Ας πιούμε στη μνήμη του σπουδαίου Πίτερ Ο' Τουλ Facebook Twitter
Ο Πίτερ Ο' Τουλ ήταν όμορφος αλλά όχι κλασσικά ανδροπρεπής.

Ας πιούμε στη μνήμη του σπουδαίου Πίτερ Ο' Τουλ

0

Είναι γνωστό πως ανήκε στη γενιά των μεγάλων Βρετανών ηθοποιών, που ήταν και τα πιο γερά ποτήρια στον καιρό τους - μαζί με τον Ρίτσαρντ Μπέρτον και τον Ρίτσαρντ Χάρις (δύο Ιρλανδοί και ένας Ουαλός, ποιος θα τους τιθάσευε;), είχαν χαλάσει τον κόσμο με τις τρελές βραδιές και τα υπέροχα καπρίτσια τους. Ο Πίτερ Ο' Τουλ άντεξε περισσότερο, αφού ξεπέρασε και έναν καρκίνο πριν από 40 χρόνια. Και δεν σταμάτησε να εντυπωσιάζει με την σπάνια εκφορά του λόγου, την ένταση του καταγάλανου βλέμματος, τη γνώση των χαρακτήρων, τη διεισδυτικότητα και τη χαρά που είχε, ακόμη και σε ρόλους που στα χαρτιά δεν είχαν ζουμί.

Μα, τι ταλέντο. Και τι ντεμπούτο! Στον Λόρενς της Αραβίας. Μια από τις μεγαλύτερες ταινίες όλων των εποχών, χωρίς δεύτερη κουβέντα. Διότι ο Λόρενς του Ντέιβιντ Λιν διατηρούσε ανέπαφη την αμφιβολία ενός αμφιλεγόμενου άνδρα, μέσα στο χαμό του θεάματος, του έπους, του ιστορικού δράματος, της τεράστιας παραγωγής. Και ο Λόρενς του Ο' Τουλ άστραφτε και βόγγαγε. Θόλωνε από φιλοδοξία όταν διέταζε να μη μείνουν αιχμάλωτοι κι όταν επαναλάμβανε την Άκαμπα ως μάντρα, και σάστισε (από ηδονή ή ντροπή;) όταν ο Χοσέ Φερέρ ικανοποιούσε τα σαδιστικά του ένστικτα πάνω του. Η περιπέτεια στο σινεμά ενηλικιώθηκε σε αυτήν την ταινία, που γυρίστηκε πριν από 51 χρόνια.

Ο Πίτερ Ο' Τουλ παρέμεινε πολύπλοκος και συναρπαστικός. Έπαιξε δυο φορές τον Ριχάρδο τον Δεύτερο στο σινεμά, στο ακαδημαϊκό Μπέκετ και το ρεβιζιονιστικό και εντελώς κωμικό, αν το δείτε σωστά, Λιοντάρι το Χειμώνα, δίπλα στην Κάθριν Χέμπορν, για την οποία είχε πει τότε, πως αν ήταν νεότερος, θα την έκανε δική του για πάντα.

Ήταν ικανός να παίζει σε άχαρες σαχλαμάρες, για το παντεσπάνι, αλλά με τουλάχιστον 10 διαχρονικά καταπληκτικές ερμηνείες, το επιχείρημα εναντίον του πάει στον κάλαθο των αχρήστων. Διότι ο Πίτερ Ο' Τουλ, ενώ δεν ήταν φυσικός ηθοποιός, σε καθήλωνε με την προσέγγιση και την ανατρεπτική ματιά του στους ρόλους του.

Ήταν αμήχανος, σχεδόν σβησμένος, σε κομψευόμενους ρόλους, όπως στο Πώς να Κλέψετε ένα Εκατομμύριο και το What's New Pussycat, αλλά πολύ συγκινητικός στο Αντίο Κύριε Τσιπς (μιλάμε για πολύ κλάμα στην τελευταία σκηνή), πολύ αστείος στην εντελώς φευγάτη Άρχουσα Τάξη αλλά και στο High Spirits, πονηρός και παραβατικός στον Άνθρωπο της Μάντσα, εξαιρετικά επιδέξιος στο ρετρό My Favorite Year, δυναμικός και ορμητικός στον Λόρδο Τζιμ, κοροϊδευτικά υπεράνω στον αλλοπρόσαλλο Καλιγούλα, επιβλητικός και απόκοσμος στο ένοχα αγαπημένο μου Wings of Fame, η φωνή της λογικής και ολύμπια ψύχραιμος στον Τελευταίο Αυτοκράτορα του Μπερτολούτσι.

