Θεόδωρος (Théo) Γεννιτσάκης
Pressure Paris
['Ενα γράμμα από το Παρίσι]
Γεννήθηκα στις 2 Δεκεμβρίου 1982 στο Παρίσι, στο 11ο διαμέρισμα, στην κλινική Léonard de Vinci.
Μεγάλωσα στην οδό faubourg Saint-Denis, που την αποκαλούν μικρή Τουρκία, μικρή Ελλάδα, μικρή Αλβανία, μικρή Αφρική...
Ο δρόμος αυτός είναι στην Ευρώπη ο δρόμος με τις περισσότερες εθνότητες, 108 συνολικά.
Οι γονείς μου είχαν ένα ατελιέ ραπτικής και έραβαν ρούχα για γαλλικούς οίκους μόδας.
Στην οικογένεια όλοι δούλευαν, οι γονείς μου, ο παππούς και η γιαγιά μου.
Μετά το σχολείο, πήγαινα και τους βοηθούσα, αλλά στην πραγματικότητα περνούσα περισσότερη ώρα με πειραματισμούς δικούς μου.
'Εφτιαχνα ρούχα κακοκομμένα και αποτυχημένα :)
Μου άρεσε όμως πολύ να δημιουργώ, να ζωγραφίζω, κλπ.
Στην ηλικία των 14, ξεκίνησα να κάνω γκράφιτι. Υπέγραφα τα tags μου "ELLAS".
Επί δυό χρόνια, έκανα μόνο tags, τίποτ' άλλο, είχα αφήσει και το σχολείο. 'Ωσπου μια μέρα με έπιασαν και μου επέβαλλαν ένα μεγάλο πρόστιμο, το οποίο φυσικά δεν μπορούσα να πληρώσω. Χρειάστηκε να το κάνουν οι γονείς μου. Για να με βγάλουν από το δρόμο, αποφάσισαν να με γράψουν σε μια σχολή Επικοινωνίας. 'Ημουν τότε 17.
Αυτό ήταν. Μου φάνηκαν όλα πολύ εύκολα. Τελείωσα τη σχολή σε δύο χρόνια αντί για τέσσερα.
Πήρα το διπλωμά μου με άριστα και παραμένω μέχρι σήμερα ο σπουδαστής με την καλύτερη επίδοση στη σχολή αυτή από τότε που υπάρχει.
Μπόρεσα έτσι να ικανοποιήσω την επιθυμία της μητέρας μου που ήθελε να με σπουδάσει :) αλλά στην ουσία πήρα μόνο ένα Πιστοποιητικό Επαγγελματικής Κατάρτησης, που δεν σημαίνει και τίποτα.
Παράλληλα με τις σπουδές μου, δούλευα κάποιες ώρες στο Παρίσι σε ένα γραφείο ψηφιακής επικοινωνίας.
'Οταν τέλειωσα τις σπουδές μου, αποφάσισαν να με κρατήσουν σαν γραφίστα.
Επειδή οι περισσότεροι πελάτες ήταν πολύ άτολμοι, επιστρέφοντας το βράδυ σπίτι, σχεδίαζα τα δικά μου.
Μέναμε έξι άτομα σε 30 τετραγωνικά, γι΄ αυτό και είχα διαμορφώσει μια γωνιά στο σαλόνι σαν γραφείο για να κλείνομαι και να σχεδιάζω.
Οι γονείς μου, ο αδερφός μου, η γιαγιά και ο παππούς μου έβλεπαν τηλεόραση κι εγώ άκουγα μουσική με τα ακουστικά μου, όλοι στον ίδιο χώρο.
Τότε έφτιαξα ένα σάιτ για να δείχνω και να μοιράζομαι αυτά που έκανα.
'Αρχισαν να το βλέπουν όλο και περισσότεροι και κάποια διαφημιστικά γραφεία ήρθαν σε επαφή μαζί μου για να με προσλάβουν.
Ξεκίνησα λοιπόν να δουλεύω σε διάφορες διαφημιστικές, από τα 18 ως τα 23 μου, σαν καλλιτεχνικός διευθυντής.
