Βενετία δεν είναι μόνο ο Λάνθιμος: Ο Θανάσης Νεοφώτιστος διαγωνίζεται με τη «Λεωφόρο Πατησίων»

Βενετία δεν είναι μόνο ο Λάνθιμος: Ο Θανάσης Νεοφώτιστος διαγωνίζεται με τη «Λεωφόρο Πατησίων» Facebook Twitter
Η ταινία του Θανάση Νεοφώτιστου θα κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα της στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Βενετίας, μαζί με άλλες 11 που επελέγησαν ανάμεσα σε χιλιάδες συμμετοχές από όλο τον κόσμο, διεκδικώντας το φετινό μεγάλο βραβείο των «Οριζόντων» για ταινία μικρού μήκους. Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Είναι ασύλληπτα δύσκολο αυτό που έχει καταφέρει ο Θανάσης Νεοφώτιστος με τη νέα του μικρού μήκους ταινία «Λεωφόρος Πατησίων». Όσοι ασχολούνται με την κινηματογράφηση γνωρίζουν ότι τα μονοπλάνα, οι σκηνές δηλαδή όπου η κάμερα ακολουθεί τη δράση χωρίς cut για αρκετά λεπτά, είναι από τις πιο εντυπωσιακές επιδείξεις σκηνοθετικής βιρτουοζιτέ, ακριβώς επειδή το μοντάζ δεν μπορεί να παρέμβει (εκτός αν μιλάμε για τον Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου που γύρισε όλο το «Birdman» του, προ τετραετίας, ως ένα δίωρο ψευδο-μονοπλάνο – και τιμήθηκε με Όσκαρ). Σκηνοθέτες έχουν χτίσει καριέρες ολόκληρες πάνω σε αυτό το τέχνασμα, από τον Μπέλα Ταρ και τον Αλεξάντερ Σοκούροφ μέχρι τους αδερφούς Νταρντέν και τον Θόδωρο Αγγελόπουλο.

Εδώ λοιπόν ο Νεοφώτιστος χειρίστηκε το μονοπλάνο για να κινηματογραφήσει μια ιστορία απλή, αυτή μιας νεαρής ηθοποιού (δεν βλέπουμε ποτέ το πρόσωπό της) που, πηγαίνοντας σε μια σημαντική οντισιόν, βρίσκεται ξαφνικά σε τραγικό δίλημμα όταν ο μικρός γιος της τής τηλεφωνεί για να της πει ότι έχει μείνει μόνος στο σπίτι – και μπορεί να κινδυνεύει. Πέτυχε όμως, με αυτό τον τρόπο, μια κλιμάκωση που μέσα σε μόλις δώδέκα μόλις λεπτά δεν μπορείς να φανταστείς ότι μπορεί να συμβεί, καθώς καταφέρνεις να πάρεις ανάσα μόνο όταν πέσουν οι τίτλοι τέλους. Και το πέτυχε με μία μόνο λήψη, στην οποία ακόμα και ο ήχος της πρόζας ήταν ζωντανός!

Το να κάνω πολιτικό σχόλιο είναι το τελευταίο που ήθελα. Μακριά από μένα. Επειδή μεγάλωσα και ακόμα μένω εκτός κέντρου, την Αθήνα τη βιώνω κάπως σαν επισκέπτης. Για μένα είναι συγκλονιστική η ενέργειά της. Μέσα από το σινεμά ζεις κάποιες άλλες ζωές, είτε ως θεατής είτε ως δημιουργός. Στην πλατεία μπροστά στο Αρχαιολογικό Μουσείο γνώρισα ένα πολύ ενδιαφέρον μείγμα ανθρώπων: οι περαστικοί, τα παιδιά με τις κουκούλες από πίσω – ήθελα να το βιώσω αυτό.

Είχαν προηγηθεί, φυσικά, πολύμηνες πρόβες με την πρωταγωνίστριά του και τον διευθυντή φωτογραφίας, πάνω στη διαδρομή της Λεωφόρου Πατησίων που βλέπουμε στην ταινία, αλλά επειδή είχαν επιλέξει μια συγκεκριμένη «magic hour», την ώρα δηλαδή που σουρουπώνει, κι επειδή χρειάστηκε να επιστρατευτούν τουλάχιστον εβδομήντα κομπάρσοι, υπήρχε μόνο μία ευκαιρία για να γυριστεί το μονοπλάνο, την τελευταία Κυριακή του προηγούμενου Αυγούστου.


