Κομμάτια μιας gay σχέσης στην σκηνή της Παραμυθιάς

Κομμάτια μιας gay σχέσης στην σκηνή της Παραμυθιάς Facebook Twitter
Να είσαι ο εαυτός σου και να μην χρειάζεται να παίζεις ρόλους στην ζωή σου. Είναι πολύ σημαντικό να κρατάς την ταυτότητα σου και την μοναδικότητα του... Φωτογραφία: Κατερίνα Φαρφαρά / LIFO
0

Ο Τιμόθεος Θάνος  γεννήθηκε στην Μελβούρνη της Αυστραλίας γιατί ο παππούς και η γιαγιά του ήταν μετανάστες. Στην ηλικία των τεσσάρων επέστρεψε στην Ελλάδα και μεγάλωσε σε ένα χωριό, την Αμφιθέα Ιωαννίνων. Από μικρή ηλικία, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο ερέθισμα, ήθελε να  γίνει  ηθοποιός. «Στις εκδρομές πήγαινα μπροστά στον οδηγό, έπαιρνα το μικρόφωνο και αυτοσχεδίαζα για να προσφέρω γέλιο σε όλο το λεωφορείο», θα μου πει αργότερα.

Συναντηθήκαμε ένα συννεφιασμένο απόγευμα στο Πεδίο του Άρεως. Πιασμένα παγκάκια από χρήστες ναρκωτικών, ελάχιστοι άνθρωποι που έχουν βγάλει τα σκυλιά τους βόλτα, φοιτητές που πηγαίνουν προς τον ηλεκτρικό σταθμό  και κάποιοι ηλικιωμένοι να παίζουν τάβλι σε αυτοσχέδια τραπέζια. Σχολιάζουμε την άσχημη εικόνα με τους χρήστες να παραπατούν και να κάνουν τις ανάγκες τους όπου βρουν. Στην συνέχεια παρατηρούμε τους πρόσφυγες που περνούν δίπλα μας και στέκονται για να φωτογραφίσουν με τα κινητά τους ένα ακριβό αυτοκίνητο. Είναι ένας άνθρωπος που έχει ζήσει το μεταναστευτικό στην οικογένεια του από πολύ νωρίς. Τι θα απαντούσες σε αυτούς που αναλώνονται σε εύκολες κριτικές για το μεταναστευτικό; «Αν δεν το χεις ζήσει, δεν μπορείς να κρίνεις και να βάζεις τόσο εύκολα ταμπέλες. Το να κρίνεις είναι το εύκολο, το να ζήσεις και να καταλάβεις γιατί ο άλλος έχει φτάσει σε αυτή την κατάσταση είναι το πιο δύσκολο». Αργότερα, θα μου αφηγηθεί -με διάθεση αστεϊσμού- πως μεγάλωσε με το πρότυπο του πατέρα που είναι ο «Ελληνάρας» από το χωριό, ενώ η μητέρα του είναι ένα «ελεύθερο πνεύμα» που γεννήθηκε στην Αυστραλία. Η ζωή όμως το έφερε έτσι που ο πατέρας του απολύθηκε με αποτέλεσμα  πρόσφατα να επιστρέψει στην Αυστραλία και η μητέρα του να συνεχίζει να μένει στα Ιωάννινα.

Να έχεις ένα στόχο, να πολεμάς για αυτόν και να λες συνέχεια "εγώ θα πετύχω". Επιμονή και υπομονή. Θέλεις να τα παρατήσεις πολλές φορές. Υπήρχαν μέρες που δεν είχαν ούτε να φάω, αλλά δεν το έβαλα κάτω. Όταν κάτι σου αρέσει και το αγαπάς, αξίζει να κάνεις τα πάντα για να το πετύχεις.

