Μια έμμετρη πολιτική σάτιρα σε δεκαπεντασύλλαβο στο θέατρο

Μια έμμετρη πολιτική σάτιρα σε δεκαπεντασύλλαβο στο θέατρο Facebook Twitter
0

Μια έμμετρη πολιτική σάτιρα σε δεκαπεντασύλλαβο στο θέατρο Facebook Twitter
Μια σουρεαλιστική πολιτική σάτιρα σε δεκαπεντασύλλαβο (!) ανοίγει την αυλαία στο Θέατρο του Νέου Κόσμου... Φωτο: Πάνος Μιχαήλ

ΕΦΟΡΟΣ
Ξύπνιες κυρίες είσαστε, την ξέρω τη φυλή σας
µόλις εµένα µυριστεί ξεχνάει την οφειλή σας
στο δύστυχο τον κορβανά παρά όλα τα µέτρα
κανείς δε νοιάζεται να δει πόσο µεγάλη πέτρα
έχουµε για να κουβαλούν γενιές ως και χιλιάδες
όλη για τα δισέγγονα τη σπρώχνετε, κυράδες.


Μια σουρεαλιστική πολιτική σάτιρα σε δεκαπεντασύλλαβο (!)
ανοίγει την αυλαία στο Θέατρο του Νέου Κόσμου την 1η Οκτωβρίου. Μιά  σύγχρονη κωμωδία για την κρίση και την επίδραση της στους απλούς ανθρώπους. Ένας φοροεισπράκτορας με αποστολή να συλλέξει την παραμικρή σταγόνα ΦΠΑ που θα βρεθεί στο δρόμο του, εξοπλισμένος με όλο το κουράγιο που του δίνει το αξίωμα και οι σπουδές του, συναντά δυο αδερφές άνεργες,  με ένα αδήλωτο στην εφορία μωρό, που καταφέρνουν μετά από περιπέτειες να επιζήσουν στη φύση. Μια συνάντηση που ανατρέπει κάθε δεδομένο. 

 

Η λογοτεχνική αξία του δεκαπεντασύλλαβου είναι αξεπέραστη. Και νομίζω πολύ οικία για όλους μας. Εμπεριέχει την μουσικότητα της γλώσσας μας και πατάει γερά στην παράδοσή μας.

Το έργο έχει γράψει η Μαρία Τρανού, θεατρική συγγραφέας και ποιήτρια. Έργα της έχουν παρουσιαστεί στο Λονδίνο , τη Βαρκελώνη και την Ελλάδα, ενώ το 2006 απέσπασε το 1ο Κρατικό Βραβείο Θεατρικού Έργου για παιδιά. Το σκηνοθετεί η  Κλεώνη Φλέσσα, σκηνοθέτης του κινηματογράφου και του θεάτρου με διεθνείς και ελληνικές βραβεύσεις και διακρίσεις για το έργο της.

  

Εµάς λες δε νοιαζόµαστε εµάς καλά στολίζεις
τις πέτρες χρέη µια χαρά σ' εµάς τα υπολογίζεις
τι πλούτη εµείς είχαµε τι προκοπή τι προίκα
ζόρι είχαµε µεις πάντοτε, τη βγάζαµε µε σύκα
και µε ραπάνια και ζωχούς άντε καµιά πατάτα
σεις είστε που από τα παλιά τα κάνατε σαλάτα.
Ποιος ξέρει που τι τάξατε τι µπίζνες µε πατέντα
και µεις να υποφέρουµε αλλά ποτέ κουβέντα.

 

Μια έμμετρη πολιτική σάτιρα σε δεκαπεντασύλλαβο στο θέατρο Facebook Twitter
Φωτο: Πάνος Μιχαήλ

 

Την συναντήσαμε για να μας μιλήσει για το έργο που σκηνοθετεί

 

Τι πραγματεύεται η παράσταση ;

