Στο making of του Respublika: Στη Μαλακάσα φτιάχνουν μια μικρή πόλη

Στο making of του Respublika: Στη Μαλακάσα φτιάχνουν μια μικρή πόλη Facebook Twitter
Έχουν περάσει μόλις δύο εικοσιτετράωρα από την ώρα που μια ομάδα σχεδόν 100 Ελλήνων τεχνικών άρχισε να στήνει την εγκατάσταση. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
0

Αυτό που ετοιμάζουν στη Μαλακάσα είναι τεράστιο. Στην ουσία φτιάχνουν μια μικρή πόλη στο Terra Vibe, την πόλη που θα προσομοιάζει στην ουτοπία που δημιούργησαν πριν από μερικά χρόνια ο Λούκας Τβαρκόβσκι και οι ετερόκλητοι καλλιτέχνες της ομάδας του στα δάση της Λιθουανίας, εκεί όπου πέρασαν μια περίοδο μακριά από το καπιταλιστικό σύστημα και την εργασία, ζώντας κοινοβιακά και χορεύοντας καθημερινά rave.

Tι πέτυχε, τι απέτυχε και τι αξίζει μέσα σε όλη αυτήν τη συνθήκη; Τα αποτελέσματα του πειράματος θα τα δούμε σύντομα σε μια περιοχή της Αττικής που έχει συνδεθεί με την έκρηξη της εγχώριας rave κουλτούρας στα ’90s.

Έχουν περάσει μόλις δύο εικοσιτετράωρα από την ώρα που μια ομάδα σχεδόν 100 Ελλήνων τεχνικών (οι άνθρωποι του Τβαρκόβσκι αναμένεται να φτάσουν αυτές τις μέρες στην Αθήνα) άρχισε να στήνει την εγκατάσταση και ήδη ο μεγάλος ανοιχτός χώρος του πάρκου παίρνει σταδιακά μορφή.

Το πείραμα του Τβαρκόβσκι μπορεί να έχει τελειώσει, όμως οι σπόροι του έχουν ανθίσει και περιοδεύουν σε όλη την Ευρώπη.

Οι σκαλωσιές έχουν τοποθετηθεί και ο σκελετός των επιμέρους κτισμάτων δίνει μια πρώτη αίσθηση της τελικής χωροταξίας. Παραδίπλα, στον μικρό κήπο που θα λειτουργήσει ως backstage, οι άνθρωποι της Στέγης έχουν ξεδιπλώσει έναν χάρτη με τη συνολική κάτοψη του χώρου, έτσι όπως πρόκειται να διαμορφωθεί, και ξεκινούν να μου εξηγούν. 

Στο making of του Respublika Facebook Twitter
Το κοινό θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να μπει σε όλους αυτούς τους χώρους, ακόμα και όταν εξελίσσεται η δράση, να γίνει μέρος της παράστασης. Artwork: Fabien Lédé

Ακριβώς μπροστά από τη μεγάλη σκαλωσιά που οριοθετεί τα παρασκήνια θα βρίσκεται η μεγάλη LED οθόνη όπου θα προβάλλεται η σκηνική δράση που θα κινηματογραφείται live, μαζί με το αρχειακό υλικό του αρχικού «πειράματος» και ό,τι άλλο περιλαμβάνει το (κινηματογραφημένο) κομμάτι του Respublika.

Όσοι είχαν την τύχη να δουν το Rohtko, την προηγούμενη (επόμενη στη χρονική πραγματικότητα) δουλειά του Λιθουανού καλλιτέχνη, που ομόφωνα ενθουσίασε το αθηναϊκό κοινό στους δύο κύκλους παραστάσεων που πραγματοποιήθηκαν πέρσι τον Μάιο και τον φετινό χειμώνα στη Στέγη, γνωρίζουν ότι η καλλιτεχνική του γλώσσα κινείται ακριβώς στο μεταίχμιο μεταξύ θεάτρου και κινηματογράφου, με τις κάμερες που κινηματογραφούν τη σκηνική δράση να αποτελούν μέρος μιας απίστευτα ακριβούς χορογραφίας, τους τεχνικούς που τις χειρίζονται να είναι στην ουσία αναπόσπαστο κομμάτι της ερμηνευτικής ομάδας και το ζωντανό μοντάζ που πραγματοποιείται να αποτελεί ένα καλλιτεχνικό θαύμα.

