Μόνο σε μένα αρέσουν οι Απόκριες;

Μόνο σε μένα αρέσουν οι Απόκριες; Facebook Twitter
Είναι πράγματι ένα αιώνιο ερώτημα – θα διαλέξεις τον δρόμο της αρετής και θα ντυθείς χοτ ντογκ ή θα αποφασίσεις πως φέτος ήρθε η ώρα να ντυθείς π.χ. χανούμισσα; Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ανησυχεί κανείς ότι η πολιτική ορθότητα απειλεί την «ελληνική λεβεντιά» (η φράση ελληνική λεβεντιά με κάνει πάντα να σκέφτομαι δύο άντρες ντυμένους με φόρμα και τσαντάκι μπανάνα που χαιρετιούνται χτυπώντας ο ένας την πλάτη του άλλου με ελαφρά χτυπηματάκια κι αποκαλούν ο ένας τον άλλον «αγορίνα μου»), μπορεί να περιπλανηθεί για λίγη ώρα σε site που πουλούν αποκριάτικες στολές για παιδιά: στις στολές μπεμπέ περιλαμβάνονται ένας rasta man (έτσι τον αποκαλούν) με dreadlocks (ευτυχώς δεν έχουν βάψει το αγοράκι που τη φοράει με φούμο), μια Κινέζα (τη λένε κάτι σαν «πριγκίπισσα της Ανατολής») και μια στολή «νάνος».

Στις μεγαλύτερες ηλικίες τα κορίτσια μπορούν να ντυθούν περίπου 1 εκατομμύριο παραλλαγές πριγκίπισσας και τα αγόρια φαντάρος, αστυνομικός, πιλότος, SWAT team, νίντζα και οτιδήποτε έχει δίκαννο, μπαζούκα ή σπαθί.

Οι φίλοι μου με περιφρονούν όταν λέω πως μου αρέσουν οι Απόκριες. Τις βρίσκουν κιτς και καθόλου κουλ – πιθανώς γιατί έφαγαν το Πατρινό Καρναβάλι και το χανγκόβερ από τη Μαυροδάφνη με το κουτάλι ως φοιτητές.

Οι φίλοι μου με περιφρονούν όταν λέω πως μου αρέσουν οι Απόκριες. Τις βρίσκουν κιτς και καθόλου κουλ – πιθανώς γιατί έφαγαν το Πατρινό Καρναβάλι και το χανγκόβερ από τη μαυροδάφνη με το κουτάλι ως φοιτητές.

Κοιτώντας φωτό από ένα παλιό πάρτι, δεν τους αδικώ. Η πολιτική ορθότητα ήταν μια σχεδόν άγνωστη έννοια. Ένας φίλος μου είχε ντυθεί Μεξικάνος με σομπρέρο, ένας άλλος Σαουδάραβας με ρολόγια. H χειρότερη ήταν μια άγνωστη που είχε ντυθεί «σέξι γκέισα» με μάτια τραβηγμένα με eyeliner. Όπως χορεύαμε –το πάρτι γινόταν σε έναν χώρο εκδηλώσεων με σομόν κουρτίνες και πλακάκι που θύμιζε rooms to let πάνω από ένα σουπερμάρκετ στη Βουλιαγμένης– η άγνωστη χτυπούσε παλαμάκια και φώναζε «τσιν τσον τσιν τσον». 

«Εγώ ήθελα πάντα να σας ντύνω κάτι έξυπνο, πέρα από τα τετριμμένα», μου είπε πρόσφατα η μητέρα μου όταν συζητούσαμε τι στολή να αγοράσω για τον γιο μου που είναι 2 χρονών. Το αποτέλεσμα ήταν να ντύσει τον αδελφό μου λιοντάρι με χειροποίητη στολή (την οποία θυμάται ακόμα με μίσος) και μένα ποδοσφαιριστή με μπάλα, σφυρίχτρα και στολή.

Ήταν μια καταπληκτική ιδέα στη θεωρία, για να πατάξουμε την πατριαρχία από τα σπάργανα, μόνο που ήμουν 4 ετών και δεν με ενδιέφερε καθόλου το ποδόσφαιρο ή η πατριαρχία. Δεν ήμουν καν αυτό που κάποτε αποκαλούσαμε «αγοροκόριτσο» (κάποια στιγμή να αναλύσουμε αυτόν τον όρο μαζί με κανέναν ψυχίατρο), και το μόνο που ήθελα ήταν να ντυθώ πριγκίπισσα και να φορέσω γαλάζια σκιά ως τα φρύδια. Πέρασα όλο το πάρτι σκαρφαλωμένη σε ένα μονόζυγο. 

