«Κύριε Χορν, σας αγαπώ»

«Κύριε Χορν, σας αγαπώ» Facebook Twitter
Υπήρξε ένα ζωηρό αγόρι, αριστοκρατικής καταγωγής, με παππού Αυστριακό, ένα αγόρι πάντα ερωτευμένο, που έγραφε μελαγχολική ποίηση.
0

Ο γιος του Παντελή Χορν και της Ευτέρπης Αποστολίδη γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου του 1921, σε ένα ξενοδοχείο της οδού Σταδίου, και πέθανε στις 16 Ιανουαρίου του 1998.


Υπήρξε ένα ζωηρό αγόρι, αριστοκρατικής καταγωγής, με παππού Αυστριακό, ένα αγόρι πάντα ερωτευμένο, που έγραφε μελαγχολική ποίηση.


Σκέφτομαι πως ήμουν τυχερή που έζησα τρία απογεύματα δίπλα του, συζητώντας για ό,τι μπορείς να φανταστείς. Γέλια, εξομολογήσεις, ξαφνικές μελαγχολίες, αφορισμοί, αναμνήσεις, απωθημένα, μιμήσεις, αποκαλύψεις και ύστερα καφέδες, φαγητό και τσιγάρο, πολύ τσιγάρο.

Θυμόταν χιουμοριστικές λεπτομέρειες της νηπιακής ηλικίας, εκείνης της υπερδραστήριας συναισθηματικής περιόδου του, με πρωταγωνίστριες τα κορίτσια του, τη Φωφώ, τη Μαρία, την Μπουμπού, τους αξέχαστους προσχολικούς έρωτές του. Θυμόταν γελώντας, το πόσο προσπάθησαν με την Μελίνα να... ερωτευτούν, χωρίς όμως, κανένα αποτέλεσμα. «Στάθηκε αδύνατο, όσο κι αν αγωνιστήκαμε και να την ερωτευτώ και να με ερωτευτεί...».

«Θα υπάρχω ως μακρινή ανάμνηση, ως μια γνωριμία που προσέφερε ευκαιρία για κρίσεις, συγκρίσεις και παραδείγματα προς αποφυγήν. Ένας συμπαθής εφιάλτης! Ο Χορν –θα λες–, Θεός σχωρέσ' τον, ήταν υποφερτός ανυπόφορος!». Έτσι έλεγε, λίγο πριν από το τέλος.


Δεν χορταίνεται, όταν διηγείται, κάνει τον χρόνο να είναι σημαντικός, έχει απολαυστικό χιούμορ, είναι σαγηνευτικός συνομιλητής.

Η Σεμίνα Διγενή με τον Δημήτρη Χορν σε γύρισμα στον ΑΝΤ1, το 1993.

Έτσι ακριβώς έπαιξε ο διάλογος στην τηλεόραση, κάτι που παραξένεψε τότε την κόρη μου. «Τι εννοούσε ο κ. Χορν, μαμά;»

Ποιος να ξέρει τι εννοούσε..

• • •

Ηθοποιός. επάγγελμα ερημικό και εφήμερο

Ιανουάριος 1993. Γύρισμα εκπομπής για τον ΑΝΤ1. Τον παρακολουθώ να μιλάει και νιώθω όλους αυτούς, στους οποίους έδωσε ζωή στη σκηνή, να κάθονται γύρω μου στο σαλόνι του. Ο Δον Ζουάν, ο Ερρίκος ο Δ', ο Άμλετ, ο Τίμων ο Αθηναίος, ο Ριχάρδος ο Γ', ο Αρχιμάστορας Σόλνες και ο αγαπημένος του «Τρελός» από τη «Δωδεκάτη Νύχτα».


Πιστεύει πως «το επάγγελμα του ηθοποιού είναι το πιο ερημικό, το πιο εφήμερο». Πως «όλοι οι εκτελεστές είναι φευγαλέοι». Καπνίζει πολύ και όλο παίζει μηχανικά με το καλώδιο του τηλεφώνου δίπλα του.

Ο Δημήτρης Χορν με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή


Την απάντηση στο ερώτημα, ποιες γυναίκες τον γοητεύουν, δεν τη σκέφτεται:

«Οι γυναίκες που δεν προσπάθησαν να με ελέγξουν».

