Δημουλίδου: Πόσες φορές να δικαιωθεί ο Φλωμπέρ που σιχαινόταν την ελαφριά λογοτεχνία;!

Πόσες φορές να δικαιωθεί ο Φλωμπέρ που σιχαινόταν την ελαφριά λογοτεχνία;! Facebook Twitter
Αν ζούσε σήμερα, ο τολμηρός, σχεδόν ασεβής Φλωμπέρ, ίσως να γέλαγε κάπως πικρά για όλους εκείνους τους ύμνους που γράφτηκαν για τη «Μποβαρύ» του
0



ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΙΡΩΣ ΠΙΟ ΕΙΔΙΚΟΙ
 οι φιλόλογοι και οι κριτικοί της λογοτεχνίας για να αναλύσουν το «πώς» και κυρίως το «γιατί» ο Γκυστάβ Φλωμπέρ απαξίωνε τα ελαφριά μυθιστορήματα. Ας πούμε, η μοίρα που επιφύλασσε στην επιπόλαιη «Μαντάμ Μποβαρύ» του είναι ενδεικτική του πόσο σοβαρά έπαιρνε ο εκπρόσωπος του ρεαλισμού, τα ελαφριά αναγνώσματα. Όλον εκείνον τον πολτό που αναφέρεται σε χαμένες αγάπες και ιδανικούς εραστές που δεν είχαν καλό τέλος.

Για πολλούς των λογοτεχνικών κύκλων, το συγκεκριμένο έργο δεν θεωρείται απλώς ένα μυθιστόρημα με ρίζες στην πραγματικότητα, αλλά μία διδακτική φάρσα, ένα σοβαρό κούνημα του δακτύλου του Φλωμπέρ για τις επιπτώσεις των ελαφριών αναγνωσμάτων στην πνευματική κατάσταση των ανθρώπων που τα επιλέγουν.

Η Μποβαρύ μυήθηκε σε αυτού του είδους τα αναγνώσματα από μία ανύπαντρη ηλικιωμένη και ο κόσμος, όπως τον έπλασαν στο μυαλό της αυτά τα κείμενα, ήταν γεμάτος απελπισμένους έρωτες, γυναίκες που πεθαίνουν, προσμένοντας τον «ένα», μανίες και παραφορές που δικαιολογούνται από το ερωτικό πάθος.

Αν ζούσε σήμερα, ο τολμηρός, σχεδόν ασεβής Φλωμπέρ, θα άκουγε τους πλέον ανάξιους γραφιάδες, να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, να γράφουν και να λένε μηνύσιμες ανοησίες και να θεωρούν γεγονότα βάρβαρα, τραγικά, για τα οποία μόνο η δικαιοσύνη θα έπρεπε να μιλάει, προσάναμμα για το επόμενο ελαφρύ πόνημά τους.

Πρακτικά, ο Φλωμπέρ, γνωρίζοντας ποιο θα είναι το τέλος της ηρωίδας του, δεν χάνει ευκαιρία να ειρωνεύεται, με λεπτότητα, αλλά και φαρμάκι τα στερεότυπα των ρομαντικών μυθιστορημάτων που λυσσούν για «κυρίους γενναίους σα λιοντάρια, τρυφερούς σαν πρόβατα, πάντοτε καλοντυμένους». Προφανώς είχε και τέτοιους στη Ρουέν –γενέτειρα του Φλωμπέρ- του 1821, αλλά οι ρυθμοί ζωής σίγουρα δεν επέτρεπαν στα κατώτερα στρώματα τέτοιες πολυτέλειες.

Σε κάθε περίπτωση εκείνο που επιθυμεί να υπογραμμίσει –εκτός από την τυφλότητα της ηρωίδας του που βρίσκεται έρμαιο των εξελίξεων από αγκαλιά σε αγκαλιά- είναι το πώς αποκοιμίζεται η κριτική σκέψη του αναγνωστικού κοινού που έχει πρόσβαση μόνο σε τέτοιου είδους λογοτεχνία.

Στις μέρες μας, γι’ αυτού του είδους τα αναγνώσματα ούτε η αποστροφή έχει εκλείψει –μπορεί να πει κανείς ότι πολλοί συμφωνούν με τον Φλωμπέρ κι ας μην γνώριζαν τη, γεμάτη επιχειρήματα, αηδία που τον διακατείχε για το είδος- αλλά ούτε και η αποθέωση. Μεγάλο μέρος του αναγνωστικού κοινού μπορεί να μπει στη διαδικασία να καβγαδίσει για το αν το τάδε ή το δείνα βιβλίο της τάδε ή της δείνα συγγραφέως έχει λογοτεχνική αξία.