      

Μια ενδιαφέρουσα ιστορία ήταν αυτή που οδήγησε τον Τιμόθεο να κυνηγήσει το όνειρό του στην Αθήνα. «Στην πρωτεύουσα ήρθα τον Δεκέμβρη του 2008, στα 23» λέει. «Έκανα μια απόπειρα πρώτα να σπουδάσω στο εξωτερικό, στην Φλόριντα. Χόρευα στα Γιάννενα παραδοσιακούς χορούς, οπότε πήγαμε μια φορά να χορέψουμε σε ένα φεστιβάλ στην Φλόριντα. Εκεί συνήθως φιλοξενείσαι από κάποιες οικογένειες. Στο σπίτι, λοιπόν, που φιλοξενηθήκαμε, ο πατέρας της οικογένειας δούλευε σε ραδιοφωνικό σταθμό, οπότε βρήκα την ευκαιρία να παρακολουθήσω πώς γίνεται μια εκπομπή. Με είδαν αυτοί ότι βοηθούσα ενεργά, του είπα ότι είμαι στο Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής & Ψυχολογίας στα Γιάννενα αλλά ότι το όνειρο μου είναι να γίνω ηθοποιός, και μου πρότειναν να δώσω εξετάσεις, να μπω στο Πανεπιστήμιό τους και στην συνέχεια θα αναλάμβαναν χορηγοί. Γύρισα στα Γιάννενα, δίνω εξετάσεις κρυφά μέσω ιντερνέτ και γίνομαι αποδεκτός κερδίζοντας την υποτροφία. Έχω ένα περιθώριο γύρω στις τριάντα μέρες για να εγγραφώ και να εγκριθεί η υποτροφία. Τότε έκανα δύο δουλειές -ποτέ δεν ήμασταν ευκατάστατη οικογένεια- για να μαζέψω χρήματα. Έρχομαι Κυριακή Αθήνα, πετάω Δευτέρα, θα έφτανα Τρίτη και η προθεσμία ήταν μέχρι Παρασκευή. Ό,τι και να συνέβαινε, έλεγα, θα προλάβαινα. Πάω την Δευτέρα στο αεροδρόμιο, η πτήση ακυρώνεται εξαιτίας τυφώνων στην Φλόριντα. Το πρώτο σοκ έχει έρθει. Απαγορευτικό όλες τις μέρες και φτάνω τελικά στην Φλόριντα Σάββατο μεσημέρι. Το Πανεπιστήμιο είναι κλειστό και έτσι πηγαίνω την Δευτέρα όπου και μου ανακοινώνουν πολύ ευγενικά ότι η προθεσμία έληξε. Εκεί που ξαφνικά σου ανοίγει μια πόρτα που δεν φαντάζεσαι ποτέ, χάνεις τα πάντα, τόσο εύκολα. Ένας τυφώνας ήταν αυτός που δεν υπολόγισα, το απρόβλεπτο που κανείς δεν μπορεί να αντικρούσει. Αυτό που συνέβη ήταν κάτι που με πείσμωσε περισσότερο και έτσι ήρθα στην Αθήνα για να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Μπήκα στην Σχολή Θεοδοσιάδη και  παράλληλα εργαζόμουν σε άλλες πολλές δουλειές. Ενοίκιο, σχολή, διαμονή, ποιος θα τα πλήρωνε; Ακόμη και σήμερα εργάζομαι -παράλληλα με τις παραστάσεις που παίζω- σε σούπερ μάρκετ», καταλήγει.

Κομμάτια μιας gay σχέσης στην σκηνή της Παραμυθιάς Facebook Twitter
Δεν είναι το φύλο που μας χωρίζει, όλες οι σχέσεις είναι ανθρώπινες. Φωτογραφία: Κατερίνα Φαρφαρά / LIFO

Πόσο εύκολο είναι να κάνεις πράξη αυτά που θέλεις; «Να το θες πάρα πολύ, αλλά και να είσαι ουτοπιστής. Να έχεις ένα στόχο, να πολεμάς για αυτόν και να λες συνέχεια "εγώ θα πετύχω". Επιμονή και υπομονή. Θέλεις να τα παρατήσεις πολλές φορές. Υπήρχαν μέρες που δεν είχαν ούτε να φάω, αλλά δεν το έβαλα κάτω. Όταν κάτι σου αρέσει και το αγαπάς, αξίζει να κάνεις τα πάντα για να το πετύχεις» θα πει και πιάνει τον καπνό για να στρίψει ένα ακόμη τσιγάρο.  

