Kazuo Sumida
Ζωές της νύχτας στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου
Αναδημοσίευση άρθρου της εφημερίδας Libération
En Images - Service Photo - 21.08.2023
Ο Kazuo Sumida φωτογραφίζει τη νυχτερινή ζωή του θείου του στο μοναδικό γκέι μπαρ του Kochi.
To Tosa Late Night Diary είναι ένα πολύ προσωπικό βιβλίο. Καταγράφει μια οικογενειακή ιστορία άρρηκτα συνδεδεμένη με τα ιαπωνικά γκέι στέκια της δεκαετίας του 1980. Σε μια φωτογραφική αφήγηση που ξεκίνησε για να αντιμετωπίσει τον θάνατο του πατέρα του το 1984, ο Ιάπωνας φωτογράφος Kazuo Sumida περιδιαβαίνει τους δρόμους του Kochi, της γενέτειράς του στο νησί Shikoku, μέσα στην ανακουφιστική σιωπή της νύχτας. Ο Sumida κρατά ημερολόγιο σάν νοητικό χάρτη, συσσωρεύοντας νυχτερινά τοπία στους άδειους δρόμους, αντανακλάσεις των ωφέλιμων για τη ψυχή του ποιητικών τους εκλάμψεων.
Εκείνη περίπου την εποχή συναντάει τον θείο του, μία γκέι φιγούρα της νυχτερινής ζωής σε μία παρακατιανή συνοικία της πόλης, ο οποίος αξιοποιούσε το ταλέντο του στους παραδοσιακούς ιαπωνικούς χορούς στο Nobara, το μοναδικό γκέι μπαρ του Kochi.
Σε αυτό το μέρος όπου συχνάζουν άτομα που ζουν τις φαντασιώσεις τους σε άθλια υπόγεια με τοξικά νέον, ο Kazuo Sumida συμμετέχει στις βραδιές του Otama-chan, το καλλιτεχνικό όνομα του θείου του, με τον οποίο δέθηκε, ενώ έγινε και μέντοράς την περίοδο μεταξύ 1984 και 1989.
Αυτόν τον ερωτικό κόσμο φωτογράφιζε ο Sumida, οδηγούμενος από τη δύναμη της ενέργειάς του. Μέχρι που έγινε κι αυτός τακτικός θαμώνας του Nobara.
Μαγεμένος από το αόρατο νήμα της μέθης που αναβλύζει από τα σώματα και τα πρόσωπα, οι φλασιές του φωτίζουν στιγμές ακραίας υποταγής, όπως και τη μετάλλαξη του σώματος και του μυαλού του Otama-chan κατά τη διάρκεια της άσκησής του.
Ο Kazuo Sumida προσφέρει λεπτομέρειες για το πλαίσιο της εποχής, όταν η ιαπωνική κοινωνία απέρριπτε την ομοφυλοφιλία.
Ο Kazuo Sumida παρακολουθούσε τον θείο του, τον έβλεπε να γίνεται κάθε μέρα ολοένα και πιο αδύναμος. Δεν μπορούσε πια να κινηθεί, με το μπουκάλι ουίσκι στο χέρι του κάθε πρωί.
Ως καλλιτέχνης, το να πίνει με τους πελάτες ήταν μέρος της δουλειάς, μέχρι τη μέρα που κατέρρευσε.
Επειδή ήταν ομοφυλόφιλος, ο Otama-chan έζησε μια ζωή περιπλάνησης στις σκιά και σπρώχτηκε στο περιθώριο της κοινωνίας. Οι νυχτερινές εξορμήσεις του Kazuo Sumida τελείωσαν με το θάνατο του θείου του το Δεκέμβριο του 1990.
Ο χορευτής Otama-chan έζησε τα πενήντα έξι χρόνια της ζωής του χωρίς να κάνει κακό σε κανένα. Παρέμεινε στην άκρη, ένας τρόπος να δείξει την αγάπη του για την οικογένειά του σε μια εποχή που δεν υπήρχαν χρήματα στην Ιαπωνία.
Όπως και μετά το θάνατο του πατέρα του, ο Kazuo Sumida θα βγει ξανά στους δρόμους, αναζητώντας τα ίχνη του μπαρ Nobara, που πλέον είχε μετατραπεί σε καραόκε μπαρ, εκεί όπου ξαναζωντανεύουν η μνήμη του θείου του και το μυστήριο της ανεξιχνίαστης ζωής του.
