The weather in Europe Facebook Twitter

«The weather in Europe»: Μια υπαρξιακή κωμωδία στην αίθουσα αναμονής ενός αεροδρομίου

0

Ο χώρος στο θέατρο Θησείον έχει μεταμορφωθεί σε αίθουσα αναμονής αεροδρομίου για τις ανάγκες της παράστασης «The Weather In Europe». Η ομοιομορφία των αιθουσών αναμονής σε κάθε αεροδρόμιο του κόσμου είναι αξιοσημείωτη. Οι ίδιες μεταλλικές καρέκλες ανά τρεις ή τέσσερις, τα ίδια περίπου φυτά εσωτερικού χώρου που απορροφούν τις αναπνοές αγχωμένων επιβατών, οι ίδιοι εργαζόμενοι πίσω από τα γκισέ με ένα μισό χαμόγελο, βυθισμένοι στην άχαρη ρουτίνα τους.

Οι ίδιοι ανθρωπότυποι επιβατών που ελάχιστα μεταμορφώνονται, αν είναι ξημερώματα και δεν έχουν πιει καφέ επικρατεί μια άλλη σιωπή, οι μηχανές δεν έχουν πάρει μπροστά, αν είναι βράδυ είναι πιο κουρασμένοι, μπορεί να έχουν περάσει χαμένες ώρες στον δρόμο μετά το πρωινό check-out στο ξενοδοχείο τους ή να έχουν ζήσει μια δύσκολη μέρα στη δουλειά τους.

Υπάρχουν οι αφηρημένοι που ψάχνουν διαρκώς τις τσέπες να βρουν το διαβατήριο και το εισιτήριο, νευρικοί που διαρκώς τσεκάρουν την ώρα αναχώρησης και το αν βρίσκονται στη σωστή πύλη και όταν τα τσεκάρουν κάνουν και μια ερώτηση, καλού κακού, στην κοπέλα στο γκισέ, κάποιοι που κουλουριασμένοι στα καθίσματα κοιμούνται, κάποιοι που χαζεύουν τα βιαστικά ψώνια τους στο duty free. Όλοι ανεξαιρέτως κρατούν το κινητό τους.

Ένας ακόμα αποχαιρετισμός, μια ακατάπαυστη φλυαρία ακούγεται σαν βόμβος, με ανθρώπους που αποχωρίστηκαν λίγο νωρίτερα, μια αγχωμένη επαφή με αυτούς που πάνε να συναντήσουν, «έφτασα, ναι, πετάμε σε μια ώρα, είμαι καλά», «έρχομαι σε μια ώρα, θα με περιμένεις;». Είναι και αυτοί που δίνουν οδηγίες μέχρι την τελευταία στιγμή της αποβίβασης για τη δουλειά τους και μερικοί που θέλουν για λίγες ώρες, βυθισμένοι στη σιωπή, να ξεφύγουν από όλα αυτά.

«Με ενδιέφερε να ασχοληθώ με αυτή την κατάσταση της αναμονής και τι πυροδοτεί στα πρόσωπα, ήθελα ένα πεδίο, έναν καμβά στον οποίο να μπορώ να βάλω κείμενα που μου αρέσουν, κείμενα που μπορεί να γραφούν στις πρόβες, για να μιλήσουμε για μια συνθήκη και για κάτι μεγαλύτερο από αυτό που συμβαίνει σε αυτή την αίθουσα και μας αφορά όλους», λέει ο σκηνοθέτης της παράστασης Γιώργος Βαλαής.

Στην αίθουσα αναμονής, στη σκηνή του θεάτρου Θησείον, όλα μοιάζουν τακτοποιημένα και οι επιβάτες της πτήσης για κάποιον προορισμό της Ευρώπης φτάνουν σιγά σιγά. Η υπάλληλος της εταιρείας είναι στο γκισέ της, και η ανακοίνωση ότι η πτήση θα καθυστερήσει δυο ώρες προκαλεί διάφορες αντιδράσεις. Δεν υπάρχουν απαντήσεις για την καθυστέρηση, ή μάλλον υπάρχουν: οι περιορισμένες, σχεδόν μονολεκτικές, αυτές που αφήνουν πάντα ανικανοποίητο τον επιβάτη, «δεν φταίει, κύριε, η εταιρεία, φταίει ο καιρός».

The weather in Europe Facebook Twitter
The Weather In Europe. Φωτο: © Karol Jarek

Στις οθόνες στις οποίες όλοι «κολλάμε» σε αεροδρόμια του κόσμου περνάνε οι διαφημίσεις, ο Εντ Σίραν διαφημίζει κέτσαπ και η Σαρλίζ Θερόν αρώματα και ο πλανήτης στις ειδήσεις των καναλιών πνίγεται, αγκομαχά, καταστρέφεται. Τα βίντεο είναι μια ρεαλιστική συνθήκη σε ένα αεροδρόμιο, οι εικόνες, εδώ, στην παράσταση, είναι για όσα δεν λέγονται, υπονοούνται εμφατικά μέσω μια εικόνας δευτερολέπτων, υποβλητικής και άμεσης.

