Ανταπόκριση από τη Βενετία: Η άλλη πλευρά του Όρσον Γουέλς

Ανταπόκριση από τη Βενετία: Η άλλη πλευρά του Όρσον Γουέλς Facebook Twitter
Το χρόνιο πρόβλημα και η ασίγαστη αρετή του σπουδαίου αυτού δημιουργού ήταν πως δεν ήθελε να υποκύψει στη μετριότητα, να εγκαταλείψει τα εκάστοτε σχέδιά του, να υπογράψει την αυτοακύρωσή του και, φευ, να παραδεχθεί πως ανήκει στην ξεφτισμένη γενιά του παρελθόντος.
0

Ένιωθα σουρεαλιστική ευφορία παρακολουθώντας μια παρατεταμένη σεκάνς με μια περίπου γυμνή Ινδιάνα να περιφέρεται σε ανδρικές τουαλέτες γεμάτες ζευγάρια που κάνουν σεξ και παίρνουν μάτι, να προσκαλεί ένα νέο αγόρι που μόλις είχε ξεπεζέψει τη μεγάλη μηχανή του να την ακολουθήσει, να αλλάζει σε κάτι πιο στεγνό, να μπαίνει μαζί του σε ένα αυτοκίνητο που οδηγεί ένας άγνωστος, να κάνει σεξ πάνω στο αγόρι, να εκνευρίζει τον άγνωστο οδηγό, ο οποίος φρενάρει και την αρπάζει για να τη βιάσει, εκείνη αντιστέκεται σθεναρά ενώ το αγόρι παρακολουθεί σαστισμένο, και να τους πετάει με κλωτσιά έξω από το αμάξι του, στη λάσπη, στη μέση του πουθενά.

Προς τι η παράξενη έκπληξη; Διότι η σκηνή, μαζί με άλλες, εντελώς hip και ζωηρά, πολύχρωμα στιγμιότυπα από τις αρχές της δεκαετίας του '70, διανθισμένες με δυνατές ροκιές στο σάουντρακ, υπογράφονται από τον Όρσον Γουέλς, τον άνθρωπο που σκηνοθέτησε τον Πολίτη Κέιν – κάτι που δεν ξεριζώνεται εύκολα, ως προκατάληψη ανωτάτου επιπέδου.

Το The Other Side of the Wind είναι η πιο προσωπική, ή καλύτερα, η πλέον αυτοβιογραφική του ταινία, που όπως πολλά από τα φιλόδοξα projects του, έμεινε στη μέση, καθώς η χρηματοδότηση κατέρρευσε, αφού ο Γουέλς είχε προλάβει, ωστόσο, να γυρίσει 100 ώρες υλικού.

Το να εξηγήσει κάποιος την υπόθεση της ταινίας αποτελεί ένα μικρό δοκίμιο per se: Η κεντρική ιστορία αφορά τον Τζέικ Χάναφορντ, έναν σκηνοθέτη κάποιας ηλικίας, που προσπαθεί να μαζέψει χρήματα σε ένα πάρτι, για να ολοκληρώσει την ταινία.

Ο μοντέρ του, ο Ρόμπερτ Μουράφσκι, κατάφερε να την ολοκληρώσει, με τη βοήθεια του λόγιου, εγκυκλοπαιδικά καταρτισμένου, πρώην κριτικού κινηματογράφου, στενού φίλου του Γουέλς, σκηνοθέτη αλλά και ηθοποιού στη συγκεκριμένη ταινία, Πίτερ Μπογντάνοβιτς (που ήταν στα πολύ πάνω του εκείνη την περίοδο) και την κόρη του Γουέλς.

Το να εξηγήσει κάποιος την υπόθεση της ταινίας αποτελεί ένα μικρό δοκίμιο per se: Η κεντρική ιστορία αφορά τον Τζέικ Χάναφορντ, έναν σκηνοθέτη κάποιας ηλικίας, που προσπαθεί να μαζέψει χρήματα σε ένα πάρτι, για να ολοκληρώσει την ταινία.