Εδώ, βέβαια, η κλίμακα θα είναι ακόμα μεγαλύτερη, με τη συμμετοχή του κοινού, ενώ για πρώτη φορά θα προστεθεί και drone στη χορογραφία – είναι η πρώτη φορά που ο Τβαρκόβσκι παρουσιάζει το Respublika σε υπαίθριο χώρο (στην υπόλοιπη Ευρώπη η βροχή αποτελεί αστάθμητο παράγοντα για ένα τέτοιο εγχείρημα) με μεγαλύτερο capacity, ακριβώς όπως το οραματίστηκε όταν βρέθηκε σε εκείνο το rave στην Κριμαία που διέλυσαν οι μπάτσοι.

Στο making of του Respublika Facebook Twitter
Καθ’ όλη τη διάρκεια του εξαώρου θα γίνονται διαλείμματα, ενώ η αφήγηση θα περιλαμβάνει και κείμενα για τις ουτοπικές κοινωνίες που έχουν αποτύχει. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Μπροστά στην οθόνη έχει προβλεφθεί ο χώρος του dancefloor· παραδίπλα εκτείνονται η κουζίνα, όπου θα σερβίρεται σούπα στο κοινό, ο βασικός κοινοβιακός χώρος (New Orleans trailer) με καθιστικό και υπνοδωμάτιο, που αναπαριστά τα τροχόσπιτα όπου έμεναν οι καλλιτέχνες στα δάση της Λιθουανίας, και το club pit, ένα δωμάτιο όπου θα μπορείς ανά πάσα στιγμή να μπεις και να χορέψεις μόνος σου ακούγοντας τη μουσική που θα παίζουν εναλλάξ κατά τη διάρκεια του εξαώρου οι ηθοποιοί όταν δεν συμμετέχουν ενεργά στη σκηνική δράση. 

Λίγο πιο πίσω φτιάχνεται το Spaceship, ένας χώρος που συνδέει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον με τρόπους που δεν θα αποκαλύψουμε, και βέβαια η λειτουργική σάουνα που θα αποτελεί επίσης κομμάτι της σκηνογραφίας. Στο κέντρο δεσπόζει μια μεγάλη κερκίδα όπου θα μπορούν να καθίσουν οι θεατές, όποτε αποφασίσουν να μη μετέχουν ενεργά στην παράσταση αλλά απλώς να την παρακολουθούν, μέσω της οθόνης ή ζωντανά, καθώς τα κτίσματα δεν έχουν στέγες. Το ίδιο θα μπορούν να κάνουν και από το Panorama, το σημείο που βρίσκεται στις παρυφές του χώρου, όπου θα μπορεί κάποιος να αράξει όση ώρα το επιθυμεί σε πιο lounge συνθήκη, ενώ θα υπάρχει και catering zone με φαγητό και ποτό. 

Από την άλλη, το κοινό θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να μπει σε όλους αυτούς τους χώρους, ακόμα και όταν εξελίσσεται η δράση, να γίνει μέρος της παράστασης (και πρακτικά, αφού θα βρίσκεται στα πλάνα της ζωντανής κινηματογράφησης), με διαδρομή και εστίαση που κάθε θεατής θα επιλέξει μόνος του. Στην αρχή θα υπάρξει μια εισαγωγή και ξενάγηση στον χώρο. Ο σκηνοθέτης έχει φροντίσει ώστε όποια διαδρομή και αν ακολουθήσουν οι θεατές, να «πάρουν» όση παράσταση χρειάζονται.

Καθ’ όλη τη διάρκεια του εξαώρου, βέβαια, θα γίνονται διαλείμματα, ενώ η αφήγηση θα περιλαμβάνει και κείμενα για τις ουτοπικές κοινωνίες που έχουν αποτύχει. Το Respublika, εξάλλου, οραματίζεται την ελευθερία, οπότε και ο θεατής είναι απόλυτα ελεύθερος να το βιώσει με τον τρόπο που εκείνος θα ανακαλύψει και να γίνει κομμάτι αυτού του community. Το πείραμα του Τβαρκόβσκι μπορεί να έχει τελειώσει, όμως οι σπόροι του έχουν ανθίσει και περιοδεύουν σε όλη την Ευρώπη.

Στο making of του Respublika Facebook Twitter
Στο τελευταίο μέρος της παράστασης το σκηνικό θα αρχίσει σταδιακά να αποδομείται από τους ίδιους τους ερμηνευτές με χορογραφημένο τρόπο που επίσης αποτελεί κομμάτι της εμπειρίας. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Στο τελευταίο μέρος της παράστασης, που αποτελεί επιτομή της διακαλλιτεχνικότητας (θέατρο, περφόρμανς, κινηματογράφος, video art, εικαστική εγκατάσταση, μουσική, χορός), το σκηνικό θα αρχίσει σταδιακά να αποδομείται από τους ίδιους τους ερμηνευτές με χορογραφημένο τρόπο που επίσης αποτελεί κομμάτι της εμπειρίας, και να αποθηκεύεται σε παρακείμενους αποθηκευτικούς χώρους, μέχρι να μείνουν μόνο σχεδόν γυμνοί οι σκελετοί των κτιρίων.

