Πώς ο Κωνσταντίνος Ρήγος προσπαθεί ν' αλλάξει το μπαλέτο της Λυρικής Σκηνής

Πώς ο Κωνσταντίνος Ρήγος προσπαθεί ν' αλλάξει το μπαλέτο της Λυρικής Σκηνής Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Η πρόταση ήρθε από τον Γιώργο Κουμεντάκη και η πρώτη μου σκέψη ήταν αν θα έπρεπε να μπω στη λογική της διοίκησης. Το είχα ξανακάνει στη Θεσσαλονίκη για πέντε χρόνια, στο Χοροθέατρο του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, με εξαιρετικά καλές και κακές εμπειρίες. Έπρεπε να αποφασίσω αν ήθελα να ξαναμπώ σ' αυτήν τη διαδικασία τού να δώσω κάτι απλόχερα και πιθανόν να μην εισπράξω στο τέλος αυτό που θα περίμενα.

Ο Κουμεντάκης, όμως, είναι ένας άνθρωπος με όραμα, τον γνωρίζω πάρα πολλά χρόνια, και ήξερα ότι θα μπορέσω να συνεργαστώ μαζί του, ότι θα έχουμε έναν κοινό κώδικα, σαφείς αναφορές και ότι θα έχω στήριξη, γιατί το μπαλέτο της Λυρικής Σκηνής έχει αρκετά προβλήματα εσωτερικά. Το βασικό είναι το συνταξιοδοτικό. Φανταστείτε πώς είναι ένα εθνικό σχήμα που μπορεί να έχει στη διάθεσή του 60 χορευτές, αλλά στην ουσία να μην μπορεί να τους έχει.

Ο κλασικός χορός σήμερα είναι ο πρωταγωνιστής παγκοσμίως, διότι, λόγω της οικονομικής κρίσης, όλες οι ομάδες και όλοι οι χορογράφοι έχουν ενταχθεί σε όπερες, άρα το υλικό που παράγουν είναι πιο νεοκλασικής υφής.


Αυτήν τη στιγμή, παγκοσμίως, σύγχρονοι χορογράφοι έχουν αναλάβει μεγάλες κλασικές ομάδες. Αυτό σημαίνει ότι γίνεται το επόμενο βήμα στην ανανέωση του κλασικού μπαλέτου, ώστε να μπορεί να φτιάξει καινούργια νεοκλασικά έργα αλλά και να υπηρετήσει άψογα τα κλασικά, η αισθητική τελειότητα των οποίων είναι το απόλυτο ζητούμενο. Αν δεν μπορείς να κάνεις άψογο μπαλέτο, δεν πρέπει να κάνεις μπαλέτο. Το όραμά μου είναι να προσπαθήσουμε, με βάση την προσωπικότητα και το υλικό των χορευτών, να δώσουμε ένα στίγμα του τι θα μπορούσε να είναι αυτή η ομάδα, υπηρετώντας τη τεχνική του κλασικού και κάνοντας διαφορετικά πράγματα. Γιατί αυτήν τη στιγμή δεν μπορεί να ανταγωνιστεί ούτε το Βασιλικό Μπαλέτο της Αγγλίας, ούτε τα Κίροφ, ούτε την Όπερα του Παρισιού.

Άρα, στην πραγματικότητα, αυτό που πρέπει να δώσει για να μπορεί να βγει στο εξωτερικό είναι ένα διαφορετικό όραμα, ένα καινούργιο προφίλ, το οποίο όμως δεν πρέπει να ξεφύγει με τίποτα από την ballet based technique. Ο κλασικός χορός σήμερα είναι ο πρωταγωνιστής παγκοσμίως, διότι, λόγω της οικονομικής κρίσης, όλες οι ομάδες και όλοι οι χορογράφοι έχουν ενταχθεί σε όπερες, άρα το υλικό που παράγουν είναι πιο νεοκλασικής υφής.

