Τον Thomey Bors τον γνώρισα πριν από χρόνια, όταν ως Beatnicks (μαζί με τον Petit Bear) έκαναν καταπληκτικές beatstrumental βραδιές δίπλα στον Mark Pritchard και τον Jay Scarlett και έφτιαχναν ακόμα πιο καταπληκτικά mixtape. Από τότε ο Thomey Bors έκανε ένα σωρό πράγματα, μετακόμισε στα Τρίκαλα, ξεκίνησε τη δικιά του δουλειά και έκανε οικογένεια, αλλά η μουσική είναι σταθερή αξία στη ζωή του και η απόλαυσή του. Η πιο πρόσφατη κυκλοφορία του είναι ένα EP με τον σαρκαστικό τίτλο «Bors Greatest Summer Hits» στην εταιρία των Black Athena, με τέσσερα κομμάτια «που ακροβατούν ανάμεσα στα σκοτεινά beats του Dabrye από τα μέσα των ’00s και τη γαλλική σκηνή από τα τέλη των ’90s πιτσαρισμένη στο -8. Από το σκοτάδι στο φως και πάλι πίσω». Με αυτή την αφορμή διηγείται τη μουσική του ιστορία και φτιάχνει ένα εξαιρετικό mixtape με κάποια από τα κομμάτια του, αποκλειστικά για τη LIFO. Το ονόμασε «It’s all Bors, Baby! Mix».
Γεννήθηκα στον Πειραιά, έμεινα εκεί μέχρι τα 10 μου. Μετακομίσαμε οικογενειακά στα Τρίκαλα, όπου είναι και η καταγωγή μου. Ουσιαστικά μεγάλωσα μεταξύ και των δύο πόλεων, αλλά τα περισσότερα χρόνια μου τα έχω περάσει στα Τρίκαλα και θεωρώ τον εαυτό μου Τρικαλινό. TKB – 0431 και τα λοιπά. Κλασική ανάμνηση είναι να ακούω κασέτες disco και ’80s της μητέρας μου και κάτι δίσκους ετερόκλητους, από Cerrone μέχρι Ρακιντζή. Όταν άρχισα να ακούω πιο συνειδητά και να παρακολουθώ την μουσική, άκουγα κυρίως drum & bass και Detroit techno.
Κάποια στιγμή το ’93 ή το ’94, κάποιοι φίλοι μου άρχισαν να κάνουν τα πρώτα raves στα Τρίκαλα. Progressive Team ήταν το όνομα του crew και πραγματικά ήταν κάτι τελείως διαφορετικό εκείνη την εποχή για τα μουσικά δεδομένα της πόλης. Τότε η μουσική δεν είχε διασπαστεί σε άπειρα genres όπως τώρα, και τα πάρτι ήταν μία ευκαιρία να ακούσεις νέα πράγματα και να γνωρίσεις ανθρώπους που είχαν το ίδιο πάθος με σένα για την μουσική. Άρχισα να παίζω γιατί ήμουν από τους λίγους που είχαν δίσκους και ήξεραν να παίζουν και το κοινό ήθελε να ακούσει μουσική. Απλά πράγματα.
Η μουσική είναι μεγάλη απόλαυση για μένα. Δεν μου ρυθμίζει την διάθεση, αλλά το αντίστροφο: ανάλογα με το πώς νιώθω και τι βιώνω διαλέγω και την αντίστοιχη μουσική. Τότε με συνεπαίρνει. Είναι τόση πολλή μουσική εκεί έξω, που είναι κρίμα να κολλάς με ένα είδος μόνο και να χάνεις τα οφέλη που σου δίνουν και τα άλλα.
Έχει τύχει να κάνω acid techno στις εννιά το πρωί στην παραλία και remix σε αφρικάνικο κομμάτι ένα μεσημέρι με χιόνια. Πιο πολύ επηρεάζει ο χρόνος που έχω και η ώθηση, η ιδέα.
