Ποιος Κάρι Γκραντ; Κάπου γκώσαμε με τα biopics

Ποιος Κάρι Γκραντ; Κάπου γκώσαμε με τα biopics Facebook Twitter
«Μια δικαιολογία για να παίρνουν Όσκαρ οι πρωτοκλασάτοι ηθοποιοί» είχε χαρακτηρίσει το είδος προ ετών ο Ταραντίνο.
0

ΣΕ ΜΙΑ ΣΚΗΝΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΤΕΛΟΥΣ (σε τέσσερα επεισόδια) βιογραφικής σειράς, που φέρει ως τίτλο το πραγματικό μικρό όνομα του ανθρώπου που γεννήθηκε ως Άρτσι Λιτς στις φτωχογειτονιές του Μπρίστολ για να μεταμορφωθεί, χρόνια αργότερα, στην επιτομή του κοσμοπολίτη τζέντλεμαν που τόσο ιδανικά ενσάρκωσε, μεταξύ άλλων, ο Κάρι Γκραντ, βλέπουμε σ’ ένα κινηματοθέατρο τον διάσημο ηθοποιό (με τη μορφή του Τζέισον Άιζακς) σε μεγάλη ηλικία, να απαντά στις ερωτήσεις του κοινού.

«Πώς γίνεσαι κάποιος άλλος;» ακούγεται η ερώτηση από τα σκοτεινά βάθη της αίθουσας. «Θα σας εξομολογηθώ κάτι», απαντά εκείνος. «Ο Κάρι Γκραντ δεν υπάρχει, εγώ τον εφηύρα». 

Δεν είναι κακό το Archie, παρακολουθείται άνετα, παρότι είναι από τα πιο συμβατικά και επιδερμικά του είδους και επίσης όσο κι αν βάζει τα δυνατά του ο Τζέισον Άιζακς, είναι αδύνατον να παρασυρθείς και να πιστέψεις ότι βλέπεις μπροστά σου τον Κάρι Γκραντ, τον Άρτσι Λιτς ή κάποια «ουσία» του μεγάλου, και αιώνια αινιγματικού ως προσωπικότητα, κινηματογραφικού ηθοποιού.

Αυτό θα μπορούσε να είναι και μια αλληγορία για την ίδια την φύση του είδους της μυθοπλαστικής βιογραφίας (κινηματογραφικής ή τηλεοπτικής) ή biopic, που είναι όσο παλιό όσο και η οθόνη, αλλά ποτέ δεν ήταν τόσο προβλέψιμο, πανταχού παρόν και καταναγκαστικό σχεδόν, όσο στην εποχή μας, που προσκυνά στον βωμό της νοσταλγίας και της αναπαράστασης εποχής.

«Μια δικαιολογία για να παίρνουν Όσκαρ οι πρωτοκλασάτοι ηθοποιοί» είχε χαρακτηρίσει το είδος προ ετών ο Ταραντίνο και δεν είχε και τελείως άδικο εδώ που τα λέμε. Τα μισά Όσκαρ πρώτου ρόλου του 21ου αιώνα έχουν πάει σε ηθοποιούς που υποδύθηκαν διάφορες επιφανείς μορφές, αμφιλεγόμενες και μη, της πολιτικής ή της τέχνης – από τον Τσόρτσιλ και τη Θάτσερ ως τον Φρέντι Μέρκιουρι και την Τζούντι Γκάρλαντ.   

Ποιος Κάρι Γκραντ; Κάπου γκώσαμε με τα biopics Facebook Twitter
«Ο Κάρι Γκραντ δεν υπάρχει, εγώ τον εφηύρα». 

Δεν είναι κακό το Archie, παρακολουθείται άνετα, παρότι είναι από τα πιο συμβατικά και επιδερμικά του είδους και επίσης όσο κι αν βάζει τα δυνατά του ο Τζέισον Άιζακς, είναι αδύνατον να παρασυρθείς και να πιστέψεις ότι βλέπεις μπροστά σου τον Κάρι Γκραντ, τον Άρτσι Λιτς ή κάποια «ουσία» του μεγάλου, και αιώνια αινιγματικού ως προσωπικότητα, κινηματογραφικού ηθοποιού (και άμα βάλουμε κάτω τις ταινίες, του σημαντικότερου ίσως κινηματογραφικού ηθοποιού του παλιού Χόλιγουντ, τουλάχιστον).

Εξαίρεση ίσως αποτελεί η ευφάνταστη απεικόνιση ενός ιλιγγιώδους συνειδησιακά, ψυχεδελικού τριπ που βιώνει ο Κάρι Γκραντ την περίοδο που έκανε μια πρωτοποριακή θεραπεία με LSD. 

