Αγάπη μόνο'' ονομάζεται η καινούργια επιθεώρηση του Μάρκου Σεφερλή που παρουσιάζεται στο Δελφινάριο του Φαλήρου και που θέλει να σατιρίσει, ως επιθεώρηση που είναι, την ''πρώτη φορά Αριστερά'' κυβέρνηση, τον Τσίπρα, τον Φίλη κλπ.
Να καυτηριάσει επίσης τη ''νέα γερμανική Κατοχή'', ονομάζοντας έναν ολόκληρο λαό ''παιδιά του Χίτλερ και των δολοφόνων'' και εκφράζοντας ταυτόχρονα τα πιο κακόγουστα εθνικιστικά κλισέ, αφού ''όταν εμείς χτίζαμε Ακροπόλεις, εκείνοι έμεναν στις σπηλιές''.
Να μην αφήσει εκτός ούτε και τους πρόσφυγες πολέμου από τη Συρία, που ''επαναστάτησαν, όταν τους κόπηκε για δέκα λεπτά η σύνδεση wi-fi''...
Να μας υπενθυμίσει όλα τα σεξιστικά - φαλλοκρατικά στερεότυπα της συζύγου ως ''χοντρής φακλάνας - μπαζόλας'', εφόσον δεν διαθέτει καλλίγραμμο κορμί, αλλά και του γκέι που ''γυαλίζει τα πόμολα'' και άρα μόνο γέλιο μπορεί να προσφέρει στη ζωή αυτή.
Να φωνάξει, επίσης, ''Να καεί το μπουρδέλο η Βουλή'' ή κάπως έτσι, δια στόματος του δημιουργού της στο ρόλο του Κεραύνιου Δία - ένας Δίας που ενίσταται για την κατάργηση των θρησκευτικών στα σχολεία και θυμάται με νοσταλγία την Αγία Λαύρα και την Επανάσταση του 1821.
Με άλλα λόγια, τρικυμία εν κρανίω και αφρίζουσα αγραμματοσύνη, στην οποία συμφύρονται αστικοί μύθοι (μόνο το 666, η Ομάδα Ε. και η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ έλειπαν) σ' ένα πασίγνωστο κοκτέιλ με φασίζουσα γεύση, που φέρει την ονομασία ''Αγάπη μόνο'', τάχα μου.
Κάθε φορά που ο Σεφερλής ικανοποιεί την εθνικοφροσύνη του κοινού, εκεί τα πράγματα αρχίζουν και γίνονται τρομαχτικά σχεδόν, λες και βρίσκεσαι σε κάποια μάζωξη ακροδεξιάς...γιάφκας.
Στο δια ταύτα τώρα, ο τελευταίος που θα εδικαιούτο να ομιλεί περί δημοκρατίας, κακών Γερμανών και αριστερών, είναι ο Σεφερλής που η εμπορικότατη καριέρα του στο τηλεοπτικό στερέωμα, δεν του παρέχει την - ως φαίνεται πολυπόθητη - ιδεολογική και καλλιτεχνική εξιλέωση.
Κι ας τού έπλεξε το εγκώμιο κάποτε ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, that' s life. Απ' την άλλη, για να μη γίνει κι η κριτική αυτή το ίδιο προβλέψιμη με τη σάτιρα του, οφείλουμε να πούμε πως ο Σεφερλής είναι ταλαντούχος.
Αναμφισβήτητα. Θυμίζει την ψυχή της παρέας στο Γυμνάσιο, τον βασιλιά του χαβαλέ. Και της κωλοφαρδίας, θα λέγαμε, αφού κατάφερε να το κάνει επάγγελμα όλο αυτό, να κατακτήσει το πανελλήνιο και να βγάλει λεφτά με τη σέσουλα. Μαγκιά του! Ένας άνθρωπος δαιμόνιος, πανέξυπνος, που γνωρίζει καλά πως μία παράσταση τετράωρης (!) διάρκειας δε βγαίνει μόνο με αναμασήματα των τηλεοπτικών κλισέ του, αλλά χρειάζεται και το πολιτικό σχόλιο.
