ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

REVIEW/ Είδαμε τον Ιππόλυτο του Εθνικού

REVIEW/ Είδαμε τον Ιππόλυτο του Εθνικού Facebook Twitter
4


Όταν ακούστηκαν οι οδηγίες ότι απαγορεύεται να φωτογραφίσουμε με φλας ή χωρίς, και να απενεργοποιήσουμε τα κινητά μας, το κοίλον δεν είχε γεμίσει όπως όλοι περίμεναν.  Ίσως να έφταιγε η απειλή της βροχής, που άλλωστε είχε κάνει την εμφάνιση της λίγες ώρες νωρίτερα. Παρόλο το συνωστισμό των φωτορεπόρτερ που περίμεναν πληθώρα διασημοτήτων, η παράσταση ξεκίνησε με ελάχιστους από δαύτους.

Τέλος πάντων, μαζευτήκαμε περί τους 4500 θεατές, και ήταν 9:10 όταν άρχισαν να ακούγονται οι πρώτοι στίχοι από τον Ιππόλυτο του Ευριπίδη (το ίδιο έργο που εγκαινίασε πριν 60 χρόνια στις 11 Ιουλίου του 1954 τα Επιδαύρια σε σκηνοθεσία του Ροντήρη),  σε ολοκαίνουργια μετάφραση της Νικολέττας Φριτζήλα δια στόματος της Μάρθας Φριτζήλα που υποδύθηκε τη θεά Αφροδίτη. Διασχίζοντας την ορχήστρα, ντυμένη όπως η Μελίνα στο Gaily Gaily του Νόρμαν Τζούισον – ιδιοκτήτρια παλιού αμερικάνικου σαλούν-, ενώ στο πέρασμα της τα άσπρα κύματα, δηλαδή κάτι άσπρα πανιά καταγής,  έκαναν πέρα αποκαλύπτοντας το γαλάζιο δάπεδο – σαν τη  θάλασσα στην οποία η αρχαία ποντοπόρος Αθήνα κυριαρχούσε. Με μια βεντάλια στο χέρι  περιέγραψε την οργή της  για το γιο του Θησέα του βασιλιά της Αθήνας που τολμάει να περιφρονεί τον έρωτα και να δηλώνει αφοσιωμένος στη θεά του κυνηγιού την Άρτεμη. Κι αποφασίζει να τον τιμωρήσει γι’ αυτό. Σε όλο το υπόλοιπο έργο θα επόπτευε τα τεκταινόμενα  από τη ψηλότερη σιδεριά της επικλινούς πλατφόρμας σε σχήμα βεντάλιας - σκηνικό που διέθετε σκάλες, πατάρια αλλά και ένα είδος ανελκυστήρα  που ανέβαζε και κατέβαζε ανθρώπους από τα ενδότερα του παλατιού. Το έργο συνέχισε με ιαχές νέων αντρών, η κουστωδία του Ιππόλυτου,  από το βάθος του δάσους πίσω από την ορχήστρα να τρέχουν πέρα δώθε σαν αγριοκάτσικα  κραδαίνοντας γαλάζια πανιά.

REVIEW/ Είδαμε τον Ιππόλυτο του Εθνικού Facebook Twitter
Η Μάρθα Φριντζήλα ως Θεά Αφροδίτη.
REVIEW/ Είδαμε τον Ιππόλυτο του Εθνικού Facebook Twitter
Η Λυδία Κονιόρδου ως Φαίδρα

Η Αφροδίτη τελικά ρίχνει το δίχτυ του έρωτα στην  Φαίδρα για τον πρόγονο της Ιππόλυτο, γιο του Θησέα και το όλον μοιραία οδηγείται σε  τραγωδία. Η Φαίδρα, ερμηνευμένη από την Λυδία Κονιόρδου, σκηνοθέτη της παράστασης συγχρόνως, εμφανίστηκε μέσα σε πέπλα, μακριά κατάξανθα μαλλιά και διάθεση που δεν  έμοιαζε ακριβώς ερωτική και πάντως ελάχιστα τραγική. Ο Ιππόλυτος μαθαίνει το πάθος της για εκείνον από την τροφό που του το εκμυστηρεύεται και θίγεται τόσο πολύ, αυτό το ενάρετο και παρθένο βασιλόπουλο,  που το εκφράζει με έναν λόγο - μνημείο απαξίας για τη γυναίκα. Λόγος  οργής και θυμού για το ερωτικό ενδιαφέρον της μητριάς του. Παρολ’ αυτά θα δώσει όρκο στη τροφό, ότι δεν θα το μαρτυρήσει.  