«Βάλαμε άπειρες τρικλοποδιές στον εαυτό μας. Είχαμε ντύσει με συγκεκριμένο τρόπο τόσους ανθρώπους, ήμασταν στα Εξάρχεια, στην Τοσίτσα, και προκαλούσαμε και από τις δύο πλευρές – και από την πλευρά των ανθρώπων των Εξαρχείων και από την αστυνομία. Φαντάσου ότι μετά το γύρισμά μας, ορμώμενα από αυτό που είχαμε κάνει, επειδή ήταν αρκετά αληθοφανές, τα παιδιά των Εξαρχείων συνέχισαν με τις δικές τους διαδηλώσεις – ενώ ήταν Κυριακή και όχι Σάββατο. Αν κάτι πήγαινε στραβά, θα είχε ήδη νυχτώσει, δεν θα είχαμε άλλη ευκαιρία, την επόμενη μέρα δεν θα είχαμε καν την κάμερα» μου περιγράφει ο σκηνοθέτης, δυο μέρες πριν αναχωρήσει για τη Βενετία, όπου η ταινία θα κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα της στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα, μαζί με άλλες 11 που επελέγησαν ανάμεσα σε χιλιάδες συμμετοχές από όλο τον κόσμο, διεκδικώντας το φετινό μεγάλο βραβείο των «Οριζόντων» για ταινία μικρού μήκους.

Με τον Θανάση είχαμε γνωριστεί πριν από 4 χρόνια στο Φεστιβάλ Δράμας, λίγες μέρες πριν από τον Χρυσό Διόνυσο κέρδισε τότε για τη φοιτητική του ταινία με τίτλο «Προσευχή», μια υπέροχη σπουδή για το bullying και τη συνειδητοποίηση της σεξουαλικής ταυτότητας.

Ακολούθησε, έναν χρόνο μετά, το αντίστοιχο βραβείο ταινίας ντοκιμαντέρ για τον «Πωγωνίσκο» του, που ήταν γυρισμένος στο χωριό του στην Ήπειρο.

Φέτος, ενώ αρχικά η ταινία του είχε συμπεριληφθεί στις συμμετοχές του Φεστιβάλ Δράμας, τελικά ο ίδιος αποφάσισε να την αποσύρει εξαιτίας του «συνωστισμού» των συμμετοχών, εξηγώντας σε επιστολή του που δόθηκε στη δημοσιότητα πως θεώρησε ότι δεν θα έχαιρε της προσοχής που της αξίζει. Καθώς κατανοώ απόλυτα αυτή του την απόφαση, δεν μπορώ να μην τον ρωτήσω αν το έκανε γιατί θεωρούσε ότι στη «Λεωφόρο Πατησίων» άξιζε μια καλύτερη τύχη σε κάποιο διεθνές φεστιβάλ – όπως και συνέβη.

Λεωφόρος Πατησίων (trailer)

«Κατ' αρχάς δεν ήξερα για τη Βενετία, ήταν πολύ νωρίς, δεν ήταν στρατηγικό το ζήτημα» μου απαντά. «Έτσι ένιωσα εκείνη τη στιγμή όταν είδα τον αριθμό των ταινιών, ήταν καθαρά δική μου απόφαση. Πιστεύω στην ταινία αυτή, όμως η ανασφάλεια ενός καλλιτέχνη είναι πάντα παρούσα. Ακόμα την έχω, κι ας έχει πλέον τη σφραγίδα της Βενετίας. Εξάλλου είχα φάει ήδη κάποια σκαμπίλια: στο Βερολίνο είχε μπει στη βραχεία λίστα αλλά φάγαμε άκυρο την τελευταία στιγμή και στις Κάννες δεν περάσαμε καν. Είχα στεναχωρηθεί πολύ, ειδικά με το Βερολίνο, αλλά ήξερα ότι έπρεπε να παίξω αυτό το παιχνίδι. Η Βενετία ήταν μέσα στα τρία A's που θέλαμε και η επιτυχία της ήρθε όταν ήμουν πια σε ένα πιο γειωμένο επίπεδο».