Εκεί είναι που τα κάνει σαλάτα! Διότι, αν έμενε στις πορδές επί σκηνής ή στον άκρατο σεξισμό του (εντάξει, σεξισμός κάργα υπάρχει και στα έργα του Αριστοφάνη, μη γινόμαστε πια και τόσο politically correct όπως μας συμφέρει), όλα θα ήταν cool.
Το ''πρόβλημα'' ξεκινάει απ' τη στιγμή που ο ίδιος, ένας που δεν είναι αριστερός, αποτυγχάνει να εκφράσει τον μέσο δυσαρεστημένο, απελπισμένο ή απογοητευμένο αριστερό, μια και τα αστεία του αφενός θα έκαναν ευτυχισμένο τον αχώνευτο Αμβρόσιο και αφετέρου αντλούν έμπνευση από την πιο λούμπεν πλέμπα.
Τι ανάγκη έχει ωστόσο ο Σεφερλής από τον μέσο αριστερό; Και γιατί να τον χαϊδέψει; Μια ματιά γύρω μου, στο κοινό του κατάμεστου Δελφινάριου (περιμένεις μια ώρα στην ουρά, όπως έμαθα, μπροστά στο ταμείο και άλλη μισή ώρα, όπως διαπίστωσα, για να πάρεις ένα μπουκαλάκι νερό από τα κυλικεία του θεάτρου), με έπεισε πως αυτό ακριβώς το κοινό απαρτίζεται στην πλειοψηφία του από οικογένειες με τα παιδάκια τους, ηλικιωμένους με μαύρα t-shirts που έγραφαν ''Αγάπη μόνο'' (ναι, το είδαμε κι αυτό), σικάτες κυρίες και φουσκωτούς νεαρούς με τατουάζ. Πολύ τατουάζ, όμως, βρε παιδί μου!
Αν συνυπολογίσεις δε και τα μαζικά χειροκροτήματα κάθε φορά που ο Σεφερλής ικανοποιεί την εθνικοφροσύνη του κοινού, εκεί τα πράγματα αρχίζουν και γίνονται τρομαχτικά σχεδόν, λες και βρίσκεσαι σε κάποια μάζωξη ακροδεξιάς...γιάφκας.
Ίσως το παιχνίδι είναι εξ αρχής χαμένο, πάντα μιλώντας από καλλιτεχνικής άποψης. Δε βαφτίζεις μία ολόκληρη επιθεώρηση ''Αγάπη μόνο'', δεν τη βασίζεις πάνω σε ένα ανάξιο λόγου μιντιακό - ιντερνετικό πυροτέχνημα που έγινε viral για δύο 24ωρα. Κι ας καυχιέσαι ότι πρόκειται για δική σου ανακάλυψη κιόλας!
Είναι κάτι που επίσης γνωρίζει ο δαιμόνιος - επαναλαμβάνω - Σεφερλής, γι' αυτό και καθ' όλη τη διάρκεια της παράστασης αναλώνεται στα γνωστά του αστεία, τα οποία, όταν δεν θέλουν να πολιτικολογήσουν, είναι απλώς ανεκτά. Για να είμαι και απόλυτα ειλικρινής, σε κάποια σκετς, σαν αυτό με τον μποξέρ, γέλασα με την καρδιά μου, παραδομένος στο ''βουβό'' μπουφόνικο ταλέντο του.
Παρακάμπτω τα απαραίτητα μεν, ολότελα ανέμπνευστα δε, μπαλέτα και κρατάω την παρουσία δίπλα στον Σεφερλή του Γιάννη Καπετάνιου, ενός συμπαθούς κωμικού, γνωστού από την τηλεόραση κυρίως.