«Και ο έρωτας;»

«Δεν θυμάμαι πώς είναι να ερωτεύεσαι. Φοβάμαι, πάντως, τους γεροντοέρωτες. Θα 'θελα πολύ να ξαναγίνω τριάντα πέντε χρόνων. Θα πουλούσα και την ψυχή μου στον διάβολο».

Επιμένει να γευματίσουμε μαζί του. Στρώνεται το λινό τραπεζομάντιλο στο μεγάλο τραπέζι, τοποθετούνται τα ασημένια μαχαιροπίρουνα και σερβίρονται σνίτσελ και σπανακόπιτα (αν και εκείνος θα προτιμούσε τα απαγορευμένα μακαρόνια).

«Κύριε Χορν, σας αγαπώ» Facebook Twitter
Στιγμές από το γύρισμα εκπομπής στον ΑΝΤ1. 1993.


Προτείνει να τον επισκεφθούμε πάλι, όταν θα έχουμε χρόνο. Βρίσκει την παρέα μας, αλλά και την κατάληψη που κάναμε τότε, σ' εκείνο το τηλεοπτικό γύρισμα, «πρώτης τάξεως».


«Ελάτε όποτε θέλετε, πάρτε τηλέφωνο κι ελάτε. Μόνος μου είμαι...»

Ξαναπήγα. Ό,τι κρατάω από εκείνα τα τρία απογεύματα μαζί του είναι η πεποίθησή μου ότι είναι μάγος. Μπορούσε να μεταμορφώνει το συμβατικό ψέμα της τέχνης σε αλήθεια της ζωής. Γνώριζε τη μέθοδο της συναρπαστικής συνύπαρξης του ενστίκτου με την τεχνική, του αισθήματος με τη σκέψη και της αναπαράστασης με την ενσάρκωση.


Ήταν και μάγος και ποιητής.

«Τα χρόνια που πέρασαν δεν μου έμαθαν τίποτε», σαν να τον ακούω πάλι να λέει. «Η ζωή είναι ένα τίποτε. Ούτε με δίδαξαν κάτι. Τα ίδια σφάλματα που έκανα μικρός κάνω και τώρα».

Οι φίλοι του και ο τρόμος της σκηνής

Από την ανάγνωση του έργου Δον Ζουάν. 1968. Κάτω: Λεωνίδας Τριβιζάς, Μαρίνα Καρέλλα, Δημήτρης Χορν, Γκέλλυ Μαυροπούλου. Πάνω: Γιάννης Φιλιππούσης, Δημήτρης Παπαγιάννης, Γιώργος Μιχαλακόπουλος, Χρήστος Νέγκας, Σπύρος Καλογήρου, Βίκυ Βανίτα.


«Ήταν συγκλονιστικό το ταξίδι μαζί του», μου έλεγε, «ήταν ευλογία θεού η παρουσία του Χορν, είχε φινέτσα, ήταν σπάνιο είδος για τον βαλκανικό χώρο, πολύ μεγάλο μέγεθος ηθοποιού, έμοιαζε με τον Ζεράρ Φιλίπ, είχαν πολλά κοινά στοιχεία.


Απίστευτα γαλαντόμος πάντα, βοηθούσε κρυφά όποιους συναδέλφους είχαν ανάγκη, έστελνε στα σπίτια τους νύχτα τον Γεωγλερή και τη Ματίνα Καρρά, με φακελάκια γεμάτα λεφτά.


Πηγαίναμε μετά την παράσταση στο Ζόναρς για φαγητό και μοίραζε χιλιάρικα στα γκαρσόνια, που... "ήταν χαμηλόμισθα!"».

«Στον "Ριχάρδο τον 3ο" ο ρόλος του ήταν εξοντωτικός», θυμάται ο αγαπημένος οικογενειακός του φίλος, Γιώργος Γεωγλερής, «αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτό που ζήσαμε σ' ένα κατάμεστο Δημοτικό Θέατρο. Ενώ είχε βγάλει σχεδόν τρεις ώρες παράσταση κι είχε μείνει μόνο ο μονόλογος του τέλους, ο Χορν αρνείται να βγει στη σκηνή και μου λέει στην κουίντα:

"Μέχρι εδώ ήταν Γιώργο, δεν μπορώ να συνεχίσω".

