Η δημοσιογραφία των non papers

Η δημοσιογραφία των non papers… Facebook Twitter
Η δημοσιογραφία των non papers δεν είναι ένα συντεχνιακό πρόβλημα των δημοσιογράφων αλλά αφορά τους πάντες. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΑΥΤΕΣ που κύλαγαν αργά και βασανιστικά μετρώντας νεκρούς κάθε μέρα, τα νέα που έλεγαν τα κανάλια και πολλές ιστοσελίδες περιέγραφαν πληροφορίες και εκτιμήσεις σχετικά τα γεγονότα με έναν σχεδόν πανομοιότυπο τρόπο. Επιχειρήματα ίδια, ευθύνες στους ίδιους, για την ακρίβεια στον ίδιο.

Έμοιαζε σαν να υπήρχε ένα είδος «συμφωνίας κυρίων» μεταξύ τους, σαν κάποιος να τους υπαγόρευε τι θα πουν. Και αυτά απόλυτα υπάκουα το έκαναν στα δελτία ειδήσεων και τις ενημερωτικές (sic) εκπομπές. Οι παρουσιαστές ψέλλιζαν ίδιες λέξεις, ίδιες φράσεις, έδιναν έμφαση σε συγκεκριμένα σημεία, αγνοούσαν ή υποβάθμιζαν κάποια άλλα. Σχεδόν από τις πρώτες ώρες της μοιραίας βραδιάς στα δημοσιογραφικά γραφεία είχε φτάσει ένα χαρτί.

Ανώνυμο, εξαιρετικά επεξηγηματικό, σαφές, με τίτλους, ώστε να είναι απόλυτα κατανοητό και να μην υπάρχουν παρανοήσεις, ερμήνευε το γεγονός με μονοσήμαντο τρόπο, περιέγραφε, σύμφωνα με την εκδοχή του συντάκτη του, τι ακριβώς συνέβη εκείνο το τραγικό βράδυ. Έδιναν απαντήσεις σε ενδεχόμενες ερωτήσεις που θα έκανε η κοινή γνώμη. Ήταν ένα non paper που έριχνε όλες τις ευθύνες στον σταθμάρχη. Είχε σταλεί από το Μέγαρο Μαξίμου.

Το πρώτο non paper για την ερμηνεία των γεγονότων είχε ανάγκη από ένα εξαιρετικά δυνατό επιχείρημα. Βρέθηκε και είχε δύο μόνο λέξεις: «Ανθρώπινο λάθος». Οι ευθύνες ανήκουν αποκλειστικά σε έναν άνθρωπο, σε έναν σταθμάρχη, ένα μοιραίο πρόσωπο.

Από το ίδιο Μέγαρο φεύγουν όλα τα χαρτιά όταν συμβαίνουν σημαντικά γεγονότα. Έτσι γινόταν πάντα, οι κυβερνήσεις επιδιώκουν όχι απλά να προβληθούν αλλά και να επιβληθεί η δική τους αλήθεια. Μόνο αυτή.

Όμως τα τελευταία χρόνια μοιάζει να μην υπάρχει δεύτερη ερμηνεία για όσα συμβαίνουν. Αναπαράγονται μόνο ή σχεδόν μόνο όσα ισχυρίζεται το Μαξίμου, δίνουν τη δική του κυρίως εκδοχή. Αυτήν τη φορά το γεγονός ήταν κάτι περισσότερο από συγκλονιστικό, η χώρα έπεσε σε μια μεγάλη συλλογική θλίψη που συνοδεύτηκε από τεράστια οργή. Χάθηκαν παιδιά που θα μπορούσαν να είναι καθενός ‒ τα παιδιά μας ταξιδεύουν με τρένα.

Η κοινωνία ήθελε απαντήσεις. Δεν χώραγαν μισά λόγια και αδύναμα επιχειρήματα, οι ισχυρισμοί που έπρεπε να στείλει το Μέγαρο έπρεπε να είναι βάσιμοι, πειστικοί, να δίνουν ερμηνείες αποδεκτές τουλάχιστον σε εκείνους που έβλεπαν και ένιωθαν ότι η ιστορία των Τεμπών τούς αφορά άμεσα, δεν περιορίζεται σε κάποιους τρίτους.