Ο Χάναφορντ αναδίδει τη γερασμένη δόξα του παλιού Χόλιγουντ. Οι μαθητές του πλέκουν το εγκώμιό του και νεότεροι ρεπόρτερ τον αμφισβητούν. Μια παλιά πρωταγωνίστριά του έχει προσκαλέσει τους πάντες που «έχουν σημασία», και με τις κάμερες τους απαθανατίζουν το πνεύμα, τις ατάκες και τις αντιδράσεις γύρω από τον Χάναφορντ, για να ενσωματώσουν το υλικό, εν είδη cinema vérité, στο υπάρχον υλικό της ταινίας που περιμένει το πράσινο φως για να συνεχίσει.

Στο μεταξύ, στο πάρτι προβάλλονται κομμάτια της ταινίας μέσα στην ταινία, απ' όπου και η σεκάνς της μυστηριώδους καλλονής με το εμφανώς βαμμένο κόκκινο δέρμα (είναι η Όγια Κοντάρ, η Κροάτισσα ηθοποιός και μοντέλο, ερωμένη του Γουέλς σε εκείνη τη φάση, η οποία συνυπογράφει το σενάριο!), που σέρνει από τη μύτη τον νέο άνδρα, που όλοι κοροϊδεύουν για τα θηλυκά χαρακτηριστικά του.

 

The Other Side of the Wind - Netflix trailer

Βλέπετε, ο Χάναφορντ συγκρίνεται με τον Έρνεστ Χέμινγουεϊ από τους φίλους του, τον υποδύεται ο Τζον Χιούστον, ο οποίος μεταφέρει και κάποια δικά του, ρωμαλέα και ηρωικά, παλαιάς κοπής άνδρα, χαρακτηριστικά στον ρόλο, και ουσιαστικά αναφέρεται ευθέως στον ίδιο τον Γουέλς, έναν βασανισμένο larger than life καλλιτέχνη που πάντα παιδευόταν να πείσει τα στούντιο ή τους ανεξάρτητους να τον υποστηρίξουν, λατρευόταν από αφοσιωμένους αποστόλους, αν και θεωρείτο ήδη πασέ από πολλούς.

Το χρόνιο πρόβλημα και η ασίγαστη αρετή του σπουδαίου αυτού δημιουργού ήταν πως δεν ήθελε να υποκύψει στη μετριότητα, να εγκαταλείψει τα εκάστοτε σχέδιά του, να κάνει τη χάρη στους συμβιβαστικούς κοινογνωμίτες και να υπογράψει την αυτοακύρωσή του, και, φευ, να παραδεχθεί πως ανήκει στην ξεφτισμένη γενιά του παρελθόντος.

Σίγουρα γι' αυτόν τον λόγο, το The Other Side of the Wind είναι συγκρουσιακά προκλητικό, σε πλήρη ρήξη με τη φόρμα και τη θεματολογία στην οποία μας είχε συνηθίσει, τόσο μοδάτο, σε βαθμό που κοπιάρει τους εκπροσώπους του νέου Χόλιγουντ, με αιχμή του δόρατος την ελλειπτική σημειολογία του Zabriskie Point αλλά με μια σατιρική υπερβολή και πολλές δηλητηριώδεις παρατηρήσεις από έναν διαβολεμένα έξυπνο και χαρισματικό auteur, που αυθαδιάζει στα μούτρα φίλων και εχθρών.

Ανταπόκριση από τη Βενετία: Η άλλη πλευρά του Όρσον Γουέλς Facebook Twitter
Οι John Huston, Orson Welles, και Peter Bogdanovich στα γυρίσματα του «The Other Side of the Wind». © Steven Jaffe/The Welles-Kodar Collection, University of Michigan, Special Collections Library

Το αποτέλεσμα, έτσι όπως μαζεύτηκε και απλώθηκε από το αχανές footage, ποικίλει σε ποιότητα, κρατά συνεχώς την προσοχή, όσο κι αν εξοργίζει με τις παχιές πινελιές επιδειξιομανίας, με μια ασθμαίνουσα μονταζιακή λογική, κουράζει και διασκεδάζει, παρουσιάζει ιστορικό και αρχειακό ενδιαφέρον και σχολιάζει με σθένος και χιούμορ μια εποχή που αλλάζει ραγδαία.

