Γεννήθηκα στον Κολωνό, εδώ μεγάλωσα, σ' αυτήν τη γειτονιά. Γέννημα θρέμμα Κολωνιώτισσα.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να γίνω τραγουδίστρια. Από πολύ μικρή έβαζα τα τακούνια της μαμάς μου, πασαλειβόμουν με τα καλλυντικά, πήγαινα στο σχολείο και την ώρα που τα άλλα παιδιά έπαιζαν στο διάλειμμα εγώ έπαιρνα τις χρωματιστές κιμωλίες κι έβαζα σκιές. Βαφόμουνα.
Άνοιγα το παράθυρο και τραγούδαγα. Πιτσιρίκα. Η γειτονιά έλεγε της μάνας μου, τραγουδίστρια θα σου γίνει αυτή. Ή χορεύτρια. Ένα απ' τα δύο. Το είχα από μικρή. Το όνειρό μου έχει πραγματοποιηθεί. Κάπως, όχι τελείως. Στη μάνα μου είχα πει, εγώ θα το κάνω πραγματικό. Και το έκανα.
Ξεκίνησα από πανηγύρι. Τραγούδαγα δημοτικά. Στα 13 μου. Ήταν σαν σχολή, στα πανηγύρια έμαθα πάρα πολλά πράγματα. Είχα την τύχη να γνωρίσω έναν μουσικό που έχει γράψει πολλές επιτυχίες, τον Θανάση Χάρο. Με άκουσε, κάναμε ένα μήνα πρόβες και με πήγε μαζί του.
Την πρώτη φορά που τραγούδησα είχα σαράντα πυρετό. Οξεία αμυγδαλίτιδα, ψηνόμουν, κι έπρεπε να βγω να τραγουδήσω. Για πρώτη φορά στη ζωή μου. Όταν ανέβηκα στη σκηνή έτρεμα. Όχι από τρακ, δεν είχα καθόλου τρακ, τι τρακ να έχεις με σαράντα πυρετό; Σκεφτόμουν ότι θα πέσω, κατέρρεα. Η μάνα μου μου έλεγε μη, ο Θανάσης φώναζε πρέπει να τραγουδήσεις, έχουμε κολλήσει τις αφίσες, θα μας σκοτώσει ο επιχειρηματίας. Και βγήκα. Ήμουν χάλια, αλλά φόβος καθόλου. Το τρακ ήρθε μετά από ένα μήνα. Όταν δεν ξέρεις τι σου συμβαίνει, δεν προλαβαίνεις να φοβηθείς.
Το σχολείο το παράτησα στα 13 μου. Στην πρώτη γυμνασίου. Ήταν μεγάλο πρόβλημα, γύρναγα σπίτι στις 7 το πρωί, στις 8, δεν γινόταν να πάω, το σταμάτησα. Αναγκαστικά.
Μου έχει λείψει η ζωή του παιδιού. Τώρα μου λείπει. Τότε όχι. Δεν είχα παρέες της ηλικίας μου, περιτριγυριζόμουν πάντα από μεγαλύτερους ανθρώπους, αυτό ήταν το παράπονό μου. Τώρα έχω φίλους συνομήλικους, μουσικούς, συνεργάτες, ακόμα κι έξω απ' το χώρο. Κάπως ήρθαν τα πράγματα στα ίσια τους.
Δουλεύω 6 μέρες την εβδομάδα. Εδώ και 8 χρόνια. Με τον εαυτό μου έχω πάρα πολλά χρόνια να ασχοληθώ, με τη Μαρία. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να δουλεύεις βράδυ, πρέπει να κοιμάσαι όλη την ημέρα. Επιστρέφω στο σπίτι στις 9 το πρωί. Τα καλοκαίρια που πάμε περιοδεία φτάνω στο σπίτι στις 2 το μεσημέρι. Έχει τύχει να κοιμηθώ μόνο 3 ώρες σε δύο μέρες. Πιο πολύ είναι ψυχολογική η κούραση. Το αγαπώ όμως, είμαι γεννημένη γι' αυτό.
Έχω ελάχιστο ελεύθερο χρόνο. Όταν έχω, ακούω πολύ μουσική. Διάφορα. Κυρίως το είδος που τραγουδάω, για να μαθαίνω. Η μέρα μου είναι πάντα γεμάτη, χειρότερα από αθλητή. Φτάνω στο σπίτι το πρωί, κοιμάμαι μέχρι τις 6, πίνω καφέ, τρώω, βλέπω λίγη τηλεόραση, κι ετοιμάζομαι για το μαγαζί.
Όταν βγαίνω με τους φίλους μου, πηγαίνουμε σε μαγαζιά για καφεδάκι. Μου αρέσει πάρα πολύ η Αθήνα. Η Πλάκα, το Θησείο, το Σύνταγμα. Μου αρέσει η Γλυφάδα γιατί είναι σαν να πηγαίνεις εκδρομή. Δεν με ενοχλούν πολλά πράγματα στην πόλη. Ίσως η κίνηση. Δεν μου αρέσει όταν φαίνεται παρατημένη, χρειάζεται να την προσέχουν πιο πολύ. Νομίζω ότι της λείπει αγάπη.
Οι δυο δίσκοι που έχω κάνει είναι λαϊκοδημοτικά. Δεν έχω ξεχωρίσει κανένα στίχο απ' τα δικά μου τραγούδια, όλοι οι στίχοι που αγαπάω είναι από τραγούδια άλλων. Αγαπάω μόνο τα τραγούδια τα ξένα.
