Πίσω από τη δηλωτική σιωπή του Αλέξη Τσίπρα

Πίσω από τη δηλωτική σιωπή του Αλέξη Τσίπρα Facebook Twitter
H στάση αυτή του κ. Τσίπρα, πέραν των συνεπειών για το κόμμα του, αφήνει ένα αρνητικό αποτύπωμα και στο όποιο δικό του πολιτικό κεφάλαιο. .. EUROKINISSI
0

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΒΙΩΝΕΙ εμφύλιο σπαραγμό. Τελεσίγραφα διαγραφών, μαζικές αποχωρήσεις και βιτριολικές δηλώσεις αποτελούν καθημερινότητα σε ένα κόμμα που σε μία δεκαετία τα έζησε όλα: από τα μικροσκοπικά εκλογικά μεγέθη στη μετεωρική εκλογική του άνοδο κατά τον «εκλογικό σεισμό» του 2012, την πρωτιά του στις δύο εθνικές εκλογικές αναμετρήσεις του 2015 και τον σχηματισμό κυβέρνησης της «πρώτης φοράς Αριστερά» έως την εκλογική ήττα στις βουλευτικές εκλογές του 2019 και την εκλογική κατακρήμνιση στις διπλές εκλογές του Μαΐου/Ιουνίου του 2023.

Η κατακρήμνιση συνεχίζεται και μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και την εκλογή του νέου αρχηγού, διαδικασία που υπήρξε εξαιρετικά πολωτική και διχαστική αλλά και πρωτόγνωρη, υπό την έννοια ότι ένα μέχρι τότε άγνωστο και χωρίς εμπλοκή στο κομματικό γίγνεσθαι πρόσωπο εξελέγη πρόεδρος του κόμματος.

Ενώ η εκλογή ενός νέου αρχηγού είθισται να λειτουργεί συσπειρωτικά, στην περίπτωση της εκλογής του νέου αρχηγού στον ΣΥΡΙΖΑ η επίδραση ήταν προς την αντίθετη κατεύθυνση, γεγονός που επιτείνει την αποσυσπείρωση, οδηγώντας σταδιακά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην τρίτη ή και τέταρτη θέση στις δημοσκοπήσεις.

Ενώ η εκλογή ενός νέου αρχηγού είθισται να λειτουργεί συσπειρωτικά, στην περίπτωση της εκλογής του νέου αρχηγού στον ΣΥΡΙΖΑ η επίδραση ήταν προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Καθώς η καθοδική τροχιά δεν έχει ανακοπεί και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει απώλειες και προς τα δεξιά του (κυρίως προς το ΠΑΣΟΚ) και προς τα αριστερά του (προς το ΚΚΕ αλλά και μικρότερους κομματικούς σχηματισμούς), είναι μάλλον αναμενόμενο στις δημοσκοπήσεις να έχει μονοψήφιο ποσοστό.

Για μεν το εναπομείναν εκλογικό σώμα του ΣΥΡΙΖΑ αυτή η διαρκής κατολίσθηση επιτείνει τα αισθήματα απογοήτευσης, δημιουργώντας διάθεση απόσυρσης και αποχής από το εκλογικό γίγνεσθαι, ενώ για το εναπομείναν στελεχικό δυναμικό του η συνεχιζόμενη φθορά δείχνει να μην έχει γίνει αντιληπτή στις πραγματικές της διαστάσεις, με αποτέλεσμα η νέα ηγετική ομάδα στον ΣΥΡΙΖΑ να μη θεωρεί το θρυμμάτισμα του κόμματος πρόβλημα που θα προκαλέσει περαιτέρω απώλειες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς μεγάλωνε εκλογικά, ενσωμάτωνε στον πυρήνα του ένα δυναμικό κομματικών στελεχών που ανταποκρίνονταν σε αυτό που θα μπορούσε να αποκληθεί πολιτική της αντιπαράθεσης και της πόλωσης και σκοπό είχε να κατασκευάζει εχθρούς και να αντιμετωπίζει την πολιτική με όρους «εχθρού - φίλου». Πρόκειται για μια στρατηγική που χρησιμοποιείται κατά κόρον από αυταρχικούς λαϊκιστές πολιτικούς ανά τον κόσμο, οι οποίοι καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα ιδεολογικού προσανατολισμού, από τον Ούγκο Τσάβες και τον Νικολάς Μαδούρο στη Βενεζουέλα μέχρι τον Όρμπαν στην Ουγγαρία και, βέβαια, τον Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ.