Πώς ο Κωνσταντίνος Ρήγος προσπαθεί ν' αλλάξει το μπαλέτο της Λυρικής Σκηνής Facebook Twitter
Κωνσταντίνος Ρήγος: Η λογική φέτος, αλλά και για τα επόμενα χρόνια, είναι να φέρω έργα ρεπερτορίου στο μπαλέτο της Λυρικής, ακριβώς επειδή ξέρω ότι είναι έργα που μας ταιριάζουν και γνωρίζω ότι οι χορευτές θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν σε αυτά. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Οι χορευτές της ομάδας μας προέρχονται από παντού. Στο φυτώριο της σχολής της ΕΛΣ μπορούν να ενταχθούν παιδιά από την ηλικία των 12 ετών. Από κει κι ύστερα, μπορούν να φοιτήσουν είτε από τα 15, τελειώνοντας το γυμνάσιο, είτε μετά το λύκειο, στο επαγγελματικό τμήμα της σχολής, και μετά να ενταχθούν στην ομάδα αυτή ή σε άλλες ομάδες στο εξωτερικό, αν είναι καλοί χορευτές.


Ένα μεγάλο πρόβλημα είναι ότι αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα δεν υπάρχει ακαδημία χορού, οπότε, όταν το μπαλέτο της ΕΛΣ ανακοινώνει μια οντισιόν, κι επειδή υπάρχει πια μεγάλη ζήτηση από παντού, από την Ευρώπη, την Ασία, τη Ρωσία, έρχονται χορευτές από άλλες χώρες που έχουν συνήθως μεγαλύτερη εμπειρία και καλύτερη τεχνική, και, φυσικά, πρέπει να πάρουμε αυτούς, αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί και να αναβαθμίσουμε το μπαλέτο της ομάδας. Εν προκειμένω, στις δύο οντισιόν που κάναμε πήραμε δύο Ιταλούς, μία Γιαπωνέζα, ένα παιδί απ' τη Βουλγαρία και έναν Έλληνα. Δηλαδή, ουσιαστικά η ομάδα απευθύνεται σε χορευτές απ' όλο τον κόσμο. Η τεχνική του μπαλέτου γίνεται όλο και πιο απαιτητική και όποιος θέλει να μπει σε μια τέτοια ομάδα πρέπει να είναι σε υψηλό επίπεδο.

Πώς ο Κωνσταντίνος Ρήγος προσπαθεί ν' αλλάξει το μπαλέτο της Λυρικής Σκηνής Facebook Twitter
Αν δεν μπορείς να κάνεις άψογο μπαλέτο, δεν πρέπει να κάνεις μπαλέτο. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Φέτος, αποφασίσαμε να κάνουμε τρεις παραγωγές, ένα τρίπτυχο που λέγεται Από τη Ρωσία με αγάπη. Πρόκειται για τρεις δημιουργίες πάνω στον Στραβίνσκι, που είναι ο σημαντικότερος ίσως σύγχρονος συνθέτης μουσικής για μπαλέτο. Ανεβάζουμε τα τρία έργα του, την Ιεροτελεστία της άνοιξης, το Τραγούδι του αηδονιού και τους Γάμους. Ο Δάφνις Κόκκινος χορογραφεί την Ιεροτελεστία της άνοιξης. Το σκέφτηκα αυτό επειδή έχει χορέψει τόσο πολύ την Ιεροτελεστία της Πίνα Μπάους, που θα είχε ενδιαφέρον να βγάλει τη δική του προσωπικότητα και ένα καινούργιο στοιχείο μέσα απ' αυτό. Ο Μάρκο Γκαίγκε, που φέτος έγινε διευθυντής του Μπαλέτου του Ανόβερο, χορογραφεί το Τραγούδι του αηδονιού. Οι Γάμοι θα παρουσιαστούν σε δική μου χορογραφία και είναι ένα έργο που ήταν όνειρό μου να μπει στο ρεπερτόριο της Λυρικής. Το έχω κάνει το '93, είναι το έργο με το οποίο ξεκίνησα τελειώνοντας τη σχολή και πάντα ήθελα να το χορέψει ένα μεγάλο μπαλέτο, γιατί είναι φτιαγμένο σ' αυτήν τη λογική.


