Μία από τις σημαντικότερες ομάδες του αμερικανικού θεάτρου έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών

Μία από τις σημαντικότερες ομάδες του αμερικανικού θεάτρου έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών Facebook Twitter
Θέτοντας το ερώτημα «τι μας κάνει ευτυχισμένους;» έστησαν μια χορο-θεατρική παράσταση ξέφρενου χορού και κίνησης, η οποία παρωδεί τα χολιγουντιανά κλισέ, τα αμερικανικά γουέστερν και τα ιταλικά σπαγγέτι, όπως και τα γκανγκ του βωβού σινεμά, με αποτέλεσμα μια απολαυστική κωμωδία αναρχικού χιούμορ με κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις.
0

Ο Πάβολ Λίσκα και η Κέλλυ Κούπερ, ιδρυτές της θεατρικής ομάδας Nature Theater of Oklahoma, είναι ζευγάρι και στη ζωή. Όταν ο Πάβολ πρωτοέφτασε στην Αμερική από τη Σλοβακία, εγκαταστάθηκε στην Οκλαχόμα. Δεν ήταν όμως απαραίτητα αυτή η ιστορία που είχε στο μυαλό του όταν έψαχναν πώς να ονομάσουν την ομάδα τους.

Υπήρχε ήδη μια ειρωνική ταύτιση με τον ήρωα του ημιτελούς μυθιστορήματος Amerika του Κάφκα, τον Καρλ, ο οποίος επίσης φτάνει στην Αμερική από την Ευρώπη και βρίσκει δουλειά στο Nature Theater of Oklahoma! Έτσι κατέληξαν να βαφτίσουν την ομάδα τους, από τις σημαντικότερες σήμερα ομάδες του αμερικανικού πρωτοποριακού θεάτρου, με βάση τη Νέα Υόρκη.


Έχοντας κερδίσει ένα βραβείο Όμπι (το βραβείο του off Broadway) κι αφού παρουσίασαν τη δουλειά τους σε ουκ ολίγες, θεατρικές και μη πρωτεύουσες ανά τον κόσμο, έρχονται στο Φεστιβάλ Αθηνών με την τελευταία τους παράσταση Το κυνήγι της ευτυχίας, στην οποία συνεργάζονται για πρώτη φορά με τη σλοβένικη ομάδα χορού EnKnapGroup.

Θέτοντας το ερώτημα «τι μας κάνει ευτυχισμένους;» έστησαν μια χορο-θεατρική παράσταση ξέφρενου χορού και κίνησης, η οποία παρωδεί τα χολιγουντιανά κλισέ, τα αμερικανικά γουέστερν και τα ιταλικά σπαγγέτι, όπως και τα γκανγκ του βωβού σινεμά, με αποτέλεσμα μια απολαυστική κωμωδία αναρχικού χιούμορ με κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις.


Θέτοντας το ερώτημα «τι μας κάνει ευτυχισμένους;» έστησαν μια χορο-θεατρική παράσταση ξέφρενου χορού και κίνησης, η οποία παρωδεί τα χολιγουντιανά κλισέ, τα αμερικανικά γουέστερν και τα ιταλικά σπαγγέτι, όπως και τα γκανγκ του βωβού σινεμά, με αποτέλεσμα μια απολαυστική κωμωδία αναρχικού χιούμορ με κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις.

Μέσα σε ένα τυπικό σαλούν του Φαρ Ουέστ του 19ου αι. με ψεύτικο ξύλινο τοίχο, αφίσες καταζητούμενων, τουφέκια και κρεμάλες, έξι άντρες και γυναίκες ντυμένοι καουμπόηδες, με σάπια και μαυρισμένα δόντια, συμπεριφέρονται με όλα τα στερεότυπα των παλιών χολιγουντιανών ταινιών.

Κάνουν κούνια πάνω στη διπλή πόρτα, παίζουν χαρτιά, πίνουν ουίσκι και φτύνουν ασταμάτητα. Μιλάνε σαν σημερινοί σοφιστικέ επαγγελματίες περί καριέρας και αποτυχημένων σχέσεων, χρησιμοποιώντας φράσεις του Χένρι Ντέιβιντ Θορό. Μια ξεκαρδιστική και ακατάσχετη ροή διανοουμενίστικων τσιτάτων από το στόμα σύγχρονων εγωπαθών και προβληματικών ανθρώπων σε αντιπαράθεση με τα χολιγουντιανά κλισέ. Οι ερμηνευτές, οι οποίοι δανείζουν στους χαρακτήρες το δικό τους όνομα, προέρχονται από διάφορες χώρες και αποτελούν την ομάδα χορού EnKnapGroup.

Μία από τις σημαντικότερες ομάδες του αμερικανικού θεάτρου έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών Facebook Twitter
Η Κέλλυ Κούπερ και ο Πάβολ Λίσκα, ιδρυτές της θεατρικής ομάδας Nature Theater of Oklahoma.


Κι όταν ο Μεξικανός μπάρμαν (που στην πραγματικότητα είναι Ούγγρος χορευτής) με το σομπρέρο, που για μία τουλάχιστον ώρα δεν έχει βγάλει άχνα, αρχίζει να μιλάει, αφηγείται ένα σενάριο «ειρηνευτικής επέμβασης» στη Βαγδάτη. Εκεί ανακατεύονται νατοϊκά και ιρακινά στρατεύματα, επιθέσεις από drones, εκρήξεις, τραυματισμοί και θάνατοι. Με έναν παράδοξο τρόπο και τη συμβολή των χορευτών όλα αυτά μετριάζονται και αμβλύνονται με χιούμορ.

