ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΑΣΗ της πανδημίας η κυβέρνηση επαίρονταν για τις καλές επιδόσεις της χώρας, οι οποίες της χάρισαν πολύ καλή φήμη διεθνώς. Μετά όμως άλλαξαν οι προτεραιότητες και μπήκε μπροστά η οικονομία. Ακολούθησε η περίφημη «κόπωση» της κοινωνίας, σημαντικό τμήμα της οποίας δεν ήθελε να ακούει άλλο για περιορισμούς και μέτρα, ούτε τους επιδημιολόγους, που δεν σταμάτησαν να «βλέπουν την καταστροφή», όπως κατηγορήθηκαν όσοι προειδοποιούσαν την πολιτεία και τους πολίτες. Μετά την κόπωση ήρθε η αδιαφορία και το αποτέλεσμα είναι σήμερα η Ελλάδα να πλησιάζει τη Σουηδία να σε θανάτους (14.956 στις 5/10/2021), η οποία στην αρχή της πανδημίας ήταν το απόλυτο αντιπαράδειγμα.
Σύμφωνα με το ECDC (Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νόσων), η Ελλάδα αυτή την περίοδο είναι στις τρεις πρώτες ευρωπαϊκές χώρες σε θανάτους από τον κορωνοϊό ανά 100.000 κατοίκους. Χειρότερη επίδοση στην Ε.Ε. έχουν μόνο η Βουλγαρία και η Ρουμανία.
Από τις πρώτες θέσεις στις τελευταίες η Ελλάδα στην αντιμετώπιση του Covid
Σύμφωνα με το ECDC (Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νόσων), η Ελλάδα αυτή την περίοδο είναι στις τρεις πρώτες ευρωπαϊκές χώρες σε θανάτους από τον κορωνοϊό ανά 100.000 κατοίκους. Χειρότερη επίδοση στην Ε.Ε. έχουν μόνο η Βουλγαρία και η Ρουμανία. Οι επιστήμονες συνεχίζουν να προειδοποιούν ότι μας περιμένει ένας δύσκολος χειμώνας λόγω της υψηλής μεταδοτικότητας της μετάλλαξης Δ και της ανεπαρκούς εμβολιαστικής κάλυψης. Η Δέλτα είναι πολύ μεταδοτική, επισημαίνουν και προβλέπουν ότι μέχρι τα Χριστούγεννα θα έχουμε ακόμα μεγαλύτερη εξάπλωση του ιού. Η πολυδιαφημισμένη επιχείρηση «Ελευθερία» έμεινε στη μέση, καθώς το 40% του πληθυσμού δεν έχει εμβολιαστεί και το ποσοστό που απαιτείται πλέον μετά την εμφάνιση της Δέλτα για να χτιστεί η ανοσία υπολογίζεται στο 90%-95%. Η Ελλάδα είναι πίσω στον εμβολιασμό και ακόμα πιο ανησυχητικό είναι πως, από αυτούς που δεν εμβολιάζονται, κάπου 600.000 είναι άνω των 60 ετών. Αποχαιρετήσαμε το καλοκαίρι με πολύ κακές επιδόσεις και ακόμα δεν έχει ξεκινήσει ο χειμώνας.
Το χειρότερο σενάριο και οι αιτίες που η Ελλάδα έμεινε πίσω
«Η επιδημία επεκτείνεται. Οι θάνατοι αυξάνονται. Βρισκόμαστε ακόμα στην επέκταση της πανδημίας και όχι στο τέλος», προειδοποίησε για πολλοστή φορά πριν από λίγες μέρες ο ιολόγος ερευνητής στις ΗΠΑ Γιώργος Παυλάκης και δεν είναι ο μόνος που δεν σταματά να επισημαίνει τον κίνδυνο. Ο κ. Παυλάκης μιλά για επικοινωνιακά λάθη της κυβέρνησης αλλά και για την υποχρεωτικότητα που κατά τη γνώμη του θα έπρεπε να επεκταθεί και σε άλλες ομάδες.