Η υπονόμευση της δημοκρατίας από το εσωτερικό της είναι ένα πρόβλημα που αφορά τη φιλελεύθερη δημοκρατία συνολικά, αφορά όμως και τα πολιτικά κόμματα, άλλα λιγότερο και άλλα περισσότερο, καθώς ενσωματώνουν αυταρχικές λαϊκιστικές δυνάμεις στον κομματικό τους κορμό προκειμένου αφενός μεν να προσελκύσουν παραπονεμένους εκλογείς που τα έχουν βάλει με το «κομματικό κατεστημένο» και το «σύστημα» και αφετέρου να λειτουργήσουν ως φόβητρο σε εσωκομματικό επίπεδο, τρόπον τινά βάζοντας στη θέση τους εκείνα τα κομματικά στελέχη που θα επικαλεστούν κομματικές παραδόσεις και γραμμές, από τις οποίες ο αρχηγός και το κόμμα έχουν παρεκκλίνει.

Ήταν επιλογή του πρώην αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ να ενσωματώσει στο εσωτερικό του κόμματός του, και να στηρίξει κομματικά, ένα αυταρχικό λαϊκιστικό περιβάλλον, το οποίο, μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα, πήρε θέση στη διάρκεια των προκριματικών εκλογών και έκτοτε βρίσκεται ανοιχτά δίπλα στον νεοεκλεγέντα πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Πολλοί αναρωτιούνται γιατί ο κ. Τσίπρας σιωπά και αν θα έπρεπε να μιλήσει καθώς εξελίσσεται ο εσωκομματικός εμφύλιος. Ωστόσο, η σιωπή του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ δεν σημαίνει απαραίτητα και έλλειψη τοποθέτησης· πρώτον, διότι η στάση που ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τηρεί εκπέμπει αρκετά σαφή μηνύματα προς το έσω και το εξωκομματικό οικοσύστημα.

Δεύτερον –και ενδεχομένως σημαντικότερο– είναι ότι το περιβάλλον του Αλέξη Τσίπρα εντός του ΣΥΡΙΖΑ και οι προσωπικές επιλογές του μέσα σε αυτόν, με άλλα λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ όπως ο ίδιος ο κ. Τσίπρας τον διαμόρφωσε από το συνέδριο «πολιτικής ταυτότητας» του 2020, και (σχεδόν) όλοι οι άνθρωποι του τότε προέδρου παίρνουν θέση στον εσωκομματικό εμφύλιο. Είναι προφανές ότι η στάση αυτή του κ. Τσίπρα, πέραν των συνεπειών για το κόμμα του, το οποίο έχει πλέον μπει σε μια τροχιά μη αναστρέψιμης αποσύνθεσης, αφήνει ένα αρνητικό αποτύπωμα και στο όποιο δικό του πολιτικό κεφάλαιο.

Η Βασιλική Γεωργιάδου είναι καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπορεί μια φεμινίστρια να είναι χριστιανή; 

Οπτική Γωνία / Μπορεί μια φεμινίστρια να είναι χριστιανή; 

Υπάρχει τελικά ασυμβίβαστο μεταξύ χριστιανισμού και φεμινισμού; Μπορούν οι δύο ταυτότητες να συνυπάρξουν ή πρόκειται για έναν αδύνατο συνδυασμό; Δύο γυναίκες παραθέτουν τα επιχειρήματα κάθε πλευράς.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Το πράσινο της Αθήνας και τα πάθη του