Για πρώτη φορά στη σειρά, μ’ αυτή την αυθαίρετη αναπαράσταση ενός ταξιδιού του μυαλού ανάμεσα στο παρόν και στο παρελθόν, εγγράφονται στον θεατή οι σύνθετες ευαισθησίες και η ευάλωτη και καταπιεσμένη φύση του ανδρός. Γι’ αυτό ίσως και τα πιο λειτουργικά biopics είναι εκείνα που ακολουθούν λοξές διαδρομές προς τον βαθύ πυρήνα μιας διάσημης προσωπικότητας ή εστιάζουν μόνο σε μια πτυχή, σε ένα γεγονός, σε μία ημέρα.

Archie Trailer

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Μ. Τσαμπάνη - Π. Καλκόβαλης: Πώς γράφεται μια τηλεοπτική επιτυχία;

Οθόνες / «Είναι άδικο να συγκρίνουμε οτιδήποτε ελληνικό με το HBO»: Οι σεναριογράφοι της «Μάγισσας» μιλούν στη LiFO

Παρότι αληθινοί σταρ της εγχώριας τηλεοπτικής μυθοπλασίας, λίγα γνωρίζουμε για τους σεναριογράφους της «Μάγισσας», των «Άγριων Μελισσών» και του «Σιωπηλού Δρόμου». Η Μελίνα Τσαμπάνη και ο Πέτρος Καλκόβαλης, το συγγραφικό δίδυμο που δημιούργησε μερικές από τις πιο εθιστικές σειρές των τελευταίων ετών, μας ξεναγούν στο «writers’ room» τους.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

‘CHAOS: The Manson Murders’: Ο Μάνσον βρίσκεται ακόμα μέσα στο κεφάλι μας 

Daily / «CHAOS: The Manson Murders». Ο Μάνσον βρίσκεται ακόμα μέσα στο κεφάλι μας 

Το νέο ντοκιμαντέρ του σπουδαίου Έρολ Μόρις επιχειρεί ένα διαφορετικό προφίλ του «σατανικού μεσσία», φωτίζοντας κάποιες από τις λιγότερο ίσως προβεβλημένες εκδοχές, αιτιάσεις και εικασίες γύρω από μια υπόθεση που μοιάζει με σταυροδρόμι του Κακού.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
The Face: Τότε που κάθε σελίδα ήταν πολύτιμη

Daily / The Face: Τότε που κάθε σελίδα ήταν πολύτιμη

Με αφορμή μια μεγάλη έκθεση στο Λονδίνο για το μυθικό βρετανικό περιοδικό και την επίδρασή του στη σύγχρονη κουλτούρα, θυμήθηκα το πρώτο τεύχος του που έπεσε στα χέρια μου, πριν από σαράντα χρόνια, όταν ήμουν μαθητής.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Sly Lives!: Τα μπλουζ του (ψυχεδελικού) πρίγκηπα

Daily / «Sly Lives!»: Τα μπλουζ του (ψυχεδελικού) πρίγκιπα

Ένα εξαιρετικό μουσικό ντοκιμαντέρ στο Disney+ για τη διαστημική άνοδο και την αργόσυρτη πτώση του ιδιοφυούς Sly Stone, ηγέτη της πιο εντυπωσιακά πολυμορφικής μπάντας όλων των εποχών, τόσο ηχητικά όσο και εμφανισιακά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
The White Lotus: Spa και διαλογισμός μετά φόνου στον τρίτο κύκλο της «καυτής» σειράς

Daily / The White Lotus: Spa και διαλογισμός μετά φόνου στον τρίτο κύκλο της «καυτής» σειράς

Σ’ ένα πολυτελές θέρετρο στην Ταϊλάνδη μεταφέρεται ο νέος κύκλος της επιτυχημένης σειράς που μόλις ξεκίνησε, φανερώνοντας κάποια σημεία κόπωσης, παρά το πάντα εντυπωσιακό στήσιμό της.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ω, τι κόσμος μπαμπά! 

Daily / Ω, τι κόσμος μπαμπά! 

Το παιδάκι του Μασκ που έκλεψε την παράσταση στο Οβάλ Γραφείο μπορεί να είναι το «μωρό της Ρόζμαρι», μπορεί όμως και να είναι ο Μεσσίας. Όλα είναι πιθανά στη δυστοπική σουρεάλα που ζούμε, και ο δρόμος προβλέπεται μακρύς κι αλλόκοτος.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Πού θα πάει τέλος πάντων η βαλίτσα με το Severance;

Daily / Πού θα πάει τέλος πάντων η βαλίτσα με το Severance;

Τρία χρόνια μετά τον πρώτο, ξεκίνησε πριν λίγες εβδομάδες ο πολυαναμενόμενος δεύτερος κύκλος της ατμοσφαιρικής, ρετροφουτουριστικής, αινιγματικής – και πανάκριβης – σειράς που κερδίζει όλο και περισσότερους πιστούς θεατές.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