Κατ’ αυτόν, όμως, υπάρχει και χειρότερο σενάριο: «Ένα νέο στέλεχος του ιού που θα αναδυθεί σε κάποιο μέρος του κόσμου και θα υπερνικήσει τα σημερινά εμβόλια». Ευτυχώς, όμως, δεν δίνει πολλές πιθανότητες να συμβεί. Για τον συγκεκριμένο επιστήμονα η λύση είναι ο καθολικός εμβολιασμός, ο οποίος θα πρέπει να γίνει αναγκαστικός και θα χρειαστεί άλλον έναν χρόνο για να φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Ο ειδικός στις λοιμώξεις παθολόγος Γιώργος Παππάς, που παρακολουθεί την εξέλιξη της πανδημίας και την αντιμετώπισή της από την πρώτη μέρα, θεωρεί την υποχώρηση της ενημέρωσης και την ανοχή στην παραπληροφόρηση ως μία από τις αιτίες της σημερινής κατάστασης. «Ενώ στην αρχή η ροή της ενημέρωσης ήταν συντονισμένη με το δημόσιο αίσθημα και οδήγησε σε υψηλή αποδοχή και συμμόρφωση της κοινωνίας, τον Μάιο του 2020 κάθε ενημέρωση σταμάτησε και δόθηκε η εντύπωση ότι τελειώσαμε», έγραψε στο «Ημερολόγιο Κορωνοϊού», όπου καταγράφει όλες τις εξελίξεις τις σχετικές με την πανδημία. Στα αίτια περιλαμβάνει την υποτίμηση του ιού και το ότι «δεν σκεφτήκαμε μακροπρόθεσμα: Σχεδιάσαμε με ορίζοντα λίγων μηνών». Επίσης, ασκεί κριτική στην κυβέρνηση: «Από τη μια αφ’ υψηλού διαχείριση με την ελάχιστη απαραίτητη προσπάθεια (“εμείς φέραμε εμβόλια, κάναμε και επιτυχημένη διανομή, κόψτε το κεφάλι σας τώρα, μη μας μιλάτε για ΜΜΜ, μη ζητάτε σχέδια λειτουργίας εκπαίδευσης, μη ζητάτε εκλογίκευση των ελέγχων...”). Και από την άλλη πλευρά, κλείσιμο του ματιού με “ναι μεν, αλλά...” σε όσους παρασύρθηκαν από υπόγειες αντι-εμβολιαστικές προπαγάνδες, χάιδεμα των δήθεν διστακτικών ανεμβολίαστων όταν τέθηκε θέμα υποχρεωτικότητας, επιδέξια παρακίνηση στην εκλεκτική μη συμμόρφωση στα μέτρα…».
Οι ερμηνείες για τη δυσαρέσκεια και την κριτική του Βενιζέλου
Παρότι οι προειδοποιήσεις των επιστημόνων, που ανησυχούν για την κατάσταση, δεν έχουν σταματήσει και εδώ και μήνες παρατηρείται αδιαφορία για τους θανάτους, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, σε συνέντευξή του, κάλεσε την ιατρική κοινότητα να μας πει τι συμβαίνει «και μετά η κυβέρνηση και όλο το πολιτικό σύστημα να τοποθετηθεί. Έχουμε εξοικειωθεί με το ότι πεθαίνουν σχεδόν 300 άνθρωποι την εβδομάδα, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, απόλυτη αδιαφορία απ’ όλους. Άρα η επιστημονική κοινότητα δεν δικαιούται να σιωπά». Οι επισημάνσεις του κ. Βενιζέλου είναι σωστές, αλλά άργησε πολύ να τις κάνει. Επιπλέον, η επιστημονική κοινότητα έχει δώσει απαντήσεις. Είναι η κυβέρνηση αυτή που δεν τις λαμβάνει υπ’ όψιν της όταν χαράζει την πολιτική της, επειδή κυριαρχούν κι άλλα κριτήρια, οικονομικά και κοινωνικά. Είναι αξιοσημείωτο ότι πολλά ΜΜΕ ανέδειξαν το θέμα μόνο μετά την παρέμβαση του κ. Βενιζέλου. Πριν ήταν σαν να μην υπήρχε. Η κριτική αυτή προς την κυβέρνηση, αν και δεν ήταν ευθεία επίθεση ‒προτίμησε να χτυπήσει περισσότερο το σαμάρι‒, ήταν η τρίτη-τέταρτη κατά σειρά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, ενώ, μέχρι να κλείσει τα δύο χρόνια η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ο κ. Βενιζέλος μιλούσε περισσότερο σαν συμπολιτευόμενος.