Η δεύτερη παραγωγή που θα παρουσιάσουμε είναι του Νάτσο Ντουάτο, ενός από τους μεγαλύτερους χορογράφους του 20ού αιώνα, του μεγαλύτερου Ισπανού χορογράφου, που υπήρξε και διευθυντής των Μπαλέτων της Ισπανίας και μέχρι πρότινος των Μπαλέτων του Βερολίνου. Παρουσιάζουμε το έργο του Herrumbre, εμπνευσμένο από το Γκουαντανάμο. Το έχει κάνει σε συνεργασία με τη Διεθνή Αμνηστία και είναι πλέον ένα έργο ρεπερτορίου, πολύ δραματικό, έντονο και ενδιαφέρον, με ένα πολύ ωραίο σκηνικό, που θα ανέβει τον Φεβρουάριο. Θα έρθει ο ίδιος ο Ντουάτο εδώ για να το διδάξει.

Πώς ο Κωνσταντίνος Ρήγος προσπαθεί ν' αλλάξει το μπαλέτο της Λυρικής Σκηνής Facebook Twitter
Οι χορευτές της ομάδας μας προέρχονται από παντού. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Η λογική φέτος, αλλά και για τα επόμενα χρόνια, είναι να φέρω έργα ρεπερτορίου στο μπαλέτο της Λυρικής, ακριβώς επειδή ξέρω ότι είναι έργα που μας ταιριάζουν και γνωρίζω ότι οι χορευτές θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν σε αυτά.


Το πρώτο έργο που θα κάνω, η Λίμνη των Κύκνων, είναι, θα μπορούσαμε να πούμε, μια παραγγελία των χορευτών μας προς εμένα. Η ανάγκη που είχαν να χορέψουν κλασικό ρεπερτόριο με οδήγησε στην απόφαση να κρατήσω τα στοιχεία της κλασικής χορογραφίας, αναδομώντας όλο το υπόλοιπο έργο, αφαιρώντας την παντομίμα του και προσθέτοντας μια καινούργια δραματουργία. Με αυτήν τη λογική ο θεατής θα έχει την ευκαιρία να δει τα καθαρά κλασικά κομμάτια του έργου μέσα σε ένα πλαίσιο τελείως σύγχρονο. Στη Λίμνη των Κύκνων θα εμφανιστεί, μετά από περίπου δύο χρόνια, το σύνολο του μπαλέτου, από τον μεγαλύτερο μέχρι τον μικρότερο, κάτι που θεωρώ τρομερά σημαντικό.


Για το τέλος της χρονιάς έχουμε ένα πρότζεκτ που λέγεται Όπερα και Μόδα, το οποίο έχει κάνει ήδη τέσσερις φορές η Λυρική. Φέτος θα αναβαθμιστεί και θα περιέχει χορογραφίες των ίδιων των χορευτών του μπαλέτου. Δέκα χορευτές που τους ενδιαφέρει να μεταπηδήσουν στη χορογραφία θα δημιουργήσουν μικρά κομμάτια που θα συνοδεύσουν αυτή την εκδήλωση.

Πώς ο Κωνσταντίνος Ρήγος προσπαθεί ν' αλλάξει το μπαλέτο της Λυρικής Σκηνής Facebook Twitter
Η τεχνική του μπαλέτου γίνεται όλο και πιο απαιτητική και όποιος θέλει να μπει σε μια τέτοια ομάδα πρέπει να είναι σε υψηλό επίπεδο. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Στόχος μας είναι να αναδείξουμε και νέους χορογράφους μέσα από το μπαλέτο μας. Μάλιστα, του χρόνου θα δημιουργήσουμε παράλληλα πρότζεκτ, τα οποία θα παρουσιαστούν στην Εναλλακτική. Είναι σημαντικό να διερευνήσουμε κι άλλα μονοπάτια, πιο πειραματικά, χωρίς να ξεχνάμε ότι είμαστε μια ομάδα κλασικού μπαλέτου.


