«Σοφή η μ@λ@κία σου»

«Σοφή η μαλακία σου» Facebook Twitter
Έχει πει πολύ φριχτά και πολύ βαριά πράγματα, που φανέρωναν απίστευτη εμπάθεια, ακόμα και προσωπική βεντέτα.
0

«ΣΟΦΗ Η ΜΑΛΑΚΙΑ ΣΟΥ»... Αυτή ήταν μια από τις πιο χαρακτηριστικές (και πιο διφορούμενες) ατάκες που πετούσε ο Γιώργος Γεωργίου στους νυχτόβιους μαζοχιστές που έπαιρναν τηλέφωνο στις εκπομπές του. Μια ατάκα που θα μπορούσε να του επιστραφεί, αφού κάποιες από τις μαλακίες που έλεγε (το «Καφενείο των φιλάθλων» ήταν άλλωστε ο ορισμός ή μάλλον το απώτατο όριο του «λέμε και καμιά μαλακία για να περνά η ώρα» και γι’ αυτό τις χαζεύαμε μαγνητισμένοι κάποτε) είχαν, αν όχι κάποιο βάθος, σίγουρα κάποιο πνεύμα.

Υπό αυτή την έννοια, εκτός από περφόρμερ και προβοκάτορας, ήταν δημοσιογράφος – καλός δημοσιογράφος μάλιστα, στον τρόπο που αποτύπωνε μια κατάσταση, που αντανακλούσε μια ολόκληρη κουλτούρα (μια πραγματικότητα), που χειραγωγούσε τους αρρώστους που ξεροστάλιαζαν υπομονετικά στην άλλη άκρη της γραμμής και πλήρωναν τόσα κερατιάτικα μέχρι να έρθει η σειρά τους να πουν δημοσίως τον πόνο τους. Ήταν ο θρίαμβος της αντι-τηλεόρασης.  

Δεν ήταν απλά ένας ομοφοβικός του συρμού, όπως τόσοι και τόσοι άλλοι (ειδικά στο περιθώριο, αλλά και στον ίδιο τον πυρήνα του ποδοσφαίρου), αλλά εμφανιζόταν σχεδόν ως ακτιβιστής της πιο απροκάλυπτης ομοφοβίας και ως θιασώτης της πιο ανελέητης ρητορικής μίσους.

Έχω δει τόνους Γεωργίου. Το ομολογώ, μου φαινόταν ελκυστική η φυσιογνωμία του με το «Μάλμπορο» ως μοναδικό αξεσουάρ στο πλατό – στο ραδιόφωνο δεν είχα καμία διάθεση να τον ακούσω ποτέ, ούτε φυσικά και να τον διαβάσω στον (αλήστου μνήμης) «Φίλαθλο». Και δεν το έβρισκα λούμπεν, ούτε «αυθεντικό», ούτε καλτ το θέαμα.

Ήταν ένα αφιλτράριστο χάος οπαδικής συνωμοσιολογίας, παρασκηνιακής σπέκουλας και προαστιακής μανούρας. Απόηχοι από γήπεδα, καφετέριες, μπιλιάρδα, αποδυτήρια, λέσχες, νυχτερινές πλατείες. Μέχρι που πλέον δεν είχε πλάκα, μέχρι που μεταστράφηκε σε κάτι σκοτεινό και σάπιο και σκατόψυχο, όταν άρχισε να τα σκιάζει όλα η αβάσταχτη παθολογία όχι των θεατών που έβγαιναν στον αέρα, αλλά του ίδιου του Γεωργίου. 

Κάποιος ή κάποια που δεν είχε παρακολουθήσει τα κατά καιρούς ξεσπάσματά του εναντίον των γκέι, μπορεί να θεωρήσει υπερβολικά όσα του καταλογίζουν σχετικώς. Δεν είναι καθόλου υπερβολικά, δυστυχώς. Έχει πει πολύ φριχτά και πολύ βαριά πράγματα, που φανέρωναν απίστευτη εμπάθεια, ακόμα και προσωπική βεντέτα. Ήταν τόσο φάλτσα και άγρια και εκτός πλαισίου.

Δεν ήταν απλά ένας ομοφοβικός του συρμού, όπως τόσοι και τόσοι άλλοι (ειδικά στο περιθώριο, αλλά και στον ίδιο τον πυρήνα του ποδοσφαίρου), αλλά εμφανιζόταν σχεδόν ως ακτιβιστής της πιο απροκάλυπτης ομοφοβίας και ως θιασώτης της πιο ανελέητης ρητορικής μίσους. Κάποια στιγμή τον έκλεισα και δεν επέστρεψα ποτέ.