«Ήθελα να συμβαίνει αυτή η παράσταση σε ένα αεροδρόμιο και να υπάρξει μια δυσλειτουργία –η καθυστέρηση της πτήσης εν προκειμένω–, ώστε οι άνθρωποι να έχουν να περιμένουν κάτι. Είναι στην ουσία της βίαιη η κατάσταση της αναμονής, ο Ρολάν Μπαρτ γράφει στα "Αποσπάσματα ερωτικού λόγου", στο αντίστοιχο λήμμα «αναμονή», πως το να σε βάζουν να περιμένεις είναι διαρκές προνόμιο της εξουσίας. 

Με ενδιέφερε να ασχοληθώ με αυτή την κατάσταση της αναμονής και τι πυροδοτεί στα πρόσωπα, ήθελα ένα πεδίο, έναν καμβά στον οποίο να μπορώ να βάλω κείμενα που μου αρέσουν, κείμενα που μπορεί να γραφούν στις πρόβες, για να μιλήσουμε για μια συνθήκη και για κάτι μεγαλύτερο από αυτό που συμβαίνει σε αυτή την αίθουσα και μας αφορά όλους», λέει ο σκηνοθέτης της παράστασης Γιώργος Βαλαής.

The weather in Europe Facebook Twitter
The Weather In Europe. Φωτο: © Karol Jarek

Χώρος ενδιάμεσος, ανάμεσα σε μια οικεία προηγούμενη κατάσταση και το άγνωστο μιας επόμενης, που σχετίζεται με έναν άλλο τόπο, η αίθουσα αναμονής μοιάζει με πουργκατόριο, μέσα στο οποίο ένα χορικό έξι ερμηνευτών περιμένει, συζητά, διαφωνεί, θυμάται, χορεύει, ονειρεύεται. Οι εικόνες για τον καιρό πίσω τους και ο φόβος που προκαλούν είναι ο φόβος τους για το μέλλον. Η ανασφάλεια που προκαλεί η καθυστέρηση αποκαλύπτει ταυτόχρονα την έξαρση ανασφάλειας που επικρατεί σε όλη την Ευρώπη, ανασφάλεια κλιματική, ενεργειακή, γεωπολιτική και προσωπική. 

«Η παράσταση δεν σχετίζεται με τα μετεωρολογικά φαινόμενα που συμβαίνουν στην Ευρώπη, στην ελληνική γλώσσα "καιρός" σημαίνει και χρόνος και ήθελα με αυτό τον τίτλο να περιγράψω ή να ονοματίσω αυτό που συμβαίνει στην ανθρώπινη κατάσταση σε αυτό τον κόσμο, τον δυτικό, που ζούμε, με αφορμή αυτό που ονομάζουμε κλιματική κρίση», λέει ο Γιώργος Βαλαής.

Τα φαινόμενα της ανθρώπινης συμπεριφοράς, ακρότητες και κοινοτοπίες, τρυφερές αναμνήσεις και βίαιες απροσδόκητες πράξεις, λειτουργούν ως μεταφορά για τα ακραία καιρικά φαινομένα που συμβαίνουν όλο και συχνότερα και επιδρούν καταλυτικά στον φυσικό και ψυχικό κόσμο. Η διαπίστωση του Γιώργου Βαλαή είναι ότι «η επιτάχυνση του μοντέρνου ή του μεταμοντέρνου κόσμου καταστρέφει όλα όσα γνωρίζουμε. Πάντα ο κόσμος που γνωρίζαμε είχε μια δυσλειτουργικότητα, ακόμα και σε περιόδους μεγαλύτερης σταθερότητας. Καταστρέφεται ένας κόσμος μέσα σε μια ταχύτητα και μια τεχνολογική εξέλιξη, αλλά "αυτή είναι η έννοια του μοντέρνου, κουβαλά την καταστροφή ενός παλιότερου κόσμου"».

The weather in Europe Facebook Twitter
The Weather In Europe. Φωτο: © Karol Jarek

Οι άνθρωποι που συναντιούνται στην παράσταση είναι έξι πρόσωπα από διαφορετικό υπόβαθρο και σε ένα ηλικιακό φάσμα από είκοσι έως πενήντα ετών. Ο Βαλαής διάλεξε τους συγκεκριμένους ανθρώπους γιατί ήθελε να δουλέψει μαζί τους, δεν δούλεψε ποτέ με την έννοια του χαρακτήρα, τον ενδιαφέρει να δουλεύει με τους ανθρώπους, με μια κατάσταση και με τα κείμενα. «Προφανώς προκύπτουν», όπως λέει, «μοιραία, κάποιοι χαρακτήρες, αλλά αυτό έχει να κάνει με τον τρόπο που δουλεύεις».

