Μαθητές σε επίσκεψη στο εργοστάσιο της Φουκουσίμα!
Δέκα χρόνια μετά την καταστροφή
ΓΑΛΛΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ ΤΟ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΗΣ ΦΟΥΣΚΟΥΣΙΜΑ ΝΤΑΙΤΣΙ
PIERRE FETET
: Fukushima 福島第一
Σε μια συζήτηση που ακολούθησε την προβολή της ταινίας Φουκουσίμα, το καπάκι του ήλιου [του σκηνοθέτη Futoshi Sato - σ.σ.], κάποιος παρευρισκόμενος δεν ήθελε να με πιστέψει όταν είπα ότι είχα μάθει πως μαθητές γυμνασίου είχαν επισκεφτεί το εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας της Φουκουσίμα Ντάιτσι και είχαν περάσει με λεωφορείο μπροστά από τους αντιδραστήρες. Με εξέπληξε αυτή η άρνηση την οποία και δεν περίμενα. Γι 'αυτό και γράφω αυτό το άρθρο: για να απαντήσω σε αυτόν τον δύσπιστο άνδρα. Ίσως να μην με πιστεύατε κι εσείς; Ευτυχώς, ήμουν τόσο σοκαρισμένος βλέποντας αυτό το βίντεο που το κράτησα. Επομένως, είμαι σε θέση να σας το αποδείξω.
Ιδού λοιπόν ένα βίντεο που δείχνει ένα επιμορφωτικό ταξίδι μαθητών γυμνασίου από διάφορες χώρες, μεταξύ των οποίων και της Γαλλίας. Το ρεπορτάζ αυτό μεταδόθηκε στις 16 Αυγούστου 2018 από το ιαπωνικό κανάλι TBS News. Στις 5:15 π.μ., αφού το λεωφορείο των μαθητών είχε μόλις περάσει μπροστά από τον αντιδραστήρα αρ. 4, ένας οδηγός μιλά στα ιαπωνικά. Μία μεταφράστρια συνεχίζει: "Τώρα έχουμε 10 μικροσίβερτ”· “και θα αυξηθούν πολύ γρήγορα"· αυτό σημαίνει: θα περάσουμε μπροστά από τον αντιδραστήρα αρ. 3... ‘Οπως και έγινε: "τώρα έχουμε 70".
Βλέπουμε ξεκάθαρα τη χειραγώγηση: κανένας νέος στο λεωφορείο δεν φαίνεται να δείχνει την παραμικρή ανησυχία. Ωστόσο, 70 μSv / h, δεν είναι κάτι ασήμαντο. Γιατί να το επιβάλλουν στα παιδιά; Γιατί να τους κάνουν να πιστεύουν ότι δεν διακινδυνεύουν καθόλου; Αν όχι για να διαδοθεί ο καθησυχαστικός λόγος στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη; Φουκουσίμα, το ελέγχουμε, δεν είναι πλέον επικίνδυνα, μπορούμε ακόμη και να κάνουμε πυρηνικό τουρισμό και να πάρουμε μόνο μια δόση 0,01 mSv. Η προπαγάνδα για καθαρούς Ολυμπιακούς αγώνες βρίσκεται σε εξέλιξη, σε όλα τα μέτωπα. "Ο ευκολότερος τρόπος για να μοιραστούμε αυτήν την εμπειρία είναι απλά να την διηγούμαστε, να εξηγούμε τι είδαμε, στους φίλους και στους γονείς μας", εξηγεί η Adèle, από τη Λύκειο Notre-Dame στη Boulogne-Billancourt, στο τέλος του ρεπορτάζ.
Στην Ιαπωνία, τα παιδιά χρησιμοποιούνται επίσης για να κάνουν τον πληθυσμό να πιστέψει ότι η ραδιενεργός ρύπανση δεν αποτελεί υγειονομικό πρόβλημα: δεν είναι ασυνήθιστο, πάντοτε προς το συλλογικό συμφέρον, να συμμετέχουν μαθητές στην απολύμανση, όπως εκείνοι οι μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου που είχαν πάρει μέρος το 2015 στον καθαρισμό της εθνικής οδού 6 με μακό μπλουζάκια, ενώ η διέλευση σ' αυτόν τον δρόμο είχε απαγορευτεί έως τότε λόγω έντονης ραδιενεργούς μόλυνσης.
