Φαμπρίτσιο Κασόλ: Δεν θρηνούν όλοι οι λαοί με τον ίδιο τρόπο

Φαμπρίτσιο Κασόλ: Δεν θρηνούν όλοι οι λαοί με τον ίδιο τρόπο Facebook Twitter
Δεν σας κρύβω ότι έχω μεγάλη αγωνία για το πώς θα φανεί η παράσταση στο ιδιοσυγκρασιακό αθηναϊκό κοινό, αφού, μετά το Λονδίνο και τη βόρεια Ευρώπη, είστε ο πρώτος μας σταθμός στον Νότο. Φωτο: Chris Van Der Burght
0

Μια ιστορία της οποίας οι ρίζες φτάνουν ως τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Μια γυναίκα που «παραδίδει» την αφήγηση της ζωής της σε μία από τις πιο αβανγκάρντ χορευτικές ομάδες της Ευρώπης.

Δεκατέσσερις μουσικοί από το Κέιπ Τάουν, το Μάλι, τη Βραζιλία, την Πορτογαλία, την Τυνησία, που μπορεί να μην ξέρουν να διαβάζουν καλά νότες, αλλά ερμηνεύουν με τον πιο ουσιαστικό, βιωματικό τρόπο μια μουσική που σε αγγίζει ως τα σπλάχνα. Λυρικοί τραγουδιστές και χορευτές που κινούνται μεθυσμένοι από το «Ρέκβιεμ» του Μότσαρτ.

Στοιχεία στο σκηνικό που παραπέμπουν στο Ολοκαύτωμα. Ατμόσφαιρα που άλλοτε σε βυθίζει σε μια μυστηριώδη θρησκευτική τελετή και άλλοτε σε ανυψώνει ως τον βωμό μιας αφρικανικής γιορτής. Και πίσω από τις κουρτίνες, στη μεγάλη οθόνη, η ιστορία ενός κοριτσιού από την Αφρική που μοιράζεται μαζί μας τις τελευταίες της ώρες.


Ο 58χρονος Βέλγος χορογράφος Αλέν Πλατέλ και ο συμπατριώτης του συνθέτης Φαμπρίτσιο Κασόλ, της κολεκτίβας C de la B, κεντούν πάνω στο εμβληματικό κύκνειο άσμα του Mότσαρτ τζαζ μοτίβα, οπερατικές άριες και παραδοσιακά μουσικά ιδιώματα από την Αφρική και φέρνουν στην Αθήνα την τελευταία τους δημιουργία Requiem pour L.

Με το που αρχίζω να μιλάω για ένα καινούργιο πρότζεκτ, το πρώτο συναίσθημα που νιώθω είναι μια ενστικτώδης επιθυμία. Έπειτα έρχεται κατευθείαν ο πανικός και καταλήγουμε στην αυτοσυγκέντρωση, που τα νικά όλα.


Το απίθανο καλλιτεχνικό δίδυμο αποθεώνει την οικουμενικότητα, ξεπερνά στεγανά, επιμένει πως το μόνο αυτονόητο στον κόσμο της τέχνης είναι η συνύπαρξη κι έχει εδώ και χρόνια βρει τον τρόπο να μας συνταράσσει με τις ανατρεπτικές αναγνώσεις των αριστουργημάτων του κλασικού ρεπερτορίου (θυμηθείτε το ταίριασμα συνθέσεων του Μοντεβέρντι με παλαιά ντοκιμαντέρ ασθενών που έπασχαν από υστερία στο σπουδαίο vsprs ή το χορογραφικό τους ποίημα pitié!, όπου ταύτισαν τα «Κατά Ματθαίον Πάθη» του Μπαχ με τα πιο ακατανίκητα συναισθήματα).


«Ο Μότσαρτ πέθανε πριν ολοκληρώσει το "Ρέκβιεμ", αλλά άφησε σ' εκείνους που τελικά το έκαναν (μεταξύ αυτών και ο μαθητής του Φραντς Ζίσμαϊρ) σημαντικά χειρόγραφα που τους κατεύθυναν.

