Θάνατος της Liz Taylor, συνέντευξη της Jeanne Moreau.
Θάνατος της Maria Schneider και της Marie-France Pisier.
Η Google καταπίνει όλα τα βιβλία.
Το σίριαλ με τον D.S.K.
Ο Karl Lagerfeld ντύνει την εφημερίδα, ο J.-P. Gauthier τη γδύνει.
"Πίστεψα ότι είχε έρθει το τέλος του κόσμου".
"Πυρηνικός πανικός" (αριστ.). "Ο τρόμος" (δεξ.).
Ειδικό φωτογραφικό τεύχος (αριστ.). "Κατά τεκμήριο αθώος" (δεξ.).
"30 χρόνια μετά τον Mitterrand. Το δικαίωμα στην επανεφεύρεση" (αριστ.). "Η σύλληψη του δημίου της Sebrenica" (δεξ.).
"Ben Ali πάρε δρόμο !" (αριστ.). "Αραβικός κόσμος : ποιος έχει σειρά ;" (δεξ.).
Τα πρωτοσέλιδα λειτουργούν συχνά σα δίπτυχα, παρουσίαζοντας πότε τον απειλητικό δικτάτορα και πότε τον εξεγερμένο λαό.
"Πόλεμος ενάντια στον Καντάφι" (αριστ.). "Το τέλος ενός τυράννου" (δεξ.).
"Αυτή η αυτός ; Αυτός η αυτή ; (Εκλογές στο Σοσιαλισικό Κόμμα).
Ασυνάρτητη δήλωση της R. Dati (αριστ.), κατηγορητήριο ενάντια στον Jacques Chirac (δεξ.), και στη μέση η Wikileaks.
Η Liberation αντιδράει στη λογοκρισία της έκθεσης του Larry Clark από τη Δημαρχία δημοσιεύοντας μία επίμαχη φωτογραφία του (αριστ.). Θάνατος του Michael Jackson (δεξ.).
"Κρίση του ευρώ. 'Ενας συναινετικός γάμος" (δεξ.).
Εξεγέρσεις σε Αγγλία και Ελλάδα.
"Μετά τον Ben Laden" (αριστ.). "Η Κορέα του μακαρίτη" (δεξ.), λογοπαίγνιο που δεν μεταφράζεται.
Η Cecilia φεύγει, η Carla Bruni έρχεται.
Τα γραφεία της εφημερίδας σε παλιό γκαράζ.
1977. H Liberation στην πανκ γραφιστική γραμμή της ομάδας Bazooka. Το πείραμα κράτησε μόλις επτά μήνες.
Απίστευτο εξώφυλλο για το γάμο του Κάρολου και της Νταιάνας.
"2011, η χρονιά όλων των αγανακτισμένων".