Έχουν περάσει είκοσι χρόνια από την πρώτη φορά που ο σκηνοθέτης Γιάννης Κακλέας ανέβασε τους Όρνιθες του Αριστοφάνη και τώρα επανέρχεται απολύτως κατασταλαγμένος ως προς τον τρόπο παρουσίασης τους. Έργο γραμμένο το 414 π.Χ., σε μια εποχή μεγάλης παρακμής για την Αθήνα και τη δημοκρατία, με τον Πελοποννησιακό Πόλεμο να έχει οδηγήσει τους Αθηναίους στην πενία και την πείνα, ο ποιητής βάζει δύο ηλικιωμένους, τον Πεισθέταιρο και τον Ευελπίδη, να εγκαταλείπουν την πόλη προς αναζήτηση ενός άλλου, ιδανικού τόπου. Πείθουν όλα τα πουλιά που ζουν μεταξύ γης και ουρανού, δηλαδή στην ελεύθερη ζώνη μεταξύ των ανθρώπων και των θεών, και να κτίσουν μια πολιτεία που θα ονομάσουν Νεφελοκοκκυγία. Ξεκινούν με το κτίσιμο του τείχους της, που θα εμποδίζει την τσίκνα από τις θυσίες των ανθρώπων να φτάνει στους θεούς. Οι τελευταίοι όντως αισθάνονται την αλλαγή αυτή κι αρχίζουν να πεινούν. Καταφθάνει τότε ο «αντιεξουσιαστής» Προμηθέας για να συμβουλεύσει τον Πεισθέταιρο πώς να τους αρπάξει την εξουσία. Ακολουθούν ο Ποσειδώνας, ο Ηρακλής και ο Τριβαλλός, οι οποίοι ξεκινούν διαπραγματεύσεις για συμβιβασμό. Το έργο έχει αίσιο τέλος με τον γάμο του Πεισθέταιρου με τη ουράνια θεά Βασιλεία. Ο Κακλέας, στην καινούργια του εκδοχή, αποπειράται την ενηλικίωση της σχέσης του ελληνικού θεάτρου με τον προ-προπάππο της κωμωδίας, προτείνοντας μια φουτουριστική παράσταση. Ξεκινάει από μια μουντή και ασπρόμαυρη πραγματικότητα τυραννίας με δόσεις επιστημονικής φαντασίας και σαφείς αναφορές στον φιλμικό κόσμο του Ταρκόφσκι αλλά και στην ταινία Φάρεναϊτ 451 του Τριφό, για να καταλήξει σ’ έναν κόσμο φαντασμαγορικό και ουτοπικό, όπου ζουν άνθρωποι-πουλιά. Επίσης, χρησιμοποιεί την εξαίσια μουσική του Μάνου Χατζιδάκι από τη θρυλική παράσταση του 1959 του Θεάτρου Τέχνης, που στιγμάτισε το σύγχρονο ανέβασμα του έργου κι αργότερα χορογραφήθηκε από τον Μορίς Μπεζάρ στην Όπερα των Βρυξελλών. Ερμηνεύουν οι Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Κώστας Μπερικόπουλος, Γιώργος Χρυσοστόμου, Βαγγέλης Χατζηνικολάου, Σωκράτης Πατσίκας, Αγορίτσα Οικονόμου, Σταύρος Σιόλας, Μάρα Βλαχάκη, Προκόπης Αγαθοκλέους.
σχόλια