»Αυτή η ιδιαιτερότητα του ανολοκλήρωτου έργου μου έδωσε την πρώτη αφορμή για σκέψη και με ιντρίγκαρε να το δουλέψω, συνδυάζοντάς το με μουσικές άλλων παραδόσεων» λέει ο Φαμπρίτσιο Κασόλ από την άλλη άκρη του τηλεφώνου.

«Ήθελα να το δω να ζωντανεύει σε περιβάλλον αληθινό, ταυτισμένο με γεγονότα σημερινά, και να κοιτάξω ποια άλλα συναισθήματα, πέραν της θλίψης, μπορούν να εμπεριέχονται σε έναν ύστατο καλλιτεχνικό αποχαιρετισμό. Στην πραγματικότητα, δεν ξανασυνθέτω το Ρέκβιεμ αλλά επαναπροσδιορίζω μια τελετουργία, καθώς, ως γνωστόν, δεν θρηνούν όλοι οι λαοί με τον ίδιο τρόπο.

»Δεν σας κρύβω ότι έχω μεγάλη αγωνία για το πώς θα φανεί η παράσταση στο ιδιοσυγκρασιακό αθηναϊκό κοινό, αφού, μετά το Λονδίνο και τη βόρεια Ευρώπη, είστε ο πρώτος μας σταθμός στον Νότο».


— Η L., στην οποία αφιερώνετε την παράσταση, ποια είναι; 

Είναι η Λούσι που γεννήθηκε στο Κονγκό, υιοθετήθηκε, ταξίδεψε στην Ευρώπη αλλά... Στην πραγματικότητα δεν ξέρω πόσα μπορώ να σας αποκαλύψω για τη διαδρομή της. Είναι μια γυναίκα που μας εμπιστεύτηκε τις τελευταίες στιγμές της ζωής της, καθώς ήξερε ότι το τέλος της πλησιάζει. Μας χάρισε το προσωπικό της ρέκβιεμ. Όμως, καθώς η διαδικασία υπήρξε πολύ επώδυνη για όλους όσοι τη μοιραστήκαμε, θα ήθελα να σεβαστώ την ιδιωτικότητα των στιγμών.

Στην παράσταση προβάλλεται μια ταινία με την ίδια πρωταγωνίστρια που θα σας λύσει τις απορίες. Είναι μια συγκλονιστική συνομιλία ανάμεσα σ' εκείνη και τους μουσικούς που ερμηνεύουν επί σκηνής τη χορογραφία. Με το φιλμάκι αυτό θα νιώσετε ότι είστε στο ίδιο δωμάτιο με τη Λούσι.

Φαμπρίτσιο Κασόλ: Δεν θρηνούν όλοι οι λαοί με τον ίδιο τρόπο Facebook Twitter
Φωτο: Chris Van Der Burght


— Άρα, το τραγικό της ιστορίας της ήρθε και συνδέθηκε με το «Ρέκβιεμ»;

Η ενασχόλησή μας με το συγκεκριμένο έργο του Μότσαρτ διαρκεί χρόνια. Τουλάχιστον τρία το δουλεύουμε με τον Πλατέλ και σχεδόν δύο κάνω εγώ πρόβες με τους μουσικούς. Σε αυτό το διάστημα η τύχη, που λένε οι Γάλλοι, έφερε τη Λούσι στον δρόμο μας.

Ο Αλέν γνώριζε τη γυναίκα αυτή, η οποία κάποια στιγμή τού αποκάλυψε ότι είχε παρακολουθήσει πολλές φορές την προηγούμενη παράστασή μας Coup Fatal, που ήταν εμπνευσμένη από την κονγκολέζικη μουσική.

Όταν, λοιπόν, άκουσε ότι προετοιμάζαμε κάτι σχετικό με το Ρέκβιεμ, και καθώς ήξερε ότι επρόκειτο να πεθάνει, μας πρότεινε κοιτάξουμε την ιστορία της. Λέξη-λέξη και νότα-νότα συμπληρώσαμε το κοινό παζλ.

— Εκτός από τον θάνατο, ποια άλλα βασικά ζητήματα θίγει το «Requiem pour L.»;

Είναι μια τελετή για τη ζωή. Τι άλλο θα μπορούσε να συνομιλήσει με τον θάνατο; Θίγονται όμως και ζητήματα που αφορούν τον τρόπο που ο καθένας χάνει τη ζωή του.