Η φωνή του ήταν μοναδική, κελαριστή, μουσική, παραμυθένια, και όποτε χρειαζόταν σκληρή σαν πέτρα. Η μισή επιτυχία του Ρατατούη βασίζεται στον κριτικό γεύσης Άντον Ίγκο, που εκείνος έπλασε. Στην τελευταία του μεγάλη ερμηνεία, στο Venus, ήταν, απλά, συγκλονιστικός. Πρέπει να το δείτε - δεν παίχθηκε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες, δυστυχώς. Μικρή ταινία με μεγάλη καρδιά.

Ας πιούμε στη μνήμη του σπουδαίου Πίτερ Ο' Τουλ Facebook Twitter
Mε τη Ρόμι Σνάιντερ στο «What's new pussycat?»
Ας πιούμε στη μνήμη του σπουδαίου Πίτερ Ο' Τουλ Facebook Twitter
Mε την Όντρεϊ Χέπμπορν στο «Πώς να Κλέψετε ένα Εκατομμύριο».

Τον θυμάμαι ακόμη και σε στιγμές από ταινίες που δεν έχουν περπατήσει πουθενά, όπως στην τηλεταινία του 1983 Svengali, να καθοδηγεί, ως αλαζόνας Πυγμαλίων, την Τζόντι Φόστερ, με παραινέσεις του στιλ, «from the tukas, from the tukas», που σημαίνει «απ' τον κώλο», να βγαίνει η ερμηνεία της. Γελοία ατάκα, με πάθος ειπωμένη από τον Ο' Τουλ. Διέθετε ένα ακαταμάχητο κοντράστ: διαπεραστικό βλέμμα αλλά αβρές κινήσεις. Το πρόσωπο του δεν ξεπερνιόταν εύκολα (Η Νύχτα των Στρατηγών, μαζί με τον Λόρενς είναι τα παραδείγματα), αλλά η συνολική εντύπωση ήταν ενός απαλού ανθρώπου με εκρήξεις. Ένας πρωταγωνιστής-καρατερίστας, σα μπιμπελό.

Υποψήφιος 8 φορές (αρνητικό ρεκόρ) για Όσκαρ α΄ανδρικού ρόλου, δεν το πήρε ποτέ - η ήττα του στον Λόρενς λογίζεται ως ένα από τα ηχηρά σκάνδαλα, αλλά βρέθηκε μπροστά στην φιλελεύθερη, αμερικάνικα προοδευτική περίπτωση του Άττικους Φιντς/Γκρέγκορι Πεκ, από το Σκιές και Σιωπή. Πήρε ένα τιμητικό της παρηγοριάς και πολύ σωστά είχε αρχικά διστάσει να το αποδεχθεί, λέγοντας πως δεν θεωρεί τον εαυτό του πρόωρα παλαίμαχο. Ακόμη κι όταν είχε ανακοινωθεί ότι αποσύρεται επίσημα, για λίγο είχε αναθεωρήσει, λαμβάνοντας μέρος σε μια τηλεοπτική σειρά με θέμα την αρχαία Ρώμη. Το λόγιο και το αρχαΐζον του πήγαινε πολύ. Αλλά δεν έμελλε να έχει συνέχεια.

Ας πιούμε στη μνήμη του σπουδαίου Πίτερ Ο' Τουλ Facebook Twitter
Με τον Ομάρ Σαρίφ στην ταινία «Ο Λόρενς της Αραβίας».

Είχα την τύχη να τον δω στο θέατρο στο Λονδίνο, στο έργο Our Song, που είχε ανεβάσει χωρίς καμία επιτυχία ένα χρόνο μετά και ο Κώστας Καρράς στο Μουσούρη. Ήταν αρχές των 90ς και ο Πίτερ Ο' Τουλ είχε κόψει το ποτό, γιατί αλλιώς θα πέθαινε. Ωστόσο έπαιζε τον μεθυσμένο στο έργο. Στην εντέλεια. Μπήκα στον πειρασμό να δω αν «το παίζει» ή αν είναι τύφλα στην πραγματικότητα και μας δουλεύει, και στο διάλειμμα άλλαξα θέση προς τα πλάγια, για να τον κρυφοκοιτάζω όταν έμπαινε και έβγαινε από τις κουίντες. Μόλις τελείωναν οι σκηνές του, έβγαινε τρέχοντας, στρίβοντας τον διακόπτη προς τη νηφαλιότητα σε ένα δέκατο του δευτερολέπτου.

Μερικές φορές, η θεσπέσια, θεατρογενής τεχνική του και η συνεπακόλουθη ευκολία του, σε συνδυασμό με τα αλλόκοτα χαρακτηριστικά του (ήταν όμορφος αλλά όχι κλασσικά ανδροπρεπής) έβαζε κάποιους στον πειρασμό να πιστεύουν πως δεν ένιωθε τους ρόλους του, αλλά τους διέτρεχε δεξιοτεχνικά. Ναι, ήταν ικανός να παίζει σε άχαρες σαχλαμάρες, για το παντεσπάνι, αλλά με τουλάχιστον 10 διαχρονικά καταπληκτικές ερμηνείες, το επιχείρημα εναντίον του πάει στον κάλαθο των αχρήστων.