Επίσης, αν ακόμη και σήμερα, έχει κάποιος απορία για τους λόγους που το είδος ανθεί –σε διάφορες παραλλαγές του- μπορεί να απευθυνθεί στο λογιστήριο μεγάλων εκδοτικών οίκων και θα πάρει την απάντηση για την –σχεδόν βιομηχανική- παραγωγή best sellers, με βασανισμένες ηρωίδες που αγάπησαν, αλλά δεν ευτύχησαν.

Αν ζούσε σήμερα, ο τολμηρός, σχεδόν ασεβής Φλωμπέρ, ίσως να γέλαγε κάπως πικρά για όλους εκείνους τους ύμνους που γράφτηκαν για τη «Μποβαρύ» του, ότι δηλαδή ήταν το μυθιστόρημα που έκλεισε βίαια την πόρτα στον ρομαντισμό ως ρεύμα, ότι έμαθε τους αναγνώστες να αναζητούν και τη σκληρή αλήθεια της καθημερινής ζωής, χωρίς ωραιοποιήσεις.

Θα άκουγε, ας πούμε, τους πλέον ανάξιους γραφιάδες, να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, να γράφουν και να λένε μηνύσιμες ανοησίες και να θεωρούν γεγονότα βάρβαρα, τραγικά, για τα οποία μόνο η δικαιοσύνη θα έπρεπε να μιλάει, προσάναμμα για το επόμενο ελαφρύ πόνημά τους.

«Και τότε μια λυπηρή ιδιότητα αναπτύχθηκε στον νου τους: αυτή του να βλέπουν τη βλακεία και να μην μπορούν να την ανεχθούν. Ασήμαντα πράγματα τους κατέθλιβαν: οι διαφημίσεις στις εφημερίδες, το προφίλ ενός αστού, μια ηλίθια σκέψη που άκουγαν τυχαία», γράφει κάπου στο «Μπουβάρ και Πεκυσέ».

Οπότε, λογικά, γνώριζε ήδη ότι ο πόλεμος με τη βλακεία –ειδικά εκείνων που αποφασίζουν να γράψουν, χωρίς να μπορούν ή να γνωρίζουν πώς συμβαίνει αυτό- είναι ατέλειωτος. Κάτι μάχες κερδίζονται μόνο.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Μπουβάρ και Πεκυσέ» του Γκ. Φλωμπέρ: Η αξία της συμπόρευσης

Λέσχη Ανάγνωσης: Φίλοι και παρέες / «Μπουβάρ και Πεκυσέ» του Γκ. Φλωμπέρ: Η αξία της συμπόρευσης

Η σημασία της φιλίας δύο ανθρώπων που συμπορεύονται επειδή συμπληρώνει ο ένας τον άλλον, επειδή αγαπούν τα ίδια πράγματα, επειδή το να μοιράζεσαι είναι αξία ανεξάντλητη.
ΜΑΤΙΝΑ ΚΑΛΤΑΚΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αθήνα: Τα ηλεκτρικά πατίνια και το χάος της μικροκινητικότητας/ Πώς θα μπει τάξη στο χάος με τα ηλεκτρικά πατίνια στην Αθήνα;/ «Δεν γίνεται να μην έχουμε πατίνια γιατί είναι επικίνδυνο να κυκλοφορήσουν»

Ρεπορτάζ / Τι θα γίνει επιτέλους με τα ηλεκτρικά πατίνια στην Αθήνα;

Τα ηλεκτρικά πατίνια είναι η νέα τάση μετακίνησης στην πόλη αλλά προς το παρόν δημιουργούν αρκετά προβλήματα και προκαλούν αντιδράσεις. Πώς θα μπουν όρια στην άναρχη κυκλοφορία τους και τη στάθμευσή τους και ποιες υποδομές χρειάζονται;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Τα μεγάλα έργα που αλλάζουν τη χώρα: Ποια προχωρούν και ποια καθυστερούν

Ρεπορτάζ / Τα μεγάλα έργα που αλλάζουν τη χώρα: Ποια προχωρούν και ποια καθυστερούν