Τον ρωτώ να μου πει για την παράσταση «Κομμάτια Σπασμένου Καθρέφτη» στην οποία συμπρωταγωνιστεί. Πρόκειται για μια προχωρημένη θεατρική διασκευή του Σπύρου-Ανδρέα Παπαδάτου που αφορά ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων που ζει την ζωή του στα άκρα. Οι ενοχές, η βία, το πάθος και οι φόβοι τούς κάνουν κομμάτια. «Δεν κάνουμε gay θέατρο, μιλάμε για δύο ψυχές ανθρώπων» εξηγεί. «Δεν είναι το φύλο που μας χωρίζει, όλες οι σχέσεις είναι ανθρώπινες. Οπότε και εμείς δεν προσεγγίζουμε τους ρόλους σαν καρικατούρα αλλά ως δύο πρόσωπα που κάνουν ότι πιο extreme, κινούνται στα όρια και προσπαθούν να ενώσουν τα κομμάτια του σπασμένου καθρέφτη τους. Ομαδικό σεξ, ναρκωτικά, βία, μέχρι που ξαφνικά ο ένας εκ των δύο στρέφεται στην θρησκεία για να λυτρωθεί. Υπάρχουν ακραίες σκηνές στο έργο, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχουν ενοχλήσει κανέναν. Για παράδειγμα, γίνεται βιασμός επί σκηνής, αλλά εξελίσσεται με τέτοιο τρόπο που αρέσει. Είναι περίεργο, το καταλαβαίνω, αλλά δεν είναι πρόστυχος, ούτε σεξιστικός, όλα συμβαίνουν κάτω από ένα "πέπλο"», υποστηρίζει.

Έρχεται μόνο gay κοινό; «Φυσικά και όχι. Εννοείται πως έχουμε πολλούς θεατές gay, αλλά έρχονται και γυναίκες από τις οποίες έχουμε και το καλύτερο feedback. Οι άντρες είναι πιο προκατειλημμένοι, ενώ οι γυναίκες μπαίνουν περισσότερο στην ψυχοσύνθεση των δύο ρόλων». Πώς είναι να παίζεις έναν ομοφυλόφιλο και από κάτω να σε παρακολουθεί η μητέρα σου; «Δεν έχω προσεγγίσει καθόλου τον ρόλο ως ομοφυλόφιλο, αλλά ως άνθρωπο που του συμβαίνει κάτι στην σχέση του. Δεν θεωρώ ότι είναι ειδική κατηγορία οι gay για να το κατηγοριοποιήσω. Στην μητέρα μου άρεσε πολύ, αλλά είναι περίεργο και δύσκολο να παίζεις και στους θεατές  να σε παρακολουθεί η μητέρα σου. Σε περίεργες σκηνές, ζητούσα από το φωτιστή, να χαμηλώσει όσο γίνεται τα φώτα (γέλια)».

Κομμάτια μιας gay σχέσης στην σκηνή της Παραμυθιάς Facebook Twitter
Eυτυχισμένος είμαι όταν βρίσκομαι με την οικογένεια μου, όταν κάνω την δουλειά που αγαπάω αλλά και όταν θα πιω ένα κυριακάτικο καφέ με φίλους που δεν είχαμε υπολογίσει... Φωτογραφία: Κατερίνα Φαρφαρά / LIFO

Μια εικόνα που δεν θα ξεχάσεις ποτέ; «Το πρόσωπο της μητέρας μου στο αεροδρόμιο όταν έφευγα για την Αμερική. Ο αποχωρισμός, να βλέπεις την οικογένεια σου στα κάγκελα και οι άνθρωποι σου να σε βλέπουν να φεύγεις». Ποια είναι η πιο σημαντική ελευθερία που έχουμε; «Να είμαστε εμείς. Να είσαι  ο εαυτός σου και να μην χρειάζεται να παίζεις ρόλους στην ζωή σου. Είναι πολύ σημαντικό να κρατάς την ταυτότητα σου και την μοναδικότητα του», αναφέρει.