Το γεγονός συνέβη σε χρόνο κρίσιμο, ο πρωθυπουργός με τις δημοσκοπήσεις να είναι με το μέρος του, ήταν έτοιμος για να προκηρύξει εκλογές. Δύσκολο να πάει σε αυτές με πολύ νωπές τις μνήμες από δεκάδες νεκρούς, θύματα ενός τραγικού δυστυχήματος που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί.

Το πρώτο non paper για την ερμηνεία των γεγονότων είχε ανάγκη από ένα εξαιρετικά δυνατό επιχείρημα. Βρέθηκε και είχε δύο μόνο λέξεις: «Ανθρώπινο λάθος». Οι ευθύνες ανήκουν αποκλειστικά σε έναν άνθρωπο, σε έναν σταθμάρχη, ένα μοιραίο πρόσωπο που δεν είναι καν ο σταθμάρχης Φαλμεράιερ του Γιόζεφ Ροτ, που παρότι του έτυχε επίσης ένα τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα με πολλούς νεκρούς και τραυματίες από σύγκρουση δυο τρένων κάπου στην Αυστρία, δεν εξέπεσε από αυτό αλλά από έρωτα. Ο Έλληνας σταθμάρχης εξέπεσε από την αστραπιαία αναρρίχησή του μέσα από το σαθρό κομματικό σύστημα αξιολόγησης, προϊόν της άθλιας λειτουργίας του Δημοσίου.

Όσο όμως η κοινωνία μετρούσε νέους νεκρούς το non paper έμοιαζε αδύναμο, έπρεπε να στηριχτεί περισσότερο το επιχείρημα, ο πρωθυπουργός ανέλαβε αυτήν τη δουλειά. Με θλιμμένο πρόσωπο είπε στην τηλεόραση πως «όλα δείχνουν πως το δράμα οφείλεται, δυστυχώς, κυρίως σε τραγικό ανθρώπινο λάθος». Ήταν μια βιαστική δήλωση, όσοι βλέπουν χωρίς κομματικά γυαλιά σκέφτηκαν πως αν ένα ανθρώπινο λάθος μπορεί να οδηγήσει σε δεκάδες νεκρούς και τραυματίες, όλα μπορούν να συμβούν κάθε ημέρα. Οι σκέψεις συνοψίστηκαν σε μια φράση που κυριάρχησε: «ζούμε από τύχη».

Και επειδή δεν ήθελαν εκεί στο Μέγαρο Μαξίμου αυτή η πραγματικότητα να αποτυπωθεί στο συλλογικό υποσυνείδητο, στα δημοσιογραφικά γραφεία έφτασε ένα νέο non paper που συχνά μεταφέρεται και τηλεφωνικά στους δημοσιογράφους. Αυτό έλεγε πως «το 70% του σιδηροδρομικού δικτύου καλύπτεται από το σύστημα τηλεδιοίκησης».

Ως διά μαγείας, που μόνο μαγεία δεν είναι, μεγάλης επισκεψιμότητας ιστοσελίδες και κανάλια υιοθέτησαν, πάλι με πανομοιότυπο τρόπο ίδιους τίτλους, ίδιες λέξεις, αυτό το επιχείρημα που επιχειρούσε να δείξει πως η κυβέρνηση δεν ήταν άπραγη αυτά τα χρόνια, ανέπτυξε το σύστημα τηλεδιοίκησης κατά 70%.

Από τότε ως τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές τα ίδια μέσα λένε τα ίδια πράγματα με τα οποία προσπαθούν όχι να μεταφέρουν στην κοινωνία την αλήθεια αλλά να αμβλύνουν τις εντυπώσεις και να καθησυχάσουν την οργή. Με όλα αυτά κατανοεί κάποιος ότι η δημοσιογραφία των non papers δεν είναι ένα συντεχνιακό πρόβλημα των δημοσιογράφων αλλά αφορά τους πάντες…

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Ζωή που τα λέει έξω από τα δόντια…

Οπτική Γωνία / Η Ζωή που «τα λέει έξω από τα δόντια»

Η Κωνσταντοπούλου είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας συνολικής πολιτικής παρακμής που δεν συναντάται μόνο στη χώρα μας, για την οποία ευθύνη έχουν όσοι την ανέδειξαν ως πολιτική περσόνα και τώρα βλέπουν την πλάτη της στις δημοσκοπήσεις…
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πύλος ένα προαναγγελθέν δυστύχημα