Ποτέ όμως δεν τον έσβησα (ή «ακύρωσα») εντελώς, αφού παρά τα μνημειώδη και σχεδόν εγκληματικά στραβά του, υπήρξε στην πραγματικότητα πιο οικείο πρόσωπο από τη συντριπτική πλειοψηφία των επιφανών τηλε-προσωπικοτήτων κάθε επιπέδου και είδους. Τουλάχιστον εκείνος ήταν ειλικρινής. Αυτή είναι η μαύρη αλήθεια. Εύχομαι ειλικρινά να αναπαυθεί, πάντα έμοιαζε να το έχει ανάγκη.

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Daily / Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Η αυτοτελής σειρά κατορθώνει να λειτουργεί συγχρόνως ως ιστορική αναπαράσταση, ως συνταρακτικό δράμα, ως καθηλωτικό θρίλερ, ακόμα και ως δραματοποιημένο true crime, ειδικά για τους θεατές που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις πολυσύνθετες πτυχές του ένοπλου αγώνα στη Βόρεια Ιρλανδία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Από πού έρχεται και πού πάει η κριτική κινηματογράφου;

Daily / Από πού έρχεται και πού πάει η κριτική κινηματογράφου;

Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται το πρώτο μεγάλο συνέδριο για την κινηματογραφική κριτική στην Ελλάδα, που θα διεξαχθεί από την Πέμπτη ως και το Σάββατο στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Παραπονεμένα λόγια: Είναι σκληρό να ζεις καθημερινά στο πετσί σου την «τυραννία της μειοψηφίας» 

Daily / Παραπονεμένα λόγια: Είναι σκληρό να ζεις καθημερινά στο πετσί σου την «τυραννία της μειοψηφίας» 

Η επανεκλογή του Τραμπ έχει αλλάξει ξαφνικά τον τόνο της δημόσιας συζήτησης, κάνοντάς την πολύ πιο φιλική ως προς τις θέσεις της «λαϊκίστικης δεξιάς».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έκανε τελικά κακό στην Κάμαλα Χάρις η κουστωδία των διάσημων που την στήριξαν;

Daily / Έκανε τελικά κακό στην Κάμαλα Χάρις η κουστωδία των διάσημων που τη στήριξαν;

Στην Ελλάδα, πάντως, οι διασημότητες συχνά δεν κάνουν τον κόπο καν να δηλώσουν επίσημα την εκλογική στήριξή τους. Απλά, βάζουν υποψηφιότητα οι ίδιοι και οι ίδιες και εκλέγουν απευθείας τους εαυτούς τους σε θέσεις βουλευτών και ευρωβουλευτών.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Το «πογκρόμ» στο Άμστερνταμ και οι λέξεις που χάνουν το νόημά τους

Daily / Το «πογκρόμ» στο Άμστερνταμ και οι λέξεις που χάνουν το νόημά τους

Μια συντονισμένη απόπειρα να παρουσιαστούν οι φανατικοί οπαδοί της Μακάμπι ως αθώα θύματα ή και ήρωες ακόμα, παρά τις επιθέσεις και τις προκλήσεις στις οποίες προέβησαν πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα της ομάδας τους εναντίον του Άγιαξ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντος μας

Daily / Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντός μας

«Μετά από 50 χρόνια στον δρόμο, είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε τώρα», δηλώνει μ’ ένα διακριτικό μειδίαμα ο 75χρονος ροκ σταρ σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την πρόσφατη περιοδεία του Μπρους Σπρίνγκστιν και της θρυλικής μπάντας του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ελληνικές σειρές των 90s: comfort zone ή ζώνη του λυκόφωτος;

Daily / Ελληνικές σειρές των '90s: Comfort zone ή ζώνη του λυκόφωτος;

Οι τηλεοπτικές σειρές της πρώτης δεκαετίας των ιδιωτικών καναλιών φαίνονται να έχουν υποκαταστήσει σ’ ένα μεγάλο κοινό τον ρόλο που έπαιζαν για μισό αιώνα σχεδόν οι ελληνικές ταινίες της ακμής του βιομηχανικού σινεμά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Στο μεταξύ, η Γάζα πεθαίνει 

Daily / Στο μεταξύ, η Γάζα πεθαίνει 

«Το Ισραήλ πάνω απ' όλα», έγραψε με εθνικοσοσιαλιστικό ρίγος, αν και ιστορικός του Ολοκαυτώματος, ο Αριέλ Λεκαδίτης αμέσως μετά (και παρά) την ανακοίνωση του εκδοτικού του οίκου ότι διακόπτει τη συνεργασία τους εξαιτίας «των χυδαίων αναρτήσεών του».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