«Το ενδιαφέρον είναι ότι δημιουργείται μια ατμόσφαιρα σε αυτήν τη συνάντηση προσώπων σε ένα αεροδρόμιο και ατμόσφαιρα σημαίνει αναγκαστικά το μοίρασμα πραγμάτων, απόψεων, σωμάτων, που δημιουργεί κάτι που δεν είναι γνώριμο, δεν είναι μια επίσκεψη σε έναν φίλο σου, δεν είναι ένα επαγγελματικό ραντεβού, είναι μια αναγκαστική συμβίωση με αγνώστους. Συμβαίνει να μπορείς σε αυτούς τους άγνωστους να πεις ακόμα και προσωπικά πράγματα που δεν έχεις πει ποτέ σε κανέναν, όταν ταυτόχρονα μοιράζεσαι μια κοινή συνθήκη.

Μέσα σε αυτήν τη συμβίωση υπάρχουν εκρήξεις γιατί το κάθε υποκείμενο έχει έναν διαφορετικό τρόπο λειτουργίας και ίσως η λέξη "έκρηξη" να μη μπορεί να περιγράψει αυτό που συμβαίνει μέσα του. Ωστόσο όταν κάποιος αρχίζει να μιλά προσωπικά, ταυτίζεσαι με διάφορα από όσα λέει», λέει ο Γιώργος Βαλαής.

The weather in Europe Facebook Twitter
The Weather In Europe. Φωτο: © Karol Jarek

Τα τοπία που περνούν στις μεγάλες οθόνες αλλά και μέσα από τις περιγραφές ή τις αναμνήσεις των πρωταγωνιστών έχουν μια μεταφυσική χροιά και την αίσθηση της ομορφιάς που επιδρά καθηλωτικά στις αισθήσεις μας και ξυπνά την ανάμνηση της επαφής μας με τη φύση, με τα λιβάδια, τα λουλούδια, τα δάση και τα πλάσματά τους, τη θάλασσα. Κάποιες από αυτές τις αναμνήσεις είναι από τις πιο έντονες και σημαντικές της ζωής μας γιατί υπάρχει μια ομορφιά που ταράζει τον καθένα με διαφορετικό τρόπο. Είναι ο τρόπος να μιλήσει η παράσταση αυτή για την κλιματική κρίση, μέσα από την ανάκληση της προσωπικής επαφής με το θαύμα της.

«Το θέμα της κλιματικής κρίσης είναι ένα θέμα που καλύπτεται εδώ και πολύ καιρό κυρίως ειδησεογραφικά – και καλώς», λέει ο Γιώργος Βαλαής. «Ήθελα στην αρχή και προσπάθησα να το δω κι εγώ με αυτό τον τρόπο, με βοήθησαν οι σπουδές μου στη δασοπονία, είχα ένα τεχνικό υπόβαθρο για να καταλάβω και να δω σαν τεχνοκράτης τη φύση και τα δάση. Διάβασα βιβλία που μιλούν για το κλίμα, αλλά ο τρόπος που ήθελα να συνδέσω την αίθουσα με αυτό που συμβαίνει έξω από αυτήν ήταν τα σώματα.

Το σώμα είναι κάτι πολύ προσωπικό, ο καιρός αγγίζει τα σώματά μας, ζούμε μέσα στον χρόνο που αλλάζει και ο καιρός δεν είναι μόνο το κλίμα αλλά και ο χρόνος που βιώνουμε, που ζούμε. Αυτήν τη σύνδεση προσπάθησα να κάνω για να αποφύγω μια δημοσιογραφική κάλυψη του γεγονότος, να κάνω  μια παράσταση-ντοκουμέντο. Με ενδιέφερε να μεταφέρω την ποίηση που υπάρχει γύρω μας, γιατί υπάρχει και μέσα στην αίθουσα».

«Το πιο συγκλονιστικό που διάβασα σε σχέση με το κλίμα ήταν στο βιβλίο της Ναόμι Κλάιν που γράφει ότι η λύση του προβλήματος που σχετίζεται με την κλιματική κρίση δεν υπάρχει, είναι έξω από την κουλτούρα μας, είναι σαν να κάνεις συζήτηση gender στη μεσαιωνική χριστιανική Ευρώπη, δεν υφίσταται το θέμα. Δηλαδή, για αυτό το ζήτημα, την καταστροφή του κόσμου που δηλώνεται μέσα από το κλίμα, δεν έχουμε λύση μέσα από την κουλτούρα μας.

