Και τα ψάρια βγήκαν να πολεμήσουν ενάντια στους ανθρώπους

Και τα ψάρια βγήκαν να πολεμήσουν ενάντια στους ανθρώπους Facebook Twitter
Φωτό: Εύη Φυλακτού
0

 

Και τα ψάρια βγήκαν να πολεμήσουν ενάντια στους ανθρώπους Facebook Twitter
Φωτό: Εύη Φυλακτού

 

Σύμπτωση, αλλά οπωσδήποτε ευτυχής, υπήρξε το γεγονός ότι στο φετινό Φεστιβάλ δεν θα δούμε μόνο την Ανχέλικα Λίντελ και την ομάδα της ( Αtra Bilis) αλλά και ένα έργο της ερμηνευμένο από Έλληνες καλλιτέχνες. Ο Θέμελης Γλυνάτσης, με μια δεκαετία στο θέατρο, σκηνοθετεί το «Και τα ψάρια βγήκαν να πολεμήσουν ενάντια στους ανθρώπους» (Y los peces salieron a combatir contra los hombres, 2007), ένα κείμενο που εστιάζει στην ύβρι της αποικιοκρατικής Ευρώπης και «προφητεύει» την τιμωρία της για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους μετανάστες.

«Είναι ένα πολύ δυνατό κείμενο. Η Λίντελ είναι provocatrice, κινείται σε παρόμοια μονοπάτια με αυτά του Ροντρίγκο Γκαρσία. Υποθέτω ότι από τη μία ο καθολικισμός, με τις ηθικές επιταγές του, από την άλλη η εμπειρία της πολύχρονης δικτατορίας του Φράνκο, επηρεάζει ακόμη τους Ισπανούς καλλιτέχνες. Αντιδρούν στις κατεστημένες αξίες με ένταση και πατώντας στη μεγάλη παράδοση του σουρεαλισμού στην Ισπανία, επιτίθενται με βία και πολύ χιούμορ» λέει ο 35χρονος σκηνοθέτης.

Και τα ψάρια βγήκαν να πολεμήσουν ενάντια στους ανθρώπους Facebook Twitter
Φωτό: Εύη Φυλακτού


«Ένα αληθινό πτώμα πάνω σε μια σκηνή / Αν κατάφερνα να κάνω το κοινό να ξεράσει / όπως ο Θεός ξερνάει τους φτωχούς/ όπως οι φτωχοί ξερνάνε λάσπη» λέει η σκηνική περσόνα της Λίντελ ήδη στην αρχή του έργου: ένα αληθινό πτώμα ίσως να μπορούσε να σοκάρει το κοινό, να προκαλέσει την υποκριτική στάση της πολιτισμένης Ευρώπης στο πρόβλημα των μεταναστών – που πνίγονται κάθε τρεις και λίγο στη Μεσόγειο.


«Μ' ενδιαφέρει να δούμε πώς εντασσόμαστε εμείς –καλλιτέχνες και κοινό– σε αυτό που λέμε "λευκή Ευρώπη". Λευκοί καλλιτέχνες απευθύνονται σε λευκό κοινό για ένα "μαύρο" πρόβλημα –όχι πρωτότυπο, αν σκεφτείς τους Nέγρους του Ζενέ, αλλά πάντα ενδιαφέρον. Γιατί για το βίωμα ενός ανθρώπου που αφήνει τα βάθη της Αφρικής και της Ασίας για να φτάσει στην Ευρώπη τι να πει κανείς, η Λίντελ, εγώ;» λέει ο Θ. Γλυνάτσης και μου διαβάζει ένα απόσπασμα από το έργο:


«Το πρόβλημα είναι των μεταναστών / Όχι δικό μας.
Αν μπορούσα να καλύψω τον ήλιο της Ισπανίας με μια πέτρα.
Υπάρχουν ψάρια από σίδερο στη σκέψη μου / Πώς να συνεχίσω;
Πώς να ξεπεράσω την πληροφορία;
Πώς να μετατρέψω την πληροφορία σε φρίκη; Πώς να συνεχίσω;
Πώς να ξεφύγω από τη δημαγωγία και τη βλακώδη μεσσιανική ευθύνη του συγγραφέα;
Πώς να ξεφύγω από την ευσπλαχνική κοινοτοπία και τη σαχλή καταγγελία;
Πώς να ξεφύγω από το κοινωνικά αποδεκτό;
Η οπτική μου γωνία είναι εντελώς αντικοινωνική.
Αυτό είναι ένα αντικοινωνικό έργο».

Και τα ψάρια βγήκαν να πολεμήσουν ενάντια στους ανθρώπους Facebook Twitter
Φωτό: Εύη Φυλακτού


Είναι και πάλι η Ανχέλικα (φωνή off) που λέει τις παραπάνω γραμμές. Η Καταλανή δημιουργός δεν κρύβει την απαισιοδοξία της, ενίοτε και τη μισανθρωπία της: «Η μόνη ιδέα που έχω είναι να παραχωρήσω στην πραγματικότητα το δικαίωμα στο μυστήριο. Η μόνη ιδέα που έχω είναι να φανταστώ ένα θαύμα».



