Γάζα - Λίβανος
Ένας δυτικός πόλεμος
Το editorial που υπογράφουν σήμερα ο διευθυντής και η αρχισυντάκτρια του γαλλικού ειδησεογραφικού σάιτ Orient XXI που ειδικεύεται στη Μεσανατολή
Alain Gresh
Γεννημένος στο Κάιρο το 1948, ανήκε στο συντακτικό δυναμικό της εφημερίδας Le Monde Diplomatique μέχρι το 2015. Τότε δημιούργησε το σάιτ Orient XXI, του οποίου είναι διευθυντής.
Sarra Grira
Δίγλωσση δημοσιογράφος (αραβικά και γαλλικά), μεταφράστρια, διερμηνέας. 'Εχει κάνει ένα Διδακτορικό στη γαλλική λογοτεχνία και είναι αρχισυντάκτρια του σάιτ Orient XXI.
Orient XXI - 30.09.2024
Ως που θα το πάει το Τελ Αβίβ; Το Ισραήλ δεν αρκέστηκε στο να μετατρέψει τη Γάζα σε μάζα ερειπίων, διαπράττοντας συγχρόνως μία γενοκτονία, αλλά επεκτείνει τις επιχειρήσεις του στο γειτονικό Λίβανο, χρησιμοποιώντας τις ίδιες μεθόδους, τις ίδιες σφαγές και τις ίδιες καταστροφές, πεπεισμένο για την αμέριστη υποστήριξη των δυτικών αρωγών του, οι οποίοι έχουν γίνει άμεσοι συνεργοί του.
Ο αριθμός των Λιβανέζων που σκοτώθηκαν στους βομβαρδισμούς ξεπέρασε τους 1.640 και τα ισραηλινά "κατορθώματα" πολλαπλασιάζονται. Εγκαινιάστηκαν με το επεισόδιο των μπίπερ, το οποίο έκανε αρκετούς δυτικούς σχολιαστές να παραμιλούν μπροστά σε αυτό το "τεχνολογικό επίτευγμα". Τόσο το χειρότερο για τα θύματα, που σκοτώθηκαν, παραμορφώθηκαν, τυφλώθηκαν, ακρωτηριάστηκαν, απλά διαγράφηκαν. Λέγεται συνέχεια, μέχρι αηδίας, ότι δεν επρόκειτο παρά για την "ταπείνωση" της Χεζμπολάχ, μιας οργάνωσης που, ας μην ξεχνάμε, η Γαλλία δεν θεωρεί τρομοκρατική οργάνωση. Λες και οι εκρήξεις δεν έπληξαν ολόκληρη την κοινωνία, σκοτώνοντας αδιάκριτα μαχητές και πολίτες. Ωστόσο, η χρήση παγίδων αποτελεί παραβίαση των νόμων του πολέμου, όπως έχουν επισημάνει διάφοροι ειδικοί και ανθρωπιστικές οργανώσεις. [1]
Οι δολοφονίες με συνοπτικές διαδικασίες των ηγετών της Χεζμπολάχ, μεταξύ των οποίων και του Γενικού Γραμματέα της Χασάν Νασράλα, που κάθε φορά συνοδεύονται από πολυάριθμα "παράπλευρα θύματα", δεν προκαλούν κανένα σκάνδαλο. Χλευάζοντας μια ακόμη φορά τον ΟΗΕ, ο Νετανιάχου έδωσε το πράσινο φως για τον βομβαρδισμό της πρωτεύουσας του Λιβάνου στην ίδια την έδρα του οργανισμού.
Στη Γάζα και στα υπόλοιπα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ αγνοούν κάθε μέρα και πιο πολύ τις γνωμοδοτήσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου (ΔΔΔ). Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) καθυστερεί να εκδώσει ένταλμα κατά του Μπενιαμίν Νετανιάχου, την ίδια ώρα που ο εισαγγελέας του αναφέρει πιέσεις "από παγκόσμιους ηγέτες" και άλλα μέρη, ακόμη και σε βάρος του ίδιου και της οικογένειάς του. [2] Ακούσαμε ποτέ τον Τζο Μπάιντεν, τον Εμανουέλ Μακρόν ή τον Όλαφ Σολτς να διαμαρτύρονται για αυτές τις πρακτικές;
Εδώ και σχεδόν ένα χρόνο, μερικές φωνές - που αντιμετωπίζονται σαν να είναι περίπου οι τρελοί του χωριού - καταγγέλλουν την ισραηλινή ατιμωρησία, που ενθαρρύνεται από την απάθεια της Δύσης. Ένας τέτοιος πόλεμος δεν θα ήταν ποτέ εφικτός χωρίς την αερομεταφορά αμερικανικών - και σε μικρότερο βαθμό ευρωπαϊκών - όπλων, και χωρίς τη διπλωματική και πολιτική κάλυψη των δυτικών χωρών. Η Γαλλία, αν το ήθελε, θα μπορούσε να λάβει μέτρα που θα έπλητταν πραγματικά το Ισραήλ, αλλά εξακολουθεί να αρνείται να αναστείλει τις άδειες εξαγωγής όπλων που έχει χορηγήσει. Θα μπορούσε επίσης να πιέσει την Ευρωπαϊκή Ένωση, μαζί με χώρες όπως η Ισπανία, να αναστείλει τη συμφωνία σύνδεσης με το Ισραήλ. Δεν το κάνει.
