Τα λατρεμένα τέρατα της Universal επιστρέφουν στις οθόνες μας

Τα λατρεμένα τέρατα της Universal επιστρέφουν στις οθόνες μας Facebook Twitter
0

 

Τα λατρεμένα τέρατα της Universal επιστρέφουν στις οθόνες μας Facebook Twitter
Το Creature from the Black Lagoon του 1954 προσπάθησε να ενσωματώσει την πρώιμη τότε τεχνολογία 3D σε μια ταινία τρόμου, προσφέροντας το δέλεαρ του «ζωντανού» τέρατος.

Ένα μικρό 18λεπτο φιλμ του 1913 που θεωρείται χαμένο σήμερα, το Werewolf, εκτός του ότι ήταν το πρώτο καταγεγραμμένο κινηματογραφικό έργο που ασχολήθηκε με τον μύθο του λυκανθρώπου, ξεκίνησε μία από τις μεγαλύτερες παραδόσεις της κινηματογραφικής ιστορίας που συνέδεσε το όνομα ενός μεγάλου στούντιο με το είδος του τρόμου. Η Universal είδε πρώτη πως η αποκρουστική όψη ενός ήρωα της μεγάλης οθόνης δε θα έπρεπε να γίνει προϊόν εκμετάλλευσης από φθηνές παραγωγές, εξοστρακισμένες από το σύστημα διανομής της χώρας, σε μικρές αίθουσες, αλλά θα μπορούσε με την κατάλληλη υποδομή να λειτουργήσει ως μεγάλο θέαμα.

Ο νεαρός ως τότε κινηματογράφος άλλωστε λειτουργούσε διαφορετικά στο μυαλό και το υποσυνείδητο του θεατή. Ενώ σήμερα χρειάζονται ταχύτατα jump cuts για να ουρλιάξει το χορτασμένο κοινό, οι αδαείς θεατές των πρώτων χρόνων μπορεί και να λιποθυμούσαν στην εικόνα ενός βαρυφορτωμένου με μακιγιάζ ηθοποιού που θα ορμούσε σε αθώα θύματα και το μόνο που θα έπρεπε να φροντίσει το κάθε στούντιο που θα εμπορευόταν αυτό το θέαμα ήταν να τα βρει με τον κάθε είδους κρατικό λογοκριτή. Όσο δεν υπήρχε ισχυρή παρέμβαση, η Universal βρήκε πεδίο δράσης. Στα χρόνια που το βωβό σινεμά πέρασε στο στάδιο των πρώτων υπερπαραγωγών ήρθε και ο πρώτος σταρ του στούντιο που εξελίχθηκε χάρη στο είδος του τρόμου. Ο Λον Τσέινι, ο άνθρωπος με τα χίλια πρόσωπα όπως έγινε γνωστός, επιμελήθηκε ενός περίτεχνου μακιγιάζ ώστε να πρωταγωνιστήσει ως Κουασιμόδος στην Παναγία των Παρισίων του 1923, για να εκτοξευθεί στην στρατόσφαιρα των χολιγουντιανών αστέρων με το Φάντασμα της Όπερας του 1925 και την αλησμόνητη σκηνή της αποκάλυψης του τέρατος το οποίο υποδύεται, μια εικόνα που είναι η χαρακτηριστικότερη του είδους στα χρόνια του βωβού σινεμά, σόκαρε για χρόνια το κοινό και διατηρεί την ισχύ της ως σήμερα.

 

Ολόκληρο το The Phantom of the Opera (Blu-Ray HD Remastered Edition), 1925 

Τα επόμενα χρόνια η Universal είχε κάποιες επιτυχίες μικρότερου βεληνεκούς, όπως το The Man Who Laughs (1928), όμως η έλευση του ήχου και κυρίως η αλλαγή σκυτάλης στην ηγεσία του, με τον Καρλ Λάεμλι να παραδίδει την διευθυντική καρέκλα στον γιο του, Καρλ Τζούνιορ, έφερε μεγαλύτερες προκλήσεις ο υιός αποδείχθηκε πολύ πιο φιλόδοξος από τον πατέρα του, δίνοντας το πράσινο φως σε μεγάλες παραγωγές που θα έδιναν χρήμα το κύρος στο στούντιο. Το δεύτερο το πέτυχε με το Ουδέν Νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο που χάρισε το πρώτο Όσκαρ καλύτερης ταινίας για την εταιρία, κάτι που έδωσε γρήγορα στον νέο διευθυντή την ώθηση για να συνεχίσει τα σχέδιά του. Μέσα σ' αυτά ήταν η δημιουργία μιας σειράς ταινιών τρόμου, μέσα από πολύ φροντισμένες παραγωγές που θα χάριζαν ακόμη μεγαλύτερη εξωστρέφεια στο είδος. Έτσι γεννήθηκαν τα Universal Monsters, που κυριάρχησαν στη δεκαετία του '30, ξαναγυρίστηκαν στο μέλλον και αποτελούν ως σήμερα παρακαταθήκη για νέες επενδύσεις πάνω στο αρχικό υλικό τους.