Ο μεγάλος προβληματισμός μου, πέρα από τον μέσο όρο ηλικίας των χορευτών μας, είναι ότι το μπαλέτο κάνει παραστάσεις που δεν ξεπερνούν τις 20-25 τον χρόνο. Αυτό είναι ολέθριο, να γυμνάζεσαι και να κάνεις πρόβες όλο τον χρόνο για να χορέψεις 20 φορές. Το φαντάζεσαι αυτό, να περνάνε τα χρόνια και να μην έχεις χορέψει, να μην έχεις δημιουργήσει και να μην έχεις κάνει τους ρόλους που θα ήθελες; Το πιο εύκολο είναι να ρίξεις το φταίξιμο στους χορευτές, όμως, στην πραγματικότητα, αυτοί δεν φταίνε καθόλου. Αν είσαι πρώτος χορευτής κι έχεις να χορέψεις μόνο δέκα φορές τον χρόνο, αναγκαστικά θα δημιουργηθούν αρνητικές καταστάσεις. Γι' αυτό κι εγώ θέλω να διοχετευτούν σε νέα πρότζεκτ, να συμμετάσχουμε και σε όπερες και να χορογραφούν οι ίδιοι. Πιστεύω πως αν λυθεί το συνταξιοδοτικό, αυτή η ομάδα σε λίγα χρόνια θα ταξιδεύει σε όλη την Ευρώπη».

Πώς ο Κωνσταντίνος Ρήγος προσπαθεί ν' αλλάξει το μπαλέτο της Λυρικής Σκηνής Facebook Twitter
Θα ήταν ιδανικό να φτάσουμε σε ένα σημείο όπου το σώμα του μπαλέτου να τροφοδοτείται από τη σχολή χορού. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Γιώργος Κουμεντάκης

Το μπαλέτο είναι ένα ζωντανό αλλά και δύσκολο κομμάτι της Λυρικής, καθώς, παράλληλα με το ταλέντο και την όρεξη των χορευτών, υπάρχει παθογένεια και σοβαρά προβλήματα. Το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι ο μέσος όρος ηλικίας των χορευτών μας έχει ανέβει πολύ, καθώς ο νέος συνταξιοδοτικός νόμος προβλέπει ότι θα συνταξιοδοτούνται στα 67 έτη. Φυσικά, κάνουμε πολλές προσπάθειες για να εντάξουμε νέους χορευτές στο μπαλέτο μας, αλλά αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα αλλάξει ο νόμος, γιατί δεν μπορεί ένας χορευτής κλασικού μπαλέτου να παίρνει σύνταξη στα 67 του χρόνια. Σκέψου πώς αισθάνεται ο ίδιος όταν το σώμα του δεν τον βοηθά πλέον να αντεπεξέλθει σε βασικά πράγματα, επειδή έχει επέλθει η φυσική φθορά. Το κράτος απέχει και λέει "δεν πειράζει".

Ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα αλλάξει ο νόμος, γιατί δεν μπορεί ένας χορευτής κλασικού μπαλέτου να παίρνει σύνταξη στα 67 του χρόνια. Σκέψου πώς αισθάνεται ο ίδιος όταν το σώμα του δεν τον βοηθά πλέον να αντεπεξέλθει σε βασικά πράγματα, επειδή έχει επέλθει η φυσική φθορά. Το κράτος απέχει και λέει "δεν πειράζει".

Στην Όπερα του Παρισιού οι χορευτές φεύγουν στα 42. Εδώ ας φεύγουν στα 48 ή στα 50, αλλά όχι και στα 67! Δεν μπορούμε να απαιτούμε από αυτούς τους ανθρώπους να κάνουν κάτι πέρα από τις δυνάμεις τους. Τους σεβόμαστε απεριόριστα, αλλά, από την άλλη, δεν μπορούμε να τους πληρώνουμε και να κάθονται, είναι πολύ δύσκολη η θέση του οργανισμού. Πληρώνονται για να κάθονται και το κράτος αυτό το θεωρεί φυσιολογικό.


Όταν ήρθε ο Κωνσταντίνος Ρήγος, αυτό ήταν ένα από τα πρώτα πράγματα που συζητήσαμε, πώς θα βρεθεί ένας τρόπος όλο αυτό το δυναμικό να περάσει σε μια δημιουργική απόδοση, με την ελπίδα να αλλάξει ο νόμος και αυτά τα άτομα να μπορέσουν να συνταξιοδοτηθούν αξιοπρεπώς και να περάσουν στην επόμενη φάση της ζωής τους. Η προσπάθεια που κάνει είναι πολύ μεγάλη και την κάνει με επιτυχία. Πρώτον, επειδή αγαπάει πολύ τους χορευτές και γνωρίζει τα προβλήματά τους και, δεύτερον, επειδή αντιλαμβάνεται τον τρόπο που μπορεί αυτό το μπαλέτο να κρατήσει τα βασικά του χαρακτηριστικά και να εξελιχθεί.