Μπόρεσα έτσι να πραγματοποιήσω διάφορα πρότζεκτ, ψηφιακά, διαφημιστικά, ταινίες, κλπ.... και να συναντήσω πολλούς δημιουργικούς ανθρώπους.
Στη συνέχεια, επέλεξα να εργαστώ ως freelancer, και τότε απελευθερώθηκα δημιουργικά. 'Αρχισα να ταξιδεύω για τους πελάτες μου, αναλαμβάνοντας δουλειές πολύ πιο ενδιαφέρουσες για περιοδικά μόδας, διαφημιστικές που ειδικεύονταν στη μόδα, χρησιμοποιώντας τον χρόνο μου για να επισκέπτομαι γκαλερί και ατελιέ καλλιτεχνών.
'Ενας ατζέντης προσφέρθηκε να με εκπροσωπήσει. 'Αρχισα να γίνομαι γνωστός στο χώρο της διαφήμισης και της επικοινωνίας κατορθώνοντας έτσι να δουλεύω με ενδιαφέρουσες εταιρείες όπως η Hermès, η Nike, η Adidas, με την τραγουδίστρια της ραπ Missy Elliot, καθώς και με κάποια περιοδικά όπως το Clark magazine (street culture), όπου ανέλαβα καλλιτεχνικός διευθυντής στα 24 μου. Σ' αυτό το περιοδικό, συνάντησα ανθρώπους που έγιναν φίλοι μου και που μου επέτρεψαν να δείξω την αξία μου ως καλλιτεχνικός διευθυντής και κυρίως να ορίζω και να κατευθύνω θέματα.
Ο ατζέντης μου μού ανέφερε μια μέρα μια παρισινή εταιρεία που έψαχνε για ένα νέο διαφημιστικό γραφείο. 'Εθεσα υποψηφιότητα και η μάρκα με επέλεξε. Μόνο που δεν ήμουν γραφείο. Ο ατζέντης μου με υποχρέωσε τότε να δημιουργήσω ένα, παρά τη θελησή μου. 'Ετσι ξεκίνησα στα 25 μου να διευθύνω ένα τέτοιο γραφείο. Ονόμασα την πρώτη μου εταιρεία La Surprise (Η 'Εκπληξη).
Μετά από δύο χρόνια, ήμασταν 10 εώς 15 μισθωτοί και οι πελάτες μας ήταν οι εταιρείες : Maje, Kia, Caroline Herrera, Hermès, Chloé, κλπ...
Στο γραφείο, υπήρχε ένας χώρος όπου οι υπάλληλοι μπορούσαν να παίζουν και μια μικρή γκαλερί όπου εκθέταμε τα έργα γάλλων γραφιστών.
Μετά από 4 χρόνια ύπαρξης του γραφείου, αποφάσισα να σταματήσω και να ανοίξω ένα άλλο προσανατολισμένο σε καλλιτεχνικές δουλειές πιο ελεύθερες και πιο δημιουργικές με συγκεκριμένους πελάτες αποκλειστικά από το χώρο της μόδας και της τέχνης. 'Επρεπε να το κάνω γιατί οι μάρκες στις οποίες στόχευα δεν ήθελαν να δουλέψουν μαζί μας εξαιτίας του κάπως εμπορικού μπαγκράουντ μας.
Δημιούργησα έτσι την Pressure Paris σε ηλικία 29 ετών.
Η Pressure είναι μία branding εταιρεία που λειτουργεί αποκλειστικά με όρους freelance. Είμαστε αρκετά προσαρμοστικοί, διαθέτοντας μια ευρεία γκάμα δραστηριοτήτων, από τα ψηφιακά μέσα, το στρατηγικό πλάννινγκ, το offline, τις ταινίες, τις εκδηλώσεις, το consulting ως και την εταιρική ταυτότητα.
Το γραφείο υπάρχει τώρα εδώ και και τέσσερα χρόνια και εξελίσσεται όπως αρχικά το επιθυμούσα.