Ιλεκτρίσιτυ / Πύλος, ένα προαναγγελθέν δυστύχημα

Ο λόγος που οι θάνατοι των μεταναστών περνούν «απαρατήρητοι» είναι ένας λιγότερο ή περισσότερο φανερός ρατσισμός, μια προ-συνειδητή αξιολογική κρίση που διαχωρίζει τις ζωές σε σημαντικές και ασήμαντες, πενθήσιμες και μη.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μέσα στην Κιβωτό, δύο χρόνια μετά το σκάνδαλο 

Ρεπορτάζ / Μέσα στην Κιβωτό, δύο χρόνια μετά το σκάνδαλο 

Πώς κυλά σήμερα η ζωή στον εθελοντικό οργανισμό; Οι οικονομικές ατασθαλίες, ο κίνδυνος για «λουκέτο», οι αλλαγές στους χώρους, τα ίχνη του πατέρα Αντωνίου, οι αντιδράσεις των παιδιών και ο στόχος της αποϊδρυματοποίησης. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τα «μυστήρια» της Μήλου και το κρυφτούλι της τουριστικής υπερδόμησης στις Κυκλάδες

Ρεπορτάζ / Τα «μυστήρια» της Μήλου και το κρυφτούλι της τουριστικής υπερδόμησης στις Κυκλάδες

Μετά την κραυγαλέα υπόθεση ανέγερσης ξενοδοχείου στο Σαρακήνικο της Μήλου, το υπουργείο Περιβάλλοντος προχώρησε στην αναστολή έκδοσης νέων οικοδομικών αδειών στις περιοχές του νησιού για τις οποίες προτείνονται ειδικά μέτρα προστασίας μέσα από τις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
trump hitler

Οπτική Γωνία / Είναι ο Τραμπ ο Χίτλερ των ημερών μας;

Εκατομμύρια πολίτες σε όλο τον κόσμο αναρωτιούνται αν όσα συμβαίνουν μετά την εκλογή του είναι πραγματικά ή πρόκειται για έναν κακό εφιάλτη. Όλα δείχνουν ότι έχουν πολλούς και βάσιμους λόγους γι’ αυτό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πώς θα επηρεαστεί η Ελλάδα από το νέο δόγμα Τραμπ;

Οπτική Γωνία / Πώς θα επηρεαστεί η Ελλάδα από το νέο δόγμα Τραμπ;

Το μπρα ντε φερ ΗΠΑ – Ουκρανίας, η Ε.Ε. και οι ευρύτερες συνέπειες. Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
μαρκο ρούμπιο

Daily / Σταυροί στο μέτωπο 

Ο σταυρός στο μέτωπο του Αμερικανού ΥΠΕΞ, μεταξύ άλλων δυσοίωνων σκέψεων, έφερε στο μυαλό τον βανδαλισμό από Χριστιανούς των αρχαίων αγαλμάτων, συχνά με την χάραξη ενός σταυρού στη μορφή τους, όπως η κεφαλή της Αφροδίτης στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Εμπόλεμος «φιλελευθερισμός» ή για το τωρινό μας αδιέξοδο 

Οπτική Γωνία / Εμπόλεμος «φιλελευθερισμός» ή για το τωρινό μας αδιέξοδο 

Οι καταιγιστικές εξελίξεις μετά την εκλογή Τραμπ και το αδιέξοδο στην Ουκρανία, οδηγούν πλέον σε έναν ιδιόμορφο ευρωπαϊσμό της θωράκισης, της στρατιωτικοποίησης και των αντίστοιχων τεράστιων επενδύσεων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ιωάννα - Μαρία Γκέρτσου: «Δεν ξέρω πώς είναι ο κόσμος για τα μη τυφλά άτομα. Για μένα είναι αυτός που αντιλαμβάνομαι»

Κοκέτα / Ιωάννα - Μαρία Γκέρτσου: «Δεν ξέρω πώς είναι ο κόσμος για τα μη τυφλά άτομα. Για μένα είναι αυτός που αντιλαμβάνομαι»

Η ψυχολόγος στην παιδοψυχιατρική κλινική του νοσοκομείου παίδων «Αγία Σοφία» και συνιδρύτρια της πρώτης σχολής σκύλων οδηγών στη χώρα μας μιλά στην Κοκέτα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