"Μα Τάκη", του λέω, "ένας μονόλογος έμεινε..."

"Να τους πείτε να φύγουν, να εξαργυρώσουν τα εισιτήριά τους και να φύγουν. Δεν μπορώ να παίξω άλλο. Είναι βουνό, δεν μπορώ να το ανέβω"».

«Κύριε Χορν, σας αγαπώ» Facebook Twitter
Απίστευτα γαλαντόμος πάντα, βοηθούσε κρυφά όποιους συναδέλφους είχαν ανάγκη..


Φυσικά όλο αυτό δεν ήταν κανενός είδους βεντετιλίκι ή σνομπισμός, ήταν φόβος και ανασφάλεια, ήταν υπαρξιακές αγωνίες πάνω στο αποτέλεσμα της τέχνης του.


Ο Γρηγόρης Βαλτινός (στην παρέα του οποίου κατέφευγε κι όταν ήθελε να φάει ζυμαρικά, που του απαγόρευε ο γιατρός) μου θυμίζει εκείνη τη φορά που αρνιόταν να βγει σε παράσταση και τσακωνόταν με γνωστό επιχειρηματία, που δεν ήξερε τι να κάνει με τον κόσμο που περίμενε σε ουρά για να μπει στο θέατρο.


— Δεν θέλω να παίξω, έλεγε ο Χορν, αν παίξω θα τους κοροϊδέψω.

— Θα παίξεις οπωσδήποτε.

— Δεν θα παίξω, δεν θα είμαι καλός.

—  Η αίθουσα γέμισε κι έχει ουρά στο ταμείο. Θα παίξεις.

— Είναι αδύνατον, δεν μπορώ.

— Να μπορέσεις! Ο κόσμος σε περιμένει, δεν καταλαβαίνεις πως, έτσι που κάνεις, τους προσβάλλεις όλους αυτούς;

— Εντάξει νίκησες. Θα παίξω. Αλλά μόνο το πρώτο μέρος!

«Κύριε Χορν, σας αγαπώ» Facebook Twitter
Ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος έπαιζε μαζί του το 1968. «Ήταν συγκλονιστικό το ταξίδι μαζί του» μου έλεγε, «ήταν ευλογία θεού η παρουσία του Χορν».
«Κύριε Χορν, σας αγαπώ» Facebook Twitter
Ο Γρηγόρης Βαλτινός (στην παρέα του οποίου κατέφευγε κι όταν ήθελε να φάει ζυμαρικά, που του απαγόρευε ο γιατρός), μου θυμίζει εκείνη τη φορά που αρνιόταν να βγει σε παράσταση και τσακωνόταν με γνωστό επιχειρηματία, που δεν ήξερε τι να κάνει με τον κόσμο που περίμενε σε ουρά για να μπει στο θέατρο.

• • •

«Ανήκω στον σκουπιδοτενεκέ του ζωδιακού κύκλου»

«Βασίλη, παιδί μου, τι ζώδιο είστε;» ρώτησε κάποτε τον Βασίλη Παπαβασιλείου.

«Ιχθύς, κ. Χορν, όπως κι εσείς».

«Είμαστε ο σκουπιδοτενεκές του ζωδιακού κύκλου. Δες ποιοι είναι Ιχθύες... Εσύ, εγώ, ο Κων/νος Καραμανλής, ο Θεοφιλογιαννάκος, ο Μακάριος, ο Νουρέγιεφ...».


Αγαπούσε τον Μπαχ, τον Μότσαρτ, τον Λένον, τον Λογοθετίδη. Δεν αγαπούσε τον Μινωτή, που κάποτε τορπίλισε ένα σημαντικό επαγγελματικό ταξίδι του Χορν στο Λονδίνο. Ζήλεψε που προσκάλεσαν τον Τάκη κι όχι εκείνον.

«Κύριε Χορν, σας αγαπώ» Facebook Twitter
Ο Δημήτρης Χορν μικρός, με τον Αλέξη Μινωτή, την εποχή που γυριζόταν η ταινία «Το Φυντανάκι», βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο του πατέρα του, Παντελή Χορν.