Επιμένω και θέλω να μάθω αν του πέρασε από το μυαλό ότι δαγκώνει το χέρι που τον τάισε. «Εννοείται ότι τη Δράμα την αγαπώ – το έγραψα κιόλας, εκείνη με ανέδειξε. Δεν είναι λόγος αυτός όμως για να μην πω αυτό που αισθάνομαι. Όταν πήρα μέρος στη Δράμα διαγωνίζονταν 38 ταινίες, όχι 68».

Εν τω μεταξύ, η πρώτη ταινία που μου ήρθε στο μυαλό, παρακολουθώντας τη «Λεωφόρο Πατησίων» ήταν το «Τρέξε Λόλα Τρέξε» του Τομ Τίκβερ. Ο σκηνοθέτης επιβεβαιώνει και έντονες αισθητικές επιρροές από τα βιντεοπαιχνίδια ρόλων, στον τρόπο που η κάμερα ακολουθεί κατά πόδας την ηρωίδα. «Παίζοντας συχνά τέτοια παιχνίδια, έχω μάθει να βιώνω μια ιστορία μέσα από ένα avatar» εξηγεί.

Βενετία δεν είναι μόνο ο Λάνθιμος: Ο Θανάσης Νεοφώτιστος διαγωνίζεται με τη «Λεωφόρο Πατησίων» Facebook Twitter
Βενετία δεν είναι μόνο ο Λάνθιμος: Ο Θανάσης Νεοφώτιστος διαγωνίζεται με τη «Λεωφόρο Πατησίων» Facebook Twitter
Stills από την ταινία

Η αρχική βερσιόν της «Λεωφόρου Πατησίων» ήταν μεγαλύτερη κατά μερικά λεπτά, γι' αυτό, παρ' ότι μονοπλάνο, ο Θανάσης ταλαιπωρήθηκε αρκετά στο στάδιο του μοντάζ μέχρι να αποφασίσει σε ποιο ακριβώς σημείο θα την ολοκληρώσει.

«Η κλιμάκωση της ταινίας προκαλεί αρκετό άγχος. Ο θεατής θα ερμήνευε το καθετί μετά από αυτή την κλιμάκωση με μεγάλη προσοχή στη λεπτομέρεια. Ακόμα και μερικά δευτερόλεπτα παραπάνω να κρατούσα, το συναίσθημα θα ήταν τελείως διαφορετικό. Υπήρχαν και εσωτερικές σκηνές, το μονοπλάνο συνεχιζόταν και μέσα σε κτίριο, είχαμε σκηνικά, κοντινά – κόπηκαν όλα. Ήταν μεγάλο μάθημα για μένα αυτή η επιλογή» μου λέει, επιβεβαιώνοντας πως η αφαίρεση τελικά είναι η πιο δύσκολη διαδικασία στην τέχνη. Μερικά επιπλέον δευτερόλεπτα θα μπορούσαν να αποδυναμώσουν όλο το συναίσθημα.

Κάποιος θα μπορούσε να αναγνώσει τη «Λεωφόρο Πατησίων» ως ένα σχόλιο πάνω στα κακώς κείμενα και την ασχήμια μιας πόλης στην οποία, κάθε στιγμή, όλα είναι πιθανά να συμβούν. Ο Θανάσης το αρνείται κατηγορηματικά και αντιτείνει ότι στην πραγματικότητα η ταινία του είναι ένα love letter για την Αθήνα:

«Το να κάνω πολιτικό σχόλιο είναι το τελευταίο που ήθελα. Μακριά από μένα. Επειδή μεγάλωσα και ακόμα μένω εκτός κέντρου, την πόλη τη βιώνω κάπως σαν επισκέπτης, κάθε φορά που κατεβαίνω. Για μένα είναι συγκλονιστική η ενέργειά της. Δεν την έχω ζήσει την Πατησίων κι έχοντας σπουδάσει αρχιτεκτονική, βλέπω τα κτίρια και γοητεύομαι βαθιά από αυτά. Μέσα από το σινεμά ζεις κάποιες άλλες ζωές, είτε ως θεατής είτε ως δημιουργός. Θα ήθελα να συμμετέχω σε όλες αυτές τις γωνιές και να νιώθω μέρος τους. Στην πλατεία μπροστά στο Αρχαιολογικό Μουσείο γνώρισα ένα πολύ ενδιαφέρον μείγμα ανθρώπων: οι περαστικοί, τα παιδιά με τις κουκούλες από πίσω – ήθελα να το βιώσω αυτό. Είχα στο μυαλό μου την Κατερίνα Γώγου, που είχε βγάλει τη συλλογή «Πάνω Κάτω η Πατησίων» και είχε φωτογραφηθεί εκεί, και την ταύτισα κάπως με την ηρωίδα μου. Ήταν κι εκείνη single μητέρα και ανήσυχη καλλιτέχνις».

