Powerboy: Stand up tragedy

Powerboy: Stand up tragedy Facebook Twitter
0
Powerboy: Stand up tragedy Facebook Twitter
Έμπνευση παίρνω από τις εικαστικές και αισθητικές εμμονές μου, από εικόνες, ήχους, κείμενα, υφές, οσμές, κινήσεις, σχέσεις, καταστάσεις. Πάνω απ' όλα, από τους συνειρμούς και τις πιθανές διασυνδέσεις όλων αυτών... Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Ο Άρης Σκλάβος έχει ασχοληθεί με διάφορα είδη θεάτρου, τον χορό και την περφόρμανς και δημιουργεί χρησιμοποιώντας μια ποικιλία από μέσα. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και τα θέματά του τα αντλεί σε μεγάλο βαθμό από την πραγματικότητα. «Έμπνευση παίρνω από τις εικαστικές και αισθητικές εμμονές μου, από εικόνες, ήχους, κείμενα, υφές, οσμές, κινήσεις, σχέσεις, καταστάσεις. Πάνω απ' όλα, από τους συνειρμούς και τις πιθανές διασυνδέσεις όλων αυτών». Στο Sound Acts θα εμφανιστεί ως Powerboy, «ένας supercharged Άρης Σκλάβος», όπως τον χαρακτηρίζει, «ουσιαστικά ταυτόσημος, αλλά στο πιο extreme. Ο ίδιος πυρήνας, απαλλαγμένος από κοινωνικό conditioning, φορτισμένος με πολύ περισσότερα volts, μεγεθυμένος, αιχμηρός και πολύ πιο έντονος». Ο Άρης πιστεύει ότι η τέχνη σε βάζει σε καταστάσεις, σου δημιουργεί εμπειρίες, είναι ένα μέσο για να βιώσεις καταστάσεις διαφορετικές από την καθημερινή ρουτίνα, τον καθημερινό ρυθμό. «Όσο σπάει αυτή η μονοτονία, αρχίζουν να σπάνε και διάφορα που μπλοκάρουν τη σκέψη και το μυαλό σου, πράγμα που μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγές διαφόρων προβληματικών συμπεριφορών. Προοπτικές υπάρχουν, αρκεί να δουλεύεις πάνω σε αυτό που αγαπάς, σε αυτό που σε αφορά αληθινά. Όταν δουλεύεις με αυτό τον τρόπο, το κοινό ανταποκρίνεται και οι ευκαιρίες έρχονται. Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι ακόμα ζοφερά, αλλά αυτό κάνει τις όποιες ακτίνες φωτός να φαίνονται ακόμα πιο καθαρές».


— Τι σου δίνει ελπίδα;

«Από τη μια οι τέχνες, οι αισθητικές απολαύσεις που σου προσφέρουν και η πληθώρα των μέσων που υπάρχει σήμερα. Ακόμα περισσότερο, η δυνατότητα που υπάρχει να μοιραστούν οι πληροφορίες, οι νέες τεχνολογίες. Πρόκειται για μια συγκυρία που δίνει απίστευτες προοπτικές, τις οποίες θα είμαστε το λιγότερο ανόητοι αν δεν εκμεταλλευτούμε. Είμαστε όλοι συνδεδεμένοι. Πέρα από αυτά, ελπίδα μου δίνουν οι προσωπικές μου σχέσεις, η αγάπη των φίλων μου. Ο πιο μεγάλος μου φόβος είναι μην απομακρυνθώ από τους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής μου, φίλους και οικογένεια. Η μοναξιά είναι χειρότερη και απ' την αρρώστια. Η εξορία και η απομόνωση είναι οι χειρότερες ποινές, χειρότερες και από τον θάνατο».

Στοχοποιώ τις δυσλειτουργίες της ελληνικής οικογένειας μέσα από ακραία παραδείγματα που καταλήγουν στον θάνατο των ίδιων των μελών της οικογένειας, ερμηνεύοντάς τες ως την κύρια πηγή των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία σήμερα.


— Ποια είναι η επείγουσα αλλαγή που πρέπει να γίνει στην ελληνική κοινωνία αυτήν τη στιγμή;