Μισούσε τη φέτα και όσους τον κολάκευαν. Έλεγε: «Ο κόλακας και ο κόρακας σε δυο στοιχεία διαφέρουν, το "λ" και το "ρ". Ο κόρακας τρώει πτώματα, ο κόλακας τρώει ζωντανούς».


Δεν του άρεσε ο εαυτός του, έλεγε πως ήταν ψευδοσεμνός και ψευδομετριόφρων, δεν ήθελε να βλέπει την εικόνα του στο μόνιτορ. Στο γύρισμα ζήτησε να το γυρίσουμε ανάποδα.


«Δεν μου αρέσουν οι ρυτίδες και τα προγούλια μου» εξήγησε.


Η μαμά του, μου έλεγε, ήταν «όμορφη, ξένοιαστη, χαριτωμένη και σπάταλη». Η νονά του, η μεγάλη Κυβέλη, τον έβγαλε μωρό στο θέατρο, έφηβος έπαιξε με τη Μαρίκα Κοτοπούλη. Χιλιάδες ώρες εξοντωτικής θεατρικής δουλειάς, πρόβες, μελέτη, έρευνα, ρόλοι, ρόλοι, ρόλοι...


«Είμαστε πολιτισμένοι οι Έλληνες»; τον είχα ρωτήσει.


«Όχι», ήταν η απάντησή του, «η έλλειψη πολιτισμού είναι γνώρισμα της φυλής μας. Δεν σεβόμαστε την ελευθερία του άλλου»

Τον θυμάμαι να βγάζει την καρφίτσα, που στερέωνε κρυφά στο πέτο του σακακιού του, και να τρυπάει πολλές φορές το φίλτρο του –πολλοστού– τσιγάρου του.

«Κύριε Χορν, σας αγαπώ» Facebook Twitter
Ιστορικής αξίας φωτογραφία: Ρίτα και Μιράντα Μυράτ, Κυβέλη Ζωγραφίδου, Βάνα Φιλιππίδου, Κυβέλη Μαρίνου. Μικρά παιδιά ο Δημήτρης Χορν δεξιά και ο Γιωργάκης Παπανδρέου στη μέση.


Ο Βαλτινός τον ρωτούσε «μα γιατί το κάνετε αυτό, κ. Χορν;» κι εκείνος εξηγούσε: «Μα δεν το ξέρεις; Βλάπτει πολύ λιγότερο!»

Δεν βρίσκω επίλογο.


Θυμάμαι που έλεγε: «Τα λόγια που δεν μπορείς ν' αρθρώσεις μοιάζουν πλούσια όταν δεν ηχούν».


Εντάξει, δεν έχω τίποτε άλλο να πω. 


Είναι 16 Ιανουαρίου και η φωνή του φωνή του στο «Πες μου μια λέξη» έκανε παρέα σ' αυτό το κείμενο...

 

Δημήτρης Χορν & Μάρω Κοντού - Πες μου μια λέξη

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ρομέο Καστελούτσι: «Όπου παρεμβάλλεται το κράτος, δεν υπάρχει χώρος για τον έρωτα. Ο έρωτας είναι εναντίον του κράτους και το κράτος εναντίον του έρωτα».

Θέατρο / Ρομέο Καστελούτσι: «Πάντα κάποιος πολεμά τον έρωτα. Και οι εραστές είναι πάντα τα θύματα»

Ο σπουδαίος Ιταλός σκηνοθέτης, λίγο πριν επιστρέψει στην Αθήνα και στη Στέγη για να παρουσιάσει τη «Βερενίκη» του, μας μίλησε για τον έρωτα, τη γλώσσα και τη μοναξιά, την πολιτική και την ανυπέρβλητη Ιζαμπέλ Ιπέρ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
CHECK How soon is now: Μια παράσταση για τους μετεξεταστέους της συστημικής ιστορίας

Θέατρο / How soon is now: Μια παράσταση για τους μετεξεταστέους της Iστορίας

Σκηνοθετημένη από έναν νέο δημιουργό, η παράσταση που βασίζεται στο τελευταίο κείμενο της Γλυκερίας Μπασδέκη επιχειρεί έναν διάλογο με μία από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ελληνικής ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αγορίτσα Οικονόμου