Κρατάω ακόμη τη μικρή κόντρα του Σεφερλή με μία κυρία από το κοινό - ''Συριζαία'' τη χαρακτήρισε ο κωμικός - που δε δίστασε να δηλώσει τη δυσαρέσκεια της για τα πολιτικά του comments. Να ήταν στημένη η φάση;
Πιθανώς, αφού έγινε αφορμή για να τον κάνει εν συνεχεία διστακτικό (τάχα μου) στην κυβερνητική σάτιρα του, όπως και απολογητικό απέναντι στο κοινό του: ''Εγώ δεν ανήκω σε κανένα κόμμα και δεν τά'χω πάρει από κανέναν'' είπε ο Σεφερλής ουκ ολίγες φορές κατά τη διάρκεια της παράστασης. Μη σου πω ότι εν προκειμένω έχει δίκιο. Η παράσταση του δεν ευτύχησε ιδιαίτερα από πλευράς παραγωγής.
Το όλο θέαμα δεν είναι πλούσιο από πλευράς σκηνικών και κοστουμιών συγκριτικά με αντίστοιχες επιθεωρήσεις του παρελθόντος. Θυμίζει ένα κακό ''σόου του ΑΝΤ1'' με τη χορηγία του γνωστού κολλαγόνου και προϊόντων διατροφής αδυνατίσματος να παρεμβαίνουν ακόμη και στη δράση ως φυσικά ντεκόρ μερικών σκετς.
Δε μπορώ να πω, η διοργάνωση μας περιποιήθηκε ως μέσο. Με έβαλαν κι έκατσα πρώτη σειρά, μπροστά - μπροστά, με τον κίνδυνο να εκτεθώ στα αστεία του Σεφερλή, εφόσον τον είχα σε απόσταση αναπνοής απέναντι μου - να ένας μόνιμος φόβος που έχω για να αποφεύγω σόου τύπου Μάρκου Σεφερλή και Τζίμη Πανούση.
Στο διάλειμμα, μάλιστα, όταν δήλωσα ευγενικά τη θέληση μου να αποχωρήσω, μου σύστησαν να μείνω για να μη χάσω το τελευταίο σκετς με τον θίασο σύσσωμο επί σκηνής ως αρχαιοελληνικό Δωδεκάθεο. Είχαν δίκιο οι άνθρωποι και τους ευχαριστώ! Η κριτική μου διαφορετικά δεν θα ήταν ολοκληρωμένη.
Κι αν υποτεθεί πως βρέθηκα στο Δελφινάριο για να διαπιστώσουμε με τι γελάει σήμερα ο Νεοέλληνας (ένα κομμάτι του τουλάχιστον) και από τι εμπνέονται οι επιθεωρησιογράφοι, δε θα μπορούσα σε καμία περίπτωση να πιστέψω πως ο Νεοέλληνας που σκάει τα 20 ευρώ από το υστέρημα του σε τέτοιου είδους φτηνά και λαϊκίστικα θεάματα, είναι ο ίδιος που κόπτεται για τον αφανισμό των αρχαίων ελληνικών και της Αντιγόνης, της Εκάβης ή του Οιδίποδα από τα σχολεία.
Αντίθετα, για τη θρησκεία, τον ''δεύτερο πυλώνα του Έθνους'', σύμφωνα με τον Σεφερλή, θα το πίστευα και με το παραπάνω! Εν κατακλείδι, μ' όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις...
Θέατρο ΔΕΛΦΙΝΑΡΙΟ
Ακτή Πρωτοψάλτη, Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, Πειραιάς
Τηλ: 210 4176402, 210 4176404, 213 0333157
ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Τρίτη έως Κυριακή 9.15 μ.μ
Εισιτήρια στο www.happydeals.gr/deals.php?id=1452
και στο www.regroup.gr/default/388/city/1/deals/3655/markos-seferlis-agapi-mono/
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΙΣ 17.7.2016
σχόλια