0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Στρίντμπεργκ και η «Ορέστεια» προσγειώνονται στον κόσμο της Λένας Κιτσοπούλου

Θέατρο / Η Μαντώ, ο Αισχύλος και ο Στρίντμπεργκ προσγειώνονται στον κόσμο της Κιτσοπούλου

Στην πρόβα του νέου της έργου όλοι αναποδογυρίζουν, συντρίβονται, μοντάρονται, αλλάζουν μορφές και λένε λόγια άλλων και τραγούδια της καψούρας. Ποιος θα επικρατήσει στο τέλος;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Οι Αθηναίοι / «Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Η ηθοποιός Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου θυμάται τα χρόνια του Θεάτρου Τέχνης, το πείραμα και τις επιτυχίες του Χυτηρίου, περιγράφει τι σημαίνει γι' αυτή το θεατρικό σανίδι και συλλογίζεται πάνω στο πέρασμα του χρόνου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Θωμάς Μοσχόπουλος

Θέατρο / «Άρχισα να βρίσκω αληθινή χαρά σε πράγματα για τα οποία πριν γκρίνιαζα»

Έπειτα από μια δύσκολη περίοδο, ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει τον δικό του «Γκοντό». Έχει επιλέξει μόνο νέους ηθοποιούς για το έργο, θέλει να διερευνήσει την επίδρασή του στους εφήβους, πραγματοποιώντας ανοιχτές πρόβες. Στο μεταξύ, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με την Αργυρώ Μποζώνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Θέατρο / Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Ένα συναρπαστικό υβρίδιο θεάτρου, συναυλίας, πολιτικοκοινωνικού μανιφέστου και rave party, βασισμένο στο έργο του επικηρυγμένου στη Ρωσία δραματουργού Ιβάν Βιριπάγιεφ, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή και αποπειράται να δώσει απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

The Review / Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου Γιώργος Βουδικλάρης μιλούν για την παράσταση «Ο Χορός των εραστών» της Στέγης, τα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει το κείμενο του Τιάγκο Ροντρίγκες και τη χαρά τού να ανακαλύπτεις το next best thing στην τέχνη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το «Κυανιούχο Κάλιο» είναι μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων 

Θέατρο / «Κυανιούχο Κάλιο»: Μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Όχι μόνο σε ανελεύθερα ή σκοταδιστικά καθεστώτα, αλλά και στον δημοκρατικό κόσμο, η συζήτηση για το δικαίωμα της γυναίκας σε ασφαλή και αξιοπρεπή ιατρική διακοπή κύησης παραμένει τρομακτικά επίκαιρη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

Θέατρο / Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

«Εκείνο που με σπρώχνει να δημιουργώ θεατρικούς χαρακτήρες είναι ο έρωτας», έλεγε ο Ουίλιαμς, που πίστευε ότι ο πόθος «είναι κάτι που κατακλύζει πολύ μεγαλύτερο χώρο από αυτόν που μπορεί να καλύψει ένας άνθρωπος». Σε αυτόν τον πόθο έχει συνοψίσει τη φυγή και την ποίηση, τον χρόνο, τη ζωή και τον θάνατο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι δυο Ιφιγένειες του Ντμίτρι Τσερνιακόφ

Όπερα / Οι δυο βραβευμένες Ιφιγένειες του Ντμίτρι Τσερνιακόφ ανεβαίνουν σε περίοδο πολέμου

Λίγο πριν σηκωθεί η αυλαία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τις δύο εμβληματικές όπερες του Γκλουκ, ο σημαντικός Ρώσος σκηνοθέτης εξηγεί τις σύγχρονες παραμέτρους της θυσίας της αρχαίας τραγικής ηρωίδας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ήμουν το νο. 7 από τους 100 άντρες που χώρισε η Γουλιώτη στη Στέγη

Θέατρο / Ήμουν το νο. 7 από τους 100 άντρες που χώρισε η Γουλιώτη στη Στέγη

Περίπου στις 17:30 το απόγευμα του Σαββάτου τόλμησα να ανέβω στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση για να συμμετάσχω σε έναν αδιανόητο 24ωρο θεατρικό μαραθώνιο, πλάι στο θηρίο υποκριτικής που ονομάζεται Στεφανία Γουλιώτη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Στο Σώμα της

Θέατρο / Ένα έργο στο Εθνικό Θέατρο για την περίοδο, την εμμηνόπαυση, την κλειτορίδα και τον γυναικείο αυνανισμό

Μαζί με άλλες 22 γυναίκες, η Ελένη Ευθυμίου, η Σοφία Ευτυχιάδου και η Νεφέλη Μαϊστράλη ανεβάζουν ένα έργο για ζητήματα που θεωρητικά μπορούν να συζητηθούν ανοιχτά, αλλά στην πραγματικότητα όχι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Σπύρος Παπαδόπουλος: «Δεν μου αρέσει να φαίνομαι, κι ας κατέληξα να παίζω μπροστά σε κόσμο»

Θέατρο / Σπύρος Παπαδόπουλος: «Δεν μου αρέσει να φαίνομαι, κι ας κατέληξα να παίζω μπροστά σε κόσμο»

Παρά τις προσπάθειές του να το αποφύγει, μια σειρά από συμπτώσεις τον οδήγησε στο θέατρο. Οι «Απαράδεκτοι» δεν συνεχίστηκαν λόγω δικής του απόφασης, το «Στην υγειά μας, ρε παιδιά» σταμάτησε όταν κουράστηκε ψυχολογικά. Ο δημοφιλής κωμικός ηθοποιός είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Οι θρυλικοί Trocks στην Αθήνα για την επέτειο των 50 χρόνων της ομάδας τους

Χορός / Trocks: Η θρυλική και διαφορετική ομάδα μπαλέτου έρχεται στην Αθήνα

Άντρες χορευτές ντυμένοι με τουτού και πουέντ ερμηνεύουν μεγάλα κλασικά αλλά και μοντέρνα μπαλέτα, παρωδώντας τις πολύπλοκες χορογραφίες και τις παραξενιές των μπαλαρίνων της παλιάς, αλλά και της νέας, εποχής.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