Τα wine bars είναι τα μοναδικά σημεία όπου ο καταναλωτής έχει τη δυνατότητα, απολαμβάνοντας ένα ποτήρι κρασί, να λύσει τυχόν απορίες που έχει σχετικά με ποικιλίες αμπέλου, τα χαρακτηριστικά ή την προέλευσή τους.
Ευτυχώς, με την αύξηση κατανάλωσης κρασιού φαίνεται ότι η γνώση είναι μονόδρομος για τους επαγγελματίες, γι' αυτό συναντάμε όλο και πιο συχνά οινοχόους ή ενημερωμένους σερβιτόρους και μπορούμε ακομπλεξάριστα να ρωτήσουμε κάτι σχετικό με τις ετικέτες που μας ενδιαφέρουν και να πάρουμε απαντήσεις με τρόπο απλό, κατανοητό και περιεκτικό.
Αυτή είναι η δουλειά τους και έχουμε κάνει μεγάλη πρόοδο σε αυτές τις υπηρεσίες. Αυτό, βέβαια, συμβαίνει όταν το προσωπικό είναι καταρτισμένο και έχει αληθινή γνώση, διότι κανείς δεν έχει διάθεση να ανεχτεί έναν υπερφίαλο οινοχόο που αγορεύει ανούσια.
«Γιατί κουνάμε το ποτήρι πριν δοκιμάσουμε;»
«Τι σημαίνει φέλλωμα και πώς το καταλαβαίνουμε;»
«Γιατί όλοι οι όροι σχετικά με το κρασί είναι στα γαλλικά;»
Από την άλλη, υπάρχει ο πελάτης και ποιο είναι, άραγε, το προφίλ του; Η καλή περίπτωση ‒κι αυτό είναι σύνηθες στις νεαρές ηλικίες‒ αφορά αυτούς που δείχνουν να αγαπούν το κρασί, δεν γνωρίζουν πολλά και είναι διατεθειμένοι να πειραματιστούν για να μάθουν. Δείχνουν εμπιστοσύνη στον επαγγελματία που έχουν απέναντί τους και τον συμβουλεύονται πριν επιλέξουν.
Όμως στην Ελλάδα το brand συχνά επηρεάζει την επιλογή όσο πουθενά αλλού. Για παράδειγμα, ζητάνε επίμονα το Domaine xxx, χωρίς να ενδιαφέρει ιδιαίτερα εάν είναι λευκό, ροζέ ή ερυθρό. Δεν αναφέρω καν την πλήρη αδιαφορία προς την ποικιλιακή σύνθεση.
Και εάν ο πρόθυμος οινοχόος πάρει την πρωτοβουλία να ενημερώσει σχετικά, τότε σύντομα θα νιώσει σαν τον Ναπολέοντα στη μάχη του Βατερλό. Πικρή η ήττα. Κανείς δεν ξέρει καλύτερα από το συγκεκριμένο προφίλ πελάτη. Γι' αυτό «και κόκκινη Μαλαγουζιά έχουμε», «και φύκια για μεταξωτές κορδέλες σερβίρουμε, αρκεί να είστε ευχαριστημένοι».
Όμως δεν θ' ασχοληθούμε περισσότερο με αυτή την κατηγορία, αφού τα ξέρει όλα. Μας ενδιαφέρει ο καταναλωτής που αγαπάει το κρασί, του αρέσει να δοκιμάζει, είναι απαλλαγμένος από στερεότυπα και θα ρωτήσει πριν επιλέξει. Και είναι υποχρέωσή μας να ασχοληθούμε μαζί του, να του δώσουμε χρόνο και να μοιραστούμε γνώσεις, για να κάνουμε τη ζωή του ομορφότερη.
Αφού το κρασί συντροφεύει τις χαρές τις ζωής μας, αυτό και μόνο χρειάζεται. Εξάλλου, δεν υπάρχουν ανόητες ερωτήσεις ‒δεν είναι υποχρεωμένος ο άλλος να ξέρει‒, πρέπει όμως να μη διστάζει να ρωτήσει.
Αφορμή για το κείμενο που διαβάζετε ήταν μικρές, κάθετες γευσιγνωσίες που οργανώσαμε με τη συνδρομή και τη συμμετοχή οινοποιών του δικτύου Wines of Athens για λογαριασμό της Domotel Hotels & Resorts. Μια έξυπνη εκδήλωση της ξενοδοχειακής επιχείρησης για τους εταιρικούς πελάτες της με επίκεντρο το κρασί. Εκεί, λοιπόν, στο περιθώριο των δοκιμών, είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με τους συμμετέχοντες και σας παραθέτουμε κάποιες από τις απορίες που ακούσαμε.
- «Γιατί κουνάμε το ποτήρι πριν δοκιμάσουμε;»
- «Τι σημαίνει φέλλωμα και πώς το καταλαβαίνουμε;»
- «Γιατί όλοι οι όροι σχετικά με το κρασί είναι στα γαλλικά;»
- «Μας λέτε για αρώματα εσπεριδοειδών και πυρηνόκαρπων. Αυτά από πού προέρχονται;»
- «Μα, είναι σωστό να χρησιμοποιούμε λέξεις όπως "ζωικά" ή "στάβλος" όταν αναφερόμαστε στα αρώματα;»
- «Πώς μπορεί ένα κρασί να περιγράφεται ως λιπαρό;»
- «Όταν λέτε σάκχαρα, σημαίνει ότι έχει πολλές θερμίδες;»
- «Μα, πώς δοκιμάζουμε ένα λευκό κρασί του 2012, αφού όλοι λένε ότι πρέπει να καταναλώνονται μέσα σε μία 2ετία;»
- «Μ' αρέσει να βάζω πάγο στο κρασί μου, όμως μου λένε πως δεν κάνει».
- «Λέτε συνεχώς τη λέξη "δεξαμενή". Μα, όλα τα κρασιά δεν προέρχονται από βαρέλι;»
- «Όταν πίνω λευκό κρασί, νυστάζω, γι' αυτό προτιμώ πάντα ερυθρό».
- «Μα, καλά, με ψάρι κόκκινο κρασί;»
- «Πώς καταλαβαίνουμε ότι ένα κρασί είναι κακό;»
Πιθανόν αντίστοιχα ερωτήματα να έχετε κι εσείς. Γι' αυτό, στην επόμενη έξοδό σας μη διστάσετε να ρωτήσετε πριν επιλέξετε. Αν, πάλι, θέλετε να εντρυφήσετε στο κρασί, υπάρχουν σχολές που παρέχουν από τις βασικές γνώσεις έως σπουδές καριέρας.
