1907, έτος μηδέν της υποβρύχιας αρχαιολογίας, ή πώς απλοί σφουγγαράδες κάνουν μια ανακάλυψη που ανοίγει νέους δρόμους στη μελέτη της αρχαιότητας και του θαλασσινού βυθού.
Από τα μολύβδινα παπούτσια...
Το 1907, Έλληνες σφουγγαράδες ανακάλυψαν το ναυάγιο της Mahdia (Τυνησία) σε βάθος 40 μέτρων.
Γιατί "Βαριά πόδια"; Επειδή φορούν παπούτσια που ζυγίζουν 10 έως 20 κιλά το ζευγάρι. Το βάρος τους εξασφαλίζει στους δύτες την κατακόρυφη ισορροπία τους. Όπως όλοι οι δύτες με σκάφανδρο που προηγήθηκαν από τα μέσα του 19ου αιώνα, έτσι και οι ψαράδες της Mahdia καταδύονται για να κερδίσουν τα προς το ζήν, αλλά η ανακάλυψη του ναυαγίου θα σημαδέψει τη ζωή τους και θα περάσουν στην ιστορία.
...στην πρώτη υποβρύχια ανασκαφή
Από το 1907 έως το 1913, ο Alfred Merlin, διευθυντής του τμήματος αρχαιοτήτων της Τυνησίας, διεξάγει αρκετές ανασκαφικές επιχειρήσεις στην περιοχή.
Το πλοίο, που χάθηκε μεταξύ 80 και 70 π.Χ., αποκαλύπτει μία μυθική συλλογή γλυπτών, στοιχείων επίπλων, καθημερινών αντικειμένων και μερικών δεκάδων μαρμάρινων κιόνων. Συνολικά, πρόκειται για ένα εντυπωσιακό φορτίο που υποδηλώνει ότι το πλοίο, το οποίο ξεκίνησε από τον Πειραιά, επρόκειτο να παραδώσει ελληνικά έπιπλα και έργα τέχνης σε έναν πλούσιο ιδιοκτήτη στη Ρώμη.
Το ναυάγιο της Mahdia εξακολουθεί να μαγεύει τους αρχαιολόγους. Μετά την εφεύρεση του αυτοδύναμου σκαφάνδρου το 1943, διάφορες ομάδες συνέχισαν να μελετούν το ναυάγιο μέχρι το 1993, όταν Γερμανοί και Τυνήσιοι ειδικοί πραγματοποίησαν ένα μεγάλο έργο αποκατάστασης των αντικειμένων που ανασύρθηκαν. Χάρη στην επιμονή των αρχαιολόγων, μπορούμε σήμερα να τα θαυμάσουμε στο Μουσείο Bardo στην Τύνιδα.
