Ο παράδεισος του ναρκεμπόρου και η τύφλωση

Ο παράδεισος του ναρκεμπόρου και η τύφλωση Facebook Twitter
Από μια άποψη, ο πικρός απολογισμός στο ραπ του Coolio ακούγεται πολύ πιο ειλικρινής και ηθικά εύστοχος από την ανόητη ωραιοποίηση των ποινικών και του λούμπεν στην αστική μας αριστερά. Φωτ.: Σπύρος Στάβερης
0

ΣΤΟ «GANGSTA'S PARADISE», το κομμάτι του 1995 με το οποίο ο Coolio έγινε γνωστός πολύ πέρα από το κοινό του είδους, ο στίχος βρίσκει τον αφηγητή να βαδίζει μέσα από την κοιλάδα του ίσκιου του θανάτου. Έχοντας σπαταλήσει τη ζωή του για χάρη του «gangsta παράδεισου», αυτός και οι άλλοι του σιναφιού του λάτρεψαν τις δυο θεότητες, το χρήμα και την εξουσία.

Το τραγούδι μιλάει για τη συμβίωση του εγκληματία/gangsta με την πιθανότητα του βίαιου θανάτου, με τη σπαραχτική απορία αν ο εικοσιτριάχρονος θα φτάσει στα είκοσι τέσσερα. Και είναι αυτή η ζοφερή παρουσία του θανάτου και της ματαίωσης που καταλήγει στο ερωτηματικό συμπέρασμα των ακροτελεύτιων στίχων:

Tell me why are we, so blind to see
That the ones we hurt, are you and me?

Ο αφηγητής αναρωτιέται γιατί αυτός και οι δικοί του στάθηκαν τόσο τυφλοί, πιστεύοντας πως πληγώνουν τρίτους, ενώ αυτό που έκαναν ήταν να πληγώνουν τον εαυτό τους. 

Ας συμφωνήσουμε πως η επέκταση των λούμπεν συμμοριτισμών είναι κάτι που υπάρχει στην κοινωνία και όχι «ειδικά στο πανεπιστήμιο». Κανείς όμως δεν είναι υποχρεωμένος να συμβιβαστεί με αυθαίρετες μικρές τυραννίες στο όνομα του γενικού αγώνα με απρόσωπες, μεγάλες τυραννίες.

Ο Coolio πέθανε προχτές στα πενήντα εννιά του κι εγώ ξαναθυμάμαι τους στίχους από το πιο γνωστό του τραγούδι (που είναι κυρίως στιχουργική μετατροπή του εξαιρετικού τραγουδιού του Στίβι Γουόντερ «Ρastime Ρaradise»), βλέποντας ένα βίντεο όπου κάποιοι από τους ναρκεμπόρους που βρέθηκαν στην εστία της Πολυτεχνικής Σχολής επιμελούνται σκηνικά το δικό τους gangsta παιχνίδι. Και παρά τις τεράστιες αποστάσεις που μας χωρίζουν από το Λος Άντζελες του ’90 και τις εκεί συμμορίες, που είναι μεγάλες φυλές και κανονικοί ιδιωτικοί στρατοί, η δική μας μικρογραφία αποπνέει μια άλλη θλίψη και αίσθηση παρακμής. Κι αυτή δεν είναι η θλίψη της φτώχειας και της αδυναμίας.

Ο μικρόκοσμος των ντίλερ-ληστών που μπήκαν κι αυτοί στο πολιτικό αλισβερίσι των ημερών μοιάζει εχθρικός προς τον κόσμο των κοινωνικών αναγκών. Εδώ έχουν τον πρώτο λόγο σχέσεις κυριαρχίας που διαμεσολαβούνται από το χρήμα.

Η αισθητική και η ηθική αυτών των συμμοριών είναι πολύ κοντά στους κώδικες των φασιστικών ομάδων. Και οι φασίστες ισχυρίζονται πως τους πολεμούν τα συστήματα και οι εξουσίες, το στυλιζάρισμα της αντισυστημικής παρανομίας είναι κομμάτι των πιο αντιδραστικών ταυτοτήτων που κυκλοφορούν στις μητροπόλεις τα τελευταία χρόνια. 

Γι’ αυτό προκαλεί κατάπληξη η διαθεσιμότητα πολλών αριστερών και ελευθεριακών φωνών να αποδεχτούν την παρουσία αυτών των ομάδων σαν έναν δυσάρεστο αλλά ανεκτό, σε τελευταία ανάλυση, εξωτισμό. Σαν να είναι τυφλοί κι αυτοί στο γεγονός πως τα δεκαπεντάχρονα αγόρια που βλέπουν στο ΤikTοk βίντεο σαν αυτά των ναρκεμπόρων πλησιάζουν ακόμα περισσότερο στην αλλοτριωμένη σκηνογραφία του πλούτου και της εξουσίας παρά σε οποιαδήποτε ιδέα κοινωνικής ευαισθησίας. Σαν να μη βλέπουν, για να παραφράσω τους στίχους του Coolio, πως η δράση και η κουλτούρα αυτών των ομάδων πληγώνει το δημόσιο πανεπιστήμιο. Σαν να μην καταλαβαίνουν, τέλος, πως η εξουσιαστική λογική των λούμπεν «μικροεπιχειρηματιών» είναι πιο εχθρική προς τα συμφέροντα των φτωχών φοιτητών/-τριών από τις σπασμένες πόρτες που άφησαν οι εκαμίτες στην έφοδό τους.

