Μία από τις σημαντικότερες ομάδες του αμερικανικού θεάτρου έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών

Μία από τις σημαντικότερες ομάδες του αμερικανικού θεάτρου έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών Facebook Twitter
Θέτοντας το ερώτημα «τι μας κάνει ευτυχισμένους;» έστησαν μια χορο-θεατρική παράσταση ξέφρενου χορού και κίνησης, η οποία παρωδεί τα χολιγουντιανά κλισέ, τα αμερικανικά γουέστερν και τα ιταλικά σπαγγέτι, όπως και τα γκανγκ του βωβού σινεμά, με αποτέλεσμα μια απολαυστική κωμωδία αναρχικού χιούμορ με κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις.
0

Ο Πάβολ Λίσκα και η Κέλλυ Κούπερ, ιδρυτές της θεατρικής ομάδας Nature Theater of Oklahoma, είναι ζευγάρι και στη ζωή. Όταν ο Πάβολ πρωτοέφτασε στην Αμερική από τη Σλοβακία, εγκαταστάθηκε στην Οκλαχόμα. Δεν ήταν όμως απαραίτητα αυτή η ιστορία που είχε στο μυαλό του όταν έψαχναν πώς να ονομάσουν την ομάδα τους.

Υπήρχε ήδη μια ειρωνική ταύτιση με τον ήρωα του ημιτελούς μυθιστορήματος Amerika του Κάφκα, τον Καρλ, ο οποίος επίσης φτάνει στην Αμερική από την Ευρώπη και βρίσκει δουλειά στο Nature Theater of Oklahoma! Έτσι κατέληξαν να βαφτίσουν την ομάδα τους, από τις σημαντικότερες σήμερα ομάδες του αμερικανικού πρωτοποριακού θεάτρου, με βάση τη Νέα Υόρκη.


Έχοντας κερδίσει ένα βραβείο Όμπι (το βραβείο του off Broadway) κι αφού παρουσίασαν τη δουλειά τους σε ουκ ολίγες, θεατρικές και μη πρωτεύουσες ανά τον κόσμο, έρχονται στο Φεστιβάλ Αθηνών με την τελευταία τους παράσταση Το κυνήγι της ευτυχίας, στην οποία συνεργάζονται για πρώτη φορά με τη σλοβένικη ομάδα χορού EnKnapGroup.

Θέτοντας το ερώτημα «τι μας κάνει ευτυχισμένους;» έστησαν μια χορο-θεατρική παράσταση ξέφρενου χορού και κίνησης, η οποία παρωδεί τα χολιγουντιανά κλισέ, τα αμερικανικά γουέστερν και τα ιταλικά σπαγγέτι, όπως και τα γκανγκ του βωβού σινεμά, με αποτέλεσμα μια απολαυστική κωμωδία αναρχικού χιούμορ με κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις.


Θέτοντας το ερώτημα «τι μας κάνει ευτυχισμένους;» έστησαν μια χορο-θεατρική παράσταση ξέφρενου χορού και κίνησης, η οποία παρωδεί τα χολιγουντιανά κλισέ, τα αμερικανικά γουέστερν και τα ιταλικά σπαγγέτι, όπως και τα γκανγκ του βωβού σινεμά, με αποτέλεσμα μια απολαυστική κωμωδία αναρχικού χιούμορ με κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις.

Μέσα σε ένα τυπικό σαλούν του Φαρ Ουέστ του 19ου αι. με ψεύτικο ξύλινο τοίχο, αφίσες καταζητούμενων, τουφέκια και κρεμάλες, έξι άντρες και γυναίκες ντυμένοι καουμπόηδες, με σάπια και μαυρισμένα δόντια, συμπεριφέρονται με όλα τα στερεότυπα των παλιών χολιγουντιανών ταινιών.

Κάνουν κούνια πάνω στη διπλή πόρτα, παίζουν χαρτιά, πίνουν ουίσκι και φτύνουν ασταμάτητα. Μιλάνε σαν σημερινοί σοφιστικέ επαγγελματίες περί καριέρας και αποτυχημένων σχέσεων, χρησιμοποιώντας φράσεις του Χένρι Ντέιβιντ Θορό. Μια ξεκαρδιστική και ακατάσχετη ροή διανοουμενίστικων τσιτάτων από το στόμα σύγχρονων εγωπαθών και προβληματικών ανθρώπων σε αντιπαράθεση με τα χολιγουντιανά κλισέ. Οι ερμηνευτές, οι οποίοι δανείζουν στους χαρακτήρες το δικό τους όνομα, προέρχονται από διάφορες χώρες και αποτελούν την ομάδα χορού EnKnapGroup.