Έτσι, το dancefloor επεκτείνεται για το τελικό rave που θα γίνει εκεί, το οποίο αποτελεί την κατακλείδα της παράστασης, με την αφήγηση να συνεχίζεται παράλληλη με τη μουσική, τον χορό και τη ζωντανή κινηματογράφηση. Αυτό θα συμβεί και στις τρεις παραστάσεις, την Πέμπτη, την Παρασκευή και το Σάββατο, κατά τη διάρκεια των έξι ωρών που θα διαρκέσουν (ως τις 2 π.μ.), ενώ το τριήμερο θα κλείσει με την επέκταση του rave ως το πρωί της Κυριακής, υπό τους ήχους των DJ sets του Richie Hawtin και της Sama’ Abdulhadi.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Το πείραμά μας ήταν παρανοϊκό, αλλά μας έκανε να αισθανθούμε ελεύθεροι»

Respublika / Onassis Stegi / «Το πείραμά μας ήταν παρανοϊκό, αλλά μας έκανε να αισθανθούμε ελεύθεροι»

Ο Λούκας Τβαρκόβσκι περιγράφει όσα απροσδόκητα συνέβησαν ανάμεσα στα μέλη μιας κοινότητας ηθοποιών ώστε να προκύψει η εξάωρη παράσταση «Respublika», μια περφόρμανς που καταλήγει σε rave party, ξεκίνησε από τα δάση της Λιθουανίας και τη φέρνει η Στέγη στη Μαλακάσα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Sama’ δεν χαρίζεται εύκολα

Respublika / Onassis Stegi / Η Sama’ δεν χαρίζεται εύκολα

Έχοντας κερδίσει δικαιωματικά τον τίτλο της πιο διάσημης Παλαιστίνιας DJ –και μια υψηλότατη θέση στη λίστα με τους αγαπημένους του ελληνικού κοινού–, η Sama’ Abdulhadi θα μας ξημερώσει στη Μαλακάσα με ένα set που, μοιραία, λόγω του πολέμου στην πατρίδα της θα έχει διαφορετική βαρύτητα και θα θυμόμαστε για καιρό. 
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
«Respublika»: «Χορέψτε μαζί μας ενάντια στους απελπιστικούς καιρούς που ζούμε»

Πολιτισμός / «Respublika»: Η Στέγη φέρνει την εξάωρη περφόρμανς-rave party του Łukasz Twarkowski στη Μαλακάσα

Ο σκηνοθέτης του «Rohtko», της παράστασης που υμνήθηκε από κοινό και κριτικούς, επιστρέφει στην Ελλάδα με ένα τολμηρό κοινωνικο-καλλιτεχνικό πείραμα που υπόσχεται να μας μείνει αξέχαστο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Lifo Videos / «Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Η ηθοποιός Παρασκευή Δουρουκλάκη μιλά για την εμπειρία της με τον Πέτερ Στάιν, τις προσωπικές της μάχες με το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και για το θέατρο ως διέξοδο από αυτές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Θέατρο / Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Από τον ρόλο της Μάσα στην πραγματική ζωή, από το Ηράκλειο όπου μεγάλωσε μέχρι τη ζωή με τους ανθρώπους του θεάτρου, από τον φόβο στην ελευθερία, η ζωή της Μαρίας Σκουλά είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που όμως την οδήγησε σε κάτι δυνατό και φωτεινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Θέατρο / Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Μέσα από την εναλλαγή αφηγήσεων, εμπειριών, αναπαραστάσεων, χορού, βίντεο και ήχου, η παράσταση του Γιώργου Βαλαή αναδεικνύει τις διαφορές αλλά και τις συνδέσεις που υπάρχουν μεταξύ των δυο διαφορετικών γενεών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρομέο Καστελούτσι: «Όπου παρεμβάλλεται το κράτος, δεν υπάρχει χώρος για τον έρωτα. Ο έρωτας είναι εναντίον του κράτους και το κράτος εναντίον του έρωτα».

