Ο Νίκος Χατζόπουλος ανεβάζει ένα από τα θεατρικά έργα της ποιήτριας Μαρίας Λαϊνά.

Ο Νίκος Χατζόπουλος ανεβάζει ένα από τα θεατρικά έργα της ποιήτριας Μαρίας Λαϊνά. Facebook Twitter
Η κυκλικότητα είναι έννοια-κλειδί στη δραματουργία, καθώς ποτέ κανείς δεν νικάει για πάντα, ούτε μπορεί να εξουσιάζει για πάντα, και κάποτε οι έσχατοι έσονται πρώτοι... Φωτό: Ελεονώρα Λύτρα
0



Γνωστή κυρίως για την ποίησή της (διακεκριμένη εκπρόσωπος της γενιάς του '70), η Μαρία Λαϊνά έχει ασχοληθεί και με τη θεατρική γραφή. Στην έκδοση απάντων των θεατρικών της (εκδ. Αιγόκερως) συμπεριλαμβάνονται οκτώ έργα. Ένα από αυτά είναι το Ένα... δύο... τρία που με τον σαφώς πιο επιτυχημένο τίτλο Η Πασιέντζα εντάχθηκε στο πρόγραμμα του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών.

Όσο ζεις, δεν μπορείς παρά να παίζεις και η ανατροπή είναι το πιο γοητευτικό στοιχείο του παιχνιδιού.


Εκ πρώτης όψεως, ανακαλεί το Τάβλι του Κεχαΐδη. Σύντομα αντιλαμβάνεσαι, ωστόσο, ότι το έργο της Λαϊνά αντιστέκεται στη ρεαλιστική αληθοφάνεια (της συνομιλίας δύο ανδρών, εκ των οποίων ο ένας ρίχνει πασιέντζες και ο άλλος τον παρακολουθεί) και στη λεκτική κυριολεξία. Υποψιάζεσαι τα «νοήματα» που κυκλοφορούν ανάμεσα στις γραμμές – αφήνονται μετέωρα στο έλεος της αμφισημίας/πολυσημίας των λέξεων και της ετοιμότητας των θεατών να αναγνωρίσουν ότι κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων υπάρχει μια μαύρη τρύπα: Νόημα δεν υπάρχει. Είναι, άλλωστε, επίμονο το μοτίβο του διαφεύγοντος Νοήματος στο έργο της Λαϊνά κι ένα από τα έξοχα κείμενά της, ένας σπαρακτικός μονόλογος, έχει τίτλο ακριβώς αυτήν τη λέξη: Το Νόημα (εκδ. Καστανιώτη). Ο Κεχαΐδης απομακρύνεται, ο Μπέκετ καταφθάνει.


Ο Νίκος Χατζόπουλος, που ανέλαβε να σκηνοθετήσει την Πασιέντζα, δοκίμασε με τον Αργύρη Ξάφη και τον Κώστα Βασαρδάνη (ο ίδιος ο σκηνοθέτης κρατάει τον μικρό, αλλά καταλυτικό ρόλο του Αγνώστου) διαφορετικούς τρόπους ερμηνείας, ώσπου να καταλήξει στη λύση της μάσκας. Η μάσκα λειτουργεί ως ενισχυτής θεατρικότητας: ο ρεαλισμός αποκλείεται και η σκηνή ορίζει απολύτως τους όρους πρόσληψης της δράσης. Τα πρόσωπα γίνονται μορφές και οι «απλοϊκοί» τους διάλογοι αποκτούν άλλη διάσταση – ενισχύεται η υποφώσκουσα ένταση αλλά και η κωμικότητά τους. Η κυκλικότητα είναι έννοια-κλειδί στη δραματουργία, καθώς ποτέ κανείς δεν νικάει για πάντα, ούτε μπορεί να εξουσιάζει για πάντα, και κάποτε οι έσχατοι έσονται πρώτοι. Σε τι; Πού; Δεν έχει σημασία. Όσο ζεις, δεν μπορείς παρά να παίζεις και η ανατροπή είναι το πιο γοητευτικό στοιχείο του παιχνιδιού.

Νίκος Χατζόπουλος
Η πασιέντζα
της Μαρίας Λαϊνά
20-23 Ιουνίου
ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΡΟΛΟΥ ΚΟΥΝ
Φρυνίχου 14, Πλάκα
(Μετρό: Ακρόπολη)
210 3222464 /
210 3236732
www.theatro-technis.gr

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν

Θέατρο / Πού οφείλεται τόση δίψα για το θέατρο;

Το θέατρο εξακολουθεί να προκαλεί debates και ζωηρές συζητήσεις, παρά τις κρίσεις και τις οικονομικές περικοπές που έχει υποστεί, και φέτος ανεβαίνουν στην Αθήνα παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ανδρέας Κωνσταντίνου