Αγορίτσα Οικονόμου / «Πέφτω να κοιμηθώ και σκέφτομαι ότι κάτι έχω κάνει καλά»

Βρέθηκε να κυνηγάει το όνειρο της υποκριτικής, χωρίς να γνωρίζει τον τρόπο, αλλά με τη βεβαιότητα ότι δεν ήθελε ποτέ να μείνει με την απορία «γιατί δεν το έκανα;». Μέσα από σκληρή δουλειά και πολλούς μικρούς ρόλους, κατάφερε να βρει τον δρόμο της στην τέχνη, στον οποίο προχωρά και αισθάνεται τυχερή. Η Αγορίτσα Οικονόμου είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ 

Θέατρο / «Αν κλάψω με ένα έργο, είμαι σε καλό δρόμο»

Ο Χρήστος Θεοδωρίδης, που έχει σκηνοθετήσει με επιτυχία δύο έργα φέτος, του Βιριπάγιεφ και της Αναγνωστάκη, εξηγεί γιατί τον ενδιαφέρουν τα κείμενα που μιλάνε στον άνθρωπο σήμερα, ακόμα κι αν σε αυτά ακούγονται ακραίες απόψεις που ενοχλούν και τον ίδιο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Να είσαι γκέι στη Νέα Υόρκη

Θέατρο / «Η Κληρονομιά μας»: Τι αποκομίσαμε από την εξάωρη παράσταση στο Εθνικό

«Μία ποπ queer saga, παραδομένη πότε στη μέθη των κοκτέιλ Μανχάταν και πότε στο πένθος μιας αλησμόνητης συλλογικής απώλειας» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το πολυβραβευμένο έργο του Μάθιου Λόπεζ, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τον Γιάννη Μόσχο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δεν είμαι ασεβής, ούτε ιδιοσυγκρασιακή ούτε αιρετική»

Θέατρο / «Δεν είμαι ασεβής, ούτε ιδιοσυγκρασιακή, ούτε αιρετική»

Μετά την Ορέστεια του Στρίντμπεργκ και τις πρόβες για το έργο του Βασίλη Βηλαρά, η Λένα Κιτσοπούλου μιλάει για προσδοκίες και αποφάσεις, για επιτυχίες και απορρίψεις, για το «σύστημα» μέσα στο οποίο δουλεύει και για όλους εκείνους τους χαρακτηρισμούς που της αποδίδουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Με Μαρμαρινό, Κουρεντζή, Ράσσε, Mouawad και Ζυλιέτ Μπινός στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Επιδαύρου

Πολιτισμός / Μαρμαρινός, Κουρεντζής, Ράσε, Mouawad και Ζιλιέτ Μπινός στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Επιδαύρου

Καλλιτέχνες με ιστορικό ίχνος στην Επίδαυρο θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους δίπλα σε ξένους και άλλους Έλληνες δημιουργούς, ενώ στις 19 Ιουλίου θα ακούσουμε την ορχήστρα Utopia υπό τη διεύθυνση του Θ. Κουρεντζή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μπορεί το ελληνικό θέατρο να σατιρίσει τον εαυτό του;      

Θέατρο / Μπορεί το ελληνικό θέατρο να σατιρίσει επιτυχημένα τον εαυτό του;      

«Αν θες να αναμετρηθείς με κάτι, αν θες να πας στην ουσία, πρέπει να πονέσεις» – Κριτική για την πολυσυζητημένη παράσταση «Merde!» των Βασίλη Μαγουλιώτη και Γιώργου Κουτλή στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ο Γιάννος Περλέγκας βρίσκει τη χαρά της δημιουργίας στη φλόγα για συνύπαρξη

Θέατρο / «Έχω νιώσει ακατάλληλος και παρωχημένος δεινόσαυρος μέσα στο θεατρικό τοπίο που αλλάζει»

Με αφορμή το έργο του Μπέρνχαρντ «Η δύναμη της συνήθειας», ο Γιάννος Περλέγκας μιλά με ταπεινότητα και πάθος για το θέατρο, με το οποίο συνεχίζει να παλεύει και που διαρκώς τον νικά. Αυτό, όμως, είναι που τον κρατά ζωντανό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Άρης Χριστοφέλλης