«O έφορος και οι Κόρες» είναι μια έμμετρη σουρεαλιστική πολύ σύγχρονη κωμωδία για την κρίση και την επίδραση της στους απλούς ανθρώπους. Ένας φοροεισπράκτορας με αποστολή να συλλέξει την παραμικρή σταγόνα ΦΠΑ που θα βρεθεί στο δρόμο του, εξοπλισμένος με όλο το κουράγιο που του δίνει το αξίωμα και οι σπουδές του, συναντά δυο άνεργες αδερφές με ένα αδήλωτο στην εφορία μωρό, που καταφέρνουν μετά από περιπέτειες να επιζήσουν στη φύση. Μια συνάντηση που ανατρέπει κάθε δεδομένο, με διαλόγους γεμάτους χιούμορ.Το κυνήγι των μαγισσών αρχίζει. Ο έφορος μέσα από απίθανους μακιαβελικούς συλλογισμούς  ασκεί την εξουσία του στις κόρες.  Αλλά όλα είναι πιθανόν να συμβούν στο δάσος. Και όλα ανατρέπονται όταν η αναμέτρηση του έφορου με τις κόρες κορυφώνεται στις ολόφωτες ράχες της ελληνικής φύσης όπου τα ζώα ανενόχλητα βιώνουν το δικό τους κόσμο επηρεάζοντας άθελα τους την ζωή των ηρώων..    

   

Γιατί να ανέβει αυτό το έργο σήμερα;

Γιατί είναι ένα έργο σύγχρονο, πολύ έξυπνο, ανατρεπτικό και σουρεαλιστικό ταυτόχρονα. Ο Έφορος και οι κόρες  είναι μια κωμωδία που αναδεικνύει πολύ εύστοχα το παιχνίδι της εξουσίας  απέναντι σε κάθε πολίτη, μιας εξουσίας που πιστεύει ότι εκ προοιμίου είσαι ένοχος.  Ότι εσύ φταις για όλα τα δεινά σου. Γιατί σήμερα ζούμε τον παραλογισμό της εξουσίας, ενός κράτους που καταστρέφει κάθε κοινωνικό θεσμό και συμπεριφέρεται με αυταρχισμό και απροκάλυπτο θράσος.

 

Μια έμμετρη πολιτική σάτιρα σε δεκαπεντασύλλαβο στο θέατρο Facebook Twitter
Ο Έφορος και οι κόρες είναι μια κωμωδία που αναδεικνύει πολύ εύστοχα το παιχνίδι της εξουσίας απέναντι σε κάθε πολίτη, μιας εξουσίας που πιστεύει ότι εκ προοιμίου είσαι ένοχος. Φωτο: Πάνος Μιχαήλ

Ποια είναι η αξία του Δεκαπεντασυλλάβου σήμερα;

Η λογοτεχνική αξία του δεκαπεντασύλλαβου είναι αξεπέραστη. Και νομίζω πολύ οικία για όλους μας. Εμπεριέχει την μουσικότητα της γλώσσας μας και πατάει γερά στην παράδοσή μας. Το ότι η Μαρία Τρανού έγραψε αυτό το τόσο σύγχρονο έργο σε Δεκαπεντασύλλαβο με εξέπληξε κατ’ αρχάς και ταυτόχρονα με γοήτευσε. Μου θύμισε τον Μπόστ. Όλα μπορούν να είναι σύγχρονα όταν η ματιά σου είναι φρέσκια και εμπεριέχει τον παλμό της εποχής. Όπως  σε κάθε τέχνη δεν υπάρχουν όρια. Τίποτα δεν είναι ξεπερασμένο και στην τέχνη της λογοτεχνίας

Πως είναι να στήνεις μια παράσταση εξ ολοκλήρου σ’ αυτόν το ρυθμό

Η γοητεία ενός κειμένου που οι λέξεις ξεπηδούσαν σαν χείμαρρος μπρος μου με έκανε να θέλω να αναμετρηθώ μαζί του. Αυτό που καθόρησε τον τρόπο προσέγγισης μου ήταν το σουρεαλιστικό στοιχείο που αναδεικνύεται από το κείμενο. Στην πορεία αναλύοντας με τους ηθοποιούς μου και τους συνεργάτες, τον Θοδωρή Οικονόμου μουσικό, Σεσίλ Μικρούτσικου χορογράφο και Άρτεμη Φλέσσα σκηνογράφο το κείμενο και ανακαλύπτοντας τις αρετές του, βρέθηκε ο εσωτερικός ρυθμός της παράστασης. 