Δύο είναι οι βασικοί λόγοι που φτιάχνω τη δική μου μουσική: πρώτον, επειδή μετά από τόσα χρόνια που άκουγα και εντυπωσιαζόμουν από άλλους παραγωγούς και μουσικούς, συνειδητοποίησα ότι τα μέσα για να βγάλω προς τα έξω αυτά που ακούω στο κεφάλι μου είναι διαθέσιμα σε όλους. Το μόνο που έλειπε ήταν η όρεξη, ο χρόνος και η κλίση να ασχοληθώ. Δεύτερον, γιατί σαν DJ μου αρέσει να παίζω και πράγματα χιλιοακουσμένα αλλά και φρέσκα, όποτε προσθέτω και δική μου μουσική μέσα στα set μου.
Στο Λούτον σπούδασα Αγγλικά και Γαλλικά και εκπαιδεύτηκα πάνω στην δουλειά μου (είμαι δάσκαλος Αγγλικών). Επαφή με την χορευτική μουσική είχα και πριν, αλλά στην Αγγλία έγινε το immersion. Πέρασα από όσα περισσότερα δισκάδικα μπορούσα, πήγα σε lives σε pubs (τα καλύτερα), άκουσα γνωστούς και κυρίως άγνωστους DJs να παίζουν απίστευτη μουσική. Επίσης γνώρισα τους Άγγλους σαν λαό και συνειδητοποίησα ότι είναι από τους πιo ακομπλεξάριστους ανθρώπους που υπάρχουν.
Ό,τι έχω κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής είναι σε ψηφιακή μορφή. Πρώτο μου release ήταν τον Ιανουάριο του 2011, με την συμμετοχή του κομματιού «Zarpa» σε συλλογή της Κρητικής This Side Music. Τον Απρίλιου του ίδιου χρόνου κυκλοφόρησε το remix μου στο «For Tonight» του Σουηδού Gin Joints στο label Discotheque Ala Carte. To 2013 συμμετείχα πάλι σε συλλογή, αυτήν την φορά στο Ελληνοαγγλικό label Disco Tocopilla, με το κομμάτι «Calinomise». Στην ίδια εταιρία κυκλοφόρησε το πρώτο μου EP σε φυσική μορφή (κασέτα) με τον τίτλο «What’s That Noise?» τον Φεβρουάριο του 2014. Τον Οκτώβριο του 2016 συμμετείχα στo compilation των Black Athena «Tribes Of Athens» με το track «Like I Always Been». Το τελευταίο release μου είναι πάλι στο label των Black Athena και έχει τον τίτλο «Bors Greatest Summer Hits».
Για μένα, βασικός λόγος του να κυκλοφορεί κάτι σε φυσική μορφή είναι η αίσθηση που προκαλεί. Άλλο πράγμα είναι το να κρατάς ένα δίσκο στα χέρια, άλλο το CD, άλλο το mp3. Δεν θεωρώ ότι κάποιο είναι κατώτερο του άλλου, θα ήμουν τουλάχιστον αχάριστος αν έλεγα ότι δεν μετράνε τα digital releases. Στην δική μου περίπτωση, αυτά έκαναν γνωστό τον ήχο μου. Αλλά επειδή είμαι συλλέκτης δίσκων και εγώ, θα ήθελα κάποια στιγμή να κυκλοφορήσει η μουσική μου σε δίσκο. Όσο για το αν ενδιαφέρει η μουσική κανέναν το 2017, πιστεύω ότι ανέκαθεν η μουσική ενδιέφερε αυτούς που ενδιέφερε. Και για όσους λειτουργούν έτσι, δεν άλλαξε ο τρόπος. Το ίδιο εθισμένοι είμαστε. Και οι αυξήσεις στις πωλήσεις δίσκων και (τώρα τελευταία) και κασετών είναι τα καλύτερα παραδείγματα σε ό,τι σου είπα.