«Αγάπη, αποδοχή, συνειδητοποίηση ότι όλοι είμαστε ένα, έμπρακτα. Για όλες τις κοινωνίες είναι, θεωρώ, όχι απλώς επείγουσα ανάγκη αλλά διαχρονική». Στο Sound Acts θα παρουσιάσει μια περφόρμανς με τίτλο «Πράξη Σπουδαία & [.]». «Πρόκειται για λογοπαίγνιο πάνω στον ορισμό της τραγωδίας του Αριστοτέλη» εξηγεί. «Αρχικά, την είχα παρουσιάσει τον Οκτώβριο του 2013 στην Biennale της Αθήνας, έπειτα από πρόσκληση των ΦΥΤΑ, στο πολυήμερο happening "ΦΥΤΑ Bianella - 20 Χρόνια Φύκος". Πρόκειται για ένα ηχητικό "stand up tragedy" με θέμα τον θάνατο στην ελληνική οικογένεια και το πώς μας επηρεάζει μέχρι σήμερα, με παραδείγματα από την αρχαία τραγωδία. Είναι δοσμένο μέσα από δικά μου τραγούδια "σκληρής" ηλεκτρονικής μουσικής και απευθύνομαι για την κάθε τραγωδία στο κοινό απευθείας, ζώντας παράλληλα την προσωπική μου φαντασίωση να είμαι frontman σε ένα πρότζεκτ industrial μουσικής, επηρεασμένος βαθύτατα και από την αισθητική του black metal (στο οποίο βρίσκω και πολλά κοινά στοιχεία με την κλασική τραγωδία). Στοχοποιώ τις δυσλειτουργίες της ελληνικής οικογένειας μέσα από ακραία παραδείγματα που καταλήγουν στον θάνατο των ίδιων των μελών της οικογένειας, ερμηνεύοντάς τες ως την κύρια πηγή των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία σήμερα».


— Γιατί να έρθουμε να σε δούμε;

«Γιατί δεν θα δείτε πουθενά αλλού την ουσία κλασικών τραγωδιών με τέτοιον τρόπο. Γιατί θα χορέψετε με σκληρό θεατρολογικό industrial. Και για την πιθανότητα να ψηλαφίσουμε την αριστοτελική κάθαρση μέσα στην έκσταση».

Powerboy: Stand up tragedy Facebook Twitter
Προοπτικές υπάρχουν, αρκεί να δουλεύεις πάνω σε αυτό που αγαπάς, σε αυτό που σε αφορά αληθινά. Όταν δουλεύεις με αυτό τον τρόπο, το κοινό ανταποκρίνεται και οι ευκαιρίες έρχονται.... Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
Powerboy: Stand up tragedy Facebook Twitter
Είναι δοσμένο μέσα από δικά μου τραγούδια "σκληρής" ηλεκτρονικής μουσικής και απευθύνομαι για την κάθε τραγωδία στο κοινό απευθείας, ζώντας παράλληλα την προσωπική μου φαντασίωση να είμαι frontman σε ένα πρότζεκτ industrial μουσικής, επηρεασμένος βαθύτατα και από την αισθητική του black metal... Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
Powerboy: Stand up tragedy Facebook Twitter
Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
Powerboy: Stand up tragedy Facebook Twitter
Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
Powerboy: Stand up tragedy Facebook Twitter
Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Info:

O Powerboy εμφανίζεται στο Sound Acts (Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, Κύπρου 91Α & Σικίνου 35Α, Κυψέλη / Athens Museum of Queer Arts, Εριγόνης 3, 2ος όροφος, Κάτω Πετράλωνα) το Σάββατο 7 Μαΐου. Το φεστιβάλ διαρκεί από τις 5 ως τις 8/5. Το πρόγραμμα υπάρχει στο www.soundacts.com/programme.html. Με ελεύθερη είσοδο.
http://journeytosainthood.tumblr.com

 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση της LIFO.

 

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Μαρία Πρωτόπαππα / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Θέμελης Γλυνάτσης: Ας ξεκινήσουμε με το να είμαστε πολύ πιο τολμηροί με τους ρόλους που δίνουμε στους νέους καλλιτέχνες, κι ας μην είναι τέλειοι

Θέατρο / Μια όπερα με πρωταγωνιστές παιδιά για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μεταξύ χειροποίητων σκηνικών και σκέψεων γύρω από τη θρησκεία και την εξουσία, «Ο Κατακλυσμός του Νώε» δεν είναι άλλη μια παιδική παράσταση, αλλά ανοίγει χώρο σε κάτι μεγαλύτερο: στη δυνατότητα τα παιδιά να γίνουν οι αυριανοί δημιουργοί, όχι απλώς οι θεατές.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ηow to resuscitate a dinosaur/ Έι, Romeo, πώς δίνεις το φιλί της ζωής σε έναν δεινόσαυρο;

Guest Editors / «Ο Καστελούτσι σκηνοθετεί μια υπόσχεση· και κάνει τέχνη εκκλησιαστική»

«Πέρασαν μέρες από την πρώτη μου επαφή με τη Βερενίκη. Μάντρωσα ένα κοπάδι σκέψεις» – ο Κυριάκος Χαρίτος γράφει για μια από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις της σεζόν, που ανέβηκε στη Στέγη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Lifo Videos / «Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Η ηθοποιός Παρασκευή Δουρουκλάκη μιλά για την εμπειρία της με τον Πέτερ Στάιν, τις προσωπικές της μάχες με το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και για το θέατρο ως διέξοδο από αυτές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Θέατρο / Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Από τον ρόλο της Μάσα στην πραγματική ζωή, από το Ηράκλειο όπου μεγάλωσε μέχρι τη ζωή με τους ανθρώπους του θεάτρου, από τον φόβο στην ελευθερία, η ζωή της Μαρίας Σκουλά είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που όμως την οδήγησε σε κάτι δυνατό και φωτεινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