Για παράδειγμα, οι σκηνικές αναφορές στο Μουσείο του Ολοκαυτώματος είναι ένας πολύ σαφής τρόπος να μιλήσεις με ένα μόνο σύμβολο για την οποιαδήποτε μαζική εξόντωση ανθρώπων. Από την άλλη, η Λούσι αντιπροσωπεύει όλους τους μεμονωμένους μοναχικούς θανάτους στον πλανήτη.


— Δεν φοβάστε την αναμέτρηση με τα αριστουργήματα των Μότσαρτ, Μοντεβέρντι, Μπαχ, που σας αρέσει να «σκαλίζετε»; 

Φυσικά φοβάμαι! Με το που αρχίζω να μιλάω για ένα καινούργιο πρότζεκτ, το πρώτο συναίσθημα που νιώθω είναι μια ενστικτώδης επιθυμία. Έπειτα έρχεται κατευθείαν ο πανικός και καταλήγουμε στην αυτοσυγκέντρωση, που τα νικά όλα.

Φαμπρίτσιο Κασόλ: Δεν θρηνούν όλοι οι λαοί με τον ίδιο τρόπο Facebook Twitter
Φωτο: Chris Van Der Burght


— Πείτε μου με μια λέξη τι κρατά τη δημιουργική σας σχέση με τον Αλέν Πλατέλ ζωντανή; 

Το μυστήριο. Αυτό από μόνο του αρκεί για να δημιουργήσει την αρχική σύνδεση και τη μετέπειτα συμβατότητα. Τα συναισθήματα που προέκυψαν στο πρώτο λεπτό της συνάντησής μας έχουν πλέον δημιουργήσει ένα δέντρο με γερές ρίζες. Βρήκαμε τρόπο να συνεργαζόμαστε και να συνυπάρχουμε. Είναι ο αδερφός μου.

Αφήστε που όλο και περισσότεροι μας αντιμετωπίζουν σαν ένα και πολύ συχνά δεν ξεχωρίζουν ποιος είναι ο Αλέν και ποιος ο Φαμπρίτσιο. Συχνά τους μπερδεύουμε κι εμείς, που επίτηδες συστηνόμαστε με λάθος όνομα. Έχει πολλή πλάκα.


— Τελικά, εγώ με ποιον μιλούσα τόσην ώρα; 

Μμμμμ, με τον Φαμπρίτσιο.


— Και στην Αθήνα ποιος από τους δύο θα έρθει; 

Εγώ, αλλά, σας παρακαλώ, αν ακούσετε κάποιον στη Στέγη να συστήνεται ως Αλέν Πλατέλ, μην τον διαψεύσετε. Μη μας καρφώσετε! 

Ιnfo:

Alain Platel & Fabrizio Cassol

«Requiem pour L.»

12-15/4/18

20:30

Κεντρική Σκηνή

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

www.sgt.gr

 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ανδρέας Κωνσταντίνου

Θέατρο / Ανδρέας Κωνσταντίνου: «Δεν μ' ενδιαφέρει τι υποστηρίζεις στο facebook, αλλά το πώς μιλάς σε έναν σερβιτόρο»

Ο ηθοποιός που έχει υποδυθεί τους πιο ετερόκλητους ήρωες και θα πρωταγωνιστήσει στην τηλεοπτική μεταφορά της «Μεγάλης Χίμαιρας» αισθάνεται ότι επιλέγει την τηλεόραση για να ικανοποιήσει την επιθυμία του για κάτι πιο «χειροποίητο» στο θέατρο.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Ο Στρίντμπεργκ και η «Ορέστεια» προσγειώνονται στον κόσμο της Λένας Κιτσοπούλου

Θέατρο / Η Μαντώ, ο Αισχύλος και ο Στρίντμπεργκ προσγειώνονται στον κόσμο της Κιτσοπούλου