Μία από τις σημαντικότερες ομάδες του αμερικανικού θεάτρου έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών Facebook Twitter
Η Κέλλυ Κούπερ και ο Πάβολ Λίσκα, ιδρυτές της θεατρικής ομάδας Nature Theater of Oklahoma.


Κι όταν ο Μεξικανός μπάρμαν (που στην πραγματικότητα είναι Ούγγρος χορευτής) με το σομπρέρο, που για μία τουλάχιστον ώρα δεν έχει βγάλει άχνα, αρχίζει να μιλάει, αφηγείται ένα σενάριο «ειρηνευτικής επέμβασης» στη Βαγδάτη. Εκεί ανακατεύονται νατοϊκά και ιρακινά στρατεύματα, επιθέσεις από drones, εκρήξεις, τραυματισμοί και θάνατοι. Με έναν παράδοξο τρόπο και τη συμβολή των χορευτών όλα αυτά μετριάζονται και αμβλύνονται με χιούμορ.

Ένα θεοπάλαβο σύμπαν όπου γίνεται αναφορά στο ιδρυτικό έγγραφο του αμερικανικού κράτους, τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, και τον τρόπο που ορίζει την «επιδίωξη της ευτυχίας» ως αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου, το οποίο οι κυβερνήσεις είναι υποχρεωμένες να προασπίζονται.


Μια σουρεαλιστική κωμωδία παραδοξότητας για τους μύθους και την πραγματική ταυτότητα της Αμερικής που αντανακλά τη σύγχρονη πολιτική πραγματικότητά της, την ώρα που ο βίαιος δυτικός επεκτατισμός δεν σταματάει να προελαύνει σε κάθε γωνιά της Γης. Ένα θεατρικό πανδαιμόνιο που ταξιδεύει το κοινό στις σκοτεινές περιοχές όπου ο καθένας μας ψάχνει τα πιο άγρια όνειρά του και εμείς ονομάζουμε «ευτυχία», ενώ αγγίζουμε τα όρια της απληστίας και της λαγνείας.

Info:

1, 2, 3 Ιουνίου
Nature Theater of Oklahoma - Enknapgroup - Το Κυνήγι της Ευτυχίας

1/6 & 3/6, 21:00, 2/6, 20:00

Πειραιώς 260, Χώρος Η, με αγγλικούς και ελληνικούς υπέρτιτλους

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Θέμελης Γλυνάτσης: Ας ξεκινήσουμε με το να είμαστε πολύ πιο τολμηροί με τους ρόλους που δίνουμε στους νέους καλλιτέχνες, κι ας μην είναι τέλειοι

Θέατρο / Μια όπερα με πρωταγωνιστές παιδιά για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μεταξύ χειροποίητων σκηνικών και σκέψεων γύρω από τη θρησκεία και την εξουσία, «Ο Κατακλυσμός του Νώε» δεν είναι άλλη μια παιδική παράσταση, αλλά ανοίγει χώρο σε κάτι μεγαλύτερο: στη δυνατότητα τα παιδιά να γίνουν οι αυριανοί δημιουργοί, όχι απλώς οι θεατές.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ηow to resuscitate a dinosaur/ Έι, Romeo, πώς δίνεις το φιλί της ζωής σε έναν δεινόσαυρο;

Guest Editors / «Ο Καστελούτσι σκηνοθετεί μια υπόσχεση· και κάνει τέχνη εκκλησιαστική»

«Πέρασαν μέρες από την πρώτη μου επαφή με τη Βερενίκη. Μάντρωσα ένα κοπάδι σκέψεις» – ο Κυριάκος Χαρίτος γράφει για μια από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις της σεζόν, που ανέβηκε στη Στέγη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Lifo Videos / «Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Η ηθοποιός Παρασκευή Δουρουκλάκη μιλά για την εμπειρία της με τον Πέτερ Στάιν, τις προσωπικές της μάχες με το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και για το θέατρο ως διέξοδο από αυτές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Θέατρο / Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Από τον ρόλο της Μάσα στην πραγματική ζωή, από το Ηράκλειο όπου μεγάλωσε μέχρι τη ζωή με τους ανθρώπους του θεάτρου, από τον φόβο στην ελευθερία, η ζωή της Μαρίας Σκουλά είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που όμως την οδήγησε σε κάτι δυνατό και φωτεινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Θέατρο / Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Μέσα από την εναλλαγή αφηγήσεων, εμπειριών, αναπαραστάσεων, χορού, βίντεο και ήχου, η παράσταση του Γιώργου Βαλαή αναδεικνύει τις διαφορές αλλά και τις συνδέσεις που υπάρχουν μεταξύ των δυο διαφορετικών γενεών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