 


 

 

Ιnfo: 

Ο έφορος και οι Κόρες

Σκηνοθεσία: Κλεώνη Φλέσσα 

Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου

Κίνηση: Σεσίλ Μικρούτσικου

Σκηνικά - κοστούμια: Άρτεμις Φλέσσα

Φωτισμούς: Περικλής Μαθιέλης

Εικαστικός: Θοδωρής Κωβαίος

Φωτογραφίες: Πάνος Μιχαήλ

Ηθοποιοί: Κυριαζή Ιζαμπέλα,  Μανώλη Σοφία,  Σιλβέστρος Κώστας,  Τσιγκριστάρης Βασίλης

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Θέμελης Γλυνάτσης: Ας ξεκινήσουμε με το να είμαστε πολύ πιο τολμηροί με τους ρόλους που δίνουμε στους νέους καλλιτέχνες, κι ας μην είναι τέλειοι

Θέατρο / Μια όπερα με πρωταγωνιστές παιδιά για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μεταξύ χειροποίητων σκηνικών και σκέψεων γύρω από τη θρησκεία και την εξουσία, «Ο Κατακλυσμός του Νώε» δεν είναι άλλη μια παιδική παράσταση, αλλά ανοίγει χώρο σε κάτι μεγαλύτερο: στη δυνατότητα τα παιδιά να γίνουν οι αυριανοί δημιουργοί, όχι απλώς οι θεατές.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ηow to resuscitate a dinosaur/ Έι, Romeo, πώς δίνεις το φιλί της ζωής σε έναν δεινόσαυρο;

Guest Editors / «Ο Καστελούτσι σκηνοθετεί μια υπόσχεση· και κάνει τέχνη εκκλησιαστική»

«Πέρασαν μέρες από την πρώτη μου επαφή με τη Βερενίκη. Μάντρωσα ένα κοπάδι σκέψεις» – ο Κυριάκος Χαρίτος γράφει για μια από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις της σεζόν, που ανέβηκε στη Στέγη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Lifo Videos / «Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Η ηθοποιός Παρασκευή Δουρουκλάκη μιλά για την εμπειρία της με τον Πέτερ Στάιν, τις προσωπικές της μάχες με το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και για το θέατρο ως διέξοδο από αυτές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Θέατρο / Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Από τον ρόλο της Μάσα στην πραγματική ζωή, από το Ηράκλειο όπου μεγάλωσε μέχρι τη ζωή με τους ανθρώπους του θεάτρου, από τον φόβο στην ελευθερία, η ζωή της Μαρίας Σκουλά είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που όμως την οδήγησε σε κάτι δυνατό και φωτεινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Θέατρο / Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Μέσα από την εναλλαγή αφηγήσεων, εμπειριών, αναπαραστάσεων, χορού, βίντεο και ήχου, η παράσταση του Γιώργου Βαλαή αναδεικνύει τις διαφορές αλλά και τις συνδέσεις που υπάρχουν μεταξύ των δυο διαφορετικών γενεών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρομέο Καστελούτσι: «Όπου παρεμβάλλεται το κράτος, δεν υπάρχει χώρος για τον έρωτα. Ο έρωτας είναι εναντίον του κράτους και το κράτος εναντίον του έρωτα».

Θέατρο / Ρομέο Καστελούτσι: «Πάντα κάποιος πολεμά τον έρωτα. Και οι εραστές είναι πάντα τα θύματα»

Ο σπουδαίος Ιταλός σκηνοθέτης, λίγο πριν επιστρέψει στην Αθήνα και στη Στέγη για να παρουσιάσει τη «Βερενίκη» του, μας μίλησε για τον έρωτα, τη γλώσσα και τη μοναξιά, την πολιτική και την ανυπέρβλητη Ιζαμπέλ Ιπέρ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
CHECK How soon is now: Μια παράσταση για τους μετεξεταστέους της συστημικής ιστορίας

Θέατρο / How soon is now: Μια παράσταση για τους μετεξεταστέους της Iστορίας

Σκηνοθετημένη από έναν νέο δημιουργό, η παράσταση που βασίζεται στο τελευταίο κείμενο της Γλυκερίας Μπασδέκη επιχειρεί έναν διάλογο με μία από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ελληνικής ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αγορίτσα Οικονόμου

Αγορίτσα Οικονόμου / «Πέφτω να κοιμηθώ και σκέφτομαι ότι κάτι έχω κάνει καλά»

Βρέθηκε να κυνηγάει το όνειρο της υποκριτικής, χωρίς να γνωρίζει τον τρόπο, αλλά με τη βεβαιότητα ότι δεν ήθελε ποτέ να μείνει με την απορία «γιατί δεν το έκανα;». Μέσα από σκληρή δουλειά και πολλούς μικρούς ρόλους, κατάφερε να βρει τον δρόμο της στην τέχνη, στον οποίο προχωρά και αισθάνεται τυχερή. Η Αγορίτσα Οικονόμου είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