Ας συμφωνήσουμε πως η επέκταση των λούμπεν συμμοριτισμών είναι κάτι που υπάρχει στην κοινωνία και όχι «ειδικά στο πανεπιστήμιο». Κανείς όμως δεν είναι υποχρεωμένος να συμβιβαστεί με αυθαίρετες μικρές τυραννίες στο όνομα του γενικού αγώνα με απρόσωπες, μεγάλες τυραννίες. Πόσο μάλλον να εξωραΐζει τους παράδεισους των μικρο-μαφιόζων στο όνομα της χαμένης δικαιοσύνης ή της αντίστασης στην καταστολή. 

Από μια άποψη, ο πικρός απολογισμός στο ραπ του Coolio ακούγεται πολύ πιο ειλικρινής και ηθικά εύστοχος από την ανόητη ωραιοποίηση των ποινικών και του λούμπεν στην αστική μας αριστερά. 


 

  

    

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δεν πεθαίνουν μόνο οι μουριές στην Αθήνα. Tώρα πεθαίνουν και οι όμορφοι συριακοί Ιβίσκοι

Αστικό πράσινο / Δεν πεθαίνουν μόνο οι μουριές στην Αθήνα. Tώρα πεθαίνουν και οι συριακοί ιβίσκοι

Εκατοντάδες δέντρα της Αθήνας πεθαίνουν. Είναι συριακοί ιβίσκοι που ξεραίνονται ο ένας μετά τον άλλο, από μια ασθένεια που πρώτη φορά επελαύνει στο αστικό πράσινο. Η LiFO έμαθε ποια είναι η μυστηριώδης ασθένεια που αποδεκατίζει τους ιβίσκους και ρώτησε τον δήμο τι κάνει γι' αυτό.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ο γρίφος της εξωτερικής πολιτικής της Κίνας και το ρίσκο του Σι

Διεθνή / Ο γρίφος της εξωτερικής πολιτικής της Κίνας και το ρίσκο του Σι Τζινπίνγκ

Η Κίνα επιδιώκει ταυτόχρονα τη μακροπρόθεσμη ανατροπή της διεθνούς τάξης και τη βραχυπρόθεσμη διατήρησή της. Ο Σι είναι πρόθυμος να ανεχθεί έναν κόσμο που φλέγεται, με την ελπίδα ότι η Κίνα δεν θα καεί.
LIFO NEWSROOM
«Η ζωή στην Ευρώπη εξαρτάται από τους ψηφοφόρους στη Βόρεια Καρολίνα και την Αριζόνα»

Διεθνή / «Η ζωή στην Ευρώπη εξαρτάται από τους ψηφοφόρους στη Βόρεια Καρολίνα και την Αριζόνα»

Ο παγκοσμίου φήμης ιστορικός Πίτερ Φράνκοπαν και ο επικεφαλής διπλωματικός ανταποκριτής και βετεράνος των «New York Times» Στίβεν Ερλάνγκερ σχολιάζουν τη σημερινή εκλογική μάχη στις ΗΠΑ και τη σημασία της για τον υπόλοιπο κόσμο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η αμερικάνικη μάχη, ο τραμπικός λαός και τα βαθιά διλήμματα

Οπτική Γωνία / Η αμερικανική μάχη, ο τραμπικός λαός και τα βαθιά διλήμματα

Τα διλήμματα που εμμένουν και θα έχουν καταλυτικό ρόλο είτε υπερισχύσει ο Τραμπ είτε η Χάρις αφορούν πια την ίδια τη συνθήκη της λεγόμενης «φιλελεύθερης δημοκρατίας» στην αμερικανική της εκδοχή.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Γιατί μια νίκη του Τραμπ θα είναι καταστροφική;

Οπτική Γωνία / Γιατί μια νίκη του Τραμπ θα είναι καταστροφική

Τα ρατσιστικά και σεξιστικά σχόλια, τα φαινόμενα αυτολογοκρισίας και το κλίμα που επικρατεί. Μιλά στη LiFO η Νένη Πανουργιά, αναπληρώτρια καθηγήτρια Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Οι παράνομες πισίνες των Κυκλάδων και το λιγοστό νερό που έχει απομείνει

Ρεπορτάζ / Οι παράνομες πισίνες των Κυκλάδων και το λιγοστό νερό που έχει απομείνει

Οι πισίνες, παράταιρες με το κυκλαδικό τοπίο και αρκετές από αυτές παράνομες, προκαλούν πια αντιδράσεις στις τοπικές κοινωνίες, που τις βλέπουν να γεμίζουν ενώ η παρατεταμένη λειψυδρία φέρνει στις βρύσες τους βιομηχανικό, πανάκριβο νερό.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ο Ζίζεκ στα 75: «Είναι ηλίθιο και ταπεινωτικό να είσαι γέρος»

Οπτική Γωνία / Ο Ζίζεκ στα 75: «Μην κοιτάς βαθιά μέσα σου, θα ανακαλύψεις μόνο σκατά»

«Είναι ηλίθιο και ταπεινωτικό να είσαι γέρος» δηλώνει σε συνέντευξή του στον Telegraph ο διάσημος Σλοβένος φιλόσοφος, ο οποίος πιστεύει επίσης ότι είμαστε πλέον πολύ κοντά σε ένα είδος «ήπιου φασισμού», όπως γράφει στο νέο βιβλίο του.
THE LIFO TEAM
Γιατί να μη λιντσάρουμε τους ανήλικους δράστες;

Explainer / Το ποινικό δίκαιο ανηλίκων και η δίψα του κοινού για λιντσάρισμα

Τις τελευταίες εβδομάδες, μετά την υπόθεση ξυλοδαρμού μιας ανήλικης στη Γλυφάδα, η συζήτηση για τη βία μεταξύ ανηλίκων έχει αναζωπυρωθεί, ενώ παράλληλα η κυβέρνηση εξήγγειλε κάποια μέτρα για την αντιμετώπιση του ζητήματος.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