Το ουρλιαχτό των πεταλούδων
«Η Ουκρανία ανέφερε σήμερα αύξηση της ραδιενέργειας λόγω δασικής πυρκαγιάς που ξέσπασε την προηγουμένη στη ζώνη αποκλεισμού που περιβάλλει τον πυρηνικό σταθμό του Τσερνόμπιλ, όπου το 1986 σημειώθηκε το χειρότερο πυρηνικό δυστύχημα στην ιστορία της ανθρωπότητας». [5.4.2020]
«Δεν έχει παρατηρηθεί οποιαδήποτε μεταβολή στα επίπεδα ραδιενέργειας στην Ελλάδα μετά τη δασική πυρκαγιά κοντά στον πυρηνικό σταθμό του Τσερνόμπιλ, ανακοίνωσε η Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας». [8.4.2020]
«Τα επίπεδα της ραδιενέργειας στη ρωσική πόλη Σεβεροντβίνσκ αυξήθηκαν μέχρι και 16 φορές στις 8 Αυγούστου, έπειτα από ατύχημα για το οποίο οι Αρχές λένε πως σημειώθηκε στη διάρκεια δοκιμής πυραύλου σε θαλάσσια εξέδρα, ανακοίνωσε σήμερα η ρωσική κρατική μετεωρολογική υπηρεσία, όπως μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων TASS». [13.8.2019]
Πρωτοχρονιά 1980. Καθ' οδόν για το Παρίσι, μια στάση με το πούλμαν στη Λιλ και μερικές γραμμές σε ένα παλιό σημειωματάριο:
«Πρωτοχρονιά μπροστά από τον σιδηροδρομικό σταθμό της Λιλ. Πρώτο φιλί της δεκαετίας (του '80) στην άδεια πλατεία. Το τελευταίο τρένο αναχωρεί σε λίγο για Παρίσι. Απροσδόκητη αίσθηση ελαφρότητας κάτω από τον μεγάλο θόλο από γυαλί και μέταλλο. Μια κοπέλα χωρίς παλτό τρέχει να προλάβει το τρένο. Ανώτερα σχόλια και γέλια από μια παρέα ανδρών. Στον έρημο σταθμό διασκεδάζουν την ανία τους. Ανεξήγητο. Στις τουαλέτες, ανάμεσα στα σεξουαλικά γκράφιτι, ένα που διαφέρει: "Εδώ έχεσα τους Γάλλους. Κώστας". Της το δείχνω, αλλά δεν το βρίσκει αστείο, όπως εγώ. Ο σταθμάρχης με έναν υπάλληλο κλειδώνουν τον σταθμό πίσω μας. Κλειδωμένος σταθμός, πώς γίνεται;
Δύο σάντουϊτς ζαμπόν-βούτυρο στο Café Rallye της Λιλ. Σε κάθε γαλλική πόλη και ένα Café Rallye. Ένας νεαρός αποκοιμιέται με τη μύτη σχεδόν μέσα στην μπίρα του. Τώρα κρατάει τον κόσμο όλο με αυτό το χέρι απλωμένο, με αυτή την ανοιχτή αγκαλιά κρατάει και το κορίτσι που ονειρεύεται».
2 Ιανουαρίου 1980. Σε άλλη σελίδα, ένα απόσπασμα από το μουσικό περιοδικό Monde de la Musique που με έκανε να αναζητήσω τώρα (συμπτωματικά στην επέτειο του Τσερνόμπιλ) επιπλέον πληροφορίες για τις συναυλίες No Nukes στο Madison Square Garden το 1979. Το αντιγράφω:
«Η μουσική έχει τελειώσει, φώναζε ο Τζιμ Μόρισον, που ήθελε να ακούει τo ουρλιαχτό των πεταλούδων. Ήταν πριν από δέκα, δώδεκα ή και δεκαπέντε χρόνια... ποιος μπορεί να υπολογίσει. Πέρυσι τον χειμώνα, προς τη μεριά της Washington Square, είχα σταματήσει μπροστά από ένα κατεστραμμένο ψυγείο, μισοθαμμένο μέσα στο βρόμικο χιόνι. Πάνω στην ξεχαρβαλωμένη πόρτα είχαν γράψει με μαύρο μαρκαδόρο: "Τι έκαναν στη Γη, τι έκαναν στην Αδερφή μας;" Παράξενο. Το συλλογιζόμουν για λίγο κι έπειτα το ξέχασα. Επιστρέφω σπίτι, βάζω το ράδιο. Αμέσως αναγνωρίζω τα λόγια, τα ίδια, από το στόμα του Τζιμ Μόρισον. Και η απάντηση που δίνεται είναι: "Τη λεηλάτησαν και τη βασάνισαν, έμπηξαν το μαχαίρι στα πλευρά της αυγής, την έδεσαν, την ταπείνωσαν..." Οι συναυλίες στο Madison Square Garden ("είναι πολύ αργά για να σας αφήσουμε ήσυχους") είχαν βαθύ αντίκτυπο. Εκτιμάται γενικά ότι σηματοδοτούν μια νέα συλλογική συνειδητοποίηση, ίσως και το πνεύμα μιας νέας δεκαετίας: το τέλος της περίφημης "me generation" (της ναρκισσιστικής και απούσας γενιάς του εγώ)».
Jean-François Vallée - Monde de la Musique (1980)
Εγκατεστημένος στη Νέα Υόρκη από το 1967, ο Γάλλος δημοσιογράφος και σκηνοθέτης Jean-François Vallée συνεργάζεται με τις εφημερίδες Le Monde, Le Figaro και τα περιοδικά Le Nouvel Observateur και Rock & Folk. Παράλληλα, έχει γυρίσει διάφορα ντοκιμαντέρ, όπως τα: John Lennon, Μεγάλες μαύρες φωνές, Εκατό χρόνια τζαζ, F. Scott Fitzgerald, William Burroughs, και πιο πρόσφατα το οικολογικό Ζωντανή Γη.
Η συναυλία των MUSE, όπως την έζησε ο Mike Lustig, κιθαρίστας του συγκροτήματος Ruth Ruth:
No Nukes: A coming of age story
Οι Musicians United for Safe Energy ή MUSE είναι μια ακτιβιστική ομάδα που ιδρύθηκε το 1979 από τους Jackson Browne, Graham Nash, Bonnie Raitt, Harvey Wasserman και John Hall. Η ομάδα κινητοποιήθηκε κατά της χρήσης πυρηνικής ενέργειας μετά το πυρηνικό ατύχημα στο Three Mile Island τον Μάρτιο του 1979. Οι MUSE οργάνωσαν μία σειρά από πέντε No Nukes συναυλίες στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης τον Σεπτέμβρη του 1979. Στις 23 Σεπτεμβρίου του 1979, περίπου 200.000 άτομα πήραν μέρος σε μία άλλη συναυλία των MUSE κοντά στον χώρο υγειονομικής ταφής του Battery Park City στη Νέα Υόρκη.
Στην αρχική ομάδα προστέθηκαν κι άλλοι μουσικοί, όπως οι Crosby, Stills and Nash, Bruce Springsteen and the E Street Band, James Taylor, Carly Simon, Chaka Khan, Τhe Doobie Brothers, Jesse Colin Young, Gil Scott-Heron, Tom Petty, Dan Fogelberg, Poco κ.ά. Από τις συναυλίες αυτές προέκυψε το άλμπουμ No Nukes και μία ταινία με τον ίδιο τίτλο που κυκλοφόρησαν το 1980. (Wikipedia)