Με απασχολεί πάρα πολύ η εικόνα μου. Ασχολούμαι με αυτό, χαλάω πολλά λεφτά για τα ρούχα μου, για την εμφάνισή μου, γιατί μετράει πιο πολύ απ' όσο φαντάζεσαι. Μετράει περισσότερο η εμφάνιση από τη φωνή, δυστυχώς. Όσοι έρχονται στο μαγαζί βάζουν πρώτα την εικόνα σου. Μετά τη φωνή.
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο έντονος είναι ο ανταγωνισμός στη νύχτα. Κι όσο πιο μικρή ήμουν τόσο πιο έντονα τον ένιωθα. Όταν είχα ξεκινήσει, στο δεύτερο χρόνο, τραγουδούσα σε ένα μαγαζί με μια πολύ μεγαλύτερη συνάδελφό μου, με πολλά χρόνια στο κουρμπέτι. Έβγαινα 14 χρονών κοριτσάκι να τραγουδήσω, κι αυτή ανέβαινε στον ηχολήπτη και μου έκλεινε το μικρόφωνο. Είχαμε το δικό μας πρόγραμμα η καθεμιά, λέγαμε διαφορετικά τραγούδια. Μόλις κατέβαινα, ανέβαινε με ανοιχτό το μικρόφωνο και ξανάλεγε τα τραγούδια μου! Πόλεμος. Έζησα την κακία από μικρή και θωρακίστηκα. Μπορεί να έκλαιγα και να στεναχωριόμουν, αλλά δεν το ‘βαλα κάτω. Κάθε στραπάτσο σε κάνει πιο δυνατή.
Οι καλλιτέχνες είναι εγωκεντρικοί και εγωιστές. Οι περισσότεροι. Ποτέ δεν έχω σκεφτεί ότι είμαι ανώτερη από άλλον. Με τίποτα. Αν το σκεφτώ, θα είμαι μεγάλο ψώνιο. Όχι ότι δεν είμαι πάντως. Όσο χρειάζεται. Αλλιώς δεν θα το έκανα αυτό κάθε βράδυ. Σήμερα είμαστε, κι αύριο αλλάζουν τα πράγματα κι έχουμε εξαφανιστεί. Δεν ξέρεις τι γίνεται. Το έχω ακούσει από μεγάλους καλλιτέχνες και το έχω συνέχεια στο μυαλό μου. Δεν θέλω να έχω θράσος. Ξεκίνησα αθώα και έτσι θέλω να τελειώσω.
Όταν είμαι πάνω στην πίστα, σκέφτομαι ότι κάνω αυτό που αγαπάω. Κι ευχαριστώ το Θεό. Ο Θεός είναι για μένα τα πάντα. Κοιμάμαι και ξυπνάω με το σταυρό στο χέρι. Πιστεύω ότι εδώ που έχω φτάσει είναι με τη βοήθειά Του. Με την ευλογία Του. Αισθάνομαι πάνω απ' όλα εγώ καλά. Είτε λυπημένη είτε χαρούμενη είμαι, τραγουδάω και μου φεύγουν όλα.
Θυσίασα την παιδική μου ηλικία. Έχω θυσιάσει ήδη πάρα πολλά πράγματα. Ξοδεύω τόσο μεγάλο μερίδιο του εαυτού μου, σπαταλάω τόσες ώρες, τόση κούραση, υπάρχουν φορές που απορώ πώς το κάνω αυτό για 8 χρόνια. Έχω πίσω μου αμέτρητα ξενύχτια. Άξιζε τον κόπο. Αξίζει όταν κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα. Κι όταν προχωράς. Σημασία έχει να ξέρεις τι είσαι διατεθειμένη να πουλήσεις.
Έχω ζήσει καταστάσεις που με έχουν φέρει σε δύσκολη θέση, δεν το αρνούμαι, πέρασα και πάρα πολύ ωραία όμως, έχει και τα καλά της η νύχτα, δεν έχει μόνο στραβά. Αν δεν μου άρεσε, δεν θα συνέχιζα.
Σημασία δεν έχει τι ζητάνε, αλλά τι δίνεις. Τι δικαιώματα. Μπορεί να ήμουν μικρό παιδί, αλλά ήμουν πολύ τσαούσα. 13 χρονών ήμουν σαν αντράκι. Δεν έπαιρνα χαμπάρι κανέναν. Αλκοόλ, μεθυσμένοι, τσιγάρο, πέρασαν από δίπλα μου και δεν με ακούμπησαν. Κι άλλα χειρότερα. Ήξερα από την αρχή πού βάδιζα και τι θα συναντούσα.
Μεγάλη κουβέντα δεν λέω, ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται, αλλά δεν νομίζω ότι θα άφηνα το τραγούδι για κανέναν άντρα. Είναι και πώς θα μου το πει. Αν μου το πει τσαμπουκαλίδικα, θα του πω, πάνε από κει που 'ρθες. Αυτός που θα με αγαπήσει θα πρέπει να με δεχτεί όπως είμαι. Μπορεί να τα λέω εκ του ασφαλούς, επειδή δεν μου έχει τύχει. Δεν έχω ζήσει ακόμη τόσο μεγάλο έρωτα.
Τι μου δίνει δύναμη; Τα στενάχωρα πράγματα. Αυτά που παίρνω αρνητικά μου δίνουν δύναμη. Ειλικρινά, αν δεν υπήρχαν αυτά, δεν θα ήμουν τόσο δυνατή...
σχόλια