REVIEW/ Είδαμε τον Ιππόλυτο του Εθνικού Facebook Twitter
Νίκος Κουρής ως Ιππόλυτος.

Μέχρι τα μισά, η παράσταση έμοιαζε ιλαροτραγωδία. Ουκ ολίγες φορές το κοινό ξέσπασε σε αυθόρμητα γέλια, όπως στις σκηνές μεταξύ της Φαίδρας και της τροφού. Η σπουδαία Λήδα Πρωτοψάλτη ως τροφός σοφά υπογράμμισε την λαϊκότητα και την αφέλεια του χαρακτήρα προξενώντας την ευθυμία. Αλλά και τα δεκατρία μέλη του γυναικείου χορού βοήθησαν οπωσδήποτε να υπογραμμιστεί το κωμικό στοιχείο, ντυμένα με παστέλ χρώματα σαν pinup girls, κομμώσεις ‘50s και από πάνω γυμνούς σκελετούς κρινολίνων με κυλινδρικές στήλες  νέον λευκού φωτός, να παίζουν μεταξύ τους με μπάλες θαλάσσης. Ο αντρικός χορός κυνηγοί – σύντροφοι του Ιππόλυτου, οκτώ  νεαροί γυμνασμένοι άντρες, γυμνοί από τη μέση και επάνω, σαν μέλη αδελφότητας φοιτητών της Οξφόρδης αλλοπαρμένοι με  το όραμα μιας σύγχρονης Αρκαδίας, υπερκινητικοί καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης, όργωναν  πάνω κάτω διατρέχοντας ολόκληρο το σκηνικό και τον περιβάλλοντα χώρο, βγάζοντας άναρθρες φωνές, ενίοτε φοβερίζοντας τις νεαρές παρθένες του γυναικείου χορού.

REVIEW/ Είδαμε τον Ιππόλυτο του Εθνικού Facebook Twitter
REVIEW/ Είδαμε τον Ιππόλυτο του Εθνικού Facebook Twitter
Τα δεκατρία μέλη του γυναικείου χορού βοήθησαν οπωσδήποτε να υπογραμμιστεί το κωμικό στοιχείο, ντυμένα με παστέλ χρώματα σαν pinup girls, κομμώσεις ‘50s και από πάνω γυμνούς σκελετούς κρινολίνων με κυλινδρικές στήλες νέον λευκού φωτός, να παίζουν μεταξύ τους με μπάλες θαλάσσης.

Οι προθέσεις της παράστασης άρχισαν να διαφαίνονται σαφέστερα όταν η Φαίδρα αυτοκτονεί στην απέλπιδα προσπάθεια της να σώσει την τιμή της. Η επιστροφή του Θησέα –καρικατούρα βασιλιά, ντυμένος σαν παπουτσωμένος γάτος με κατακκόκινη λιβρέα και ένα στέμμα σαν αυτά που βάζουν στα καρναβάλια τα παιδιά-  σηματοδοτεί και την επιστροφή στην τραγικότητα. Η σύγκρουση Θησέα-Ιππόλυτου είχε άλλο βάρος με ό,τι είχε προηγηθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή και η ένταση της αντιπαράθεσης μεταξύ τους προσγείωσε πετυχημένα την ευριπίδεια στιχομυθία στο σήμερα. Οι δύο ηθοποιοί, Θέμης Πάνου και Νίκος Κουρής, αναμετρήθηκαν σε επίπεδα αντάξια των χαρακτήρων που ερμήνευαν και έσωσαν, όσο μπόρεσαν, την τραγωδία. Ιδιαίτερα η ερμηνεία του Κουρή ως Ιππόλυτος  θα καταγραφεί σαν προσωπική του επιτυχία.