Όπερα / «Ακόμα και όσοι θαυμάζουν σχεδόν ειδωλολατρικά την Κάλλας, λίγα γνωρίζουν για την τέχνη της»

Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, επιστημονικός σύμβουλος του ντοκιμαντέρ «Μαίρη, Μαριάννα, Μαρία: Τα άγνωστα ελληνικά χρόνια της Κάλλας», εξηγεί τους λόγους για τους οποίους η θρυλική σοπράνο παραμένει μια ανυπέρβλητη καλλιτέχνιδα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Αργυρώ Χιώτη: Ένα «αουτσάιντερ» στο τιμόνι του Εθνικού Θεάτρου

Θέατρο / Αργυρώ Χιώτη: Ένα «αουτσάιντερ» στο τιμόνι του Εθνικού Θεάτρου

Ποια είναι τα προσωπικά της στοιχήματα και ποιες είναι οι προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η νέα καλλιτεχνική διευθύντρια του Εθνικού - η πρώτη γυναίκα που αναλαμβάνει αυτή τη θέση από το 1994.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Κληρονομιά μας, ένα πανόραμα της και της ιστορίας των γκέι ανδρών

Θέατρο / «Η κληρονομιά μας»: Η ιστορία της gay κοινότητας γίνεται ένα συγκινητικό θεατρικό έργο

Ο Γιάννης Μόσχος σκηνοθετεί το έργο του Αμερικανού συγγραφέα Μάθιου Λόπεζ, ένα έργο με αφετηρία την γκέι ζωή που αφορά την αγάπη και την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων, είτε ομόφυλες είτε ετερόφυλες, τα όνειρα, τους φόβους και τα ματαιωμένα σχέδια. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια απρόβλεπτη συζήτηση για τη σεξουαλικότητα με τη Γαλήνη Χατζηπασχάλη

Θέατρο / Γαλήνη Χατζηπασχάλη: «Δεν μιλάμε για τα σεξουαλικά βοηθήματα κι ας πουλιούνται εκατομμύρια δονητές»

Πρωταγωνιστεί στο «Στο διπλανό δωμάτιο ή το έργο του δονητή», μια παράσταση που φωτίζει το πώς, ακόμη και σήμερα, δυσκολευόμαστε να μιλήσουμε ανοιχτά για το σεξ. Με αφορμή το έργο, κάναμε μια απρόβλεπτη συζήτηση με την αγαπημένη ηθοποιό για τα ταμπού, την εμμηνόπαυση και τη γυναικεία σεξουαλική χειραφέτηση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Mάνα Κουράγιο στο Εθνικό: Πόσο «κουράγιο» πια;

Θέατρο / Mάνα Κουράγιο στο Εθνικό: Πόσο «κουράγιο» πια;

Mια επιμελής εικονογράφηση του μπρεχτικού αριστουργήματος εκτυλίσσεται ενώπιόν μας, χωρίς να δονείται από καμία εσωτερική αναγκαιότητα - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση που σκηνοθετεί ο Στάθης Λιβαθινός.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Βαρόνος “Φ”»: Ένας καταχρεωμένος «ευγενής» σε μια τρελή κωμωδία εξαπάτησης

Θέατρο / Ένας καταχρεωμένος «ευγενής» σε μια τρελή κωμωδία εξαπάτησης

Πιάνοντας το νήμα από την ιδέα μιας καυστικής κωμωδίας ηθών του 1870 που μιλά για την απάτη, η ιστορία ενός ψευτοευγενούς στην παράσταση «Βαρόνος “Φ”» φτάνει στη σύγχρονη υποκρισία και στον εαυτό που θέλουμε να δείχνουμε στην κοινωνία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το ΜΑΜΙ είναι ένα ποίημα για τις ζωές των γυναικών

Θέατρο / «ΜΑΜΙ»: Εικόνες από τη ζωή μιας μητέρας

Το ποιητικό σύμπαν του 26χρονου σκηνοθέτη που μας μάγεψε με το «Goodbye Linditta», εστιάζει αυτήν τη φορά στην ιστορία μιας γυναίκας μέσα από τα μάτια ενός αγοριού που δεν θέλει να τη θεοποιήσει αλλά να την παρατηρήσει.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