Έχεις υποκριθεί ποτέ σε μια σχέση σου; «Ναι, δεν μπορώ να το κρύψω (γέλια). Έλεγα πράγματα που δεν πίστευα, ήμουν σε μια σχέση που ούτε αυτή την πίστευα, αλλά περνούσα καλά. Βολευόμουν, μια ωραία συνήθεια για να πνίγω την μοναξιά μου. Πιστεύω ότι στον έρωτα σήμερα όλα γίνονται πιο light. Ζούμε σε μια κοινωνία fast food. Νομίζω ότι ο κόσμος λέει πολύ εύκολα "το σ’ αγαπώ". Πρέπει να το νοιώσεις στο 100% για να το πεις. Πρέπει το μυαλό μου και το σώμα μου να είναι εκεί εξ ολοκλήρου. Η αληθινή αγάπη είναι να μπορείς να είσαι ελεύθερος με τον άνθρωπό σου και να σε αποδέχεται απόλυτα. Το ίδιο φυσικά να ισχύει και για σένα. Ελευθερία και αποδοχή».

Πότε αισθάνεσαι ευτυχισμένος; «Όταν βρίσκομαι με την οικογένεια μου, όταν κάνω την δουλειά που αγαπάω αλλά και όταν θα πιω ένα κυριακάτικο καφέ με φίλους που δεν είχαμε υπολογίσει». Λίγο πριν τον αποχαιρετίσω, τον ρωτώ για το πως φαντάζεσαι το μέλλον αλλά και τι όνειρα κάνει; «Όσο βρίσκομαι σε ένα θεατρικό χώρο νιώθω πολύ όμορφα, δεν είμαι άνθρωπος που κυνηγάω τους πρώτους ρόλους. Η εμπειρία μου από τους τυφώνες που δεν με άφησαν να φύγω για την Αμερική με έμαθαν ότι κάθε εμπόδιο για καλό. Μου άνοιξε το μυαλό για να προσπαθώ περισσότερο και να ανακαλύπτω άλλους τρόπους για να μην σταματώ».

Κομμάτια μιας gay σχέσης στην σκηνή της Παραμυθιάς Facebook Twitter
Φωτογραφία: Κατερίνα Φαρφαρά / LIFO

Ιnfo:

Κομμάτια σπασμένου καθρέφτη

του Σπύρου-Ανδρέα Παπαδάτου
Ερμηνεύουν: Τ. Θάνος, Γ. Κοκορέτσας. (Ακατάλληλο για ανηλίκους).
Παραμυθιάς 27, Μεταξουργείο, Τηλ : 2103457904

 

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Στρίντμπεργκ και η «Ορέστεια» προσγειώνονται στον κόσμο της Λένας Κιτσοπούλου

Θέατρο / Η Μαντώ, ο Αισχύλος και ο Στρίντμπεργκ προσγειώνονται στον κόσμο της Κιτσοπούλου

Στην πρόβα του νέου της έργου όλοι αναποδογυρίζουν, συντρίβονται, μοντάρονται, αλλάζουν μορφές και λένε λόγια άλλων και τραγούδια της καψούρας. Ποιος θα επικρατήσει στο τέλος;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Οι Αθηναίοι / «Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Η ηθοποιός Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου θυμάται τα χρόνια του Θεάτρου Τέχνης, το πείραμα και τις επιτυχίες του Χυτηρίου, περιγράφει τι σημαίνει γι' αυτή το θεατρικό σανίδι και συλλογίζεται πάνω στο πέρασμα του χρόνου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Θωμάς Μοσχόπουλος

Θέατρο / «Άρχισα να βρίσκω αληθινή χαρά σε πράγματα για τα οποία πριν γκρίνιαζα»

Έπειτα από μια δύσκολη περίοδο, ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει τον δικό του «Γκοντό». Έχει επιλέξει μόνο νέους ηθοποιούς για το έργο, θέλει να διερευνήσει την επίδρασή του στους εφήβους, πραγματοποιώντας ανοιχτές πρόβες. Στο μεταξύ, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με την Αργυρώ Μποζώνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Θέατρο / Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Ένα συναρπαστικό υβρίδιο θεάτρου, συναυλίας, πολιτικοκοινωνικού μανιφέστου και rave party, βασισμένο στο έργο του επικηρυγμένου στη Ρωσία δραματουργού Ιβάν Βιριπάγιεφ, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή και αποπειράται να δώσει απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