Βενετία δεν είναι μόνο ο Λάνθιμος: Ο Θανάσης Νεοφώτιστος διαγωνίζεται με τη «Λεωφόρο Πατησίων» Facebook Twitter
«Θα είμαστε σχεδόν όλοι εκεί, είναι η πρώτη μου φορά στη Βενετία και καταλαβαίνεις... Δεν θέλω να φανώ ούτε μετριοπαθής ούτε ψωνάρα, αλλά θεωρώ ότι το αξίζαμε. Κατά τα άλλα, για μια selfie ζούμε!». Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
 

Η «Λεωφόρος Πατησίων» είναι λοιπόν όλη δουλεμένη πάνω στην ηθοποιό Μαρίνα Συμέου που είναι και η ίδια Εξαρχειώτισσα και single μητέρα, είναι όμως αφιερωμένη στη μαμά του Θανάση που επίσης τον έκανε σε πολύ μικρή ηλικία. «Δεν ξεκίνησε συνειδητά έτσι όμως. Σκεφτόμουν πώς αλλάζουν οι επιλογές μας και οι στόχοι μας σε μια γρήγορη Αθήνα.

»Έτρεχα στην Πατησίων, τότε που ήμουν φοιτητής, και ξαφνικά περνά ένας καθηγητής που ήθελα να του μιλήσω. Τον χαιρέτησα, αλλά δεν σταμάτησε. Άλλαξα κατεύθυνση για να μπορέσω να τον ακολουθήσω κι έχασα ένα άλλο σημαντικό ραντεβού. Σκεφτόμουν μετά γιατί το έκανα. Με προβλημάτισε.

»Τον τελευταίο καιρό ασχολούμαι με τον εαυτό μου, τον επεξεργάζομαι μέσω ψυχοθεραπείας, και ανακαλύπτω ότι (αυτές οι σκέψεις) ήταν μια πρόφαση. Έχει να κάνει πολύ με τη μαμά μου η ταινία. Μικρός ένιωθα ότι έπαιζε μεταξύ προτεραιοτήτων. Ενώ στην "Προσευχή" είχα ταυτιστεί απόλυτα με τον μικρό που έτρωγε το bullying, εδώ είμαι τελικά το παιδί στο τηλέφωνο. Είναι η μαμά μου η ηρωίδα».

Επόμενος στόχος του Θανάση είναι πλέον η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, το προσωρινά τιτλοφορούμενο πρότζεκτ «Peter and the Wolf», πάνω στο οποίο δουλεύει ήδη εδώ και τρία χρόνια και βρίσκεται στο στάδιο της αναζήτησης χρηματοδότησης.

Βενετία δεν είναι μόνο ο Λάνθιμος: Ο Θανάσης Νεοφώτιστος διαγωνίζεται με τη «Λεωφόρο Πατησίων» Facebook Twitter
Backstage, από την προετοιμασία της ταινίας

Διαβάζοντας γι' αυτό στη σελίδα του, βλέπω ότι έχει βάλει tag «coming-of-age gay story» και τον ρωτώ γι' αυτό τον προσανατολισμό. «Δεν θα είναι queer με τον τρόπο του "Call me by your Name". Εκτυλίσσεται στην Ήπειρο, υπάρχει σεξουαλική αναζήτηση, αφού μιλάμε για δράμα ενηλικίωσης, αλλά δεν είναι αυτό το βασικό του θέμα. Περισσότερο έχει να κάνει με ρίζες και καταγωγή επειδή είμαι κι εγώ στη φάση που αναπροσαρμόζω τις ρίζες μου. Όλα ξεκινούν από δικές μου αναζητήσεις, όσο ακόμα γράφω δικά μου σενάρια. ΟΚ, η "Προσευχή" ήταν σχεδόν βιογραφική. Μπορεί, στο μέλλον, όπως ο Λάνθιμος, τώρα με το "The Favourite", να σκηνοθετήσω κάτι έτοιμο, προσαρμόζοντας τον εαυτό μου σε αυτό» αποκρίνεται και γελάμε με τον συσχετισμό του με τον διάσημο Έλληνα σκηνοθέτη που θα βρίσκεται τις ίδιες μέρες στη Βενετία.