Η παλαιστινιακή αυτή Νάκμπα που δεν τελειώνει ποτέ και η επιταχυνόμενη καταστροφή του Λιβάνου δεν είναι μόνο ισραηλινά εγκλήματα, αλλά και δυτικά εγκλήματα για τα οποία η Ουάσιγκτον, το Παρίσι και το Βερολίνο φέρουν άμεση ευθύνη. Οι πόζες και οι θεατρινισμοί στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ τις τελευταίες ημέρες δεν μας ξεγελάνε, ούτε η οργή του Τζο Μπάιντεν ή οι ευσεβείς ελπίδες του Εμανουέλ Μακρόν για την "προστασία των αμάχων", ο οποίος δεν έχασε ποτέ την ευκαιρία να δείξει την ακλόνητη υποστήριξή του στην ακροδεξιά κυβέρνηση του Μπενιαμίν Νετανιάχου. 'Οσο για τους αρκετούς διπλωμάτες που αποχώρησαν από την αίθουσα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ όταν πήρε το λόγο ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, η χειρονομία τους είχε περισσότερο να κάνει με την κάθαρση παρά με την πολιτική. Γιατί αν οι δυτικές χώρες φέρουν την κύρια ευθύνη για τα εγκλήματα του Ισραήλ, άλλες, όπως η Ρωσία και η Κίνα, δεν έχουν λάβει κανένα μέτρο για να θέσουν τέλος σε αυτόν τον πόλεμο, του οποίου η έκταση διευρύνεται καθημερινά, επεκτεινόμενη σήμερα στην Υεμένη και αύριο ίσως στο Ιράν.
Αυτός ο πόλεμος μάς βυθίζει σε μια σκοτεινή εποχή όπου οι νόμοι, το δίκαιο, οι δικλείδες ασφαλείας - όλα όσα θα εμπόδιζαν την ανθρωπότητα να βυθιστεί στη βαρβαρότητα - καταρρίπτονται μεθοδικά. Μια εποχή στην οποία η μία πλευρά έχει αποφασίσει τον θάνατο της άλλης, κρίνοντας την ως "βάρβαρη". Είναι οι "άγριοι εχθρών", σύμφωνα με τα λόγια του Νετανιάχου, που απειλούν τον "ιουδαιοχριστιανικό πολιτισμό". Ο πρωθυπουργός επιδιώκει να παρασύρει τη Δύση σε έναν πόλεμο πολιτισμών με θρησκευτικό χαρακτήρα, στον οποίο το Ισραήλ θεωρεί τον εαυτό του ως το προκεχωρημένο φυλάκιο στη Μέση Ανατολή. Με προφανή επιτυχία.
Μέσω των όπλων και των πυρομαχικών που συνεχίζουν να προμηθεύουν στο Ισραήλ, μέσω της ακλόνητης υποστήριξής τους σε ένα ψευδεπίγραφο "δικαίωμα αυτοάμυνας", μέσω της απόρριψης του δικαιώματος των Παλαιστινίων στην αυτοδιάθεση και στην αντίσταση απέναντι σε μια κατοχή που το Διεθνές Δικαστήριο των Ηνωμένων Εθνών έχει κηρύξει παράνομη και έχει διατάξει να σταματήσει - μια απόφαση που το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αρνείται να εφαρμόσει - οι χώρες αυτές φέρουν ευθύνη για την ύβρη του Ισραήλ. Ως μέλη θεσμών με κύρος όπως το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και η G7, οι κυβερνήσεις αυτών των κρατών επικροτούν το νόμο της ζούγκλας που επιβάλλει το Ισραήλ και τη λογική της συλλογικής τιμωρίας. Αυτή η λογική εφαρμοζόταν ήδη στο Αφγανιστάν το 2001 και στο Ιράκ το 2003, με τα γνωστά αποτελέσματα. Ήδη το 1982, το Ισραήλ είχε εισβάλει στο Λίβανο, καταλάβει το νότο, πολιορκώντας τη Βηρυτό, ενώ επέβλεψε τις σφαγές στους παλαιστινιακούς καταυλισμούς Σάμπρα και Σατίλα. Ήταν αυτή η μακάβρια "νίκη" που οδήγησε στην άνοδο της Χεζμπολάχ, όπως ακριβώς η πολιτική κατοχής του Ισραήλ οδήγησε στην 7η Οκτωβρίου. Γιατί η λογική του πολέμου και της αποικιοκρατίας δεν μπορεί ποτέ να οδηγήσει στην ειρήνη και την ασφάλεια.
[1] Βλέπε, για παράδειγμα, την έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, "Επτά πράγματα που πρέπει να ξέρουμε για τις επιθέσεις στα μπίπερ και τα γουόκι τόκι στο Λίβανο", 23 Σεπτεμβρίου 2024.
[2] Η συνέντευξή του στο BBC, "ICC chief prosecutor defends Netanyahu arrest warrant in BBC interview", 5 Σεπτεμβρίου 2024.