The Review / Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου Γιώργος Βουδικλάρης μιλούν για την παράσταση «Ο Χορός των εραστών» της Στέγης, τα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει το κείμενο του Τιάγκο Ροντρίγκες και τη χαρά τού να ανακαλύπτεις το next best thing στην τέχνη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το «Κυανιούχο Κάλιο» είναι μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων 

Θέατρο / «Κυανιούχο Κάλιο»: Μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Όχι μόνο σε ανελεύθερα ή σκοταδιστικά καθεστώτα, αλλά και στον δημοκρατικό κόσμο, η συζήτηση για το δικαίωμα της γυναίκας σε ασφαλή και αξιοπρεπή ιατρική διακοπή κύησης παραμένει τρομακτικά επίκαιρη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

Θέατρο / Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

«Εκείνο που με σπρώχνει να δημιουργώ θεατρικούς χαρακτήρες είναι ο έρωτας», έλεγε ο Ουίλιαμς, που πίστευε ότι ο πόθος «είναι κάτι που κατακλύζει πολύ μεγαλύτερο χώρο από αυτόν που μπορεί να καλύψει ένας άνθρωπος». Σε αυτόν τον πόθο έχει συνοψίσει τη φυγή και την ποίηση, τον χρόνο, τη ζωή και τον θάνατο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι δυο Ιφιγένειες του Ντμίτρι Τσερνιακόφ

Όπερα / Οι δυο βραβευμένες Ιφιγένειες του Ντμίτρι Τσερνιακόφ ανεβαίνουν σε περίοδο πολέμου

Λίγο πριν σηκωθεί η αυλαία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τις δύο εμβληματικές όπερες του Γκλουκ, ο σημαντικός Ρώσος σκηνοθέτης εξηγεί τις σύγχρονες παραμέτρους της θυσίας της αρχαίας τραγικής ηρωίδας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ήμουν το νο. 7 από τους 100 άντρες που χώρισε η Γουλιώτη στη Στέγη

Θέατρο / Ήμουν το νο. 7 από τους 100 άντρες που χώρισε η Γουλιώτη στη Στέγη

Περίπου στις 17:30 το απόγευμα του Σαββάτου τόλμησα να ανέβω στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση για να συμμετάσχω σε έναν αδιανόητο 24ωρο θεατρικό μαραθώνιο, πλάι στο θηρίο υποκριτικής που ονομάζεται Στεφανία Γουλιώτη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Στο Σώμα της

Θέατρο / Ένα έργο στο Εθνικό Θέατρο για την περίοδο, την εμμηνόπαυση, την κλειτορίδα και τον γυναικείο αυνανισμό

Μαζί με άλλες 22 γυναίκες, η Ελένη Ευθυμίου, η Σοφία Ευτυχιάδου και η Νεφέλη Μαϊστράλη ανεβάζουν ένα έργο για ζητήματα που θεωρητικά μπορούν να συζητηθούν ανοιχτά, αλλά στην πραγματικότητα όχι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Σπύρος Παπαδόπουλος: «Δεν μου αρέσει να φαίνομαι, κι ας κατέληξα να παίζω μπροστά σε κόσμο»

Θέατρο / Σπύρος Παπαδόπουλος: «Δεν μου αρέσει να φαίνομαι, κι ας κατέληξα να παίζω μπροστά σε κόσμο»

Παρά τις προσπάθειές του να το αποφύγει, μια σειρά από συμπτώσεις τον οδήγησε στο θέατρο. Οι «Απαράδεκτοι» δεν συνεχίστηκαν λόγω δικής του απόφασης, το «Στην υγειά μας, ρε παιδιά» σταμάτησε όταν κουράστηκε ψυχολογικά. Ο δημοφιλής κωμικός ηθοποιός είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Οι θρυλικοί Trocks στην Αθήνα για την επέτειο των 50 χρόνων της ομάδας τους

Χορός / Trocks: Η θρυλική και διαφορετική ομάδα μπαλέτου έρχεται στην Αθήνα

Άντρες χορευτές ντυμένοι με τουτού και πουέντ ερμηνεύουν μεγάλα κλασικά αλλά και μοντέρνα μπαλέτα, παρωδώντας τις πολύπλοκες χορογραφίες και τις παραξενιές των μπαλαρίνων της παλιάς, αλλά και της νέας, εποχής.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