«Δεν ξέρω αν θα τον πετύχω, μακάρι, θα ήθελα πολύ να τον γνωρίσω στο Λίντο. Ο Λάνθιμος είναι το success story του χώρου μας. Για τώρα και για τα επόμενα πολλά χρόνια, θα είναι πρότυπο για κάθε Έλληνα κινηματογραφιστή, ανεξάρτητα από το αν σου αρέσουν ή όχι οι ταινίες του. Είναι σαν μάστιγα βέβαια, έχει δημιουργήσει τόσο μεγάλο κύμα, που ακόμα να ξεθυμάνει».

Όταν μου λέει αυτή την ατάκα, συνειδητοποιώ ότι γι' αυτό έχω ξεχωρίσει από την πρώτη στιγμή τον τρόπο που κάνει σινεμά ο Θανάσης – επειδή δεν έχει καμία σχέση με το σινεμά του Λάνθιμου – και είναι σπάνιο να βρεις νεαρό Έλληνα σκηνοθέτη που να μην έχει επηρεαστεί καθόλου. «Η τέχνη είναι και μόδα ενίοτε. Στην Ευρώπη πάντως, περιμένουν από εμάς τύπου Λάνθιμο, είναι στο peak του ακόμα το κύμα. Και ήταν στοίχημα για μένα αυτό. Η εύκολη λύση θα ήταν να κάνω κάτι παρόμοιο».

«Το ζούμε, ρε παιδάκι μου, με όλο του το μεγαλείο» καταλήγει ενθουσιασμένος, καθώς μου περιγράφει τα ρούχα που θα φορέσουν εκείνος και οι συνεργάτες του στο κόκκινο χαλί, δημιουργίες από σχεδιαστές όπως ο Vassilis Zoulias, ο Dante και η Orsalia Parthenis. «Θα είμαστε σχεδόν όλοι εκεί, είναι η πρώτη μου φορά στη Βενετία και καταλαβαίνεις... Δεν θέλω να φανώ ούτε μετριοπαθής ούτε ψωνάρα, αλλά θεωρώ ότι το αξίζαμε. Κατά τα άλλα, για μια selfie ζούμε!».

Κι εμείς για το Instagram story σου στο κόκκινο χαλί, Θανάση!

Βενετία δεν είναι μόνο ο Λάνθιμος: Ο Θανάσης Νεοφώτιστος διαγωνίζεται με τη «Λεωφόρο Πατησίων» Facebook Twitter
Backstage, από την προετοιμασία της ταινίας

Info

Λεωφόρος Πατησίων

Μία παραγωγή της Αργοναύτες ΑΕ, σε συμπαραγωγή με την ΕΡΤ ΑΕ, με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου

Με τη Μαρίνα Συμέου

Σκηνοθεσία: Θανάσης Νεοφώτιστος

Σενάριο: Γιώργος Αγγελόπουλος, Θανάσης Νεοφώτιστος, Παύλος Σηφάκης

Παραγωγός: Ιωάννα Μπολομύτη

Executive Producer: Πάνος Παπαχατζής

Συνεργάτης Παραγωγός: Κυβέλη Short

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιάννης Φώτου

Ηχοληψία: Alejandro Cabrera, Γιάννης Αντύπας

Production Design: Θανάσης Νεοφώτιστος

Ενδυματολογία: Εύα Γαϊτανίδου

Μοντάζ: Πάνος Αγγελόπουλος

Σχεδιασμός Ηχου: Alejandro Cabrera

http://www.patisionavenue.com/

 

Ευχαριστούμε τον κινηματογράφο Δαναό για τη φιλοξενία της φωτογράφισης.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία: Suspiria. Οι μάγισσες επέστρεψαν με άγριες διαθέσεις