Στην προσπάθειά του να κρατηθεί στην κινηματογραφική ζωή, ο μάγος Γουέλς κάνει κάτι αυθεντικά πειραματικό, σε τέτοιο βαθμό, που δεν θα ήταν απίθανο να είχε σκεφτεί να το αφήσει επίτηδες στη μέση, όπως το alter ego του, ο Χάναφορντ, στην άλλη πλευρά του ανέμου.

Είναι μια ταινία πολλαπλών χειρονομιών, από τον σκηνοθέτη και όσους τιμούν το σινεμά (το Netflix, ειρωνικά, χρηματοδότησε την αποκατάστασή του καθ' ολοκληρίαν), που πρέπει να το δουν όλοι, σε οποιαδήποτε οθόνη, με την πρώτη ευκαιρία, ακόμη κι αν δυσανασχετήσουν στη διαδρομή.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Oscars go pop? Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος αποτιμά τις σαρωτικές αλλαγές που έρχονται

Οθόνες / Oscars go pop? Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος αποτιμά τις σαρωτικές αλλαγές που έρχονται

Με μια ανήκουστη κίνηση, η Ακαδημία αποφάσισε να θεσμοθετήσει το βραβείο της «πιο δημοφιλούς ταινίας» –ό,τι κι αν σημαίνει αυτό– προφανώς για να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στο τηλεοπτικό κοινό που (δεν) παρακολουθεί την ετήσια τελετή, και την πάγια, κοντά αιωνόβια φιλοσοφία της
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η φιγούρα της Μελίνας με τρόμαζε και με έλκυε ταυτόχρονα»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ευριπίδη Σαμπάτη

Μυθολογίες / «Η φιγούρα της Μελίνας με τρόμαζε και με έλκυε ταυτόχρονα»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ευριπίδη Σαμπάτη

Ο τραγουδοποιός Ευριπίδης Σαμπάτης επιλέγει 10 ταινίες, καθεμιά απ' τις οποίες για διαφορετικούς λόγους τον ταρακούνησαν τόσο που η ζωή του δεν ήταν ποτέ πια η ίδια.
Είδαμε το «Juror#2» του Κλιντ Ίστγουντ και είναι η καλύτερη αμερικανική ταινία της χρονιάς

Οθόνες / To «Juror#2» του Κλιντ Ίστγουντ είναι η καλύτερη αμερικανική ταινία της χρονιάς

Αλλά δυστυχώς δεν θα προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες, επειδή οι υπεύθυνοι του στούντιο θεωρούν ότι το ενήλικο σινεμά αυτού του τύπου ανήκει στις streaming πλατφόρμες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Daily / Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Η αυτοτελής σειρά κατορθώνει να λειτουργεί συγχρόνως ως ιστορική αναπαράσταση, ως συνταρακτικό δράμα, ως καθηλωτικό θρίλερ, ακόμα και ως δραματοποιημένο true crime, ειδικά για τους θεατές που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις πολυσύνθετες πτυχές του ένοπλου αγώνα στη Βόρεια Ιρλανδία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά

Οθόνες / Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά μόλις κυκλοφόρησε

Τα κείμενα του Φώντα Τρούσα για τις «βαθιά υποτιμημένες ταινίες που απελευθέρωσαν τη ματιά του θεατή από την οικογενειακή τηλεοπτική εικόνα, απενοχοποιώντας περαιτέρω το γυμνό» και για τον underground και τον πειραματικό ελληνικό κινηματογράφο κυκλοφορούν σε ένα μοναδικό, κυριολεκτικά, βιβλίο, από τα LiFO Books.
M. HULOT
Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό νέο ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ

Ένα νέο ντοκιμαντέρ εξετάζει και αμφισβητεί όλα όσα νομίζουμε ότι γνωρίζουμε για τη διαβόητη φιγούρα, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά ηχογραφημένες συνομιλίες του σε διάστημα είκοσι ετών.
THE LIFO TEAM
Τα γεγονότα της ζωής

Οθόνες / Κασσαβέτης, Σκορσέζε, Ερίθε: 10 άχαστες προβολές στο φετινό Πανόραμα

Πρεμιέρες, παράλληλες εκδηλώσεις, αφιερώματα: Από τις 21 ως τις 27 Νοεμβρίου, οι κινηματογράφοι Τριανόν, Newman και Στούντιο φιλοξενούν το μακροβιότερο αθηναϊκό κινηματογραφικό φεστιβάλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Οθόνες / Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Ο αγαπημένος Έλληνας σκηνοθέτης ξεδίπλωσε σημαντικές στιγμές από τη ζωή και την πορεία του και αφηγήθηκε πολύτιμες ιστορίες που διαμόρφωσαν το queer σινεμά του στο φετινό Iconic Talks Powered by Mastercard που πραγματοποιήθηκε στο 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Τα δέκα αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

Μυθολογίες / Τα 10 αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

«Κάθε φορά που το βλέπω προσπαθώ να καταλάβω πώς έχει οργανωθεί αυτό το χάος»: Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης μάς καλεί να ανακαλύψουμε δέκα animation διαφορετικών τεχνικών, που τον έχουν επηρεάσει βαθιά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Όσα ξεχώρισαν κοινό και επιτροπές

Οθόνες / 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Όσα ξεχώρισαν κοινό και επιτροπές

Η Fischer, επίσημος χορηγός των Βραβείων Κοινού εδώ και μια δεκαετία, στήριξε για μία ακόμη χρονιά τον θεσμό, απονέμοντας πέντε βραβεία στις ταινίες που συγκέντρωσαν τις περισσότερες ψήφους των θεατών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου «Game of Thrones» συνεχίζεται

Οθόνες / «Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου Game of Thrones συνεχίζεται

Η σειρά του HBO, που παίρνει τη σκυτάλη από το πραγματικά αξιόλογο «Penguin», προσπαθεί να επικαλεστεί τη συνταγή του μεγάλου hit του καναλιού και ξεστρατίζει από το ατμοσφαιρικό σύμπαν του Ντενί Βιλνέβ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι θρυλικοί boomers του 65ου φεστιβάλ θεσσαλονίκης

Pulp Fiction / Οι θρυλικοί boomers του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Ρέιφ Φάινς, Ζιλιέτ Μπινός, Ματ Ντίλον: Oι διάσημοι, σχεδόν συνομήλικοι ηθοποιοί που τιμήθηκαν με Χρυσό Αλέξανδρο και έδειξαν με τις διαφορετικές επιλογές τους ισάριθμα σίκουελ στην καριέρας τους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Οθόνες / «Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Ένα έπος δράσης και χαρακτήρων που κυλά θεαματικά, ουσιαστικά, υπερβολικά, συγκινητικά, χορταστικά και εμφατικά, όπως όλοι οι υποψήφιοι θεατές αναμένουν εδώ και πολύ καιρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η πιο διάσημη υπόθεση «απαγωγής από εξωγήινους» αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Οθόνες / Η απαγωγή του αιώνα αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Παρότι συμμετείχε στο σενάριο του ντοκιμαντέρ «The Manhattan Alien Abduction», η Λίντα Ναπολιτάνο που ισχυρίζεται ότι απήχθη από εξωγήινους στο κέντρο του Μανχάταν προ 35ετίας μηνύει την πλατφόρμα για αθέτηση της συμφωνίας τους.
THE LIFO TEAM