Η βασική μου ασχολία είναι η δουλειά μου. Έχω φροντιστήριο Αγγλικών και δουλεύω μαζί με τον αδελφό μου. Η ζωή στα Τρίκαλα είναι μια χαρά. Η πόλη είναι επίπεδη και μικρή, οπότε κυκλοφορείς εύκολα και γρήγορα παντού: φεύγω για την δουλειά μου ένα τέταρτο πριν ξεκινήσω το μάθημα και προλαβαίνω να κάνω και καφέ πριν μπω στην τάξη. Οι ρυθμοί είναι πιο χαλαροί από αυτούς της Αθήνας. Υπάρχουν και ελλείψεις, αλλά έχω συμβιβαστεί και αναπληρώνω με επισκέψεις σε άλλες πόλεις. Φυσικά και έχει μεγάλη σημασία το μέρος που ζει κάποιος για την προώθηση της μουσικής του. Μπορεί να γίνεται μεγάλη δουλειά online, αλλά η άμεση επαφή με τον κόσμο σε lives ή DJ sets είναι επίσης σημαντική. Για αυτό κιόλας όλοι οι μουσικοί ταξιδεύουν.
Πιστεύω ότι η μουσική δεν έχει ούτε καταγωγή ούτε σύνορα. Ελάχιστα επηρεάζει το μέρος που ζεις τη μουσική που φτιάχνεις. Ο κάθε παραγωγός-μουσικός εισάγει στοιχεία δικά του, τα οποία μπορεί να είναι και τοπικά. Έχει τύχει να κάνω acid techno στις εννιά το πρωί στην παραλία και remix σε αφρικάνικο κομμάτι ένα μεσημέρι με χιόνια. Πιο πολύ επηρεάζει ο χρόνος που έχω και η ώθηση, η ιδέα.
Χωρίς σειρά προτεραιότητας, μου αρέσει να παίζω με τον γιο μου, να περνάω χρόνο με την γυναίκα μου, να βρίσκω τους φίλους μου, να παίζω και να φτιάχνω μουσική, να ταξιδεύω, να κολυμπώ στην θάλασσα, να τρώω και να πίνω, να κάνω ποδήλατο, να ψάχνω για δίσκους σε δισκάδικα ή παλιατζίδικα, να ανανεώνω το στούντιό μου, να ζω και να αναπνέω βασικά. Με ενοχλεί όταν οι άνθρωποι είναι κακεντρεχείς και στενόμυαλοι. Με ενοχλεί που ζω σε έναν νεομεσαίωνα όσο αφορά το σκεπτικό του κόσμου. Η χειρότερη είδηση που άκουσα τελευταία είναι ότι είναι πολλοί τελικά οι μισαλλόδοξοι και οι φανατισμένοι στον κόσμο.
Η μεγαλύτερη δυσκολία που έχει να αντιμετωπίσει ένας καλλιτέχνης στην Ελλάδα του 2017 σίγουρα είναι γενική έλλειψη πόρων, όσον αφορά το πρακτικό μέρος της δημιουργικής διαδικασίας. Από άποψη ιδεών και επιδράσεων, όμως, υπάρχει μεγάλη αφθονία. Πρόσφατα συζητούσαμε με την γυναίκα μου και λέγαμε ότι παλαιότερα ακούγαμε από γονείς και παππούδες «εσείς ούτε κατοχή ούτε χούντα περάσατε, τυχερή γενιά είστε». Από την 11ηΣεπτεμβρίου και μετά όμως έχει αλλάξει τόσο πολύ ο κόσμος γύρω μας και έχει σκουρύνει τόσο πού το τοπίο, που στο μέλλον θα είμαστε πολύ τυχεροί αν μπορούμε να το πούμε και εμείς αυτό στα δικά μας παιδιά ή εγγόνια. Γενικά πάντως προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος γιατί έχω καταλάβει από πρώτο χέρι πόσο σημαντικό είναι να είσαι καλά στην υγεία σου και να περιβάλλεσαι από καλούς ανθρώπους.
Εκτός από το EP που μόλις κυκλοφόρησε, ετοιμάζω πολλά πράγματα. Υπάρχουν 3 νέα project που δουλεύω και θα ασχολούνται το καθένα με διαφορετικό ήχο. Δεν αποκαλύπτω ακόμα κάτι, αλλά το 2017 θα είναι μία πολυάσχολη χρονιά. Ό,τι πρέπει δηλαδή.