Στην πρόβα του νέου της έργου όλοι αναποδογυρίζουν, συντρίβονται, μοντάρονται, αλλάζουν μορφές και λένε λόγια άλλων και τραγούδια της καψούρας. Ποιος θα επικρατήσει στο τέλος;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Οι Αθηναίοι / «Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Η ηθοποιός Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου θυμάται τα χρόνια του Θεάτρου Τέχνης, το πείραμα και τις επιτυχίες του Χυτηρίου, περιγράφει τι σημαίνει γι' αυτή το θεατρικό σανίδι και συλλογίζεται πάνω στο πέρασμα του χρόνου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Θωμάς Μοσχόπουλος

Θέατρο / «Άρχισα να βρίσκω αληθινή χαρά σε πράγματα για τα οποία πριν γκρίνιαζα»

Έπειτα από μια δύσκολη περίοδο, ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει τον δικό του «Γκοντό». Έχει επιλέξει μόνο νέους ηθοποιούς για το έργο, θέλει να διερευνήσει την επίδρασή του στους εφήβους, πραγματοποιώντας ανοιχτές πρόβες. Στο μεταξύ, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με την Αργυρώ Μποζώνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Θέατρο / Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Ένα συναρπαστικό υβρίδιο θεάτρου, συναυλίας, πολιτικοκοινωνικού μανιφέστου και rave party, βασισμένο στο έργο του επικηρυγμένου στη Ρωσία δραματουργού Ιβάν Βιριπάγιεφ, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή και αποπειράται να δώσει απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

The Review / Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου Γιώργος Βουδικλάρης μιλούν για την παράσταση «Ο Χορός των εραστών» της Στέγης, τα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει το κείμενο του Τιάγκο Ροντρίγκες και τη χαρά τού να ανακαλύπτεις το next best thing στην τέχνη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το «Κυανιούχο Κάλιο» είναι μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων 

Θέατρο / «Κυανιούχο Κάλιο»: Μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Όχι μόνο σε ανελεύθερα ή σκοταδιστικά καθεστώτα, αλλά και στον δημοκρατικό κόσμο, η συζήτηση για το δικαίωμα της γυναίκας σε ασφαλή και αξιοπρεπή ιατρική διακοπή κύησης παραμένει τρομακτικά επίκαιρη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

Θέατρο / Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

«Εκείνο που με σπρώχνει να δημιουργώ θεατρικούς χαρακτήρες είναι ο έρωτας», έλεγε ο Ουίλιαμς, που πίστευε ότι ο πόθος «είναι κάτι που κατακλύζει πολύ μεγαλύτερο χώρο από αυτόν που μπορεί να καλύψει ένας άνθρωπος». Σε αυτόν τον πόθο έχει συνοψίσει τη φυγή και την ποίηση, τον χρόνο, τη ζωή και τον θάνατο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι δυο Ιφιγένειες του Ντμίτρι Τσερνιακόφ

Όπερα / Οι δυο βραβευμένες Ιφιγένειες του Ντμίτρι Τσερνιακόφ ανεβαίνουν σε περίοδο πολέμου

Λίγο πριν σηκωθεί η αυλαία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τις δύο εμβληματικές όπερες του Γκλουκ, ο σημαντικός Ρώσος σκηνοθέτης εξηγεί τις σύγχρονες παραμέτρους της θυσίας της αρχαίας τραγικής ηρωίδας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ήμουν το νο. 7 από τους 100 άντρες που χώρισε η Γουλιώτη στη Στέγη

Θέατρο / Ήμουν το νο. 7 από τους 100 άντρες που χώρισε η Γουλιώτη στη Στέγη

Περίπου στις 17:30 το απόγευμα του Σαββάτου τόλμησα να ανέβω στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση για να συμμετάσχω σε έναν αδιανόητο 24ωρο θεατρικό μαραθώνιο, πλάι στο θηρίο υποκριτικής που ονομάζεται Στεφανία Γουλιώτη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Στο Σώμα της

Θέατρο / Ένα έργο στο Εθνικό Θέατρο για την περίοδο, την εμμηνόπαυση, την κλειτορίδα και τον γυναικείο αυνανισμό

Μαζί με άλλες 22 γυναίκες, η Ελένη Ευθυμίου, η Σοφία Ευτυχιάδου και η Νεφέλη Μαϊστράλη ανεβάζουν ένα έργο για ζητήματα που θεωρητικά μπορούν να συζητηθούν ανοιχτά, αλλά στην πραγματικότητα όχι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