Θέατρο / Ρομέο Καστελούτσι: «Πάντα κάποιος πολεμά τον έρωτα. Και οι εραστές είναι πάντα τα θύματα»

Ο σπουδαίος Ιταλός σκηνοθέτης, λίγο πριν επιστρέψει στην Αθήνα και στη Στέγη για να παρουσιάσει τη «Βερενίκη» του, μας μίλησε για τον έρωτα, τη γλώσσα και τη μοναξιά, την πολιτική και την ανυπέρβλητη Ιζαμπέλ Ιπέρ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
CHECK How soon is now: Μια παράσταση για τους μετεξεταστέους της συστημικής ιστορίας

Θέατρο / How soon is now: Μια παράσταση για τους μετεξεταστέους της Iστορίας

Σκηνοθετημένη από έναν νέο δημιουργό, η παράσταση που βασίζεται στο τελευταίο κείμενο της Γλυκερίας Μπασδέκη επιχειρεί έναν διάλογο με μία από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ελληνικής ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αγορίτσα Οικονόμου

Αγορίτσα Οικονόμου / «Πέφτω να κοιμηθώ και σκέφτομαι ότι κάτι έχω κάνει καλά»

Βρέθηκε να κυνηγάει το όνειρο της υποκριτικής, χωρίς να γνωρίζει τον τρόπο, αλλά με τη βεβαιότητα ότι δεν ήθελε ποτέ να μείνει με την απορία «γιατί δεν το έκανα;». Μέσα από σκληρή δουλειά και πολλούς μικρούς ρόλους, κατάφερε να βρει τον δρόμο της στην τέχνη, στον οποίο προχωρά και αισθάνεται τυχερή. Η Αγορίτσα Οικονόμου είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ 

Θέατρο / «Αν κλάψω με ένα έργο, είμαι σε καλό δρόμο»

Ο Χρήστος Θεοδωρίδης, που έχει σκηνοθετήσει με επιτυχία δύο έργα φέτος, του Βιριπάγιεφ και της Αναγνωστάκη, εξηγεί γιατί τον ενδιαφέρουν τα κείμενα που μιλάνε στον άνθρωπο σήμερα, ακόμα κι αν σε αυτά ακούγονται ακραίες απόψεις που ενοχλούν και τον ίδιο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Να είσαι γκέι στη Νέα Υόρκη

Θέατρο / «Η Κληρονομιά μας»: Τι αποκομίσαμε από την εξάωρη παράσταση στο Εθνικό

«Μία ποπ queer saga, παραδομένη πότε στη μέθη των κοκτέιλ Μανχάταν και πότε στο πένθος μιας αλησμόνητης συλλογικής απώλειας» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το πολυβραβευμένο έργο του Μάθιου Λόπεζ, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τον Γιάννη Μόσχο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δεν είμαι ασεβής, ούτε ιδιοσυγκρασιακή ούτε αιρετική»

Θέατρο / «Δεν είμαι ασεβής, ούτε ιδιοσυγκρασιακή, ούτε αιρετική»

Μετά την Ορέστεια του Στρίντμπεργκ και τις πρόβες για το έργο του Βασίλη Βηλαρά, η Λένα Κιτσοπούλου μιλάει για προσδοκίες και αποφάσεις, για επιτυχίες και απορρίψεις, για το «σύστημα» μέσα στο οποίο δουλεύει και για όλους εκείνους τους χαρακτηρισμούς που της αποδίδουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Με Μαρμαρινό, Κουρεντζή, Ράσσε, Mouawad και Ζυλιέτ Μπινός στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Επιδαύρου

Πολιτισμός / Μαρμαρινός, Κουρεντζής, Ράσε, Mouawad και Ζιλιέτ Μπινός στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Επιδαύρου

Καλλιτέχνες με ιστορικό ίχνος στην Επίδαυρο θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους δίπλα σε ξένους και άλλους Έλληνες δημιουργούς, ενώ στις 19 Ιουλίου θα ακούσουμε την ορχήστρα Utopia υπό τη διεύθυνση του Θ. Κουρεντζή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μπορεί το ελληνικό θέατρο να σατιρίσει τον εαυτό του;      

Θέατρο / Μπορεί το ελληνικό θέατρο να σατιρίσει επιτυχημένα τον εαυτό του;      

«Αν θες να αναμετρηθείς με κάτι, αν θες να πας στην ουσία, πρέπει να πονέσεις» – Κριτική για την πολυσυζητημένη παράσταση «Merde!» των Βασίλη Μαγουλιώτη και Γιώργου Κουτλή στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ο Γιάννος Περλέγκας βρίσκει τη χαρά της δημιουργίας στη φλόγα για συνύπαρξη

Θέατρο / «Έχω νιώσει ακατάλληλος και παρωχημένος δεινόσαυρος μέσα στο θεατρικό τοπίο που αλλάζει»

Με αφορμή το έργο του Μπέρνχαρντ «Η δύναμη της συνήθειας», ο Γιάννος Περλέγκας μιλά με ταπεινότητα και πάθος για το θέατρο, με το οποίο συνεχίζει να παλεύει και που διαρκώς τον νικά. Αυτό, όμως, είναι που τον κρατά ζωντανό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