Πώς ο Κωνσταντίνος Ρήγος προσπαθεί ν' αλλάξει το μπαλέτο της Λυρικής Σκηνής Facebook Twitter
Με τον επανασχεδιασμό του προγράμματος σπουδών της σχολής ελπίζουμε ότι θα προσελκύσουμε αξιόλογα παιδιά, που με σοβαρές σπουδές θα μπορούν να κάνουν καριέρα εκτός Ελλάδας αλλά και να τροφοδοτούν το μπαλέτο μας. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Ο Κωνσταντίνος δεν είναι ένα συμπλεγματικό παιδί, έχει μπει στο μπαλέτο ως πραγματικός καλλιτέχνης. Με εντυπωσίασε ο τρόπος με τον οποίο έκανε τον πρώτο του προγραμματισμό σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, αξιοποιώντας όλες τις παραμέτρους. Αναπλήρωσε το κενό με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και στο κομμάτι της διοίκησης αλλά και στο κομμάτι του προγραμματισμού, δηλαδή στην καλλιτεχνική του φυσιογνωμία.


Την ίδια στιγμή, κάνουμε με τους συνεργάτες μου μεγάλη προσπάθεια για να οργανωθεί η Σχολή Χορού της ΕΛΣ, με στόχο να προσφέρουμε το υψηλότερο δυνατό επίπεδο σπουδών. Θα ήταν ιδανικό να φτάσουμε σε ένα σημείο όπου το σώμα του μπαλέτου να τροφοδοτείται από τη σχολή χορού. Με τον επανασχεδιασμό του προγράμματος σπουδών της σχολής ελπίζουμε ότι θα προσελκύσουμε αξιόλογα παιδιά, που με σοβαρές σπουδές θα μπορούν να κάνουν καριέρα εκτός Ελλάδας αλλά και να τροφοδοτούν το μπαλέτο μας. Θέλουμε να διασφαλίσουμε την επαγγελματική τους αποκατάσταση, γιατί αυτά είναι αλληλένδετα».

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Lifo Videos / «Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Η ηθοποιός Παρασκευή Δουρουκλάκη μιλά για την εμπειρία της με τον Πέτερ Στάιν, τις προσωπικές της μάχες με το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και για το θέατρο ως διέξοδο από αυτές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Θέατρο / Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Από τον ρόλο της Μάσα στην πραγματική ζωή, από το Ηράκλειο όπου μεγάλωσε μέχρι τη ζωή με τους ανθρώπους του θεάτρου, από τον φόβο στην ελευθερία, η ζωή της Μαρίας Σκουλά είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που όμως την οδήγησε σε κάτι δυνατό και φωτεινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Θέατρο / Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Μέσα από την εναλλαγή αφηγήσεων, εμπειριών, αναπαραστάσεων, χορού, βίντεο και ήχου, η παράσταση του Γιώργου Βαλαή αναδεικνύει τις διαφορές αλλά και τις συνδέσεις που υπάρχουν μεταξύ των δυο διαφορετικών γενεών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρομέο Καστελούτσι: «Όπου παρεμβάλλεται το κράτος, δεν υπάρχει χώρος για τον έρωτα. Ο έρωτας είναι εναντίον του κράτους και το κράτος εναντίον του έρωτα».

Θέατρο / Ρομέο Καστελούτσι: «Πάντα κάποιος πολεμά τον έρωτα. Και οι εραστές είναι πάντα τα θύματα»

Ο σπουδαίος Ιταλός σκηνοθέτης, λίγο πριν επιστρέψει στην Αθήνα και στη Στέγη για να παρουσιάσει τη «Βερενίκη» του, μας μίλησε για τον έρωτα, τη γλώσσα και τη μοναξιά, την πολιτική και την ανυπέρβλητη Ιζαμπέλ Ιπέρ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
CHECK How soon is now: Μια παράσταση για τους μετεξεταστέους της συστημικής ιστορίας

Θέατρο / How soon is now: Μια παράσταση για τους μετεξεταστέους της Iστορίας

Σκηνοθετημένη από έναν νέο δημιουργό, η παράσταση που βασίζεται στο τελευταίο κείμενο της Γλυκερίας Μπασδέκη επιχειρεί έναν διάλογο με μία από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ελληνικής ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αγορίτσα Οικονόμου