REVIEW/ Είδαμε τον Ιππόλυτο του Εθνικού Facebook Twitter

Βέβαια, η τελευταία σκηνή όπου ο Ιππόλυτος μιλάει και συγχωρεί τον πατέρα του αργοπεθαίνοντας κατρακύλησε στην ίδια αμηχανία με τις αρχικές σκηνές ενώ η Άρτεμις με το χρυσοποίκιλτο φορεματάκι της ερμηνευμένη από την Φανή Αποστολίδου δεν σταμάτησε να επιδεικνύει  τις γυμναστικές της επιδεξιότητες όσο αποκάλυπτε στον αλαζόνα πατέρα το μέγεθος της ακρισίας του. Το έργο έκλεισε με δύο κορυφαίες  –θύμιζαν λίγο σαν να ξεπήδησαν από προηγούμενη παράσταση των φετινών Επιδαυρίων- οι οποίες μόνες πια στην ορχήστρα αν και με τον Ιππόλυτο δίπλα τους νεκρό και όρθιο, να λένε: «Οι ιστορίες των μεγάλων αξίζει να τις κλαις και να τις λες – για πάντα», κάνοντας και μία μικρή υπόκλιση σαν να είχα μόλις πει ποιηματάκι σε σχολική γιορτή. Τα φώτα σβήσανε, το χλιαρό χειροκρότημα έγινε δυνατότερο όταν εμφανίστηκαν όλοι οι συντελεστές και έγινε ακόμα πιο ηχηρό για την Λήδα Πρωτοψάλτη που συγκινημένη κάλυψε το πρόσωπο της σαν να ήθελε να συγκρατήσει κάποια δάκρυα χαράς. Το ναυάγιο όμως, κατά γενική ομολογία, δεν είχε αποφευχθεί. Κι όχι λόγω βροχής αφού δεν έβρεξε καθόλου. Αλλά ήταν μία ευχάριστη βραδιά στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. 

REVIEW/ Είδαμε τον Ιππόλυτο του Εθνικού Facebook Twitter
Το χλιαρό χειροκρότημα έγινε δυνατότερο όταν εμφανίστηκαν όλοι οι συντελεστές και έγινε ακόμα πιο ηχηρό για την Λήδα Πρωτοψάλτη που συγκινημένη κάλυψε το πρόσωπο της σαν να ήθελε να συγκρατήσει κάποια δάκρυα χαράς.

Όλες οι φωτογραφίες από τη σελίδα του Εθνικού Θεάτρου στο Facebook

4

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν

Θέατρο / Πού οφείλεται τόση δίψα για το θέατρο;

Το θέατρο εξακολουθεί να προκαλεί debates και ζωηρές συζητήσεις, παρά τις κρίσεις και τις οικονομικές περικοπές που έχει υποστεί, και φέτος ανεβαίνουν στην Αθήνα παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ανδρέας Κωνσταντίνου

Θέατρο / Ανδρέας Κωνσταντίνου: «Δεν μ' ενδιαφέρει τι υποστηρίζεις στο facebook, αλλά το πώς μιλάς σε έναν σερβιτόρο»

Ο ηθοποιός που έχει υποδυθεί τους πιο ετερόκλητους ήρωες και θα πρωταγωνιστήσει στην τηλεοπτική μεταφορά της «Μεγάλης Χίμαιρας» αισθάνεται ότι επιλέγει την τηλεόραση για να ικανοποιήσει την επιθυμία του για κάτι πιο «χειροποίητο» στο θέατρο.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Ο Στρίντμπεργκ και η «Ορέστεια» προσγειώνονται στον κόσμο της Λένας Κιτσοπούλου

Θέατρο / Η Μαντώ, ο Αισχύλος και ο Στρίντμπεργκ προσγειώνονται στον κόσμο της Κιτσοπούλου

Στην πρόβα του νέου της έργου όλοι αναποδογυρίζουν, συντρίβονται, μοντάρονται, αλλάζουν μορφές και λένε λόγια άλλων και τραγούδια της καψούρας. Ποιος θα επικρατήσει στο τέλος;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Οι Αθηναίοι / «Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Η ηθοποιός Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου θυμάται τα χρόνια του Θεάτρου Τέχνης, το πείραμα και τις επιτυχίες του Χυτηρίου, περιγράφει τι σημαίνει γι' αυτή το θεατρικό σανίδι και συλλογίζεται πάνω στο πέρασμα του χρόνου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Θωμάς Μοσχόπουλος