Η κουλτούρα μας είναι ανθρωποκεντρική, η θρησκείες, οι φιλοσοφίες αφορούν μόνο τον άνθρωπο και όχι τη συμβίωσή του με τον φυσικό κόσμο. Αυτό που συμβαίνει μέσα μας είναι και ήταν σημαντικότερο από αυτό που συμβαίνει στον κόσμο. Αυτό προσπαθήσαμε να συνενώσουμε σε αυτή την παράσταση».

The weather in Europe Facebook Twitter
The Weather In Europe. Φωτο: © Karol Jarek
The weather in Europe Facebook Twitter
The Weather In Europe. Φωτο: © Karol Jarek
The weather in Europe Facebook Twitter
The Weather In Europe. Φωτο: © Karol Jarek
The weather in Europe Facebook Twitter
The Weather In Europe. Φωτο: © Karol Jarek

The Weather In Europe
Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Γιώργος Βαλαής
Δραματουργία: Γιώργος Βαλαής, Γεωργία Κανελλοπούλου
Σύμβουλος Δραματουργίας: Πρόδρομος Τσινικόρης
Σκηνικά, κοστούμια: Ελένη Στρούλια
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Επιμέλεια κίνησης, Χορογραφία: Γιάννης Νικολαΐδης
Σχεδιασμός-σύνθεση ήχου: Μανώλης Μανουσάκης
Video editing: Μιλτιάδης Χρηστίδης
Καλλιτεχνικοί συνεργάτες: Φρόσω Μαστρόκαλου, Voltnoi Brege
Βοηθός σκηνοθεσίας: Γεωργία Κανελλοπούλου
Συνεργάτες σκηνογράφοι: Ζαΐρα Φαληρέα, Τζάνος Μάζης
Κατασκευές ενδυμάτων: Δημήτριος Παρασκευόπουλος
Φωτογραφίες: Karol Jarek
Ηθοποιοί: Μάνος Βαβαδάκης, Ρωμανός Καλοκύρης, Μάγδα Καυκούλα, Άλκηστη Πολυχρόνη, Θοδωρής Πεντίδης, Χριστιάνα Τόκα

Πρεμιέρα 26 Οκτωβρίου στο θέατρο Θησείον
Για 20 παραστάσεις, κάθε Τετάρτη με Κυριακή στις 21:00
Κρατήσεις θέσεων: 2103255444 (2 ώρες πριν από την έναρξη της παράστασης)

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Θέμελης Γλυνάτσης: Ας ξεκινήσουμε με το να είμαστε πολύ πιο τολμηροί με τους ρόλους που δίνουμε στους νέους καλλιτέχνες, κι ας μην είναι τέλειοι

Θέατρο / Μια όπερα με πρωταγωνιστές παιδιά για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μεταξύ χειροποίητων σκηνικών και σκέψεων γύρω από τη θρησκεία και την εξουσία, «Ο Κατακλυσμός του Νώε» δεν είναι άλλη μια παιδική παράσταση, αλλά ανοίγει χώρο σε κάτι μεγαλύτερο: στη δυνατότητα τα παιδιά να γίνουν οι αυριανοί δημιουργοί, όχι απλώς οι θεατές.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ηow to resuscitate a dinosaur/ Έι, Romeo, πώς δίνεις το φιλί της ζωής σε έναν δεινόσαυρο;

Guest Editors / «Ο Καστελούτσι σκηνοθετεί μια υπόσχεση· και κάνει τέχνη εκκλησιαστική»

«Πέρασαν μέρες από την πρώτη μου επαφή με τη Βερενίκη. Μάντρωσα ένα κοπάδι σκέψεις» – ο Κυριάκος Χαρίτος γράφει για μια από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις της σεζόν, που ανέβηκε στη Στέγη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Lifo Videos / «Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Η ηθοποιός Παρασκευή Δουρουκλάκη μιλά για την εμπειρία της με τον Πέτερ Στάιν, τις προσωπικές της μάχες με το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και για το θέατρο ως διέξοδο από αυτές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Θέατρο / Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Από τον ρόλο της Μάσα στην πραγματική ζωή, από το Ηράκλειο όπου μεγάλωσε μέχρι τη ζωή με τους ανθρώπους του θεάτρου, από τον φόβο στην ελευθερία, η ζωή της Μαρίας Σκουλά είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που όμως την οδήγησε σε κάτι δυνατό και φωτεινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Θέατρο / Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Μέσα από την εναλλαγή αφηγήσεων, εμπειριών, αναπαραστάσεων, χορού, βίντεο και ήχου, η παράσταση του Γιώργου Βαλαή αναδεικνύει τις διαφορές αλλά και τις συνδέσεις που υπάρχουν μεταξύ των δυο διαφορετικών γενεών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