Το «επίσημο» ξεκίνημά τους έγινε με την ιστορία του Μπραμ Στόκερ, τον Δράκουλα (1931), από όπου ανέτειλε το άστρο του ουγγρικής καταγωγής ηθοποιού Μπέλα Λουγκόζι, που με το επιβλητικό, απόκοσμο βλέμμα του παραμένει ως σήμερα ως από τις θεμελείωδεις μορφές του χώρου και πέρα από αυτό ήταν ο πρώτος κινηματογραφικός σταρ του είδους του τρόμου που χρόνια αργότερα έγινε μέρος της ποπ κουλτούρας και ενέπνευσε νεότερους σκηνοθέτες. Το Dracula, σκηνοθετημένο από έναν αληθινό μάστορα της σκοτεινής ατμόσφαιρας, τον Τοντ Μπράουνινγκ, θα εξελίσσονταν σε ένα μικρό χρυσωρυχείο για την εταιρία και αμέσως τα υπόλοιπα τέρατα πήραν θέση μάχης. Ο Τζέιμς Γουέιλ πήρε εντολή για να γυρίσει τον μεγάλο μύθο της γοτθικής αγγλοσαξωνικής λογοτεχνίας, τον Φρανκενσταιν της Μέρι Σέλλεϊ, με πρωταγωνιστή πάλι τον Λουγκόζι, αλλά ο τελευταίος μόλις είδε πως ήταν σχεδόν μη αναγνωρίσιμος μετά το απαραίτητο μακιγιάζ αποφάσισε να αποσυρθεί από την ταινία και άθελά του άνοιξε τον δρόμο για αυτόν που για χρόνια έγινε το αντίπαλο δέος του στο είδος του τρόμου, τον Μπόρις Καρλόφ. Ο τελευταίος, ένας ηθοποιός μικρών ρόλων ως τότε, παρέδωσε με άνεση και φυσικότητα μια εξαιρετική ανθρώπινη ερμηνεία στο ρόλο του τέρατος και μέσα σε λίγους μήνες η εικόνα του γκρέμιζε τα σινεμά όλου κόσμου, παρά τις απαγορεύσεις που υπήρξαν σε μερικές χώρες.

Τα λατρεμένα τέρατα της Universal επιστρέφουν στις οθόνες μας Facebook Twitter
Ο Μπέλα Λουγκόζι (δεξιά) και ο Μπόρις Καρλόφ.

Ένας από τους λόγους της ταχείας ανάπτυξης και επιτυχίας αυτών των ταινιών ήταν πως σήμερα είναι κομμάτια μιας συναρπαστικής περιόδου του αμερικανικού σινεμά, αυτής των ταινιών που γυρίστηκαν πριν την δημοσιοποίηση του κώδικα Χέιζ που έθεσε συγκεκριμένους και αυστηρούς ηθικούς κανόνες στο κινηματογραφικό γύρισμα. Ο κώδικας άρχισε να χρησιμοποιείται στην αυστηρή του εκδοχή μετά το 1934 και η πενταετία 1930-1934 είναι ως σήμερα ένα υπέροχο πεδίο έρευνας, που αποκαλύπτει ταινίες με ανεπτυγμένη φαντασία, καλλιτεχνική έμπνευση αλλά και κοινωνική κριτική, πράγματα που πήγαν στην άκρη τα επόμενα χρόνια. Τα τέρατα της Universal και ο πρώιμος τρόμος δεν θα είχε γίνει αποδεκτός από τον κρατικό λογοκριτή αν προτείνονταν από οποιοδήποτε στούντιο μερικά χρόνια αργότερα, με ότι αυτό μπορούσε να συνεπάγεται για την εξέλιξη του είδους.