Θέατρο / «Άρχισα να βρίσκω αληθινή χαρά σε πράγματα για τα οποία πριν γκρίνιαζα»

Έπειτα από μια δύσκολη περίοδο, ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει τον δικό του «Γκοντό». Έχει επιλέξει μόνο νέους ηθοποιούς για το έργο, θέλει να διερευνήσει την επίδρασή του στους εφήβους, πραγματοποιώντας ανοιχτές πρόβες. Στο μεταξύ, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με την Αργυρώ Μποζώνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Θέατρο / Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Ένα συναρπαστικό υβρίδιο θεάτρου, συναυλίας, πολιτικοκοινωνικού μανιφέστου και rave party, βασισμένο στο έργο του επικηρυγμένου στη Ρωσία δραματουργού Ιβάν Βιριπάγιεφ, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή και αποπειράται να δώσει απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

The Review / Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου Γιώργος Βουδικλάρης μιλούν για την παράσταση «Ο Χορός των εραστών» της Στέγης, τα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει το κείμενο του Τιάγκο Ροντρίγκες και τη χαρά τού να ανακαλύπτεις το next best thing στην τέχνη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το «Κυανιούχο Κάλιο» είναι μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων 

Θέατρο / «Κυανιούχο Κάλιο»: Μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Όχι μόνο σε ανελεύθερα ή σκοταδιστικά καθεστώτα, αλλά και στον δημοκρατικό κόσμο, η συζήτηση για το δικαίωμα της γυναίκας σε ασφαλή και αξιοπρεπή ιατρική διακοπή κύησης παραμένει τρομακτικά επίκαιρη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

Θέατρο / Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

«Εκείνο που με σπρώχνει να δημιουργώ θεατρικούς χαρακτήρες είναι ο έρωτας», έλεγε ο Ουίλιαμς, που πίστευε ότι ο πόθος «είναι κάτι που κατακλύζει πολύ μεγαλύτερο χώρο από αυτόν που μπορεί να καλύψει ένας άνθρωπος». Σε αυτόν τον πόθο έχει συνοψίσει τη φυγή και την ποίηση, τον χρόνο, τη ζωή και τον θάνατο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

σχόλια

4 σχόλια
οι ερμηνείες ήταν εξαιρετικές. η σκηνοθεσία τα κουστούμια και η κίνηση ήταν το ναυάγιο! ο Θησέας εμφανίστηκε σαν τον Αγιο Βασίλη και ο χορός με τα φωτισμένα φουρό συμπλήρωναν την χριστουγεννιάτικη έμπνευση! Ο Ιππόλυτος παρόλο που είχε άσχημα χτυπημένο (σχεδόν λιωμένο) κεφάλι, εμφανίστηκε καθισμένος στις πλάτες των συντρόφων του, λες και πανηγύριζαν κάτι, και μετά όρθιος, αργοπεθαίνωντας (;) εδοσε συγχώρεση στον Θησέα. ΕΛΕΟΣ!!! Μια τραγωδία που γιόρτασε τα 60 χρόνια από την πρώτη φορά που ανέβηκε, ως σκέτη τραγωδία!!!
Συμφωνώ σε πολλά σημεία με το άρθρο. Πέρα από κάποια σκηνοθετικά τρικ που μου άρεσαν κυριως αυτα που εκμεταλλέοντα ολο το χώρο του θεάτρου, βρηκα τις ερμηνείες αρκετά πληκτικές και γενικα βαρέθηκα παρα πολυ. Ηταν μια απο τις πιο βαρετες παραστασεις που έχω δει και εχω δει αρκετες. Καμια σχεση με το επιπεδο που περιμενα.
οταν στην τελευταια γραμμή ενός κυρίως, περιγραφικού κειμένου,χαρακτηρίζεις "ναυάγιο" μαι παράσταση και μάλιστα του Εθνικού και μάλιστα στην Επίδαυρο,δεν πρεπει να αιτιολογήσεις γιατι ηταν ναυάγιο?και τελικά ήταν ναυάγιο ή ευχάριστη βραδιά?