Ρεπορτάζ / Το πράσινο της Αθήνας και τα πάθη του

Το πράσινο της πόλης μπορεί να είναι περιορισμένο, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις είναι αξιόλογο - και η άνοιξη το φέρνει ξανά στο προσκήνιο, μαζί με τα προβλήματά του. Λύσεις υπάρχουν· το ζητούμενο είναι να εισακουστούν.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ζωή, όπως Ζορό

Βασιλική Σιούτη / Ζωή, όπως Ζορό

Τιμωρός του κατεστημένου ή εκπρόσωπος μιας δήθεν αντισυστημικής ελίτ που παίζει με τα σπίρτα; Η δημοσκοπική εκτόξευσή της είναι γεγονός και όλοι προσπαθούν να μαντέψουν πόσο θα κρατήσει και ποιες θα είναι οι συνέπειες.   
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Πράγματι, μεγάλος αριθμός των Ένορκων Διοικητικών Εξετάσεων καταλήγουν σε απαλλακτικά πορίσματα»

Οπτική Γωνία / Οι ΕΔΕ στην Ελλάδα: Πόσες καταλήγουν σε απαλλακτικά πορίσματα;

Πότε διενεργείται μια Ένορκη Διοικητική Eξέταση; Είναι αλήθεια ότι μεγάλος αριθμός ΕΔΕ καταλήγουν στο αρχείο και τι πρέπει να αλλάξει στο ρυθμιστικό πλαίσιο; Μιλά στη LiFO ο δικηγόρος στον Άρειο Πάγο, Νίκος Βιτώρος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ακαρνανικά Όρη: Ενεργειακές Κοινότητες-«μαϊμού» και διά της πλαγίας

Ρεπορτάζ / Ακαρνανικά Όρη: Ενεργειακές κοινότητες-«μαϊμού» και διά της πλαγίας

Μια κραυγαλέα κατάχρηση του θεσμού των ενεργειακών κοινοτήτων στα Ακαρνανικά Όρη αμαυρώνει τον θεσμό, παρακάμπτει την περιβαλλοντική νομοθεσία και αποκαλύπτει την αδυναμία της διοίκησης να ελέγξει την επιχειρηματική δραστηριότητα που βλάπτει το περιβάλλον και την οικονομία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Τελικά αν οι γκέι δεν κάνουν παιδιά θα σωθούν οι γυναίκες απ’ το trafficking; 

Οπτική Γωνία / Τελικά, αν οι γκέι δεν κάνουν παιδιά, θα σωθούν οι γυναίκες από το trafficking; 

Τι αλλάζει με την τροποποίηση Φλωρίδη για την παρένθετη κυοφορία και γιατί ο όρος «παρένθετη μητρότητα» είναι λάθος; Η νομικός Μαριάννα Βασιλείου λύνει όλες μας τις απορίες.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Γιώργος Φλωρίδης, υπουργός Α-δικαιοσύνης

Οπτική Γωνία / Γιώργος Φλωρίδης, υπουργός Α-δικαιοσύνης

Πολιτικός «παντός καιρού», κυνικός, αλαζόνας, οπορτουνιστής, οπισθοδρομικός με εκσυγχρονιστικό προσωπείο, γίνεται όλο και περισσότερο «βασιλικότερος του βασιλέως» μετά τη μετεγγραφή του στο κυβερνητικό στρατόπεδο, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις δηλώσεις του για τα Τέμπη, τον νέο Π.Κ. και τη χρήση της παρενθεσίας από ζευγάρια ανδρών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Ghiblipocalypse»: Είναι η AI δώρο για τον εκδημοκρατισμό της τέχνης;

Οπτική Γωνία / «Ghiblipocalypse»: Είναι η AI δώρο για τον εκδημοκρατισμό της τέχνης;

Η μαζική χρήση AI για τη δημιουργία εικόνων με την αισθητική του Studio Ghibli ανοίγει ξανά τη συζήτηση για το ποια είναι τα όρια της αντιγραφής στην τέχνη. Γιορτάζουμε την προσβασιμότητα ή κηδεύουμε τη δημιουργία;
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