Η μέρα που έκλεισε η Πρώτη
(18.09.1990)
Εκδότης της εφημερίδας υπήρξε ο Χρήστος Καλογρίτσας
(ο γιος του Γιάννης Βλαδίμηρος Καλογρίτσας κατοχύρωσε μία από τις τέσσερις τηλεοπτικές άδειες)
*
Φωτ. Σπύρος Στάβερης
Οι φωτογραφίες συνόδευαν το άρθρο του Παύλου Μεθενίτη στο περιοδικό ΕΝΑ (τεύχος 39, 26.09.1990) :
"(...) Στα 1990, το πρώτο και μόνο πείραμα του ΚΚΕ να εκδώσει μια κάπως ανεξάρτητη εφημερίδα, τελείωνε στο όνομα εικονισμάτων, δογμάτων και αρχών, των αρχών του αιώνα. Και δεν μπορούν να ισχυριστούν κάποιοι στον Περισσό ότι η Πρώτη έκανε του "κεφαλιού της". Από την πρώτη στιγμή της εκδοσής της, η εφημερίδα είχε τους αφανείς καθοδηγητές της : Ν. Καλούδης, Τ. Μαμάτσης επί διεύθυνσης Λ. Κομίνη ("σύνδεσμος" ο Γ. Σταματάκης), Π. Λαφαζάνης επί διεύθυνσης Π. Κολιοπάνου, Μ. Ανδρουλάκης επί διεύθυνσης Ν. Τσαγκρή, Θ. Κατερός επί διέυθυνσης Π. Τσίμα. Ο Χ. Φλωράκης, κουμπάρος του Χρ. Καλογρίτσα, εκδότη της Πρώτης μέχρι τέλη Μαρτίου 1990, είχε την υψηλή εποπτεία της εφημερίδας και αυτός έδινε έγκριση για την όποια λύση των προβλημάτων. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι η ένταση στις σχέσεις με την Πρώτη κορυφώθηκε επί Τσίμα -μοναδικού διευθυντή εφημερίδας, ο οποίος ήταν και στέλεχος του κόμματος.
(...) Η είδηση ότι η Πρώτη κλείνει διέρρευσε τη Δευτέρα 16/9 το βράδυ. Το πρωϊ της Τρίτης, οι συντάκτες πληροφορήθηκαν ανεπισήμως ότι "το μαγαζί κλείνει", και καιρός είναι να γράψουν τα αποχαιρετιστήρια κομμάτια τους. Στις 6 το απόγευμα της Τρίτης, επιτέλους, η επίσημη ανακοίνωση αναρτήθηκε στον πίνακα. Λόγω οικονομικών δυσχερειών, η εταιρεία Πρώτη Α.Ε. είναι στη δυσάρεστη θέση, κλπ. κλπ. Κανένας πάντως από τους δημοσιογράφους δεν πείστηκε. Η ανακοίνωση των εργαζομένων ήταν σαφής : "Φρονούμε πως το κλείσιμο της Πρώτης είναι πολιτική πράξη".
Οι συντάκτες, οι φωτορεπόρτερς, οι εργαζόμενοι στο αρχείο και τη διόρθωση, εκατόν τριάντε πέντε άτομα το όλον, κι οι τηλεφωνήτριες, κλητήρες, θυρωροί -γύρω στα είκοσι άτομα- μένουν χωρίς δουλειά.
(...) Μικρές ώρες πλέον, άδεια μπουκάλια, λιγότερα άτομα. Περισσότερα δάκρυα. Ο χώρος σιγά-σιγά απογυμνώνεται, πολλοί φεύγουν με τις γραφομηχανές τους, τα προσωπικά τους αντικείμενα, ενώ τα ακριβότερα και μεγαλύτερα μηχανήματα της εταιρείας (ηλεκτρονικές γραφομηχανές, τηλεοράσεις, scanners) έχουν ήδη πάρει την άγουσα για το "Σπίτι του Λαού".