Αγορίτσα Οικονόμου / «Πέφτω να κοιμηθώ και σκέφτομαι ότι κάτι έχω κάνει καλά»

Βρέθηκε να κυνηγάει το όνειρο της υποκριτικής, χωρίς να γνωρίζει τον τρόπο, αλλά με τη βεβαιότητα ότι δεν ήθελε ποτέ να μείνει με την απορία «γιατί δεν το έκανα;». Μέσα από σκληρή δουλειά και πολλούς μικρούς ρόλους, κατάφερε να βρει τον δρόμο της στην τέχνη, στον οποίο προχωρά και αισθάνεται τυχερή. Η Αγορίτσα Οικονόμου είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ 

Θέατρο / «Αν κλάψω με ένα έργο, είμαι σε καλό δρόμο»

Ο Χρήστος Θεοδωρίδης, που έχει σκηνοθετήσει με επιτυχία δύο έργα φέτος, του Βιριπάγιεφ και της Αναγνωστάκη, εξηγεί γιατί τον ενδιαφέρουν τα κείμενα που μιλάνε στον άνθρωπο σήμερα, ακόμα κι αν σε αυτά ακούγονται ακραίες απόψεις που ενοχλούν και τον ίδιο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Να είσαι γκέι στη Νέα Υόρκη

Θέατρο / «Η Κληρονομιά μας»: Τι αποκομίσαμε από την εξάωρη παράσταση στο Εθνικό

«Μία ποπ queer saga, παραδομένη πότε στη μέθη των κοκτέιλ Μανχάταν και πότε στο πένθος μιας αλησμόνητης συλλογικής απώλειας» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το πολυβραβευμένο έργο του Μάθιου Λόπεζ, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τον Γιάννη Μόσχο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δεν είμαι ασεβής, ούτε ιδιοσυγκρασιακή ούτε αιρετική»

Θέατρο / «Δεν είμαι ασεβής, ούτε ιδιοσυγκρασιακή, ούτε αιρετική»

Μετά την Ορέστεια του Στρίντμπεργκ και τις πρόβες για το έργο του Βασίλη Βηλαρά, η Λένα Κιτσοπούλου μιλάει για προσδοκίες και αποφάσεις, για επιτυχίες και απορρίψεις, για το «σύστημα» μέσα στο οποίο δουλεύει και για όλους εκείνους τους χαρακτηρισμούς που της αποδίδουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Με Μαρμαρινό, Κουρεντζή, Ράσσε, Mouawad και Ζυλιέτ Μπινός στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Επιδαύρου

Πολιτισμός / Μαρμαρινός, Κουρεντζής, Ράσε, Mouawad και Ζιλιέτ Μπινός στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Επιδαύρου

Καλλιτέχνες με ιστορικό ίχνος στην Επίδαυρο θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους δίπλα σε ξένους και άλλους Έλληνες δημιουργούς, ενώ στις 19 Ιουλίου θα ακούσουμε την ορχήστρα Utopia υπό τη διεύθυνση του Θ. Κουρεντζή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μπορεί το ελληνικό θέατρο να σατιρίσει τον εαυτό του;      

Θέατρο / Μπορεί το ελληνικό θέατρο να σατιρίσει επιτυχημένα τον εαυτό του;      

«Αν θες να αναμετρηθείς με κάτι, αν θες να πας στην ουσία, πρέπει να πονέσεις» – Κριτική για την πολυσυζητημένη παράσταση «Merde!» των Βασίλη Μαγουλιώτη και Γιώργου Κουτλή στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ο Γιάννος Περλέγκας βρίσκει τη χαρά της δημιουργίας στη φλόγα για συνύπαρξη

Θέατρο / «Έχω νιώσει ακατάλληλος και παρωχημένος δεινόσαυρος μέσα στο θεατρικό τοπίο που αλλάζει»

Με αφορμή το έργο του Μπέρνχαρντ «Η δύναμη της συνήθειας», ο Γιάννος Περλέγκας μιλά με ταπεινότητα και πάθος για το θέατρο, με το οποίο συνεχίζει να παλεύει και που διαρκώς τον νικά. Αυτό, όμως, είναι που τον κρατά ζωντανό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