Απαλλαγμένοι λοιπόν από τον φόβο να χαρακτηριστούν ανήθικοι, οι υπεύθυνοι του στούντιο συνέχιζαν ακάθεκτοι. Τα δυο «ιερά τέρατα» (κυριολεκτικά) του χώρου, ο Καρλόφ και ο Λουγκόζι, συναντήθηκαν στο The Black Cat (1934) μια μικρότερου βεληνεκούς ταινία που διαφημίστηκε όμως πάλι λόγω του πρωταγωνιστικού ζεύγους. Νωρίτερα, η Μούμια του 1932 κεφαλαιοποιούσε το άστρο του Καρλόφ αλλά και έδειχνε μέσα από το είδος μπορούσαν να προκύψουν καινοτόμα οπτικά ευρήματα, όπως μια πηγή που μετατρέπεται σε οθόνη και μας δείχνει ιστορίες που συνέβησαν χιλιάδες χρόνια πριν. Το αποκορύφωμα της τεχνικής καινοτομίας, ένα ευφυές σύνολο μηχανικών νεοτερισμών, πραγματικό σχολείο για μελλοντικούς τεχνικούς των ειδικών εφέ, αλλά και η αγαπημένη μου ταινία από αυτή την περίοδο της Universal, ο Αόρατος Άνθρωπος, βασισμένος στο μυθιστόρημα του Γουέλς, αντιμετώπιζε τον πρωταγωνιστή του ως ένα είδος αντιήρωα που παγιδεύτηκε μέσα σε ιατρικούς πειραματισμούς, δεν είχε κανένα κακό σκοπό και το μόνο που προσπαθούσε ήταν να επιστρέψει στην πρότερή του κατάσταση. Σκηνοθετημένο επίσης από τον Γουέιλ, περιέχει πλήθος τεχνασμάτων που χρησιμοποιήθηκαν για να αποτυπωθούν στην οθόνη οι πράξεις ενός αόρατου ανθρώπου, από τεχνητά βήματα στο χιόνι ως ρούχα που πετάνε στο αέρα.

Τα λατρεμένα τέρατα της Universal επιστρέφουν στις οθόνες μας Facebook Twitter
Ο Μπόρις Καρλόφ ως Μούμια του 1932
Τα λατρεμένα τέρατα της Universal επιστρέφουν στις οθόνες μας Facebook Twitter
Η Έλσα Λάντσεστερ ως Νύφη του Φρανκενστάιν έστειλε τις κινηματογραφικές κομμώσεις σε άλλο επίπεδο.

Ο Γουέιλ, σε δημιουργικό οίστρο, έκανε και τη Νύφη του Φρανκενστάιν το 1935, το διάσημο remake που για πολλούς ξεπέρασε το πρώτο φιλμ και έβαλε για πρώτη φορά μια γυναίκα στην απέναντι πλευρά και όχι στον συνηθισμένο ρόλο του θύματος – η Έλσα Λάντσεστερ ως Νύφη έστειλε τις κινηματογραφικές κομμώσεις σε άλλο επίπεδο. Έξι χρόνια αργότερα, το στούντιο έκλεισε το μάτι στο παρελθόν του βάζοντας τον γιο του Λον Τσάνεϊ να πρωταγωνιστήσει στο Wolf Man, την τελευταία από τις original ιστορίες τρόμου που παρουσίασε η Universal μέσα σε μια δεκαετία, καθώς ο πόλεμος και η ζήτηση για ένα διαφορετικό σινεμά μετά το τέλος του, δεν έδινε θέση σε τέτοιες ταινίες. Για χρόνια χρησιμοποιήθηκαν ανακυκλώσιμες ιδέες, όπως remakes (Φάντασμα της Όπερας, 1943) ή ενώσεις διαφορετικών κόσμων ακόμη και για κωμικούς σκοπούς (O Άμποτ και ο Κοστέλο συναντούν τον Φρανκενστάιν, 1948), με μοναδική αναλαμπή το Creature from the Black Lagoon του 1954 που προσπάθησε να ενσωματώσει την πρώιμη τότε τεχνολογία 3D σε μια ταινία τρόμου, προσφέροντας το δέλεαρ του «ζωντανού» τέρατος.

