Δημήτρης Μακρυγιαννάκης
Σουηδία, ο άλλος τόπος μου
Στις 24 Μαΐου, ο Δημήτρης Μακρυγιαννάκης έλαβε το βραβείο Lars Tunbjörk, το σημαντικότερο βραβείο καλλιτεχνικής φωτογραφίας στη Σουηδία, για το σύνολο της δουλειάς του.
Τον Δεκέμβριο του 2009 είχαμε το πρώτο χιόνι της χρονιάς στη Στοκχόλμη. 'Hταν μια έντονη χιονοθύελλα και μέσα σε λίγες ώρες οι δρόμοι γέμισαν χιόνι. Πήγα να δω μερικούς φίλους και επιστρέφοντας γλίστρησα στο χιόνι και έπαθα ένα πολύ σοβαρό κάταγμα στο κάτω μέρος του ποδιού μου. Αποτέλεσμα: έξι ώρες στο χειρουργείο, μεταλλικές ράβδοι και βίδες στο πόδι μου, και δύο μήνες στο κρεβάτι. Μετά από αυτό άρχισα να περπατάω πάλι, αργά, εγώ που πάντα έτρεχα να πάω κάπου, για να μη χάνω χρόνο. Η οπτική μου άλλαξε με κάποιο απρόσμενο τρόπο και μερικούς μήνες μετά άρχισα να ασχολούμαι σοβαρά με τη φωτογραφία.
Για 4-5 χρόνια μετά από αυτό, κάθε φορά που χιόνιζε, είχα κρίσεις πανικού. Φοβόμουν να βγω έξω για περπάτημα ή αν το έκανα, χρησιμοποιούσα πάντα καρφιά κάτω από τα παπούτσια μου, όπως κάνουν συνήθως οι ηλικιωμένοι εδώ στη Σουηδία. Το να πηγαίνω για φωτογραφικούς περιπάτους στο χιόνι ήταν εκτός συζήτησης.
Με κάποιο μαγικό τρόπο όλα αυτά άλλαξαν τα τελευταία 8-9 χρόνια. 'Αρχισα να νιώθω άνετα και πάλι με το χιόνι, αφήνοντας τα καρφιά στο σπίτι, παίρνοντας τη φωτογραφική μου μηχανή μαζί μου. Το άσχημο είναι ότι τα τελευταία 8-9 χρόνια το χιόνι στη Στοκχόλμη έγινε όλο και πιο σπάνιο. Προέκυψε έτσι ένα έργο που εξελίσσεται αργά, αλλά δεν υπάρχει βιασύνη.
Κοιτάζοντας πίσω σε εκείνη την άτυχη μέρα του Δεκεμβρίου του 2009, ξαπλωμένος 15 λεπτά μόνος μου στο δρόμο μέχρι να με βρουν κάποιοι άνθρωποι, να με μαζέψει το ασθενοφόρο, με πολύ χαμηλή πίεση, το τελευταίο πράγμα στον κόσμο που θα περίμενα τότε, ήταν να είμαι ευτυχισμένος 15 χρόνια μετά ευχαριστώντας το χιόνι που έφερε τη φωτογραφία στη ζωή μου.
Δημήτρης Μακρυγιαννάκης
Ο Δημήτρης Μακρυγιαννάκης είναι 45 ετών, κατάγεται από το Ηράκλειο Κρήτης, και από το 2004 ζει στη Στοκχόλμη της Σουηδίας, όπου εργάζεται ως ρευματολόγος στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Karolinska. Η πρώτη του επαφή με την καλλιτεχνική φωτογραφία έγινε μέσω μιας σειράς συγκυριών το 2010. Ξεκίνησε ως φωτογράφος δρόμου, αλλά στην πορεία του στο χώρο εξερεύνησε και άλλα μονοπάτια της καλλιτεχνικής φωτογραφίας.
Είναι μέλος της διεθνούς φωτογραφικής κολλεκτίβας Burn My Eye. To 2013 έλαβε το πρώτο βραβείο στο μεγαλύτερο διαγώνισμο φωτογραφίας δρόμου στην Ασία (Invisible Photographer Asia), για τη δουλειά του στην Ινδία το 2012, όπου παρέμεινε 4 μήνες. Πρόσφατα βραβεύτηκε με το βραβείο Lars Tunbjörk, το σημαντικότερο βραβείο καλλιτεχνικής φωτογραφίας στη Σουηδία, για το σύνολο της δουλειάς του. Είναι η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο βραβείο δίνεται σε μη επαγγελματία φωτογράφο.
Η παραπάνω σειρά φωτογραφίων είναι από τη Σουηδία, έναν τόπο που στο Δημήτρη μετά από 20 χρόνια φαίνεται ακόμα ξένος και τόσο διαφορετικός από την Ελλάδα, που όμως του έδωσε την ευκαιρία να εμβαθύνει στη φωτογραφία, κάτι που στην Ελλάδα θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο για έναν γιατρό που εργάζεται σε πανεπιστημιακό νοσοκομείο.
