Ο Γίγαντας στο Σύνταγμα
Αναπάντεχη επανεμφάνιση φωτογραφιών που τις νόμιζα χαμένες...
Ο Γίγαντας. 'Ετσι τον είχαμε βγάλει. Κι έτσι ήταν. Τον τελευταίο καιρό, πριν χαθεί τελείως από την περιοχή, στρατοπέδευε στο Ζάππειο, πίσω από το άγαλμα του Καραϊσκάκη. Τη νύχτα, άπλωνε στο χορτάρι ό,τι του χρειαζόταν για να κοιμηθεί, και το πρωϊ πλενόταν σε μία βρύση του κήπου. 'Ηταν αυτάρκης, δεν ήθελε γείτονες, ούτε παρέες. 'Αλλα ήταν ένας χαρούμενος γίγαντας. Απαντούσε πάντα με ένα ωραίο χαμόγελο όταν τον χαιρετούσες, κι ας μη σε ήξερε, κι ας μη σε θυμόταν. 'Ηταν αγαπητός στο Παγκράτι. Συνήθως, ξεκινούσε τη μέρα του βάζοντας όλη του την κυκλώπεια δύναμη για ν' ανέβει την Ερατοσθένους, σπρώχνοντας κάτι σαν βουνό -το σπίτι του- πάνω σε ένα καρότσι από σούπερμαρκετ. Πήγαινε έτσι μέχρι τον Βασιλόπουλο, απέναντι από το Πτι Παλαί, άραζε εκεί και με το σούρουπο έπαιρνε πάλι τον συσύφειο δρόμο της επιστροφής. Τον είχα δει πιο παλιά και στο Σύνταγμα, πάντα με το θηριώδες καρότσι, την εποχή των Αγανακτισμένων. Φώναζε κι αυτός, όχι συνθήματα μα κάτι δικά του, και το χαιρόταν. Τα είχε βάλει τότε με τη Γερμανία, για δικούς του όμως ανεξιχνίαστους λόγους. Χειρονομούσε, άνοιγε τα τεράστια χέρια του, ανακάτευε τον αέρα, από μακριά έβλεπες έναν κινητό ανεμόμυλο. Εύλογα, η ξαφνική του απουσία άφησε ένα κενό στη γειτονιά. Πέρασαν μήνες, μπορεί και χρόνος και από τους μόνιμους κατοίκους του Ζαππείου η μόνη σταθερή ήταν πια η αριστοκρατική 'Εστερ που περίμενε χρόνια πολλά, με γεμάτες τσάντες Hermès και συλλογή ολόκληρη από καπέλα, τους αγγλόφωνους εξωγήινους να έρθουν να την πάρουν. Σιγά σιγά ξεχάστηκε ο Γίγαντας. Δεν φαντάστηκε κανείς ότι εξαφανίστηκε επειδή ήθελε πολύ απλά να αλλάξει τον αέρα του (εντός Σέγκεν). Μία ανοιξιάτικη μέρα, βρίσκομαι στην piazzale Roma, στη Βενετία, και ακούω μία γνώριμη φασαρία. Εννοείται, ήταν ο Γίγαντας. Κρατούσε δύο άδεια πλαστικά μουκάλια και τα κοπάναγε πάνω σε ένα στύλο, φωνάζοντας και τραγουδώντας συγχρόνως. Δεν είδα καρότσι και τον ρώτησα τι απέγινε το βιός του. "Α, δεν μ' άφησαν να το πάρω στα σύνορα, νόμιζαν ότι είχα κρύψει μέσα διαμάντια". Ευτυχώς, δεν βρήκαν τις μαγικές του μπότες.