Οι ιδέες αυτές βέβαια έγιναν σημαία μελλοντικών παραγωγών καθώς το σύμπαν των τεράτων αποτέλεσε στο μέλλον εύφορο πεδίο για τη δημιουργία νέων ταινιών που θα επανερευνούσαν τους ίδιους ήρωες ή απλά θα τους εκμεταλλεύονταν για άκοπα έσοδα. Σε αυτή τη βάση πορεύεται και σήμερα η Universal που με τη νέα της Μούμια δίνει μια νέα εκκίνηση στο πολυδιαφημισμένο Dark Universe της, προσπαθώντας να ακολουθήσει τη Marvel και τη DC αντιπαραβάλλοντας στους κόμικ ήρωες τους, το κινηματογραφικό και λογοτεχνικό παρελθόν.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Κωστής Χαραμουντάνης / Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Ο 31χρονος σκηνοθέτης νιώθει πως ενηλικιώθηκε μαζί με την πρώτη του βραβευμένη ταινία, «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού», κινηματογραφεί τις αναμνήσεις του και είναι μία από τις πιο μεγάλες ελπίδες του ελληνικού κινηματογράφου.
M. HULOT
«Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Thalia Mavros / «Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Η διεθνώς βραβευμένη παραγωγός και σκηνοθέτις Thalia Mavros μιλά στη LIFO για τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η «αυτοκρατορία» του Τραμπ, καθώς και για τη θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που αλλάζει - και όχι προς το καλύτερο.
M. HULOT
«The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Οθόνες / «The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν της αγαπημένης σειράς του HBO λειτουργεί ως εισαγωγή, συστήνοντας νέους χαρακτήρες, το περιβάλλον της δράσης, τη σχέση των παλιών χαρακτήρων με αυτό αλλά και μεταξύ τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια ‘σύγχρονη’»

Οθόνες / «Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια σύγχρονη»

Ο επιφανής μελετητής του Ομήρου και διευθυντής του New York Times Review of Books, Ντάνιελ Μέντελσον, περιγράφει στην εφημερίδα Telegraph τους τρεις βασικούς κανόνες που ελπίζει να τηρηθούν κατά τη μεταφορά της «Οδύσσειας» στη μεγάλη οθόνη.
THE LIFO TEAM
Movies

Οθόνες / Μια ταινία για τον Bloody Hawκ και άλλοι 8 λόγοι για να πάτε σινεμά

Αυτή την εβδομάδα έχουν την τιμητική τους τα κατασκοπικά θρίλερ, παίζει η επανέκδοση του Delicatessen και ένα ντοκιμαντέρ για τον δημοφιλή ράπερ που δεν απευθύνεται μόνο στο fan base του — όχι άλλο Minecraft.
THE LIFO TEAM
«Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Οθόνες / «Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Με το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Μουσείο της Νύχτας, ο Φερμίν Ελόι Ακόστα αναδεικνύει ένα πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο για τη Νέα Υόρκη των δεκαετιών του ’70 και του ’80, ενώ μιλά στη LiFO για την αβεβαιότητα του μέλλοντος του κινηματογράφου στην Αργεντινή και τις πολιτικές αναταράξεις στη χώρα του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Μυθολογίες / «Ο Βέγγος είναι το αγχολυτικό μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Από τον Κουροσάβα και τον Μπέργκμαν, από τις ταινίες της Pixar μέχρι τα Batman του Nόλαν, ο ηθοποιός φτιάχνει μια ετερόκλητη και ειλικρινή λίστα και πιστεύει ότι «σινεμά είναι να βλέπεις άλλες πλευρές του κόσμου».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ: «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Pulp Fiction / «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Ο Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ επιστρέφει με το «Ο Κύριος των Νεκρών» και μιλά στη LiFO για τις σκέψεις του πάνω στο πένθος, την τεχνητή νοημοσύνη που του έλυσε τα χέρια, και εξηγεί γιατί ασχολείται διαρκώς με τρομακτικές καταστάσεις.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βαλ Κίλμερ: Ο άνθρωπος που θα (μπορούσε να) γινόταν σταρ

Απώλειες / Βαλ Κίλμερ (1959-2025): Ο άνθρωπος που θα μπορούσε να είχε γίνει σούπερσταρ

Έφυγε από τη ζωή ο Κρις του «Heat», ο Iceman του «Top Gun», ο «ξανθός» Μπάτμαν του Τζόελ Σουμάχερ, ο Τζιμ Μόρισον του Όλιβερ Στόουν, ο γκέι ντέτεκτιβ του «Kiss Kiss Bang Bang», ένας ηθοποιός που κατέγραψε μερικές αξέχαστες εμφανίσεις στο ενεργητικό του, μα δεν έκανε την αναμενόμενη καριέρα μεγάλου σταρ λόγω ατυχών συγκυριών αλλά και προσωπικών επιλογών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Η Λάιζα Μινέλι σήμερα δηλώνει ευτυχισμένη. ή Λάιζα Μινέλι: Mια απίστευτη ιστορία επιβίωσης.

Οθόνες / Λάιζα Μινέλι: Mια απίστευτη ιστορία επιβίωσης

Gay icon, μια χαρισματικά αφοσιωμένη performer, αλλά και αντικείμενο χλεύης. Το ντοκιμαντέρ του Μπρους Ντέιβιντ Κλάιν «Liza: A Truly Terrific, Absolutely True Story» σίγουρα δεν αφηγείται την ιστορία ενός τυπικού nepo baby.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