Νέοι αυτοκινητόδρομοι, νέες γραμμές μετρό, νοσοκομεία, σιδηρόδρομοι, αεροδρόμια. Στις μακέτες όλα φαίνονται φανταστικά. Πότε όμως στ' αλήθεια παραδίδονται, πόσο κοντά στις μακέτες θα είναι η πραγματικότητα; Και ποια οφέλη μπορεί να προσφέρουν στην κοινωνία και την οικονομία;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Απειλείται η οικονομία από νέο κραχ;

Οπτική Γωνία / Έρχεται νέο παγκόσμιο κραχ;

Εμπορικοί πόλεμοι, γεωπολιτικές απειλές και ο κίνδυνος παγκόσμιας ύφεσης. Πόσο θα επηρεαστεί η Ελλάδα από τη νέα εποχή Τραμπ; Ο καθηγητής Χρηματοοικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ, Κώστας Μήλας, μιλά στη LiFO.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μπορεί μια φεμινίστρια να είναι χριστιανή; 

Οπτική Γωνία / Μπορεί μια φεμινίστρια να είναι χριστιανή; 

Υπάρχει τελικά ασυμβίβαστο μεταξύ χριστιανισμού και φεμινισμού; Μπορούν οι δύο ταυτότητες να συνυπάρξουν ή πρόκειται για έναν αδύνατο συνδυασμό; Δύο γυναίκες παραθέτουν τα επιχειρήματα κάθε πλευράς.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Το πράσινο της Αθήνας και τα πάθη του

Ρεπορτάζ / Το πράσινο της Αθήνας και τα πάθη του

Το πράσινο της πόλης μπορεί να είναι περιορισμένο, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις είναι αξιόλογο - και η άνοιξη το φέρνει ξανά στο προσκήνιο, μαζί με τα προβλήματά του. Λύσεις υπάρχουν· το ζητούμενο είναι να εισακουστούν.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ζωή, όπως Ζορό

Βασιλική Σιούτη / Ζωή, όπως Ζορό

Τιμωρός του κατεστημένου ή εκπρόσωπος μιας δήθεν αντισυστημικής ελίτ που παίζει με τα σπίρτα; Η δημοσκοπική εκτόξευσή της είναι γεγονός και όλοι προσπαθούν να μαντέψουν πόσο θα κρατήσει και ποιες θα είναι οι συνέπειες.   
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Πράγματι, μεγάλος αριθμός των Ένορκων Διοικητικών Εξετάσεων καταλήγουν σε απαλλακτικά πορίσματα»

Οπτική Γωνία / Οι ΕΔΕ στην Ελλάδα: Πόσες καταλήγουν σε απαλλακτικά πορίσματα;

Πότε διενεργείται μια Ένορκη Διοικητική Eξέταση; Είναι αλήθεια ότι μεγάλος αριθμός ΕΔΕ καταλήγουν στο αρχείο και τι πρέπει να αλλάξει στο ρυθμιστικό πλαίσιο; Μιλά στη LiFO ο δικηγόρος στον Άρειο Πάγο, Νίκος Βιτώρος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ακαρνανικά Όρη: Ενεργειακές Κοινότητες-«μαϊμού» και διά της πλαγίας

Ρεπορτάζ / Ακαρνανικά Όρη: Ενεργειακές κοινότητες-«μαϊμού» και διά της πλαγίας

Μια κραυγαλέα κατάχρηση του θεσμού των ενεργειακών κοινοτήτων στα Ακαρνανικά Όρη αμαυρώνει τον θεσμό, παρακάμπτει την περιβαλλοντική νομοθεσία και αποκαλύπτει την αδυναμία της διοίκησης να ελέγξει την επιχειρηματική δραστηριότητα που βλάπτει το περιβάλλον και την οικονομία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Τελικά αν οι γκέι δεν κάνουν παιδιά θα σωθούν οι γυναίκες απ’ το trafficking; 

Οπτική Γωνία / Τελικά, αν οι γκέι δεν κάνουν παιδιά, θα σωθούν οι γυναίκες από το trafficking; 

Τι αλλάζει με την τροποποίηση Φλωρίδη για την παρένθετη κυοφορία και γιατί ο όρος «παρένθετη μητρότητα» είναι λάθος; Η νομικός Μαριάννα Βασιλείου λύνει όλες μας τις απορίες.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