Διότι ο Πίτερ Ο' Τουλ, ενώ δεν ήταν φυσικός ηθοποιός, σε καθήλωνε με την προσέγγιση και την ανατρεπτική ματιά του στους ρόλους του. Ήταν acquired taste, πύρινος και λάτρης μιας, χαμένης πλέον, σαγήνης, ένας πραγματικός λεοντόκαρδος, που σε αποζημίωνε όταν παρασυρόσουν στο ταξίδι του. Κατά κάποιον περίεργο τρόπο, ήταν το βρετανικό αντίστοιχο του ανύποπτου από οποιαδήποτε θεατρική παιδεία, Μάρλον Μπράντο - ο οποίος ήταν σίγουρος για το ρόλο του Λόρενς της Αραβίας, αλλά τον αρνήθηκε για να κάνει την Ανταρσία στο Μπάουντι.

Ευτυχώς...

SLIDESHOW: 10 σπουδαίοι ρόλοι του Πίτερ Ο' Τουλ

Ας πιούμε στη μνήμη του σπουδαίου Πίτερ Ο' Τουλ Facebook Twitter
Στην ταινία «Λιοντάρι το Χειμώνα», δίπλα στην Κάθριν Χέμπορν, για την οποία είχε πει τότε, πως αν ήταν νεότερος, θα την έκανε δική του για πάντα,1968.
Ας πιούμε στη μνήμη του σπουδαίου Πίτερ Ο' Τουλ Facebook Twitter
Στην ταινία «Αντίο Κύριε Τσιπς», 1969.
Ας πιούμε στη μνήμη του σπουδαίου Πίτερ Ο' Τουλ Facebook Twitter
Στο ρόλο του Δον Κιχώτη στην ταινία «Ο Άνθρωπος της Μάντσα» με τη Σοφία Λόρεν στο ρόλο της Δουλτσινέα, 1972.
Ας πιούμε στη μνήμη του σπουδαίου Πίτερ Ο' Τουλ Facebook Twitter
Με τον Μάλκολμ ΜακΝτάουελ (αριστερά) στον «Καλιγούλα», 1979.
Ας πιούμε στη μνήμη του σπουδαίου Πίτερ Ο' Τουλ Facebook Twitter
«My Favorite Year», 1982.
Ας πιούμε στη μνήμη του σπουδαίου Πίτερ Ο' Τουλ Facebook Twitter
Ο Peter O'Toole και ο Tao Wu στην ταινία «Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας» του Bernardo Bertolucci, 1987
Ας πιούμε στη μνήμη του σπουδαίου Πίτερ Ο' Τουλ Facebook Twitter
High Spirits, 1988
Ας πιούμε στη μνήμη του σπουδαίου Πίτερ Ο' Τουλ Facebook Twitter
Στο «Wings of Fame» με τον Colin Firth, 1990.
Ας πιούμε στη μνήμη του σπουδαίου Πίτερ Ο' Τουλ Facebook Twitter
Στο «Venus» το 2006.
Ας πιούμε στη μνήμη του σπουδαίου Πίτερ Ο' Τουλ Facebook Twitter
Δανείζοντας τη φωνή του στον Άντον Ίγκο του «Ρατατούη», 2007.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΙΣ 14.12.2017

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η φιγούρα της Μελίνας με τρόμαζε και με έλκυε ταυτόχρονα»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ευριπίδη Σαμπάτη

Μυθολογίες / «Η φιγούρα της Μελίνας με τρόμαζε και με έλκυε ταυτόχρονα»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ευριπίδη Σαμπάτη

Ο τραγουδοποιός Ευριπίδης Σαμπάτης επιλέγει 10 ταινίες, καθεμιά απ' τις οποίες για διαφορετικούς λόγους τον ταρακούνησαν τόσο που η ζωή του δεν ήταν ποτέ πια η ίδια.
Είδαμε το «Juror#2» του Κλιντ Ίστγουντ και είναι η καλύτερη αμερικανική ταινία της χρονιάς

Οθόνες / To «Juror#2» του Κλιντ Ίστγουντ είναι η καλύτερη αμερικανική ταινία της χρονιάς