Είναι κοινό μυστικό ότι πολλοί δικοί του άνθρωποι και συνεργάτες (όχι μόνο ο Πιερρακάκης και η Μενδώνη) βρίσκονται στην κυβέρνηση και στο επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο ίδιος περίμενε αν όχι έναν ρόλο άτυπου συγκυβερνήτη, τουλάχιστον να τον συμβουλεύεται ο πρωθυπουργός, κάτι που δεν συνέβη. Αντιθέτως, οι πληροφορίες τον ήθελαν εδώ και αρκετό καιρό να αισθάνεται παραγκωνισμένος. Αποφάσισε, λοιπόν, να κάνει την παρουσία του αισθητή. Η πρώτη επίθεση προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη έγινε όταν υπερασπίστηκε τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ελπιδοφόρο, χαρακτηρίζοντας βαθιά ανιστόρητη τη δυσαρέσκεια που εξέφρασε για εκείνον ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, σύμφωνα με τις οδηγίες που είχε λάβει από το Μαξίμου.
Ο Νίκος Δένδιας έκλεψε την παράσταση, προκαλώντας τη διαγραφή Μπογδάνου
Μετά τη σύναψη της αμυντικής συμφωνίας με τη Γαλλία, τις δάφνες έδρεψε ο πρωθυπουργός, του οποίου το ηγετικό προφίλ ενισχύθηκε, μετά από μια σειρά ατυχών χειρισμών που το είχαν πλήξει (πυρκαγιές, ανασχηματισμός, φιάσκο Αποστολάκη κ.ά.). Τα φώτα ήταν στραμμένα σε αυτόν μέχρι να μιλήσει ο υπουργός Εξωτερικών στην Επιτροπή Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής για την κύρωση της συμφωνίας με τη Γαλλία, όπου έκανε μια εμφάνιση που χαρακτηρίστηκε ως αρχηγική. Αυτό συνέβη μετά την αφορμή που έδωσε ο βουλευτής Κωνσταντίνος Μπογδάνος με τις εμφυλιοπολεμικές αναφορές του, τον οποίο αποδοκίμασε οργισμένος ο υπουργός. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που τον επιδοκίμασαν έκαναν ότι δεν πρόσεξαν την αναφορά του στον πατέρα του που ήταν στο Βίτσι, καθώς και τη δήλωση ότι η κατάθεση στεφάνου από τη Χρυσή Αυγή στο αίμα νεκρών για τη δημοκρατία (εννοώντας πάλι το Βίτσι) «είναι επίσης απαράδεκτη».
Ο κ. Δένδιας, παρουσιάζοντας στη Βουλή μια συμφωνία που χαρακτήρισε ιστορική, είχε ζητήσει νωρίτερα απ’ όλους τους βουλευτές ομοψυχία, για την οποία είπε ότι «είναι το ίδιο ισχυρό όπλο με τις γαλλικές φρεγάτες». Ο κ. Μπογδάνος την υπονόμευσε, ξεκινώντας μια αχρείαστη αντιπαράθεση και μετατοπίζοντας τη συζήτηση από την αμυντική συμφωνία στο Βίτσι. Αλλά ακόμα και όταν ο κ. Δένδιας τού φώναζε στη Βουλή ότι «είναι ώρα να σοβαρευτούμε, διότι η χώρα αντιμετωπίζει εθνική απειλή», ο κ. Μπογδάνος δεν αντιλήφθηκε ότι οι καμπάνες χτυπούσαν γι’ αυτόν. Ο υπουργός Εξωτερικών, πάντως, αξιοποίησε την ευκαιρία αυτή για να κάνει μια πραγματικά αρχηγική εμφάνιση, καταπίνοντας ένα «μικρό ψάρι», το οποίο δύσκολα θα υπερασπιζόταν κανείς. Με αυτόν τον τρόπο τόνωσε όχι μόνο το ηγετικό προφίλ που θέλει να καλλιεργεί, χωρίς να μπαίνει στο μάτι του πρωθυπουργού, αλλά και τα δημοκρατικά και φιλελεύθερα χαρακτηριστικά που θέλει να προβάλλει. Ο κ. Δένδιας είναι ένας πολύ έμπειρος πολιτικός, ο οποίος, σε αντίθεση με τον κ. Μπογδάνο, γνωρίζει πολύ καλά τη βαρύτητα των λέξεων και επιλέγει προσεκτικά ποιες θα χρησιμοποιήσει στον δημόσιο λόγο του. Και ο λόγος του είχε μερικές κρυμμένες αιχμές την περασμένη Τρίτη. Όπως όταν έλεγε ότι όσο «εκπροσωπεί εκείνος την κυβέρνηση στη Βουλή, δεν θα ξαναγίνει ανεκτή στην αίθουσα τέτοια προσπάθεια». Σαν να έλεγε δηλαδή ότι κάτι τέτοιο δεν αποκλείεται όταν την εκπροσωπεί ο πρόεδρός της.
