Gideon Levy
Is Gideon Levy the most hated man in Israel or just the most heroic?
For three decades, the writer and journalist Gideon Levy has been a lone voice, telling his readers the truth about what goes on in the Occupied Territories. The Independent.
Πενήντα χρόνια, πενήντα χρόνια ψέματα
Πενήντα χρόνια, πενήντα χρόνια ψέματα
(Ισραήλ 1967-2017)
Ας αποδεχτούμε την ιδέα ότι η κατοχή είναι δικαιολογημένη. Ας πούμε επίσης ότι το Ισραήλ δεν έχει επιλογή. Ας αποφασίσουμε ακόμη να μην την ονομάσουμε κατοχή. Ας πούμε ότι αναγνωρίστηκε από το διεθνές δίκαιο και ότι ο κόσμος τη χειροκρότησε. Ας υποστηρίξουμε ότι οι Παλαιστίνιοι είναι ευγνώμονες για την υπαρξή της. Παραμένει ωστόσο ένα μικρό πρόβλημα που συνεχίζει να αιωρείται πάνω από το ζήτημα: όλο αυτό βασίζεται εξ ολοκλήρου σε ψέματα.
Από την αρχή ως το διαρκώς μετατιθέμενο τέλος, υπάρχει ένα πραγματικό συνονθύλευμα από ψέματα κι ούτε μια σχετική λέξη αλήθειας. Χωρίς αυτά τα ψέματα, όλο αυτό το οικοδόμημα θα είχε αποσυντεθεί εδώ και καιρό. Αυτά τα ψέματα, για κάποια από τα οποία υπερηφανεύεται η δεξιά ("για το καλό της γης του Ισραήλ, είναι σωστό να ψεύδεσαι"), αρκούν για να γεμίσουν αηδία κάθε αξιοπρεπή άνθρωπο. Δεν χρειαζόμαστε τις άλλες φρικαλεότητες για να πειστούμε.
'Ολα άρχισαν με το ζήτημα της ονομασίας των "εδαφών". Το ισραηλινό ραδιόφωνο αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον όρο "εδάφη υπό προσωρινή κατοχή". Αυτό ήταν και το ψέμα Ν° 1, γιατί σήμαινε πως η κατοχή ήταν πρόσκαιρη και πως το Ισραήλ προτίθετο να εκκενώσει τα εδάφη αυτά, χρησιμοποιώντας απλά ένα διαπραγματευτικό ατού στην αναζήτηση της ειρήνης. Αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο ψέμα και σίγουρα το πιο καθοριστικό. Αυτό που επέτρεψε τον εορτασμό του ιωβηλαίου του.
Η αλήθεια είναι ότι το Ισραήλ δεν είχε ποτέ την πρόθεση να βάλει ένα τέλος στην κατοχή. Η υποτιθέμενη χρονική προθεσμία αποσκοπούσε μόνο στο να αποκοιμήσει τον εξαπατημένο κόσμο.
Το δεύτερο μεγάλο ψέμα ήταν το επιχείρημα σύμφωνα με το οποίο η κατοχή εξυπηρετεί την ασφαλεία του Ισραήλ, κι ότι πρόκειται για ένα μέτρο αυτοάμυνας που χρησιμοποιείται από μια άμοιρη χώρα που περιβάλλεται από εχθρούς. Το τρίτο ψέμα ήταν η "ειρηνευτική διαδικασία" που ποτέ δεν τηρήθηκε πραγματικά, και η οποία, σε κάθε περίπτωση, απέβλεπε στη διαιώνιση της κατοχής. Το ψέμα αυτό είχε διάφορους υποστηρικτές. Ο κόσμος υπήρξε συνένοχος, λέγοντας συνεχώς ψέματα στον εαυτό του. Υπήρξαν συνομιλίες, παρουσιάστηκαν χάρτες (παρόμοιοι όλοι), έγιναν ειρηνευτικές συνδιασκέψεις με πολλούς κύκλους διαπραγματεύσεων και συνόδους κορυφής, με απεσταλμένους που έτρεχαν πέρα δώθε, και κυρίως κενές κουβέντες..
'Ολα αυτά στηρίζονταν σε ένα ψέμα, στην υποτιθέμενη πρόθεση του Ισαρήλ να σταματήσει την κατοχή.