Το 1978, όταν το Amoco Cadiz προσάραξε στις ακτές της Βρετάνης, μου είχαν προτείνει να ταξιδέψω ως εκεί για να συμβάλω στον καθαρισμό των παραλιών από το πετρέλαιο. Είπα αμέσως ναι. Όταν είσαι έφηβος, δεν σκέφτεσαι πολύ. Εκτός κι αν έχεις ενημερωθεί. Δεν ενημερώθηκα ποτέ για τους κινδύνους που παρουσιάζει η εισπνοή τοξικών αερίων που εκπέμπει το αργό πετρέλαιο. Πήγα εκεί γιατί ήθελα να βοηθήσω, κι έπειτα και η προοπτική ενός ταξιδιού στη Βρετάνη ήταν κι αυτή ευχάριστη. Η ναυτία, οι πονοκέφαλοι, ήταν κάτι το φυσιολογικό, το αντέχαμε. Και ούτως ή άλλως, είχαμε γάντια, μπότες και αδιάβροχα, ήμασταν προστατευμένοι. Τουλάχιστον έτσι πιστεύαμε. Νομίζω ότι για εκείνους τους μαθητές Γυμνασίου που μεταφέρονται στον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα Ντάιτσι, είναι ακόμη χειρότερο. Επειδή οι ενήλικες που τους επιβλέπουν, οι διευθυντές που το οργανώνουν, οι γονείς που συναινούν δεν έχουν καμία δικαιολογία. Όλοι γνωρίζουν ότι η ραδιενέργεια είναι επικίνδυνη και ότι η σκόνη μεταφέρει ραδιενεργά μικροσωματίδια. Γιατί λοιπόν να μεταφέρουν παιδιά σε μολυσμένες περιοχές, πιο κοντά στο τέρας που προκάλεσε αυτήν την καταστροφή; Δεν καταλαβαίνω.
Να παίρνουν δημοσιογράφοι το ρίσκο να επισκεφθούν το εργοστάσιο, γιατί όχι; Είναι ενήλικες και έχουν την ικανότητα να γνωρίζουν τους κινδύνους. Για τα παιδιά, είναι διαφορετικό. Ακολουθούν μία σχολική διαδρομή, της οποίας δεν έχουν ακόμη κατακτήσει το περιεχόμενο. Επομένως, δεν μπορούν να συναινούν να εκτίθενται σε ακτινοβολία και να εισπνέουν εν γνώσει τους σωματίδια, επειδή είναι πολύ νέα και η εκπαίδευσή τους στην ραδιοπροστασία περιορίζεται στον επίσημο γαλλο-ιαπωνικό λόγο. Τα ταξίδια αυτά εντάσσονται σε μια εκπαίδευση στη ραδιοπροστασία που περιλαμβάνει την ακόλουθη ερώτηση: "Ποιες είναι οι επιπτώσεις της ιονίζουσας ακτινοβολίας στην υγεία και πώς αξιολογείται ο κίνδυνος σε χαμηλές δόσεις;" Άρα το μήνυμα είναι σαφές: οι χαμηλές δόσεις δεν είναι επικίνδυνες· το αποδεικνύει το γεγονός ότι μπορούμε να σας κάνουμε να επισκεφθείτε έναν πρόσφατα κατεστραμμένο πυρηνικό σταθμό...
Ωστόσο, αρκετές επιστημονικές μελέτες έχουν ήδη αποδείξει ότι οι χαμηλές δόσεις είναι επικίνδυνες, ειδικά για τα παιδιά. Γι' αυτό γράφω το άρθρο αυτό και προς ενημέρωση των εφήβων αυτών, ελπίζοντας να φτάσει και σε αυτούς. Ελπίζω να διαβάσουν τα συμπεράσματα μελετών που δεν θα μεταδοθούν κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής τους. Ελπίζω να τα διαβάσουν κι οι γονείς τους και να ενημερωθούν για τις μαρτυρίες άλλων γονέων.
Pierre Fetet
Μτφ. Σ.Σ.
