Σούζυ και Ζέππος
Στην Ομόνοια, δυο άσπρα σκυλιά τρέχουν δίπλα-δίπλα, χωρίς λουρί. Δεν είναι αδέσποτα, ακολουθούν ένα νεαρό επίσης ντυμένο στα άσπρα. Ο Ζέππος είναι πιο μαλλιαρός και πιο μεγαλόσωμος, η Σούζυ έχει μια γυριστή ουρά. Πηδάνε όπου τους προστάζει εκείνος, στα καφάσια, στις καρέκλες, στους σκουπιδοντενεκέδες, και δεν πρόκειται για διαφήμιση του Αμερικάνικου Τσίρκου που ξεκίνησε παραστάσεις στις Τζιτζιφιές. Φτάνοντας μπροστά σε ψησταριά, εκεί που βρίσκεται τώρα το βιβλιοπωλείο με το ξένο τύπο, τους ορμηνεύει να καθήσουν κάτω και να τον περιμένουν. Υπακούουν άκεφα μέχρι να μυρίσουν το κοτόπουλο στη σακκούλα και να πεταχτούν πάλι όρθια. 'Εχουν όμως να κάνουν κάτι ακόμη. Μια επίδειξη ειδικά για μένα. Ο σκοπός είναι να ανέβουν πάνω στον ψηλό πάγκο που έχει κλειδώσει ο εφημεριδοπώλης δίπλα στην κολόνα. Αυτή τη φορά διστάζουν. "Είναι ψηλά, και φοβούνται." Ο Ζέππος φιλοτιμείται και ακουμπάει πάνω τα πόδια του, με λίγο σπρώξιμο από το σβέρκο και θα τα καταφέρει. Η Σούζυ εγκαταλείπει. "Τώρα μας περιμένει η δουλειά !". Δουλεύει νύχτα-μέρα. "Να, και τώρα, με τις κόλλες βγήκα !"
Ο Γιάννης, που κυκλοφορεί πολύ, λέει πως έχει συναντήσει το τρίο αρκετές φορές εκεί γύρω από την Ομόνοια. Αυτός είχε κάτι δαχτυλίδια στα χέρια και φορούσε ένα κρεμ κοστούμι.