Ένα θεοπάλαβο σύμπαν όπου γίνεται αναφορά στο ιδρυτικό έγγραφο του αμερικανικού κράτους, τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, και τον τρόπο που ορίζει την «επιδίωξη της ευτυχίας» ως αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου, το οποίο οι κυβερνήσεις είναι υποχρεωμένες να προασπίζονται.


Μια σουρεαλιστική κωμωδία παραδοξότητας για τους μύθους και την πραγματική ταυτότητα της Αμερικής που αντανακλά τη σύγχρονη πολιτική πραγματικότητά της, την ώρα που ο βίαιος δυτικός επεκτατισμός δεν σταματάει να προελαύνει σε κάθε γωνιά της Γης. Ένα θεατρικό πανδαιμόνιο που ταξιδεύει το κοινό στις σκοτεινές περιοχές όπου ο καθένας μας ψάχνει τα πιο άγρια όνειρά του και εμείς ονομάζουμε «ευτυχία», ενώ αγγίζουμε τα όρια της απληστίας και της λαγνείας.

Info:

1, 2, 3 Ιουνίου
Nature Theater of Oklahoma - Enknapgroup - Το Κυνήγι της Ευτυχίας

1/6 & 3/6, 21:00, 2/6, 20:00

Πειραιώς 260, Χώρος Η, με αγγλικούς και ελληνικούς υπέρτιτλους

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν

Θέατρο / Πού οφείλεται τόση δίψα για το θέατρο;

Το θέατρο εξακολουθεί να προκαλεί debates και ζωηρές συζητήσεις, παρά τις κρίσεις και τις οικονομικές περικοπές που έχει υποστεί, και φέτος ανεβαίνουν στην Αθήνα παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ανδρέας Κωνσταντίνου

Θέατρο / Ανδρέας Κωνσταντίνου: «Δεν μ' ενδιαφέρει τι υποστηρίζεις στο facebook, αλλά το πώς μιλάς σε έναν σερβιτόρο»

Ο ηθοποιός που έχει υποδυθεί τους πιο ετερόκλητους ήρωες και θα πρωταγωνιστήσει στην τηλεοπτική μεταφορά της «Μεγάλης Χίμαιρας» αισθάνεται ότι επιλέγει την τηλεόραση για να ικανοποιήσει την επιθυμία του για κάτι πιο «χειροποίητο» στο θέατρο.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Ο Στρίντμπεργκ και η «Ορέστεια» προσγειώνονται στον κόσμο της Λένας Κιτσοπούλου

Θέατρο / Η Μαντώ, ο Αισχύλος και ο Στρίντμπεργκ προσγειώνονται στον κόσμο της Κιτσοπούλου

Στην πρόβα του νέου της έργου όλοι αναποδογυρίζουν, συντρίβονται, μοντάρονται, αλλάζουν μορφές και λένε λόγια άλλων και τραγούδια της καψούρας. Ποιος θα επικρατήσει στο τέλος;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Οι Αθηναίοι / «Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Η ηθοποιός Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου θυμάται τα χρόνια του Θεάτρου Τέχνης, το πείραμα και τις επιτυχίες του Χυτηρίου, περιγράφει τι σημαίνει γι' αυτή το θεατρικό σανίδι και συλλογίζεται πάνω στο πέρασμα του χρόνου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Θωμάς Μοσχόπουλος

Θέατρο / «Άρχισα να βρίσκω αληθινή χαρά σε πράγματα για τα οποία πριν γκρίνιαζα»

Έπειτα από μια δύσκολη περίοδο, ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει τον δικό του «Γκοντό». Έχει επιλέξει μόνο νέους ηθοποιούς για το έργο, θέλει να διερευνήσει την επίδρασή του στους εφήβους, πραγματοποιώντας ανοιχτές πρόβες. Στο μεταξύ, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με την Αργυρώ Μποζώνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Θέατρο / Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Ένα συναρπαστικό υβρίδιο θεάτρου, συναυλίας, πολιτικοκοινωνικού μανιφέστου και rave party, βασισμένο στο έργο του επικηρυγμένου στη Ρωσία δραματουργού Ιβάν Βιριπάγιεφ, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή και αποπειράται να δώσει απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

The Review / Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου Γιώργος Βουδικλάρης μιλούν για την παράσταση «Ο Χορός των εραστών» της Στέγης, τα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει το κείμενο του Τιάγκο Ροντρίγκες και τη χαρά τού να ανακαλύπτεις το next best thing στην τέχνη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το «Κυανιούχο Κάλιο» είναι μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων 

Θέατρο / «Κυανιούχο Κάλιο»: Μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Όχι μόνο σε ανελεύθερα ή σκοταδιστικά καθεστώτα, αλλά και στον δημοκρατικό κόσμο, η συζήτηση για το δικαίωμα της γυναίκας σε ασφαλή και αξιοπρεπή ιατρική διακοπή κύησης παραμένει τρομακτικά επίκαιρη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

Θέατρο / Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

«Εκείνο που με σπρώχνει να δημιουργώ θεατρικούς χαρακτήρες είναι ο έρωτας», έλεγε ο Ουίλιαμς, που πίστευε ότι ο πόθος «είναι κάτι που κατακλύζει πολύ μεγαλύτερο χώρο από αυτόν που μπορεί να καλύψει ένας άνθρωπος». Σε αυτόν τον πόθο έχει συνοψίσει τη φυγή και την ποίηση, τον χρόνο, τη ζωή και τον θάνατο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