Το τέταρτο ψέμα, φυσικά, είναι η επιχείρηση του εποικισμού. Το σχέδιο αυτό γεννήθηκε και αναπτύχθηκε μέσα σε ένα ψέμα. Καμία αποικία δεν φτιάχτηκε τίμια, αρχής γενομένης από τη νύχτα στο Park Hotel της Χεβρώνας, ως τα "στρατόπεδα εργασίας", τα "στρατόπεδα προστασίας", τις "αρχαιολογικές ανασκαφές", τα "φυσικά καταφύγια", τους "χώρος πρασίνου", τις "ζώνες πυρασφάλειας", "τα προς μελέτη εδάφη", τα "φυλάκια και οι επεκτάσεις" - εφευρέσεις που επικυρώνονταν με ένα κούνημα του κεφαλιού ή ένα κλείσιμο του ματιού, με αποκορύφωμα το πιο χοντρό ψέμα μέσα σε αυτό το πλαίσιο, αυτό των "κρατικών εδάφων", ένα ψέμα που μπορεί μόνο να συγκριθεί μ' εκείνο των "παρόντων απόντων" Παλαιστινίων του Ισραήλ.
Οι έποικοι έχουν πει ψέματα, το ίδιο και οι πολιτικοί, ο στρατός και η δημόσια διόικηση των κατεχόμενων- όλοι είπαν ψέματα, στον κόσμο και στον εαυτό τους. Από την φύλαξη μιας κεραίας γεννήθηκε μια μέγα-αποικία κι από ένα Σαββατοκύριακο σε κείνο το ξενοδοχείο γεννήθηκε το χειρότερο. Τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου που έβαλαν την υπογραφή τους, τα μέλη της Κνεσέτ που κούνησαν το κεφάλι και έκλεισαν το μάτι, οι αξιωματικοί που υπέγραψαν και οι δημοσιογράφοι που το πλάσαραν, όλοι τους ήξεραν την αλήθεια. Οι Αμερικανοί που "καταδίκασαν", και οι Ευρωπαίοι που "θύμωσαν", η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ που "εκανε έφεση" και το Συμβούλιο Ασφαλείας που "πήρε απόφαση", κανείς τους δεν είχε ποτέ την παραμικρή πρόθεση να προβεί στη συνέχεια σε οποιαδήποτε ενέργεια. Ο κόσμος επίσης λέει ψέματα στον εαυτό του. Αυτή η πρακτική τους βολεύει όλους.
'Ετσι διευκολύνεται και η ατελείωτη παραγωγή καθημερινών ψεμάτων με τα οποία καμουφλάρονται τα εγκλήματα που πραγματοποιούν ο ισραηλινός στρατός, η συνοριακή αστυνομία, το Shin Bet, η διοίκηση των φυλακών και η δημόσια διοίηκηση -ο μηχανισμός κατοχής στο συνολό του. 'Ετσι διευκολύνεται επίσης και η χρήση μιας αποστειρωμένης γλώσσας, της γλώσσας του κατακτητή που αρέσει τόσο στα μήντια, της ίδιας αυτής γλώσσας που χρησιμοποιείται για να ειπωθούν οι συγγνώμες και οι αυτο-δικαιολογίες. Δεν υπάρχει στο Ισραήλ άλλος τέτοιος εξωραϊσμός που να συγκρίνεται με τις περιγραφές της κατοχής, ούτε και ευρύτερο συνασπισμό που να την διαδίδει και να την υποστηρίζει με τόση ευλάβεια.
Η μόνη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή που χρησιμοποιεί μία ωμή στρατιωτική τυραννία και ο πιο ηθικός στρατός στον κόσμο που σκοτώνει πάνω από 500 παιδιά και 250 γυναίκες σε ένα μόνο καλοκαίρι -μπορεί κανείς να συλλάβει ένα χοντροειδέστερο ψέμα απ' αυτό; Μπορεί κανείς να φανταστεί μία μεγαλύτερη εξαπάτηση του εαυτού του απ' αυτήν που κυριαρχεί στο Ισραήλ, και που λέει πως όλα αυτά μας επιβλήθηκαν, πως δεν τα θέλαμε, και πως το φταίξιμο είναι των Αράβων; Και πάλι, δεν αναφέραμε το ψέμα των δύο κρατών, και το ψέμα βάσει του οποίου το Ισραήλ αναζητά την ειρήνη, τα ψέματα γύρω από τη Nakba του 1948 και την "καθαρότητα" των όπλων μας σ' αυτόν τον πόλεμο, το ψέμα που παρουσιάζει όλον τον κόσμο να είναι εναντίον μας και το άλλο ψέμα ότι δήθεν φταίνε και τα δύο μέρη.
Από τα λόγια της Golda Meir "δεν θα συγχωρήσουμε ποτέ τους 'Αραβες που υποχρεώνουν τα παιδιά μας να τους σκοτώνουν" ως "το έθνος που δεν μπορεί να είναι κατακτητής πάνω στην ίδια του τη γη", τα ψέματα διαδέχονται τα ψέματα. Αυτό δεν σταμάτησε μέχρι σήμερα. Πενήντα χρόνια κατοχής, πενήντα αποχρώσεις ψεμάτων. Και τώρα; 'Αλλα πενήντα χρόνια;
Gideon Levy
Μετφ. Σ.Σ. (από τα γαλλικά). Πηγή : Haaretz (01.06.2017)
