Νάντια Love
όνειρα επί άμμου
Η Νάντια. Κόκκινο πουλόβερ, μακριά αλογοουρά, μάτια ελαφρά μακιγιαρισμένα. Βασίλισσα ανάμεσα στις φίλες της στην αυλή του σχολείου. Το τρέχον θέμα, ο νέος δάσκαλος. Αυτό το τριχωτό πράμμα, έτσι της ήρθε να τον πει, που είναι και μογγόλος, με το χοντρό κεφάλι του και τον αδύνατο λαιμό. 'Οταν το "πράμμα" τη ρώτησε πριν τι φαγητό σέρβιραν το μεσημέρι, εκείνη του απάντησε "σκατά". Α, κι ένα "ρύζι εμετός". Στο μεταξύ, δυό αγόρια πλησίαζαν ύπουλα το απρόσιτο πηγαδάκι. Χασκογελάνε και σπρώχνονται, κι ο ένας πέφτει με δύναμη στον ώμο της απάνω. Τον δολοφονεί.
Χθες ήταν με τη μικρή της αδερφή στο μπακάλικο, ψάχνοντας για ξύδι και μετά για κάτι άλλο. Μοιράστηκαν τα ψώνια, αλλά δεν βιάζονταν να επιστρέψουν σπίτι, έκαναν εδώ κι εκεί διάφορες άσκοπες στάσεις. Η Νάντια μπορεί να στέκεται αιώνια ακίνητη σε οποιοδήποτε σημείο. Είναι η αυτοαμυνά της, ο τρόπος αντιστασής της. Σε κοιτάζει ήσυχα στα μάτια κι έχει έτοιμη την εκδικησή της.
