ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙΣ πιο προβλέψιμο, πιο άχαρο, πιο εκνευριστικό στα ανυπόφορα κλισέ του, είδος προγράμματος από το ταξιδιωτικό ντοκιμαντέρ, σε όλες τις φριχτές μορφές του, κάποιες από τις οποίες έχουν βρει συχνά καταφύγιο στην πάντα φιλόξενη ελληνική τηλεόραση. Οι εξαιρέσεις είναι σπάνιες και ο Άντονι Μπουρντέν δεν βρίσκεται πια μαζί μας.
Μια απολαυστική εκδοχή της κινηματογραφημένης ταξιδιωτικής περιήγησης ήταν η σειρά ταινιών του Μάικλ Γουίντερμποτομ The Trip (2011), The Trip to Italy (2014), The Trip to Spain (2017) και The Trip to Greece (2020) με σπαρταριστούς οδηγούς στο ταξίδι μας, δύο εξέχοντες κωμικούς όπως ο Στιβ Κούγκαν και ο Ρομπ Μπράιντον που την περισσότερη ώρα φιλονικούσαν, όταν δεν έκαναν διαγωνισμό μιμήσεων, αντί να ασχολούνται με το τουριστικό σκηνικό.
Σ’ αυτό το κωμικό / (αυτό)σαρκαστικό ύφος κινείται και αυτή η ταξιδιωτική σειρά του HBO Max, όπου στα τέσσερα 45λεπτα περίπου επεισόδιά της, ο Κόναν Ο’Μπράιεν, διάσημος κωμικός και ακόμα πιο διάσημος ως εκ των «βασιλέων» των νυχτερινών talk show της αμερικανικής τηλεόρασης, ταξιδεύει στη Νορβηγία, την Αργεντινή, την Ταϊλάνδη και την Ιρλανδία, κουβαλώντας μαζί του όλο το ψώνιο ενός celebrity και όλες τις κραυγαλέες προκαταλήψεις του Αμερικανού τουρίστα, πριν αυτές συντριβούν με ξεκαρδιστικό τρόπο στις πραγματικότητες του κάθε τόπου.
Τα επεισόδια έχουν την τυπική δομή ενός ταξιδιωτικού ντοκιμαντέρ, αλλά οι συναντήσεις και οι εμπνεύσεις, άγριες συχνά, του Κόναν Ο’ Μπράιεν φαίνονται να έχουν γίνει χωρίς πρόβες και να κινούνται με αυτοσχεδιαστικούς και απρόβλεπτους ρυθμούς.
Οι τρεις δεκαετίες του Κόναν – ο οποίος στο τελευταίο ταξίδι της σειράς, στην Ιρλανδία, επιχειρεί ένα προσκύνημα αναζητώντας τις ρίζες του– στον θρόνο του talk show host έληξαν κάπως άδοξα το 2021 μέσα στην πανδημία, αλλά είχε τότε ήδη βρει άλλα μέσα έκφρασης και επικοινωνίας με το κοινό, κυρίως μέσω του podcast “Conan O’Brien Needs a Friend” το οποίο περιείχε και ένα τμήμα με τίτλο “Conan O’Brien Needs a Fan” όπου μιλούσε στον αέρα με ακροατές από διάφορα μέρη του πλανήτη, οι οποίοι τον προσκαλούσαν στις χώρες τους – και αυτό υπήρξε η βάση τούτης της σειράς.
Το «πλαίσιο» τίθεται ιδανικά από την τευτονικά γλαφυρή φωνή του Βέρνερ Χέρτζοκ του ίδιου, ο οποίος ανακοινώνει στην αρχή κάθε επεισοδίου: «Αυτός που κάποτε ήταν ένας περήφανος οικοδεσπότης talk show, οδηγήθηκε από ένα μεταβαλλόμενο οικοσύστημα σ’ ένα πιο ξηρό και άγριο κλίμα: το εβδομαδιαίο podcast. Εδώ, μακριά από το κανάκεμα του ζωντανού ακροατηρίου στο στούντιο, αυτός ο κλόουν με τα πιο νωθρά και μικροσκοπικά μάτια, τα μάτια μιας κακοσχεδιασμένης κούκλας, αναγκάζεται να ταΐσει την ματαιοδοξία του καταφεύγοντας στον τελευταίο τροχό της αμάξης: τον τυχαίο ακροατή που παίρνει τηλέφωνο στην εκπομπή. Τρελαμένος από την άγρια μυρωδιά του ταπεινού ενθουσιασμού τους, περιφέρεται απρόσκλητος σε μακρινούς τόπους, τροφοδοτούμενος από μια απύθμενη δίψα για αναγνώριση και την παρηγοριά κάποιας περιστασιακής selfie».
Τα επεισόδια έχουν την τυπική δομή ενός ταξιδιωτικού ντοκιμαντέρ, αλλά οι συναντήσεις και οι εμπνεύσεις, άγριες συχνά, του Κόναν Ο’ Μπράιεν φαίνονται να έχουν γίνει χωρίς πρόβες και να κινούνται με αυτοσχεδιαστικούς και απρόβλεπτους ρυθμούς. «Όποτε επισκέπτομαι ένα καινούριο μέρος, μου αρέσει να μαθαίνω τα τοπικά έθιμα, έτσι ώστε να τα αγνοήσω εντελώς», λέει κάποια στιγμή ο ίδιος. Και στις περιπτώσεις που ένα αστείο δεν λειτουργεί απολύτως ή σκοντάφτει στην αμηχανία των ντόπιων, φροντίζει να το αποποιηθεί με ατάκες όπως «αυτό το έγραψε η Τεχνητή Νοημοσύνη, όχι εγώ, θα μας φάει όλους, το ‘χετε καταλάβει».
Conan O'Brien Must Go | Official Trailer | Max