Χρόνια πριν, σε ένα ρεπορτάζ για αποκριάτικα, η ιδιοκτήτρια ενός βεστιαρίου, ανάμεσα σε στολές Τσάρλεστον, μαρκησίας και Εβίτα Περόν, μου είχε πει πως αρνείται να νοικιάσει αστείες στολές. «Τι να την κάνεις χρυσό μου τη στολή κότας; Το θέμα είναι να βάλεις κάτι να δείξεις θηλυκό, να ’ρχονται οι άντρες να σου μιλάνε». Είναι πράγματι ένα αιώνιο ερώτημα – θα διαλέξεις τον δρόμο της αρετής και θα ντυθείς χοτ ντογκ ή θα αποφασίσεις πως φέτος ήρθε η ώρα να ντυθείς π.χ. χανούμισσα; Εγώ μετά το φιάσκο με τον ποδοσφαιριστή διάλεγα πάντα το δεύτερο.

Η φίλη μου η Ρ. πόσταρε μια αποκριάτικη φωτό μου στον τοίχο μου στο Facebook για πλάκα στα γενέθλιά μου. Είχα μόλις πιάσει δουλειά σε μια μεγάλη μιντιακή εταιρεία όπου δούλευαν κατά 60% άντρες. Η φωτό μου ως μπουζουξού με ντεκολτέ με πούλιες και ξανθιά περούκα έκανε θραύση για όλους τους λάθος λόγους. Πενηντάρηδες συνάδελφοι με τους οποίους δεν είχαμε ανταλλάξει ούτε καλημέρα μου έστελναν μηνύματα να μου ευχηθούν «Κronia polla sto pio glyko moytraki tis εταιρίας» και στιχάκια στο chat: «Χρόνια πολλά σου εύχομαι για τα γενέθλιά σου, να ‘χεις πάντα χαμόγελο βαθιά μες στην καρδιά σου».

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι λύκοι της Γκράβας, το Χάρβαρντ και το λαγούμι

Οπτική Γωνία / Οι λύκοι της Γκράβας, το Χάρβαρντ και το λαγούμι

Η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και βλέπει την πλάτη της Ζωής Κωνσταντοπούλου, επαναφέρει τα σενάρια συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα. Πόσο ρεαλιστικά όμως είναι όλα αυτά; 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
ΕΠΕΞ Πορνό

Οπτική Γωνία / «Δεν μου αρέσει να νιώθω ότι παίζω τον ρόλο που είδαν σε μια ταινία πορνό»

Τρεις γυναίκες μιλούν για το πώς αντιμετώπισαν το θέμα της συστηματικής παρακολούθησης πορνογραφίας από τον ή την σύντροφό τους και για τις επιπτώσεις που είχε στη σχέση τους.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Αντιμόνιο στη Χίο: Τοξική πληγή ή πηγή πλούτου;

Ρεπορτάζ / Αντιμόνιο στη Χίο: Τοξική πληγή ή πηγή πλούτου;

Η προκήρυξη διαγωνισμού για την εξόρυξη αντιμονίου στη Βόρεια Χίο έχει φέρει σε αντιπαράθεση την τοπική κοινωνία με την κυβέρνηση. Τι υποστηρίζει κάθε πλευρά και πόσο πιθανός είναι ο περιβαλλοντικός κίνδυνος;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Τις επόμενες μέρες Θα δούμε περισσότερη βία, συλλήψεις και οργή»

Ανταπόκριση από την Κωνσταντινούπολη / «Τις επόμενες μέρες θα δούμε περισσότερη βία, συλλήψεις και οργή»

Ερντογάν εναντίον Ιμάμογλου: Η αρχή ή το τέλος μιας σκληρής σύγκρουσης; O διευθυντής της Milliyet, ο ανταποκριτής της «Süddeutsche Zeitung» και πολίτες περιγράφουν την κατάσταση που επικρατεί στην πόλη και το χάος που απειλεί τη χώρα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Eνηλικίωση, αυτή η αναπόφευκτη

Οπτική Γωνία / «Όταν, μεγάλος πια, χάνεις έναν γονιό, είσαι πολύ μεγάλος για να μεγαλώσεις»

Βγάζεις ταυτότητα στα 12, παίρνεις δίπλωμα οδήγησης μετά το λύκειο, έχεις δικαίωμα ψήφου στα 17. Όμως η αληθινή ενηλικίωση έρχεται όταν δεν είσαι πια το παιδί κάποιου.
ΛΙΝΑ ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗ
Μιχάλης Τσιντσίνης: «Σοβαρή ενημέρωση δεν σημαίνει και ξενέρωτη» Ή «Δεν λείπει η άποψη αλλά η έρευνα και η νηφάλια σκέψη»

Συνέντευξη / Μιχάλης Τσιντσίνης: «Σοβαρή ενημέρωση δεν σημαίνει και ξενέρωτη»

Ο διευθυντής σύνταξης της κυριακάτικης έκδοσης της «Καθημερινής» δίνει την πρώτη του συνέντευξη και μιλά για το μέλλον των εντύπων, την ποιοτική δημοσιογραφία, τα social media αλλά και την κριτική που έχει δεχθεί κατά καιρούς το μέσο στο οποίο εργάζεται. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