Οθόνες / Ανταπόκριση από τη Βενετία: Suspiria. Οι μάγισσες επέστρεψαν με άγριες διαθέσεις

Στην πιο πολωτική ταινία του Φεστιβάλ Βενετίας, ο Λούκα Γκουαντανίνο δεν έκανε ένα σεβαστικό ή ελεύθερο remake του Suspiria, αλλά μια δοκιμιακή ανάλυση προσθέτοντας τα κομμάτια που αισθανόταν πως έλειπαν από αυτό το διονυσιακό λουτρό αίματος χορού και φεμινισμού
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Mr Bates vs The Post Office»: Όταν οι Βρετανοί έχασαν την εμπιστοσύνη τους στη Δικαιοσύνη

Οθόνες / «Mr Bates vs The Post Office»: Όταν οι Βρετανοί έχασαν την εμπιστοσύνη τους στη Δικαιοσύνη

Μια σειρά τεσσάρων επεισοδίων υπενθυμίζει μία από τις μεγαλύτερες δικαστικές αδικίες στη βρετανική ιστορία, όταν εκατοντάδες αθώοι υπεύθυνοι ταχυδρομείων κατηγορήθηκαν για κλοπή και απάτη εξαιτίας ενός ελαττωματικού πληροφοριακού συστήματος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Λόρεν Γκρίνφιλντ: «Μόλις αποκτήσουμε ξανά χρήματα, επιστρέφουμε στις ίδιες συμπεριφορές»

Οθόνες / «Είμαστε εθισμένοι, θέλουμε παραπάνω χρήματα, παραπάνω ομορφιά, παραπάνω νιότη»

Με αφορμή το αφιέρωμα του 27ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης στο έργο της, μια δημιουργός που ξέρει πώς να φτιάχνει σωστά crowdpleasers, η Λόρεν Γκρίνφιλντ μιλά στη LiFO για την απροθυμία μας να διδαχτούμε από τις οικονομικές κρίσεις και εξηγεί γιατί βλέπει τις ταινίες τεκμηρίωσης ως μηχανές ενσυναίσθησης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
‘CHAOS: The Manson Murders’: Ο Μάνσον βρίσκεται ακόμα μέσα στο κεφάλι μας 

Daily / «CHAOS: The Manson Murders». Ο Μάνσον βρίσκεται ακόμα μέσα στο κεφάλι μας 

Το νέο ντοκιμαντέρ του σπουδαίου Έρολ Μόρις επιχειρεί ένα διαφορετικό προφίλ του «σατανικού μεσσία», φωτίζοντας κάποιες από τις λιγότερο ίσως προβεβλημένες εκδοχές, αιτιάσεις και εικασίες γύρω από μια υπόθεση που μοιάζει με σταυροδρόμι του Κακού.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Bong Joon Ho: «Δεν με συναρπάζουν οι υπερήρωες, προτιμώ να σώσω έναν απλό άνθρωπο που παλεύει στο χάος»

Μπονγκ Τζουν-Χο / «Δεν με συναρπάζουν οι υπερήρωες, προτιμώ να σώσω έναν απλό άνθρωπο που παλεύει στο χάος»

Μετά τα πολυβραβευμένα «Παράσιτα», ο Μπονγκ Τζουν-Χο επιστρέφει με το «Mickey 17», μια σάτιρα επιστημονικής φαντασίας, και μιλά στη LiFO για τις ιστορίες που επιλέγει να αφηγείται.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«To Magnolia με κάνει να νιώθω ότι η καρδιά μου θα εκραγεί»: Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Κατσή

Μυθολογίες / «To Magnolia με κάνει να νιώθω ότι η καρδιά μου θα εκραγεί»: Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Κατσή

Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης μοιράζεται μια λίστα με ταινίες που έχει δει δεκάδες φορές και του έχουν προκαλέσει έντονα συναισθήματα, όπως εκείνη που κάνει τη ζωή του πιο υποφερτή και αυτή που τον έφερε αντιμέτωπο με τη φθορά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Movies