Σήμερα, έχουμε έναν κατάλογο πελατών που μου φαίνεται ενδιαφέρων. 'Ενα περιοδικό μόδας που βγαίνει μια φορά το χρόνο (http://magazine.pressure.fr/), μία μάρκα ρούχων (http://shop.pressure.fr) και ένα χώρο λίγο τρελό μέσα σε ένα πάρκινγκ στο 10 της rue de la Paix (place Vendôme) , όπου διοργανώνονται ιδιωτικές εκδηλώσεις όπως εκθέσεις, γεύματα, προβολές ταινιών, popup store και μυστικές βραδιές:) 'Εχουμε εκθέσει τους Will Benedict, Buck Elisson, Parker Ito, και έχουμε κάνει κι ένα popup store με τους Comme des Garçons. Ο προγραμματισμός συνεχίζεται το 2017, ενώ κυκλοφορήσαμε και το πρώτο μας βιβλίο ως εκδότες.
Μέσα από τις εκδόσεις PRESSURE EDITIONS, σκοπεύουμε να κυκλοφορήσουμε ανά διαστήματα βιβλία σχετικά με αυτά που κάνουμε.
Το πρώτο βιβλίο έχει τίτλο Dis-leur (Πες τους), και συμπεριλαμβάνει μηνύματα που απευθύνουν οι ντίλερς στους πελάτες τους. 'Αρεσε σε πολύ κόσμο και σε άλλα μέσα (Vice, ID Fance, Radio Nova, κλπ.) που μετέδωσαν την είδηση αυτή, οπότε είμαι ευχαριστημένος.
Σκοπός μου είναι να αναπτύξω τώρα το PRESSURE στο εξωτερικό, επικεντρώνοντας στη Μεσόγειο.
Θα ήθελα να ανοίξω το πρώτο κατάστημα PRESSURE στην Αθήνα, και μετά στο Παρίσι.
Θα ηθελα επίσης να αναπτύξω το περιοδικό παραμένοντας επικεντρωμένος στις μεσογειακές χώρες και να παρουσιάσω δημιουργικούς ανθρώπους που στερούνται προβολής. Υπάρχουν τόσα ενδιαφέροντα πράγματα για να δείξει κανείς.
'Εχω ξεκινήσει να συνεργάζομαι με ανθρώπους που θαυμάζω από καιρό. 'Οπως μ' εσένα Σπύρο:) Το teeshirt μας! 'Οπως και με τον Γιάννη Βαρελά με τον οποίο επίσης έχω φτιάξει teeshirts και που θα ήθελα να του κάνω μια έκθεση στο χώρο μου στο Παρίσι. Ετοιμάζω και μια συνεργασία με νέους από "δύσκολες" συνοικίες σε διάφορες χώρες, είμαστε στην αρχή, και θα σου μιλήσω γι' αυτό σε λίγο καιρό.
Θα πρόκειται για συνεργασία που θα αφορά ρούχα.
Το επόμενο στάδιο για το περιοδικό είναι η εκδοσή του σε χαρτί, κάτι που πρόκειται να γίνει σύντομα.
Θα το παρουσιάσω στο Παρίσι, την Αθήνα, το Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη, το Βερολίνο και το Τόκυο. Συγχρόνως θα μπορούσα να δείξω και τη συλλογή μου με ρούχα που εμπνέεται από τη Μεσόγειο.
Επίσης, έχω ζητήσει από ένα φωτογράφο να πάει να φωτογραφήσει το χωριό μου και την οικογένειά μου, ώστε να δείξω μέσα στο περιοδικό από που προέρχονται οι εμπνεύσεις του Pressure.
Ο σκοπός μου είναι να κάνω μια μίξη της μόδας με άτομα που δεν έχουν ιδέα γι' αυτήν. Το βρίσκω ενδιαφέρον. Θέλω να δείξω ότι το γούστο δεν έχει τιμή.
Παράλληλα, τραβάω πότε πότε φωτογραφίες για μένα.
Μπορείς να τις δεις εδώ : www.theogennitsakis.tumblr.com
Και φυσικά, συνεχίζω να επισκέπτομαι στην Ελλάδα την οικογένειά μου και τους φίλους μου όποτε μπορώ :)
