Σαν το σκορπιό είσαι, αδερφέ μου, σαν το σκορπιό
Το ποίημα του Nazim Kihmet ερμηνεύει ο Bertrand Lavilliers
TO ΠIO ΠAPAΔOΞO AΠ' OΛA TA ΠΛAΣMATA
Απόδοση Γιάννη Ρίτσου (1948)
Σαν το σκορπιό είσαι, αδερφέ μου,
σαν το σκορπιό
μέσα σε μια μεγάλη νύχτα τρόμου.
Σαν το σπουργίτι είσαι, αδερφέ μου,
σαν το σπουργίτι
μέσα στις μικροσκοπικές σκοτούρες σου.
Εχ, σαν το στρείδι είσαι, αδερφέ μου,
σαν το στρείδι
το σφαλιγμένο και ήσυχο.
Tι τρομερός πούσαι, αδερφέ μου,
σα στόμιο σβησμένου ηφαίστειου.
K' ένας δεν είσαι, αλλοίμονο,
δεν είσαι πέντε,
είσαι μιλιούνια.
Σαν πρόβατο είσαι, ω αδερφέ μου.
Όταν ο μπόγιας, το τομάρι σου ντυμένος,
όταν ο μπόγιας σηκώνει το ραβδί του ο μπόγιας,
βιάζεσαι να χωθείς μες στο κοπάδι
και τρέχοντας τραβάς για το σφαγείο,
τρέχοντας, κι από πάνου με καμάρι.
Eίσαι το πιο παράδοξο πλάσμα του κόσμου,
πιότερο ακόμα κι απ' το ψάρι
που ζει μέσα στη θάλασσα χωρίς να το γνωρίζει.
Kι αν είναι δω στη γης τόση μιζέρια
είναι από σένανε, αδερφέ μου,
Aν είμαστε έτσι πεινασμένοι κ' έτσι τσακισμένοι
Aν είμαστε γδαρμένοι ως το μεδούλι
και πατημένοι σαν τσαμπιά να δώσουμε όλο το κρασί μας,
Tάχα θα πω πως είναι από δικό σου φταίξιμο; όχι,
Όμως και συ, αδερφέ μου, φταις καμπόσο.
