή του έργου, αλλά προτείνει μια νέα κινησιολογική προσέγγιση και μια ατμόσφαιρα όπου βασικά στοιχεία θα είναι ο φωτισμός και ένα corps de ballet που θα αποτελείται από ομάδα χορευτών και ηθοποιών. Με επιρροές από την goth κουλτούρα, τη νεορομαντική μουσική, τους κλασικoύς ζωγράφους και μια παραληρηματική ποπ αισθητική, ο Τσιούκας φέρνει τη ρομαντική αυτή ιστορία στο σήμερα.

 

Ζιζέλ | Κώστας Τσιούκας | 2019 | trailer

Info

Ζιζέλ

Κώστας Τσιούκας

Πειραιώς 260 (Η)

5-6 Ιουνίου, 21:00

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Οι C. for Circus αναζητούν στις «Μεταμορφώσεις» του Οβίδιου αναλογίες με τη βία της καθημερινότητας

Θέατρο / Οι C. for Circus αναζητούν στις «Μεταμορφώσεις» του Οβίδιου αναλογίες με τη βία της καθημερινότητας

Η Ειρήνη Μακρή και ο Παύλος Παυλίδης, δύο εκ των μελών της πολυπληθούς θεατρικής ομάδας, σκηνοθετούν στο Φεστιβάλ Αθηνών το έργο του Ρωμαίου ποιητή, σχολιάζοντας την τρομακτική ανοχή που επιδεικνύουμε προς την καθημερινή βία.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου 2019: Όλες οι δωρεάν εκδηλώσεις

Culture / Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου 2019: Όλες οι δωρεάν εκδηλώσεις

Θέατρο, χορός, φιλοσοφικοί περίπατοι και παραστάσεις σε απροσδόκητους χώρους είναι μερικές από τις εκδηλώσεις που οι φίλοι του Φεστιβάλ Αθηνών θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν το καλοκαίρι με ελεύθερη είσοδο
THE LIFO TEAM

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Μαρία Πρωτόπαππα / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Θέμελης Γλυνάτσης: Ας ξεκινήσουμε με το να είμαστε πολύ πιο τολμηροί με τους ρόλους που δίνουμε στους νέους καλλιτέχνες, κι ας μην είναι τέλειοι

Θέατρο / Μια όπερα με πρωταγωνιστές παιδιά για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μεταξύ χειροποίητων σκηνικών και σκέψεων γύρω από τη θρησκεία και την εξουσία, «Ο Κατακλυσμός του Νώε» δεν είναι άλλη μια παιδική παράσταση, αλλά ανοίγει χώρο σε κάτι μεγαλύτερο: στη δυνατότητα τα παιδιά να γίνουν οι αυριανοί δημιουργοί, όχι απλώς οι θεατές.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ηow to resuscitate a dinosaur/ Έι, Romeo, πώς δίνεις το φιλί της ζωής σε έναν δεινόσαυρο;

Guest Editors / «Ο Καστελούτσι σκηνοθετεί μια υπόσχεση· και κάνει τέχνη εκκλησιαστική»

«Πέρασαν μέρες από την πρώτη μου επαφή με τη Βερενίκη. Μάντρωσα ένα κοπάδι σκέψεις» – ο Κυριάκος Χαρίτος γράφει για μια από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις της σεζόν, που ανέβηκε στη Στέγη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Lifo Videos / «Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Η ηθοποιός Παρασκευή Δουρουκλάκη μιλά για την εμπειρία της με τον Πέτερ Στάιν, τις προσωπικές της μάχες με το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και για το θέατρο ως διέξοδο από αυτές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Θέατρο / Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Από τον ρόλο της Μάσα στην πραγματική ζωή, από το Ηράκλειο όπου μεγάλωσε μέχρι τη ζωή με τους ανθρώπους του θεάτρου, από τον φόβο στην ελευθερία, η ζωή της Μαρίας Σκουλά είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που όμως την οδήγησε σε κάτι δυνατό και φωτεινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