Λόγω Μπογδάνου πέρασε απαρατήρητη, αλλά ο κ. Δένδιας έδωσε απάντηση και στην κριτική Βενιζέλου και ΣΥΡΙΖΑ στο άρθρο 2 της Συμφωνίας, υποστηρίζοντας ότι «έτσι όπως είναι διατυπωμένο, είναι η πιο προχωρημένη διατύπωση διεθνώς», προκαλώντας, όποιον ισχυρίζεται ότι είναι ελλειμματική, να του φέρει ένα υπόδειγμα διεθνούς συμφωνίας, όπου υπάρχει πιο εκτεταμένη διατύπωση. «Το να καταφεύγουμε σε ιδεατές αναζητήσεις για να αδυνατίσουν την εικόνα αυτής της συμφωνίας δεν ωφελεί το εθνικό συμφέρον» τους απάντησε, αφού πριν είχε υπενθυμίσει ότι η Τουρκία «είναι η μόνη χώρα στον πλανήτη που έχει εκδώσει απειλή πολέμου κατά άλλης χώρας για την άσκηση νόμιμων δικαιωμάτων».
Οι μαχαιριές της διαδοχής στο ΚΙΝ.ΑΛ.
Στο ΚΙΝ.ΑΛ. πλησιάζει η ώρα εκλογής της νέας ηγεσίας και έχουν βγει τα μαχαίρια. Τα στελέχη της Φώφης Γεννηματά κατηγόρησαν τον υποψήφιο και ευρωβουλευτή Νίκο Ανδρουλάκη ότι χρωστάει συνδρομές ετών στο κόμμα ‒ παρόμοιες αιχμές άφησαν και για την Εύα Καϊλή, η οποία στηρίζει τον υποψήφιο Ανδρέα Λοβέρδο. Και οι δύο διαμαρτυρήθηκαν για χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, είπαν ότι δεν είναι έτσι, αλλά κανείς δεν εξήγησε τι ακριβώς συμβαίνει με τις οικονομικές συνδρομές, ούτε από το κόμμα φάνηκε να επιθυμεί κανείς διαφάνεια. Άλλωστε όλα τα υπόλοιπα στελέχη άφησαν κι εκείνα αιχμές για έλλειψη ουσιαστικής ενημέρωσης για τα οικονομικά του κόμματος.
Πρόβλημα φαίνεται να υπάρχει και με το μητρώο στελεχών βάσει του οποίου θα γίνει η διαδικασία, παρότι πολλοί καταγγέλλουν ότι δεν είναι ενημερωμένο. Ο Χάρης Καστανίδης ζήτησε να καταθέσει τις 5.000 υπογραφές που χρειάζεται για να επικυρωθεί η υποψηφιότητά του και από μη μέλη, καθώς, όπως είπε, υπάρχουν στελέχη που δεν εμφανίζονται στο μητρώο, ενώ μέσα σε αυτό μπορεί να βρει κανείς και πεθαμένους. Όπως προκύπτει, μόνο η πρόεδρος και οι συνεργάτες της είναι σε θέση να γνωρίζουν πότε ενημερώθηκε το μητρώο και ποιους περιλαμβάνει. Οι εξελίξεις αυτές ενδέχεται να αποθαρρύνουν πολλά μέλη και φίλους του κόμματος, ώστε να μην πάνε να ψηφίσουν. Σε αυτή την περίπτωση, της μικρής συμμετοχής, το πάνω χέρι θα έχουν οι μηχανισμοί, δηλαδή η σημερινή ηγεσία, που τους ελέγχει.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