Θέατρο / Ανδρέας Κωνσταντίνου: «Δεν μ' ενδιαφέρει τι υποστηρίζεις στο facebook, αλλά το πώς μιλάς σε έναν σερβιτόρο»

Ο ηθοποιός που έχει υποδυθεί τους πιο ετερόκλητους ήρωες και θα πρωταγωνιστήσει στην τηλεοπτική μεταφορά της «Μεγάλης Χίμαιρας» αισθάνεται ότι επιλέγει την τηλεόραση για να ικανοποιήσει την επιθυμία του για κάτι πιο «χειροποίητο» στο θέατρο.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Ο Στρίντμπεργκ και η «Ορέστεια» προσγειώνονται στον κόσμο της Λένας Κιτσοπούλου

Θέατρο / Η Μαντώ, ο Αισχύλος και ο Στρίντμπεργκ προσγειώνονται στον κόσμο της Κιτσοπούλου

Στην πρόβα του νέου της έργου όλοι αναποδογυρίζουν, συντρίβονται, μοντάρονται, αλλάζουν μορφές και λένε λόγια άλλων και τραγούδια της καψούρας. Ποιος θα επικρατήσει στο τέλος;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Οι Αθηναίοι / «Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Η ηθοποιός Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου θυμάται τα χρόνια του Θεάτρου Τέχνης, το πείραμα και τις επιτυχίες του Χυτηρίου, περιγράφει τι σημαίνει γι' αυτή το θεατρικό σανίδι και συλλογίζεται πάνω στο πέρασμα του χρόνου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Θωμάς Μοσχόπουλος

Θέατρο / «Άρχισα να βρίσκω αληθινή χαρά σε πράγματα για τα οποία πριν γκρίνιαζα»

Έπειτα από μια δύσκολη περίοδο, ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει τον δικό του «Γκοντό». Έχει επιλέξει μόνο νέους ηθοποιούς για το έργο, θέλει να διερευνήσει την επίδρασή του στους εφήβους, πραγματοποιώντας ανοιχτές πρόβες. Στο μεταξύ, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με την Αργυρώ Μποζώνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Θέατρο / Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Ένα συναρπαστικό υβρίδιο θεάτρου, συναυλίας, πολιτικοκοινωνικού μανιφέστου και rave party, βασισμένο στο έργο του επικηρυγμένου στη Ρωσία δραματουργού Ιβάν Βιριπάγιεφ, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή και αποπειράται να δώσει απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

The Review / Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου Γιώργος Βουδικλάρης μιλούν για την παράσταση «Ο Χορός των εραστών» της Στέγης, τα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει το κείμενο του Τιάγκο Ροντρίγκες και τη χαρά τού να ανακαλύπτεις το next best thing στην τέχνη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το «Κυανιούχο Κάλιο» είναι μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων 

Θέατρο / «Κυανιούχο Κάλιο»: Μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Όχι μόνο σε ανελεύθερα ή σκοταδιστικά καθεστώτα, αλλά και στον δημοκρατικό κόσμο, η συζήτηση για το δικαίωμα της γυναίκας σε ασφαλή και αξιοπρεπή ιατρική διακοπή κύησης παραμένει τρομακτικά επίκαιρη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

Θέατρο / Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

«Εκείνο που με σπρώχνει να δημιουργώ θεατρικούς χαρακτήρες είναι ο έρωτας», έλεγε ο Ουίλιαμς, που πίστευε ότι ο πόθος «είναι κάτι που κατακλύζει πολύ μεγαλύτερο χώρο από αυτόν που μπορεί να καλύψει ένας άνθρωπος». Σε αυτόν τον πόθο έχει συνοψίσει τη φυγή και την ποίηση, τον χρόνο, τη ζωή και τον θάνατο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι δυο Ιφιγένειες του Ντμίτρι Τσερνιακόφ

Όπερα / Οι δυο βραβευμένες Ιφιγένειες του Ντμίτρι Τσερνιακόφ ανεβαίνουν σε περίοδο πολέμου

Λίγο πριν σηκωθεί η αυλαία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τις δύο εμβληματικές όπερες του Γκλουκ, ο σημαντικός Ρώσος σκηνοθέτης εξηγεί τις σύγχρονες παραμέτρους της θυσίας της αρχαίας τραγικής ηρωίδας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ήμουν το νο. 7 από τους 100 άντρες που χώρισε η Γουλιώτη στη Στέγη

Θέατρο / Ήμουν το νο. 7 από τους 100 άντρες που χώρισε η Γουλιώτη στη Στέγη

Περίπου στις 17:30 το απόγευμα του Σαββάτου τόλμησα να ανέβω στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση για να συμμετάσχω σε έναν αδιανόητο 24ωρο θεατρικό μαραθώνιο, πλάι στο θηρίο υποκριτικής που ονομάζεται Στεφανία Γουλιώτη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