Γιώργος Λάππας. Haruspex (1998).
Γιώργος Λάππας. Happy Birthday (2016).
"Haruspex", the liver piece, is intended for public space -in movement only- participating in the city's day to day life. It does not relate to private space. It participates in social life regardless of whether it is the dead of night or dawn.
Why the liver ? Lappas will tell us that it is an amazing organ in the body of man and animals, associated with foretelling the future -the Etruscans divined by haruspication- hinting at the context of prediction and divination in that nocturnal ride.
Nevertheless, I suspect that this ride at the crack of dawn also has another origin. That of the ritual of the theatre, which began at daybreak in ancient Greece.
So, a social sculpture, a performance, in which spectators look a work of art without actually knowing what it is they see. An affectionate deceit on the part of the artist (mainly directed towards himself), who seeks communication even with those reluctant to respond. Or are they perhaps willing after all ?
Μαρία Μαραγκού
(Πρόλογος στον κατάλογο της έκθεσης Haruspex, Elbo & Mr. Sphinx, Lehmann-Maupin Gallery, New York, Champs de Sculpture, Paris, σε συνεργασία με το 'Ιδρυμα Κωστόπουλου)
Γιώργος Λάππας, Happy Birthday. Μια επιλογή από πρόσφατα και άγνωστα έργα του στο Μουσείο Μπενάκη (ως τις 20.11.2016). Η έκθεση διοργανώθηκε σε συνεργασία με το Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ. Την επιμελήθηκαν η Αφροδίτη Λίτη, σύζυγος του Γιώργου Λάππα, ο Δάκης Ιωάννου, η Πολύνα Κοσμαδάκη και ο Γιώργος Τζιρτζιλάκης.
"Υπάρχει ένας δρόμος ανάμεσα στις φοινικιές που ενώνει τον αστερισμό της Δήλου με αυτόν του πατέρα Κρόνου.
Και κάθε πρωί τον διασχίζω.
Βαδίζω με το βλέμμα ίσιο, κοιτώντας μπροστά και γύρω μου κολυμπούν χορεύοντας σαν άστρα με τα χέρια και τα πόδια τεντωμένα
οι εικόνες, οι μνήμες, η πραγματικότητα, το όνειρο.
Εσύ και εγώ. Τώρα. Στο κάθε τώρα."
G.O.