Οθόνες / Οι ταινίες της εβδομάδας: «Mickey 17» και 7 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Μαζί με τον Μπονγκ Τζουν-Χο που επιστρέφει δυναμικά μετά τα «Παράσιτα», αυτή την εβδομάδα στις αίθουσες προβάλλεται ένα καλοδουλεμένο θρίλερ, και ένα ντοκιμαντέρ που θα μιλήσει στην καρδιά των Αθηναίων – και δη των Εξαρχειωτών και των σκακιστών.
THE LIFO TEAM
15 επιλογές από το 27ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, 6-16/3/25

Οθόνες / 15 πολύ καλά ντοκιμαντέρ που έρχονται στο 27ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης

Το φεστιβάλ-θεσμός επιστρέφει από τις 6 έως τις 16 Μαρτίου με μια ποικιλία από συναρπαστικά ντοκιμαντέρ, που καλύπτουν επίκαιρα και διαχρονικά κοινωνικά ζητήματα, καθώς και προσωπικές ιστορίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Daredevil: Born again»: Σαν να μην πέρασε μια μέρα

Οθόνες / «Daredevil: Born again»: Σαν να μην πέρασε μια μέρα

Παρά τη μεταγραφή της στη Disney από το Netflix, η σειρά διατηρεί τον βλοσυρό τόνο και τα αιματοβαμμένα set-pieces, επιχειρώντας, παράλληλα, να μιλήσει για κάτι πέρα από το είδος της – σπάνιο αυτό για δημιουργία της Marvel.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Θέλουμε να φαινόμαστε δυνατοί και άτρωτοι, πιστεύοντας ότι έτσι θα επιβιώσουμε»

Οθόνες / «Θέλουμε να φαινόμαστε δυνατοί και άτρωτοι, πιστεύοντας ότι έτσι θα επιβιώσουμε»

Γοητεύτηκε ξαφνικά από το θέατρο και διάβαζε γι' αυτό ενώ εργαζόταν σε ένα περίπτερο. Όταν, δίχως να ξέρει τι τον περιμένει, ο Γιάννης Καράμπαμπας βρέθηκε μπροστά από την κάμερα της Πέννυς Παναγιωτοπούλου στο «Wishbone», διακρίθηκε με το βραβείο του πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Oι δέκα αγαπημένες ταινίες μυστηρίου της Ευτυχίας Γιαννάκη

Οθόνες / Oι δέκα αγαπημένες ταινίες μυστηρίου της Ευτυχίας Γιαννάκη

«Αν δεν ξέρεις το όνομα Keyser Söze, τότε έχεις ένα σοβαρό κινηματογραφικό κενό» - Είναι δυνατόν μια συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων να μην ξέρει από ατμόσφαιρα που κόβει την ανάσα και σασπένς; Αποκλείεται.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
H μεγάλη βραδιά της Ανόρα

OSCARS 2025 / H μεγάλη βραδιά της Ανόρα

Ο Σον Μπέικερ έσπασε τα κοντέρ κερδίζοντας 4 προσωπικά Όσκαρ για την άγρια κωμικοτραγική κινηματογραφική του χειροτεχνία. Η Μάϊκι Μάντισον χάλασε το πάρτι της Ντέμι Μουρ. Και η ιστορία της σεξεργάτριας, έδωσε ηχηρό μήνυμα για την ανάγκη του σινεμά να φτιάχνει ταινίες θαρραλέες και αυθεντικές.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
11 ταινίες για οσκαρικό binge-watching

Οθόνες / 11 ταινίες για οσκαρικό binge-watching (και πού να τις δείτε)

Καθώς πλησιάζει η 97η απονομή των Όσκαρ, επιλέγουμε 11 νικήτριες του Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας που μπορείτε να βρείτε σε streaming πλατφόρμες και στη συνδρομητική τηλεόραση, για να κάνετε προθέρμανση.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
CHECK Gene Hackman 1930-2025

Απώλειες / Τζιν Χάκμαν (1930-2025): Ο πιο ευαίσθητος σκληρός του αμερικανικού σινεμά

Ήθελε να τον θυμούνται ως τίμιο ηθοποιό, που έντυσε με ειλικρίνεια τους χαρακτήρες που υποδύθηκε. Ο Τζιν Χάκμαν πέτυχε πολύ περισσότερα, αφού κατάφερε να γίνει ο σπουδαιότερος καρατερίστας του αμερικανικού σινεμά από την εποχή του Σπένσερ Τρέισι.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