Αλλά δυστυχώς δεν θα προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες, επειδή οι υπεύθυνοι του στούντιο θεωρούν ότι το ενήλικο σινεμά αυτού του τύπου ανήκει στις streaming πλατφόρμες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Daily / Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Η αυτοτελής σειρά κατορθώνει να λειτουργεί συγχρόνως ως ιστορική αναπαράσταση, ως συνταρακτικό δράμα, ως καθηλωτικό θρίλερ, ακόμα και ως δραματοποιημένο true crime, ειδικά για τους θεατές που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις πολυσύνθετες πτυχές του ένοπλου αγώνα στη Βόρεια Ιρλανδία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά

Οθόνες / Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά μόλις κυκλοφόρησε

Τα κείμενα του Φώντα Τρούσα για τις «βαθιά υποτιμημένες ταινίες που απελευθέρωσαν τη ματιά του θεατή από την οικογενειακή τηλεοπτική εικόνα, απενοχοποιώντας περαιτέρω το γυμνό» και για τον underground και τον πειραματικό ελληνικό κινηματογράφο κυκλοφορούν σε ένα μοναδικό, κυριολεκτικά, βιβλίο, από τα LiFO Books.
M. HULOT
Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό νέο ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ

Ένα νέο ντοκιμαντέρ εξετάζει και αμφισβητεί όλα όσα νομίζουμε ότι γνωρίζουμε για τη διαβόητη φιγούρα, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά ηχογραφημένες συνομιλίες του σε διάστημα είκοσι ετών.
THE LIFO TEAM
Τα γεγονότα της ζωής

Οθόνες / Κασσαβέτης, Σκορσέζε, Ερίθε: 10 άχαστες προβολές στο φετινό Πανόραμα

Πρεμιέρες, παράλληλες εκδηλώσεις, αφιερώματα: Από τις 21 ως τις 27 Νοεμβρίου, οι κινηματογράφοι Τριανόν, Newman και Στούντιο φιλοξενούν το μακροβιότερο αθηναϊκό κινηματογραφικό φεστιβάλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Οθόνες / Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Ο αγαπημένος Έλληνας σκηνοθέτης ξεδίπλωσε σημαντικές στιγμές από τη ζωή και την πορεία του και αφηγήθηκε πολύτιμες ιστορίες που διαμόρφωσαν το queer σινεμά του στο φετινό Iconic Talks Powered by Mastercard που πραγματοποιήθηκε στο 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Τα δέκα αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

Μυθολογίες / Τα 10 αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

«Κάθε φορά που το βλέπω προσπαθώ να καταλάβω πώς έχει οργανωθεί αυτό το χάος»: Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης μάς καλεί να ανακαλύψουμε δέκα animation διαφορετικών τεχνικών, που τον έχουν επηρεάσει βαθιά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Όσα ξεχώρισαν κοινό και επιτροπές

Οθόνες / 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Όσα ξεχώρισαν κοινό και επιτροπές

Η Fischer, επίσημος χορηγός των Βραβείων Κοινού εδώ και μια δεκαετία, στήριξε για μία ακόμη χρονιά τον θεσμό, απονέμοντας πέντε βραβεία στις ταινίες που συγκέντρωσαν τις περισσότερες ψήφους των θεατών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου «Game of Thrones» συνεχίζεται

Οθόνες / «Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου Game of Thrones συνεχίζεται

Η σειρά του HBO, που παίρνει τη σκυτάλη από το πραγματικά αξιόλογο «Penguin», προσπαθεί να επικαλεστεί τη συνταγή του μεγάλου hit του καναλιού και ξεστρατίζει από το ατμοσφαιρικό σύμπαν του Ντενί Βιλνέβ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι θρυλικοί boomers του 65ου φεστιβάλ θεσσαλονίκης

Pulp Fiction / Οι θρυλικοί boomers του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Ρέιφ Φάινς, Ζιλιέτ Μπινός, Ματ Ντίλον: Oι διάσημοι, σχεδόν συνομήλικοι ηθοποιοί που τιμήθηκαν με Χρυσό Αλέξανδρο και έδειξαν με τις διαφορετικές επιλογές τους ισάριθμα σίκουελ στην καριέρας τους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Οθόνες / «Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Ένα έπος δράσης και χαρακτήρων που κυλά θεαματικά, ουσιαστικά, υπερβολικά, συγκινητικά, χορταστικά και εμφατικά, όπως όλοι οι υποψήφιοι θεατές αναμένουν εδώ και πολύ καιρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η πιο διάσημη υπόθεση «απαγωγής από εξωγήινους» αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Οθόνες / Η απαγωγή του αιώνα αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Παρότι συμμετείχε στο σενάριο του ντοκιμαντέρ «The Manhattan Alien Abduction», η Λίντα Ναπολιτάνο που ισχυρίζεται ότι απήχθη από εξωγήινους στο κέντρο του Μανχάταν προ 35ετίας μηνύει την πλατφόρμα για αθέτηση της συμφωνίας τους.
THE LIFO TEAM